| ๘๗๖. รางรางสว่างฟ้าเถือก |
แสงทอง |
| วันที่ยี่สิบสอง |
สว่างแพร้ว |
| พี่สร่างนิทราสนอง |
องค์แนบ องค์แม่ |
| ลงนั่งเรือเล็กแล้ว |
รีบเลี้ยวลอยลำ ๚ะ |
| ๘๗๗. บรรพตเพิงชโงกเข้า |
จอดดู พุแม่ |
| น้ำอุ่นไหลตลุ่นพรู |
พรั่งย้อย |
| หนาวนิดพิศดูภู |
ผาเพลิด เพลินแม่ |
| พลางเรียบเรือน้อยคล้อย |
เฉียดเวิ้งสิลามา ๚ะ |
| ๘๗๘. พุตุ๊กกระตาแอบเงื้อม |
เขาชโงก |
| มีตลิ่งสิงขรโกรก |
กรอกถ้ำ |
| ไม้เล็กเล่ห์ไทรโยค |
ย่อแบบ ลงแม่ |
| อย่างละน้อยน้อยน้ำ |
พุพร้อยพรายไหล ๚ะ |
| ๘๗๙. แลไกลเหมือนแกล้งต่อ |
เรือนตุ๊ก กระตาแม่ |
| น่าชื่นชมสมสนุก |
นั่งยิ้ม |
| พี่แวะฉวากเขาฉุก |
ใจชอบ นักรา |
| น่าเล่นตุ๊กกระตาจิ้ม |
จับตั้งตามเนิน ๚ะ |
| ๘๘๐. เที่ยวเพลินเกินพุโจ้ |
เรือกลับ |
| เลยหาดค่ายหลวงลับ |
เลียบเลี้ยว |
| ถึงลำแม่น้ำอับ |
น้อยเอียด แม่เอย |
| มอใหญ่บากแยกเอี้ยว |
แอบเข้าคลองเข็น ๚ะ |
| ๘๘๑. เห็นหาดเห็นแก่งล้อ |
ลำเนา |
| เห็นฝั่งเห็นเขาเลา |
เลียบถ้ำ |
| พี่ต้องท่องชลเบา |
เรือบ่อย เทียวแม่ |
| คุ้งคดเหมือนแม่น้ำ |
แพรกน้อยเนินผา ๚ะ |
| ๘๘๒. มาหมายสักคุ้งก็ |
จักกลับ |
| แต่ยิ่งดูยิ่งจับ |
จิตร์จ้อง |
| มีละเมาะเกาะกิ่งลับ |
แหลมล่อ ใหม่แม่ |
| ดูยิ่งเพลิดเพลินต้อง |
ต่อเลี้ยวเลยไป ๚ะ |
| ๘๘๓. ไก่ขันกระชั้นเรื่อย |
จำเรียง |
| มยุเรศเสนอเสียง |
เสนาะแสร้ |
| ชนีโหนกิ่งไม้เมียง |
มี่ร่าย ร้องแม่ |
| เหมือนพี่มาเมืองแท้ |
ที่คุ้นคนรู ๚ะ |
| ๘๘๔. น่าดูน่าปลาดล้ำ |
เหลือแสดง |
| ราวกับเทพยดาแผลง |
แพรกไว้ |
| มาไทรโยคผิแสยง |
ใจไม่ ไปแม่ |
| เสียเที่ยวที่มาไร้ |
ประโยชน์ด้วยชมดง ๚ะ |
| ๘๘๕. พี่หลงแม่น้ำเอียด |
เออไฉน |
| ยิ่งเพลิดยิ่งเพลินไป |
มากเส้น |
| ชลเชี่ยวหลีกเรี่ยวไคล |
คลายิ่ง งามแม่ |
| แม้นไม่หิวไม่เว้น |
ต่อเต้าตามทาง ๚ะ |
| ๘๘๖. ข้างนทีมีกล้วยป่า |
ปลีเครือ งามแม่ |
| พี่ตัดกัทลีเรือ |
แล่นล้า |
| สายนักอักอ่วนเหลือ |
เที่ยวต่อ ได้รา |
| จำกลับจำใจบ้า |
แพรกน้อยลอยเหลียว ๚ะ |
| ๘๘๗. ชลเชี่ยวเรือเฉียดแม้น |
ฉุดพวน |
| ถึงปากแพรกน้อยทวน |
ควากน้ำ |
| กลับถึงหาดค่ายจวน |
สักสี่ โมงแม่ |
| เสวยโภชน์พักเหนื่อยช้ำ |
ชอกแล้วลเลิงหวัง ๚ะ |
