| ๑๑๐๖. ไป่พักเตือนตักผู้ |
คนเล็ด กันนา |
| วันที่ยี่สิบเจ็ด |
ก่อนแจ้ง |
| ต่างตื่นรื่นเริงระเห็จ |
เหออก เรือเฮย |
| ขากลับจับใจแว้ง |
วุ่นต้องการถึง ๚ะ |
| ๑๑๐๗. ตึงตังตั้งหน้านึก |
ถึงเมีย |
| จากท่าซ่องปลัดเปีย |
ป่าห้าม |
| แจวมากไม่อยากเพลีย |
มืออยุด พักเลย |
| อุตหลุดปล่อยสุดด้าม |
ด่วนจ้ำจรมา ๚ะ |
| ๑๑๐๘. อากาศใสสอาดน้อย |
หนาวสบาย |
| ฤๅตระหลบอบอาย |
อุ่นน้ำ |
| ฟองชลกร่นเกลื่อนสาย |
กระแสรเลื่อย ใจแม่ |
| สองฟากมากไม้ง้ำ |
ฝั่งคลุ้มชอุ่มเขียว ๚ะ |
| ๑๑๐๙. เสียงสนั่นสุโนคแจ้ว |
จำเรียง |
| ลิงค่างบ่างชนีเมียง |
โลดร้อง |
| มยูรเหยียบยอดไม้เสียง |
ส่งสั่ง พี่ฤๅ |
| เสนาะไม่เหมือนเสียงน้อง |
สั่งแล้วเรียมลา ๚ะ |
| ๑๑๑๐. เกลียวชลาขาล่องเลี้ยว |
ลงแรง |
| โยงเชือกเสือกเรือแคลง |
ล่อค้ำ |
| แก่งอ้ายหิตใหญ่แสยง |
หินใหญ่ มากแม่ |
| ขวางแก่งน้ำลึกน้ำ |
เชี่ยวพลิ้วปลิวกระโจน ๚ะ |
| ๑๑๑๑. ค่างทโมนโผนไม้เยี่ยม |
ดูคน |
| โตเติบกำเลิบลน |
โลดเย้า |
| พรานป่าง่าปืนถลน |
เถลือกไล่ ยิงเฮย |
| ค่างเผ่นเล้นตัวเข้า |
ป่าเต้นตะกายหาย ๚ะ |
| ๑๑๑๒. สายจอดหุงเข้าหาด |
ลำมะแน |
| กินอิ่มออกเรือแคว |
ควากคว้าง |
| ดูฝั่งนั่งแลกระแสร |
สินธุเกาะ ทรายเฮย |
| เพลินพิศจิตร์อ้างว้าง |
วิเวกเวิ้งชลวัน ๚ะ |
| ๑๑๑๓. ถั่นถึงทางคุ้งท่า |
หลวงยศ |
| เห็นมนุษย์นั่งทรหศ |
หาดเกลี้ยง |
| วุ่นงกตกปลาหลด |
เหงื่อเลือก ตัวแม่ |
| สันโดดตากแดดเปรี้ยง |
โปร่งแม้นแสงเดือน ๚ะ |
| ๑๑๑๔. เลื่อนมาถึงเลี้ยวย่าน |
นามหนอง ปรือนา |
| ถึงท่าปลัดเปียปอง |
จอดยั้ง |
| แกเอื้อล่องเรือของ |
แกรีบ มาแม่ |
| ถึงก่อนเตรียมตัวตั้ง |
โตกกล้วยยาถวาย ๚ะ |
| ๑๑๑๕. ลูกชายนายรอดทั้ง |
เด็กคำ ถึกเฮ้ย |
| ตาปลัดพ่อโจกนำ |
เนื่องเฝ้า |
| ทองเหรียญพัตรเงินบำ |
เหน็จทุก คนแม่ |
| เป็นที่ยินดีเจ้า |
พวกนี้ดีขยัน ๚ะ |
| ๑๑๑๖. ชวนกันโห่เหล่าเข้า |
ชายพง |
| ลูกไล่รายรดมวง |
วุ่นร้อง |
