| ๖๙๔. วันที่สิบเก้าที่ |
เจ็ดมินา คมเฮย |
| ถวิลว่ารุ่งเรียมผวา |
ตื่นแล้ว |
| เร่งกันออกเรือคลา |
ใคลแต่ ตรู่แม่ |
| หนาวเฉียบเลียบแจวแจ้ว |
สุโนคแสร้เสนาะหู ๚ะ |
| ๖๙๕. ดูหินกลางน้ำน่า |
ดูดู พิลึกแม่ |
| กลรูปสิงโตงู |
เงือกบ้าง |
| ปุ่มเปาะเกาะกลางผลู |
แผลงเนตร์ แม่เอย |
| ดูเกาะงามเกาะข้าง |
ฝั่งไม้เขางาม ๚ะ |
| ๖๙๖. ชาวป่าตามป่าซุ้ม |
เซิงหัก |
| ทำที่สำนักพัก |
พี่เขม้น |
| ใหนคนบ่อเห็นสัก |
คนออก มานา |
| ชรอยจะหนาวนอนเร้น |
ไม่รู้เรียมมา ๚ะ |
| ๖๙๗. แก่งตาเพอน้อยเชี่ยว |
แล้วเจอ |
| เรี่ยวแหล่งแห่งตาเพอ |
ใหญ่ซ้ำ |
| เขาวังกระแจะเสนอ |
เนตรฝ่าย ซ้ายแม่ |
| เป็นซอกกรอกกรวยถ้ำ |
เทือกไม้เครือเถา ๚ะ |
| ๖๙๘. เหล่าอิแอ่นนับร้อยเล่ห์ |
แมลงมา ตอมฤๅ |
| บินหวู่ฉู่โฉบปลา |
เปลี่ยนจุ้ม |
| จ๋อนแจ๋มจิ่มกระแสรคลา |
ฟองรอบ ลำแม่ |
| เรือแหวกหว่างอิแอ่นกลุ้ม |
เกลื่อนแม้นยุงมาร ๚ะ |
| ๖๙๙. ชลยานถึงแก่งน้ำ |
ตื้นตืด |
| เชั้ยวก็เชี่ยวเหนียวหนืด |
หน่วงท้าย |
| ลงเข็นเล่นกันอืด |
ใหญ่จึ่ง ตลอดแม่ |
| คนที่ลุยอุ้ยอ้าย |
อ่อนอึ้งโอยรอา ๚ะ |
| ๗๐๐. จิกป่ามาป่าได้ |
ชมดอก จิกเอย |
| แดงฉาตกลชาดกลอก |
ช่อห้อย |
| ใบเขียวแก่แผ่ออก |
เป็นพุ่ม ผกาแม่ |
| เสียดสลับกับดอกย้อย |
อยู่ถ้าธารสถาน ๚ะ |
| ๗๐๑. กันดารแดนทุเรศด้าว |
ดงไกล |
| ยังบ่อหมดคนไทย |
เที่ยวยั้ง |
| แต่ก่อนพี่มาใน |
พนมน่าน นี้แม่ |
| ฤๅพบบ้านมาตั้ง |
ถิ่นนี้มีเหมือน ๚ะ |
| ๗๐๒. เกลื่อนเกาะกลางน้ำท่า |
ที่แปลก กันแฮ |
| แบ่งล่องคลองชลแหวก |
หว่างกว้าง |
| เกาะน้อยเกาะใหญ่แซก |
กันต่าง ต่างนา |
| ถึงช่องแคบแอบข้าง |
ฝั่งเลี้ยวลำจร ๚ะ |
| ๗๐๓. สิงขรซ้อนสลับล้วน |
แลไกล |
| มีหมอกมัวใสล |
มืดคลุ้ม |
| สายแสงสุริโยทัย |
ถึงม่วง มอแม่ |
| เห็นแดกงาผางุ้ม |
ชโงกโน้นนามเขา ๚ะ |
| ๗๐๔. ทุเลาลงแจวหน่อยต้อง |
ต่อเข็น อิกแม่ |
| พบเรี่ยวเชี่ยวชลเย็น |