| ๘๘๘. พี่นั่งแคร่น้อยเทียบ |
เรือผา สุขแม่ |
| พิศตะเพียนทองปลา |
ล่อนสร้อย |
| คล่ำคล้ายว่ายคงคา |
เป็นหมู่ หมู่แม่ |
| โตก็โตน้อยน้อย |
น่าเอื้อเอ็นดู ๚ะ |
| ๘๘๙. ว่ายวู่จู่รอบล้อม |
เรือนชล |
| โปรยกระยาปลายล |
แย่งคว้า |
| มากมายว่ายเวียนวล |
แสวงเหยื่อ แม่เอย |
| น้ำก็ใสไสวหน้า |
แข่งหน้าเสนอกาย ๚ะ |
| ๘๙๐. เห็นเรือพายม้าเกรี่ยง |
พายมา |
| บอกจะเที่ยวหาปลา |
ล่ำเนื้อ |
| สองเกรี่ยงโยกพายตา |
นายนั่ง กลางแม่ |
| เป็นพระท่าหินเสื้อ |
ปะเอ้เตภูม ๚ะ |
| ๘๙๑. เรือมะตูมกระสอบเข้าไร่ |
เกรี่ยงพาย อิกแม่ |
| ถามจะซื้อหรือขาย |
เข็ดด้วย |
| ท่านเกณฑ์ส่งเสบียงนาย |
ไทรโยค พ่อเฮย |
| เข้าไร่ผลไม้กล้วย |
ขาดต้องเกณฑ์ตัว ๚ะ |
| ๘๙๒. มันกลัวมันไม่กล้า |
ขายกิน |
| ทนยากถากฟันดิน |
ไร่เข้า |
| ท่านมาคร่าตัวยิน |
ที่ส่ง เสบียงแม่ |
| ดีกว่าตัวต้องเต้า |
ตากใช้ไปดง ๚ะ |
| ๘๙๓. น่าสงสารถูกช้าง |
เกณฑ์ไกล |
| ตัวก็ต้องตามไป |
กับช้าง |
| ลำบากยากเข็นใน |
ป่าทุเรศ เกรี่ยงเฮย |
| เปล่าไม่มีค่าจ้าง |
สักเฟื้องเปลืองหมาย ๚ะ |
| ๘๙๔. ป่ายเขาเขื่อนค่ายขึ้น |
เขินบน |
| ลิ่วตลิ่งชันปีนจน |
ลาดกว้าง |
| ศาลไทรโยคพี่ยล |
กลางย่าน เขาแม่ |
| เขาปักหลักศาลสร้าง |
รูปม้าลครสรวง ๚ะ |
| ๘๙๕. เลยเลียบล่วงฝั่งกล้วย |
ไม้ชุม |
| งอกเกาะเซาะสุมทุม |
พุ่มไม้ |
| แผกอย่างพ่างพบขุม |
กล้วยพฤกษ์ ษาแม่ |
| เลือกปลิดชนิดแปลกได้ |
ปลูกซุ้มวังสงวน ๚ะ |
| ๘๙๖. มากมวญหมู่ไม้เครื่อง |
ยาแสวง วิเศษแม่ |
| ชเอมเปราะหางไหลแดง |
เร่วสค้าน |
| จันทน์แดงโลดทนงแทง |
หน่อระย่อม เนียมแม่ |
| กฤษนาถพาดไสนก้าน |
กิ่งแม้นมะรุมเรา ๚ะ |
| ๘๙๗. เปล้าน้อยเปล้าใหญ่เปล้า |
เงินยาว |
| สมอมวกแดงมวกขาว |
ยืดเลื้อย |
| พ้างแพวแฝกหอมชาว |
เราเก็บ กันแม่ |
| สุรามฤตย์ตรีกะตุกเฟื้อย |
กิ่งเกี้ยวกระวานพัน ๚ะ |
| ๘๙๘. เถาวันเปรียงแซร่ม้า |
ทลายหลาย อย่างแม่ |
| มือเหล็กมหาละลาย |
และแป้ว |
| เข้าเย็นเจ็ตมูลหวาย |
ตมอยมาก มีแม่ |
| แม้นพี่มีหมอแล้ว |
เลือกได้หลายประการ ๚ะ |
| ๘๙๙. ว่านกีบแรดงอกข้าง |
เนินคีรี |
| มากว่านเนรภูสี |
เสียดช้อน |
| ชุมนักผักเซี่ยนผี |
ว่านครู คระเฮย |
| เขาขุดหัวแห่งส้อน |
เสาะสู้แสวงประชัน ๚ะ |