| พรานแอบนั่งเขินตรง |
ทางเหมาะ มองแม่ |
| ปืนขยับจ้องจับย่อง |
ฮึกห้าวหากวาง ๚ะ |
| ๑๑๑๗. กลางรกอึงโห่ร้อง |
เฮเฮ |
| พี่นั่งบังขอนคเน |
มุ่งเนื้อ |
| โห่เปล่าเหล่าสมุนเห |
โห่พบ พรานเฮย |
| เห็นไม่มีเนื้อเบื้อ |
ถึกอิเก้งกวางหมู ๚ะ |
| ๑๑๑๘. เทือกผลูพรูต่อมเต้น |
ตอมคัน |
| ชุมแต่ไก่กระต๊ากขัน |
คึกสร้า |
| ต่างไล่จับไก่กัน |
สนุกหน้อย หนะแม่ |
| ได้แต่ลูกไก่คว้า |
ต่างเนื้อเสือกระทิง ๚ะ |
| ๑๑๑๙. ขันจริงนะเถ้าปลัด |
เปียขา |
| เมื่อพี่ออกเรือลา |
จากบ้าน |
| ปูผ้ากราบน้ำตา |
ล่อหน่วย เจียวเพื่อน |
| หน้าเผือดเลือดซีดสท้าน |
ที่ต้องตัวไกล ๚ะ |
| ๑๑๒๐. อาไลยไปเที่ยวคุ้น |
เคยสนุก กันนา |
| ยามเล่นกินนอนคลุก |
อยู่ด้วย |
| จะจากพรากฉุกละหุก |
เห็นอนาถ นักแม่ |
| เหมือนว่าจะลาม้วย |
ไม่ได้เห็นกัน ๚ะ |
| ๑๑๒๑. ครั้นไปกรุงเทพ ฯ คร้าม |
อันตราย |
| กลัวโรคกลัวไภยหลาย |
อย่างท้อ |
| เคยเป็นอิศระกาย |
กลางป่า กระเจิงพ่อ |
| ฉันจับเสือป่าก้อ |
ฉกาจเข้าขังกรง ๚ะ |
| ๑๑๒๒. ตามส่งจะลับแล้ว |
ปลัดเปีย |
| ยังนั่งตั้งแช้งเพลีย |
จิตร์แปล้ |
| แกสมัครักเราเสีย |
มากมาก ทุกข์แม่ |
| ขืนรักพะวักพะวนแท้ |
พิโยคต้องตามสนอง ๚ะ |
| ๑๑๒๓. ล่องถึงแก่งตื้นแม่ |
กระบานฉุด เรือเฮย |
| เชือกเหนี่ยวเกลียวชลทลุด |
ทลาดควั้ง |
| เอะอะอุตหลุดหลุด |
แก่งค่อย สบายแม่ |
| น้ำอับจับแจวตั้ง |
จวบจ้ำตำตบึง ๚ะ |
| ๑๑๒๔. หาดหนึ่งถึงเมื่อเพล้ |
คเนเหมาะ |
| น่าจอดแรมชมเหาะ |
ถิ่นกว้าง |
| เรือแหวตแปดแจวเกาะ |
เลยลับ แล้วแม่ |
| จำต่อมรคาค้าง |
มุ่งค้างคืนนอน ๚ะ |
| ๑๑๒๕. แจวจรทันแหวดแก้ |
ตัวไถล |
| ซัดโทษเรือครัวไป |
ก่อนน่า |
| จะรีบจะนอนใน |
ตะเข้เผือก |
| ดูเถิดค่ำมืดบ้า |
บุ่มจ้ำแจวตะกาย ๚ะ |
| ๑๑๒๖. ชรอยอ้ายพวกฝิ่นเหล้า |
กันชา |
| ชอบแต่บ่อนพรวนหา |
แห่งบ้าน |
| หาดงามไม่นำพา |
พักจอด ชมเลย |
| ถุดอ้ายอุบาทว์คร้าน |
ใคร่ล้วนสาระยำ ๚ะ |
| ๑๑๒๗. จำคลำค่ำมืดจ้ำ |
แจวละเมอ มาแม่ |