อยู่กั้น |
| ถึงเหนื่อยเมื่อยล้าเป็น |
ไฉนสัก ครู่เลย |
| กลับจิตรพิศวงกั้น |
เหนื่อยน้ำเนือยดี ๚ะ |
| ๗๐๕. ทวารคีรีสีขเรศท้อง |
ไอยรา ลุเอย |
| สองฝั่งล้วนเสลา |
ใหล่ซ้อน |
| งามไสวใหล่ขวาผา |
พิลึกเลิศ แล้วแม่ |
| เฉวียงเฉกหินกองก้อน |
เกาะกั้นกลางหาว ๚ะ |
| ๗๐๖. ลานจิตรราวเยี่ยมซุ้ม |
สวนสวรรค์ |
| พอโผล่เห็นพุขวัญ |
หวาดสดุ้ง |
| เคยเห็นบ่อหายกระศัล |
ทรวงชื่น ชมเลย |
| งามสุดงามงามคุ้ง |
โขตรฟ้ามาเหมือน ๚ะ |
| ๗๐๗. เลื่อนเรือจอดฝั่งข้าม |
คราหลง |
| พี่นั่งตื่นตลึงพวง |
พุนั้น |
| ไม้เขียวฉรอุ่มตรง |
ธารหลั่ง ใหลเอย |
| น้ำพุดุดั้นชั้น |
ชง่อนฟุ้งฟูลออง ๚ะ |
| ๗๐๘. ผองพลยลอย่างปลื้ม |
ทุกนาย |
| รุมเพ่งเล็งตาหลาย |
รวมจ้อง |
| ปางหิวกระหายหาย |
ระหวยอ่อน แม่เอย |
| สดับแต่กาหลร้อง |
ระรื่นชื้นชมดัง ๚ะ |
| ๗๐๙. กำลังหิวหากเลี้ยง |
เพลา หิวแม่ |
| อร่อยยิ่งแสนโอชา |
รศเคี้ยว |
| ตัวพี่และพลพา |
หนะอิ่ม แล้วแม่ |
| ใจพี่ยังกระหายเอี้ยว |
อุรตั้งหวังสรง ๚ะ |
| ๗๑๐. ลงเรือเล็กล่องเลี้ยว |
ลอยกระแสร ซึ้งเอย |
| แสนส่ำฝูงปลาแล |
คล่ำคล้ำ |
| ยิ่งปลื้มเมื่อยามแปร |
เนตรพบ พุแม่ |
| เรือทอดน่าธารน้ำ |
พุฟุ้งฝอยกระจาย ๚ะ |
| ๗๑๑. ท้องช้างชายเนตรคุ้ง |
ไกลคนึง ใฉนเอย |
| งามไม่เหมือนเมื่อถึง |
พุแล้ว |
| งามพิศใช่ผาดพึง |
ใจพี่ นักแม่ |
| ดีกว่าเขาครอบแก้ว |
ก่อล้อพุผา ๚ะ |
| ๗๑๒. ชโงกขวาหญ้าใผ่พื้น |
แซมเฟิน |
| น้ำหยาดแต่ยอดเขิน |
พร่างพร้อย |
| ซ้ายสล้างอ่างใสลเนิน |
กระพักเชิด ชันแม่ |
| กระเพิงพุล้นพร้อยพร้อย |
พฤกษ์ครื้มคลุมฉาย ๚ะ |
| ๗๑๓. พรายพรายผีเสื้อผก |
โผบิน |
| เก็บลอองสินธุกิน |
ร่อนเลื้อย |
| กลช่อพุทธชาติประทิน |
ประเทืองเนตร พี่เอย |
| ปักกระจายฝอยเฟื้อย |
พุ่มพื้นพานผจง ๚ะ |
| ๗๑๔. พิศวงวิเศษก้าน |
กิ่งใบ ไม้แม่ |
| หินจับนอกภายใน |
สดชื่น |
| ใคลน้ำแนบเนินใสล |
แลสลับ เมลืองเอย |
| มวกสิลานุ่มพื้น |