| ๙๐๐. จรจัลบันลุถ้ำ |
ปล่องไฟ |
| อยู่ยอดพนัศเนินไสล |
แหล่งส้อน |
| กลเหวลาดลึกไถล |
ลงภาคย์ พื้นแม่ |
| เป็นช่องคูหาซ้อน |
ซอกกั้นสองตอน ๚ะ |
| ๙๐๑. นอนกระเดือกเสือกสู่ห้อง |
เหวใน |
| เป็นปล่องกลปล่องไฟ |
ฟอกตั้ง |
| ยอดทลุยอดผาไสว |
สว่างรุบ หรู่แม่ |
| ใครบ่อเคยเห็นครั้ง |
นี่ครั้งคราประถม ๚ะ |
| ๙๐๒. เสลาคมละเลื่อมพร้อย |
พรายขาว |
| กลประดับกระจกวาว |
รอบเวิ้ง |
| เรียกช่องปล่องไฟคราว |
พี่เที่ยว พบแม่ |
| พลางพี่ปีนผาเพิ้ง |
กลับขึ้นเขาชัน ฯ |
| ๙๐๓. ตวันเที่ยงเลี่ยงหลบร้อน |
รอุไพร |
| ด่วนออกเรือแหวดไป |
พุจ้ำ |
| พุหนึ่งพี่พึงใจ |
อยากจัก สรงแม่ |
| จอดท่าน่าพุน้ำ |
ตกขึ้นเขาธาร ๚ะ |
| ๙๐๔. ผ่านอ่างทางขึ้นเฉก |
อัฒจันทร์ |
| ดูอุทกตกจากคัน |
ฝั่งครื้น |
| ถึงอ่างใหญ่ผายผัน |
ลงสระ สนานแม่ |
| น้ำกระโจนโผนพื้น |
พุน้ำไหลพราย ๚ะ |
| ๙๐๕. แอบกายสายน้ำพุ่ง |
พเนียงคึก คึกแม่ |
| กระทบกระแทกแดกอกอึก |
อึกอื้อ |
| กระจายฟองคนองครึก |
โครมคึก โครมแม่ |
| ขนองยอกกรอกโสตร์ตื้อ |
พี่ต้องลาลง ๚ะ |
| ๙๐๖. ไปสรงได้อ่างเงื้อม |
ผาชโงก |
| ชลกระโจนโชนโกรก |
เกริกถ้ำ |
| สนานสายกระแสรโชก |
องค์ยะเยือก เย็นแม่ |
| เลยไต่สู่ช่องน้ำ |
ตกได้สินธู ๚ะ |
| ๙๐๗. พรูพรูดูทลึ่งฟุ้ง |
ฟองฝอย |
| ฉาวฉ่าพร่ากลพลอย |
พลุ่งชั้น |
| หินแง่แพร่ชลลอย |
ละลิ่วผ่าน หินเฮย |
| เฉกม่านตระการกั้น |
ปากถ้ำทองฉาย ๚ะ |
| ๙๐๘. ทั้งหลายมัวเล่นน้ำ |
โจนเพลิน |
| คิดก็ขันจันทร์เดิน |
ปลกเปลี้ย |
| วางตรงจะลงเนิน |
ธารท่า เรือแม่ |
| ถลำหล่มล้มตั้วเตี้ย |
ตื่นร้องชวนพยุง ๚ะ |
| ๙๐๙. พุพุ่งควะควั่งน่า |
กลัวนัก |
| ถูกที่ตรงตัวทลัก |
ทลั่งก้อง |
| ควักหินเหนี่ยวดิ้นดัก |
ดักอยู่ แล้วแม่ |
| ฉวยพลัดน้ำพัดต้อง |
ตกแล้วเหลวตาย ๚ะ |
| ๙๑๐. หลายคนถลนเถลือกเต้น |
ตลีตลาน |
| ต่างเหนี่ยวมือตีนคลาน |
คลุกปร้ำ |
| บางคนส่งก้นปาน |
ตลกเล่น ลครแม่ |
| ผ้าผ่อนล่อนลุดน้ำ |
พัดคุ้งไคลไหล ๚ะ |
| ๙๑๑. ตกใจฉุกละหุกเข้า |
กุลีกุจอ กันนา |
| จันทร์จะร้องขอรอ |
ปล่อยบ้าง |
| ฟังยากลากตะบึงคอ |
แคแทบ หักแม่ |
| เลยตะแหมะแขะค้าง |
คั่นน้ำใจตลึง ๚ะ |
| ๙๑๒. ครู่หนึ่งจึงปล่อยได้ |
สติกัน |
| พอปล่อยมือจันทร์จันทร์ |