| ลุหาดตีนเกลียวเจอ |
พวกพร้อม |
| น้ำโจนย่านใหญ่เออ |
รอานัก แม่เอย |
| หาดใหญ่ไม้ไล่ล้อม |
พิศล้วนลลายงาม ๚ะ |
| ๑๑๒๘. ยามจนทนจอดค้าง |
คืนแอบ เรือนา |
| ฟ้าลั่นฟ้าแลบแปลบ |
ปลาบครื้น |
| ชรอยฝนตกบนแถบ |
เขาแถบ ไกลแม่ |
| ฝนอย่ามาตกพื้น |
นี่พั้วกระพือหาย ๚ะ |
| ๑๑๒๙. พลพายไร้ร่มเงื้อม |
เพิงพัง |
| จักเปียกจักทนสัง |
เวชเทิ้ม |
| เรือเก๋งก็รั่วรัง |
นอนจัก หนาวนา |
| เบื่อนักพอจักเคลิ้ม |
จักต้องตาชัน ๚ะ |
| ๑๑๓๐. แสงจันทร์หรุบหรู่โอ้ |
อนาถไฉน เล่านา |
| เหงาเงียบเฉียบใจใจ |
จืดชื้อ |
| มีแต่สุรเสียงไถล |
เล่ห์เพื่อน พนาเอย |
| พออุ่นเอิกไพรมื้อ |
เมื่อเคลิ้มคลาฝน ๚ะ |
| ๑๑๓๑. หลายคนเขาว่าข้าง |
ไทยดี |
| นายแปลกแปลกวาที |
เทียบโจ้ |
| เถียงท้าว่าฝรั่งมี |
พิชากว่า ไทยแม่ |
| เหลือเดี่ยวเกรียวกันโต้ |
ตอกให้เห็นจริง ๚ะ |
| ๑๑๓๒. หลายสิ่งหลายอย่างอ้าง |
ทางเถียง |
| บ้างก็หัวเห็ดเอียง |
เอ็ดย้ำ |
| บ้างยกเหตุผลเคียง |
เทียบน่า ฟังแม่ |
| นายแปลกเต็มแหวกปล้ำ |
เปลี่ยวโต้ทานไฉน ๚ะ |
| ๑๑๓๓. ขีดไฟของฝรั่งนั้น |
ดีนัก นะเออ |
| ไม้ไผ่ไทยไม่ยัก |
อยากแพ้ |
| ตากฝนแช่น้ำสัก |
เดือนแข่ง กันฤๅ |
| ไม้ไผ่สีไฟแก้ |
กลักอ้ายฝรั่งเหลว ๚ะ |
| ๑๑๓๔. เฮ้วเรือไฟฝรั่งนั้น |
ดีงาม |
| แม้นไม่ดีใยสยาม |
ชอบใช้ |
| อุบ๊ะเงินฟากหัวตะกลาม |
เงินต่าง หากพ่อ |
| มันทาษไทยไทยให้ |
ค่าเข้าเอาคืน ๚ะ |
| ๑๑๓๕. ปืนฝรั่งยิงตั้งหก |
นัดรวด เร็วพ่อ |
| ปืนคาบศิลาประกวด |
ก็แพ้ |
| ถุยหมดปัสตันอวด |
ลิงไม่ กลัววา |
| พรานเพชร์ยิงเนื้อแฮ้ |
เพื่อนเคี้ยวปืนใคร ๚ะ |
| ๑๑๓๖. สนุกใหญ่เหะหะกลุ้ม |
รุมนาย แปลกนา |
| มัจะจนอุบายตาย |
ตอบแก้ |
| พวกถือพี่ไทยขยาย |
ฤทธิ์เดช นักพ่อ |
| ถือฝรั่งนั่งนิ่งแพ้ |
พวกข้างไทยฮา ๚ะ |
| ๑๑๓๗. เวลายามเศษแล้ว |
ไสยา |
| จวนกลับกลับคนึงหา |
ละห้อย |
| อีกเป็นเจ็ดแปดรา |
ตรีเนิ่น นักแม่ |
| คิดใคร่เห็นโพยมคล้อย |
เยี่ยมทองเห็นโฉม |