พ่างผ้านวมคลุม ๚ะ |
| ๗๑๕. พอจุ่มสริระร้อน |
ไฉนนา แม่เอย |
| เฉียบยเยือกยวนอุรารอา |
อาบสดุ้ง |
| พี่ปีนปุ่มผาผา |
สุขสนุก สนานแม่ |
| เสียแต่เย็นฝอยฟุ้ง |
ปร่าสท้านกายหนาว ๚ะ |
| ๗๑๖. สาวใผ่ใต่ขึ้นอ่าง |
เพิกปก |
| เฟินใผ่งอกดกปรก |
ประห้อย |
| ลงลุยแค่อกตก |
ลึกเฉียบ ฉิวแม่ |
| ทนนั่งยังเกาะน้อย |
ปริ่มน้ำหนาวใจ ฯ |
| ๗๑๗. ไปถึงอ่างใหญ่ชั้น |
บนโต |
| ลงว่ายสายชลโผ |
เล่นได้ |
| ปีนชง่อนแง่แลโอ |
ฬารเลิศ |
| งามลิบเหลียวดูไต้ |
ต่ำเวิ้งเลวงหวิว ๚ะ |
| ๗๑๘. ปีนลิ่วถึงยอดพื้น |
แผนดร |
| เห็นแต่ท่อธารยอน |
แยกเลี้ยว |
| ชักอุทกตกสาคร |
เป็นพุ พเนียงเอย |
| สกปรกทางลดเลี้ยว |
พี่ล้าคืนหลัง ๚ะ |
| ๗๑๙. คลั่งสรงฝนพุพื้น |
เพิงเขา |
| นานกว่าสองโมงเมา |
มุ่นคว้า |
| กล้วยไม้ใผ่จีนเถา |
ลดาเก็บ เฟินแม่ |
| มาปลูกก่อเขาบ้า |
สนุกแก้กระวนใจ ๚ะ |
| ๗๒๐. ข้ามไปที่พุน้ำ |
ร้อนตรง ฝั่งแม่ |
| เห็นท่อสองทางลง |
บ่อใกล้ |
| แย้ตะขาบมุ่งอาบหลง |
กินตก ตายแม่ |
| ต้มใข่ไม่สุกได้ |
แต่ร้อนชงชา ๚ะ |
| ๗๒๑. ก้อนผาเหลือพิลึกร้อน |
รอุครัน |
| กลอบกระโจมงัน |
เหงื่อย้อย |
| เขาว่าแร่กัมถัน |
มีภาค นี้พ่อ |
| ชิมไม่มีรศน้อย |
หนึ่งรู้เหลือทาย ๚ะ |
| ๗๒๒. บ่ายแล้วจักด่วนเมื้อ |
มรรคา |
| จำพี่อาลัยลา |
พุช้าง |
| ท้องช้างพี่สรงครา |
หลั่งสั่ง พุเอย |
| ขากลับพี่ขอค้าง |
ค่ำเฝ้าแฝงชม ๚ะ |
| ๗๒๓. ร้อนรบมกลมอุระด้วย |
อุฬหชล |
| หมายอาบทราบลคองฝน |
พุนี้ |
| สะจิตร์สมใจจน |
สมใคร่ สนานแม่ |
| หวังเปล่าหนาวเหมือนกี้ |
กระหยับขึ้นเรือลา ๚ะ |
| ๗๒๔. ฝ่ายขวาหินลาดล้วน |
ฝั่งมูล สูงเฮย |
| พงใผ่ดาษเขินพูล |
ฝั่งซ้าย |
| น้ำพุพุ่งเพียงนูน |
น้ำลั่น รบือแม่ |
| แลบ่อเห็นพุคล้าย |
ท่อน้ำลำราง ๚ะ |
| ๗๒๕. ตามทางมีท่อน้ำ |
ตกตัง ตังแม่ |
| หลายท่าฝ่ายขวาฟัง |
แต่เตี้ย |
| ตาขันรับดันทุลัง |
ปีนตรวจ ธารแม่ |
| พบแต่รางน้ำเปรี้ย |