ค่อยขึ้น |
| ครั้นเล่าเรื่องราวขัน |
ใครอด สรวลฤๅ |
| หัวร่ององันครื้น |
พุครึ้มเครงฮา ๚ะ |
| ๙๑๓. ดูท่าเหมือนแกล้งประ |
จานสนุก กันนอ |
| แต่ที่แท้แกขลุก |
ขลักบ้าง |
| ตื่นกันช่วยตบันคลุก |
คลีพัก ใหญ่แม่ |
| ฉันท์มิตร์จิตร์ใจอ้าง |
เหตุคุ้นไฉนเคือง ๚ะ |
| ๙๑๔. นึกเคืองเรื่องสทกสท้าน |
ฤไทยหนาว |
| สุดจะสมสนุกยาว |
เล่นได้ |
| งามตาชื่นใจราว |
สรงสระ สวรรค์ฤๅ |
| เสียแต่องค์ระอาไร้ |
ระรื่นน้ำตามกระมล ๚ะ |
| ๙๑๕. จนจิตร์ฤทธิยะเยือกคร้าน |
สนานสินธุ์ ธูเอย |
| จำกลับนาวาลิน |
ลาศเต้า |
| จอดขึ้นพุกลางถวิล |
ใคร่เที่ยว ธารแม่ |
| เลยเลียบอ่างใหญ่เข้า |
เขตร์ครึ้มคลองผา ๚ะ |
| ๙๑๖. เสลากระปุ่มกระป่ำกั้น |
กระแสรชล |
| ล้นหลั่งพลั่งพลั่งกล |
ตุ่มขว้ำ |
| พี่ไต่ใหล่ธารทน |
ลุยท่อง บ้างแม่ |
| เลี้ยวลดทดน้ำน้ำ |
รี่เลี้ยวใหลพรู ๚ะ |
| ๙๑๗. ถึงคูทำนบคล้าย |
คลองสกัด |
| แลลึกสุดลุยลัด |
แหล่งได้ |
| เอ่อเปี่ยมเหลี่ยมจัตุรัศ |
ไหลบ่า ลงแม่ |
| กลขุดคลองใหญ่ไว้ |
ฉวากวุ้งวงเขา ๚ะ |
| ๙๑๘. เราเลียบฝั่งสระพ้น |
ลึกไหล |
| ลงท่องธารเดิรไป |
มากเลี้ยว |
| บ่อแปลกบ่อเปลี่ยนไฉน |
เลยท่อ ธารเอย |
| เห็นแต่คลองคดเคี้ยว |
ควากน้ำถลำหิน ๚ะ |
| ๙๑๙. ยินชลาสร้าสรู้ครึก |
โครมดง |
| เฉลียวจิตร์พิศวงคง |
พบน้ำ |
| โจนจากโขตร์เขาจง |
ใจใคร่ ดูแม่ |
| ลุยรีบลีล่าช้ำ |
บาทด้วยคมผา ๚ะ |
| ๙๒๐. สพานสิลาแลพิลึกข้าม |
ลำธาร |
| กลช่างชาญช่างการ |
เชี่ยวสร้าง |
| น้ำพุ่งพิศละลุงละลาน |
เนตร์น่า ดูแม่ |
| เกินแก่งแง่งขอนค้าง |
ขัดด้วยหาทาง ๚ะ |
| ๙๒๑. ย่างขึ้นบนฝั่งเต้า |
ตามเสียง น้ำนา |
| พบเทือกเสลาเรียง |
แก่งกั้น |
| สกัดทางผ่านคลองเพนียง |
ชลพลุ่ง พล่านแม่ |
| ดูพิลึกซึกแซกดั้น |
โขตร์ครื้นโครมคนอง ๚ะ |
| ๙๒๒. ลำคลองต่อช่องกั้น |
แก่งดง นี้นา |
| ธารท่อล่อชลลง |
ล่องท้น |
| เหมือนท่าเมื่อมาดง |
ไม่แปลก นักเลย |
| สุดจะไปเขาต้น |
พุน้ำโจนถึง ๚ะ |
| ๙๒๓. ผู้ซึ่งทราบเรื่องแจ้ง |
แก่เรา |
| ต้นพุนั่นลุเขา |
เขตร์แคว้น |
| เป็นธารผ่านลำเนา |
วนาตลอด มาแม่ |
| ทางกว่าห้าวันแม้น |
มุ่งให้ไปถึง ๚ะ |
| ๙๒๔. พึงใจกล้วยไม้แมก |
ไม้แมะ อยู่แม่ |
| ให้แปลกชิ้นไม้แกะ |
กาบกล้วย |