ปริ่มพื้นดินมา ๚ะ |
| ๗๒๖. สัตว์ป่าเสือถึกเนื้อ |
หมูมุง มากแม่ |
| เห็นแต่รอยตีนนุง |
น่านไม้ |
| แม้นพักค่ำเพียรปรุง |
ห้างนั่ง ดักแม่ |
| พรานว่าเป็นต้องได้ |
แน่เนื้อสมันหมู ๚ะ |
| ๗๒๗. ต่อมาตูท่าเพี้ยน |
ผิดไป |
| สองฝั่งแลลลิ่วไสว |
ล่อน้ำ |
| น้ำพุพลุ่งใหลใน |
ตอนต่ำ แม่เอย |
| แลชโงกโกรกชง่อนง้ำ |
งุ่มเงื้อมแหงนชัน ๚ะ |
| ๗๒๘. หลายพรรณ์พฤกษ์สพรั่งกล้วย |
ไม้นา นาแม่ |
| ชายเชิดสใบสีดา |
เด่นห้อย |
| ไม้ดอกดาษสาขา |
ขจิตรต่าง สีแม่ |
| ขาวนุ่นพวงนุ่นย้อย |
แซกระย้าผกาหอม ๚ะ |
| ๗๒๙. อ้อมทางหว่างโขตรซึ้ง |
เสียวสยอง |
| แสนสัตว์สายัณห์คนอง |
น่านไม้ |
| ปักษาเผ่นผวาปอง |
รังสู่ รังแม่ |
| แสนเสนาะฝูงชนีใกล้ |
ค่ำร้องโหวยโหวย ๚ะ |
| ๗๓๐. อดูรโดยใครได้ลูก |
ชนีนิด |
| ยืนแอบคูหาชิด |
ช่องน้อย |
| น่าดำกระจิหริด |
รู้โลด โหนเฮย |
| ตามแม่ต้อยต้อยห้อย |
แกว่งร้องอี๋อี๋ ๚ะ |
| ๗๓๑. ชลทีมีแก่งก้อน |
สิลามอ |
| กะปุ่มกะเปาะบางเกาะกอ |
ตะใคล่คลุ้ม |
| พี่ชมพี่ยิ่งพอ |
ใจพี่ นักรา |
| พลางเร่งเรือกระทุ่ม |
ถี่จ้ำแจวมา ๚ะ |
| ๗๓๒. แก่งลว้าคลามืดเลี้ยว |
ลำถึง |
| น้ำเชี่ยวฉุดเรืออึง |
แอ่งก้อง |
| คลื่นทลั่งพลุ่งผังผึง |
พ่างคลื่น เทลแม่ |
| ลลอกซัดปัดกราบท้อง |
ครูดก้อนหินกอง ๚ะ |
| ๗๓๓. ช่องแก่งสารวัดขึ้น |
ยังเบา กว่าแม่ |
| แก่งจรเข้คลานเยาว์ |
กว่าด้วย |
| สองคลองท่องฉุดทุเลา |
กว่าหน่อย หนึ่งแม่ |
| เสมอกับแก่งหลวงห้อย |
หว่างห้องวงหิน ๚ะ |
| ๗๓๔. เสียงสินธุ์สุดแก่งแล้ว |
ฤๅสุด เสียงเลย |
| ดังพิลึกครึกโครมทลุด |
ทลาดคว้าง |
| ดุจคลื่นมหาสมุท |
เมื่อพายุ ใหญ่แม่ |
| กลบกับเสียงพุช้าง |
แก่งก้องกระหึ่มหน ๚ะ |
| ๗๓๕. พอพ้นแก่งก็พ้น |
ปัญหา |
| จะต่อมรคาครา |
มืดแล้ว |
| จำจอดหาดทรายผา |
พึ่งพัก ค้างแม่ |
| ทนกรากลำบากแอ้ว |
แซ่วสู้เสือหนี ๚ะ |
| ๗๓๖. ตาขันตีผึ้งใหญ่ |
ยามสนุก |
| อุตลุดช่วยกันบุก |
ป่าข้าง |
| สองคนแบกรวงฉุก |
ละหุกโห่ มาแม่ |
| เป็นเครื่องรื่นเริงล้าง |
เหนื่อยล้ามาตะบึง ๚ะ |
| ๗๓๗. แลซึ้งเขารอบล้อม |
วงเฉนียน |
| กลอยู่ในสังเวียน |
ไก่น้อย |
| เงียบเสียงสัตว์ป่าระเมียร |
พโยมมืด มนแม่ |
| ยลแต่ดาวพราวพร้อย |
พร่างฟ้าคราเหงา ๚ะ |
| ๗๓๘. ปลัดเปียเมาหน่อยโอ้ |
อวดโขมง |
| พรานเพชร์ก็เอ็ดโผง |
พูดจ้อ |
| ยิงเสือใหญ่วัดโครง |
ถึงเจ็ด ศอกแม่ |
| เปียเอ๋ยเลยเพชร์อ้อ |
รับอ้างเออผสม ๚ะ |
| ๗๓๙. ฟังลมตาเพชร์คล้าม |
พรานปลด |
| เพราะว่าเขาคนถนัด |
เวชด้วย |
| เป็นพรานยกมนต์ชงัด |
ทำป่า สนิทแม่ |
| ตลอดแม่น้ำน้อยห้วย |
ป่าคร้ามมือแก ๚ะ |
| ๗๔๐. จะแพ้จะขนะสู้ |
ฉันใด ก็ดี |
| สิ่งสุดสำคัญใจ |
เท่านั้น |
| แรงเรี่ยวเขี่ยวชาญใฉน |
ฤๅเปรียบ ใจเลย |
| ใจและเป็นสิ่งปั้น |
ขลาดกล้ากำลังหาญ ๚ะ |
| ๗๔๑. ชำนาญไว้ท่าให้ |
คนสยอง |
| ถึงจะขู่เกินของ |
เก่งบ้าง |
| ถูกเหมาะเคราะห์ส่งมอง |
เห็นประจักษ์ แล้วแม่ |
| เลยเบิกบารมีสร้าง |
ศักดิ์ได้โดยประสงค์ ๚ะ |
| ๗๔๒. พิศวงสังเวชโอ้ |
อนิจจา |
| ใจมนุษย์นี่สุดสา |
หัศแล้ว |
| ใครเก่งเบ่งท่าสา |
มารถขู่ ขรึมแม่ |
| ใจขลาดใจคล้านแป้ว |
เปิดเต้นตลึงยอม ๚ะ |
| ๗๔๓. นอนตรองตรอมยิ่งกลุ้ม |
กลางใจ |
| สอนว่าตรงตรงไป |
ดึ่งดื้อ |
| ถูกดาบคดปราบไย |
ตรงพ่าย และพ่อ |
| ตัวจะใจดีมื้อ |
หลักล้มเลยหนี ๚ะ |
| ๗๔๔. ฉนี้นี่หมีน่าอ้าย |
เกรี่ยงดง |
| ชอบแต่อยู่ป่าพง |
แพ่งไม้ |
| เพราะกลัวคดเหมือนตรง |
กระหยับคด คอแม่ |
| เอาแต่ใจสุขได้ |
รอดแล้วเป็นดี ๚ะ |
| ๗๔๕. แม้นมีกลเศิกซ้อน |
แสนอุบาย |
| กลับกลอกหลอกชลอกาย |
เก่งสู้ |
| พออยู่หมู่เมืองหมาย |
แสวงสุข กายแม่ |
| แม้นเช่อเห่อชื่อสู้ |
ป่าได้เยียใฉน ๚ะ |
| ๗๔๖. นอนในซอกห้วยนึก |
กลัวเสือ |
| จุดป่ากองไฟเรือ |
ครึกครื้น |
| คึกคักอะหลักอะเหรื่อเหลือ |
ตื่นสนุก สนานแม่ |
| พี่หลับกลับตื่นฟื้น |
บ่อยด้วยเสียงคน ๚ะ |