| หลายต้นพี่ยลแวะ |
เวียนเก็บ กล้วยเอย |
| ค่อยไต่ลำธารด้วย |
สนุกน้ำใจเดิน ๚ะ |
| ๙๒๕. มาเกินสระใหญ่เลี้ยว |
หลงแคว |
| เพราะลัดตัดตรงแล |
เลอะแล้ว |
| ถึงธารพี่ท่องกระแสร |
ชลกลับ มาเฮย |
| คิดแพรกแยกทางแคล้ว |
พุน้ำโจนกลาง ๚ะ |
| ๙๒๖. ยลอ่างพุท้ายเอ๊ะ |
ปลาดละ |
| นึกเมื่อไม่อยากจะ |
แวะแล้ว |
| ผีพาพี่มาปะ |
พุที่ สามแม่ |
| ชรอยร่วมลงสระแก้ว |
แยกเลี้ยวลำธาร ๚ะ |
| ๙๒๗. ถึงสพานต้นตะไคร่ร้อง |
ตโกนหา เรือเฮย |
| พเอิญพบเรือกระเชียงมา |
อยู่ใกล้ |
| เรือมาพี่ลงนา |
เวศล่อง มาแม่ |
| ถึงท่ามะเดือเอนให้ |
จอดขึ้นเขาชัน ๚ะ |
| ๙๒๘. หมายมั่นจะขึ้นเที่ยว |
ถ้ำพระ |
| ถามไม่มีใครจะ |
ช่วยชี้ |
| คนนำก็เซอะซะ |
รู้จัก ไฉนแม่ |
| บอกแต่ว่าท่านี้ |
มะเดื่อต้นโตเอน ๚ะ |
| ๙๒๙. ถกเขมรหยักรั้งแหวก |
เชิงรก |
| ปีนฝังกำลังงก |
ว่าถ้ำ |
| ถึงเขาคูหาอก |
จะแตก เทียวแม่ |
| จำมะหรูดูเสียน้ำ |
จิตร์สิ้นแรงเดิน ๚ะ |
| ๙๓๐. เขาเขินเกริ่นโกรกง้ำ |
เงาชัน |
| มีซอกเสลาปัน |
ช่องน้อย |
| ใช่ถ้ำพระสำคัญ |
เคยเที่ยว แล้วแม่ |
| คนเที่ยวค้นวนป้อย |
ไป่รู้คูหา ๚ะ |
| ๙๓๑. เห็นเสือปลากระโดดถ้ำ |
ทีรัง มันแม่ |
| เรามิอาจตึงตัง |
ไต่เข้า |
| เสียเที่ยวเปลี่ยวใจหวัง |
ปีนเปล่า แม่เอย |
| จำกลับลงเรือเร้า |
รีบจ้ำแจวมา ๚ะ |
| ๙๓๒. ถึงท่าที่จอดขึ้น |
คฤหาชล |
| ถึงอ่อนอรองค์ทน |
เที่ยวได้ |
| เพราะสนุกทุกตำบล |
บานเบิก ใจนา |
| เพราะจิตร์พากายให้ |
เหนื่อยน้อยพลอยเกษม ๚ะ |
| ๙๓๓. ปางเปรมปราโมทย์ทั้ง |
พลังโรย |
| เสวยวราหารโหย |
ละเหี่ยเปลื้อง |
| แกงห่านรสเลิศโดย |
หิวยิ่ง อะร่อยแม่ |
| ห่านทอดแฮ็มต้มเยื้อง |
แชบใช้ชำเป็ญ ๚ะ |
| ๙๓๔. พอเอนองค์แทบห้อง |
ไสยา |
| ราวสักนาทีลา |
หลับตุ้ย |
| ฤๅพักตื่นผวาครา |
หลับเช่น เคยเลย |
| คงจะอวบองค์พลุ้ย |
แปลกหน้านางเห็น ๚ะ |
| ๙๓๕. ตาขันเป็นธุระเฝ้า |
ระวังเรียม |
| ก่อนสว่างถ่างตาเตรียม |
ตื่นแล้ว |
| จงรักษ์จักหาเทียม |
แกยาก หนะแม่ |
| พาสนุกปลุกใจแผ้ว |
พิลึกคุ้นคุยคนอง ๚ะ |
| ๙๓๖. ราวสองยามล่วงแล้ว |
เวลา ดึกเอย |
| เขาตื่นนั่งตลึงตา |
เหลือกจ้อง |
| เสียงพิลึกคึกคึกสา |
ครเยือก เย็นแม่ |
| เขาว่าจรเข้ร้อง |
ลั่นน้ำฮุมฮุม ๚ะ |
