๑๑๗๔. วันที่ยี่สิบเก้า |
ยิ่งกัง วลเฮย |
ใคร่ทราบข่าววังหวัง |
ห่วงน้อง |
เขาลีอว่ามีหนัง |
สือฝาก มาแม่ |
ยิ่งคิดยิ่งขัดข้อง |
คลาดแจ้งจริงไฉน ๚ะ |
๑๑๗๕. ไปถึงปากแพรกได้ |
ตีสาย ลวดแม่ |
อยากทราบทราบสมหมาย |
มุ่งแจ้ง |
ผิเกิดภยันตราย |
ใดด่วน กลับแม่ |
แม้นสุขสุขแสวงแกล้ง |
กลับช้าชลอหวัง ๚ะ |
๑๑๗๖. ทั้งบ้านจรเข้เผือก |
แผนชืด สนุกแม่ |
มีแต่ไร่สวนพืด |
มะม่วงกล้วย |
สวนป่าเรียกป่าจืด |
ใจสก ปรกแม่ |
ครั้นจะบุกป่ำห้วย |
ห่วงร้อนรงมศัลย์ ๚ะ |
๑๑๗๗. โสกันต์ไกรลาศใกล้ |
วันจวน กระมังแม่ |
มัวเที่ยวหมางไม่ควร |
แก่ข้า |
อยากทราบอยากสืบสวน |
ข่าวทราบ ชัดเฮย |
แม้นลุปากแพรกถ้า |
ใคร่ได้สมประสงค์ ๚ะ |
๑๑๗๘. ได้ส่งจีนแจ้วจาก |
แก่งผัก กูตแม่ |
คอยกาญจน์บุรีพัก |
อยู่ถ้า |
หาเต่าสิ่งสมัคจัก |
ฝากมิตร ประยูรเอย |
พลาดนัดผลัดวันช้า |
จักช้าวันคอย ๚ะ |
๑๑๗๙. ปล่อยข่าวคอยเปลื้องกระ |
เขียงเล็ก รอนา |
รับเต่ารับเจ้าเด็ก |
ด่วนจ้ำ |
ราวสักสี่โมงเจ๊ก |
เสียงนัก ถึงเฮย |
เราจักจอดท่าถ้ำ |
หาดอ้ายหมูคอย ๚ะ |
๑๑๘๐. ถอยเรือจากจรเข้ |
เผือกถอน ถ่อแม่ |
น้ำเอ่อออกแจวจร |
ล่องจ้ำ |
พิศแผนฝั่งสาคร |
คลอหาด ทรายนา |
ถึงเรี่ยวเชี่ยวเนือยน้ำ |
แน่เลี้ยวลอยสบาย ๚ะ |
๑๑๘๑. ตลาดควายควายจ้างมาก |
มองดู |
เบือนเบิ่งบุกแปลงคู |
ใบ่เคี้ยว |
คนล้อยกคอชู |
คอตื่น คนเอย |
แลหาดตลอดตลาดเลี้ยว |
ย่านล้วนกระบือลุย ๚ะ |
๑๑๘๒. พุ้ยแจวกระทุ่มจ้อง |
แจวมา |
ถึงย่านกลอนโดรา |
จอดเลี้ยง |
หาดเห็นปลูกเบ็ญจา |
โกนจุก กันแม่ |
ปิดกระดาดดูปลาดเพี้ยง |
ผูกซุ้มพระทราย ๚ะ |
๑๑๘๓. นายอำเภอที่อ้าย |
อินลือ |
ว่ารับหนังสือถือ |
อยู่ใกล้ |
ให้สืบอักษรคือ |
จริงเท็จ ไฉนรา |
เขาบอกดังคาดไว้ |
ถูกแท้ทางทาย ๚ะ |
๑๑๘๔. มีลายอักษรท้อง |
ตรากระทรวง |
ถึงพวกท่านข้าหลวง |
เร่งร้อน |
หลายวันสั่งกันทลวง |
แล่นรีบ ไปแม่ |
เหตุฝรั่งรุกแดนย้อน |
แย่งแคว้นไพรสยาม ๚ะ |
๑๑๘๕. ยามเช้าหนาวน้อยเที่ยง |
ทีเบา ร้อนฤๅ |
เปล่าแดดแผดเผาเรา |
รอุอ้าว |
ปรอดเก้าสิบเก้าเงา |
เรือร่ม อีกแม่ |
พึ่งพบพึ่งเห็นร้าว |
อกร้อนเหลือประมาณ ๚ะ |
๑๑๘๖. ลานทรายฉายยิบร้อน |
เปลวระยับ |
ลมพัดพัดอายวับ |
วูบหน้า |
ขามาผิดขากลับ |
กลับรุ่ม แรงแม่ |
ชรอยแต่นี้แต่ถ้า |
จักร้อนแรงทวี ๚ะ |
๑๑๘๗. มีหญิงขาวบ้านไร่ |
แตงอุลิศ |
รู้ว่าเรียมเยี่ยมปลิด |
จากต้น |
มาหามุ่งอามิศ |
มิตรต่อ เรียมเอย |
เหมือนแลกแจกเงินท้น |
ค่าให้หลายคน ๚ะ |
๑๑๘๘. ยามทุรนทนร้อนแสบ |
สุริโย ทัยเอย |
ค่อยแฉ่งกินแตงโม |
มวกแปล้ม |
ดีกว่าซ่มโอโอ |
ชาชื่น ไฉนแม่ |
เสมือนพระองการแย้ม |
โอษฎ์เลี้ยงใจเรียม ๚ะ |
๑๑๘๙. เจี๋ยมเจี้ยมเจียวหวะอ้าย |
หอยมึง มาฤๅ |
ชนโลดโดดตบึงตึง |
เชือกรั้ง |
ถึงบาทขาดค่าถึง |
ขายส่ง มานา |
ดีละกูจะตั้ง |
ชื่ออ้ายกลอนโด ๚ะ |
๑๑๙๐. โอโน่นตาเพชร์ผู้ |
พรานคนอง |
ตื่นแต่ไก่โห่สยอง |
เหย่าเต้า |
เห็นแบกออกเยอะมอง |
มาโน่น แล้วนา |
เดินตะคุ่มดุ่มดุ่มเค้า |
เพื่อนได้อะไรมา ๚ะ |
๑๑๙๑. ค่างป่าหาตะพดกล้วย |
ไม้เขา กวางแม่ |
แบกบ่ามาถวายเรา |
ล่าได้ |
เปียงกถกหนังเอา |
หนังค่าง สตับเฮย |
โตเท่าเด็กดูใส้ |
กระดูกคล้ายโครงคน ๚ะ |
๑๑๙๒. ขยายพลนาเวศเลี้ยว |
ดำเนิน |
จากหาดกลอนโดเดิน |
ล่องน้ำ |
ถึงเขาทับหมีประเมิล |
บ่ายสี่ โมงแม่ |
จอดฝั่งหวังเที่ยวถ้ำ |
ท่าเวิ้งวังหมู ๚ะ |
๑๑๙๓. คูหาเขาว่าใกล้ |
ฝั่งชล |
ปล่อยเพื่อนพรานสืบหน |
แห่งถ้ำ |
สายัณห์ด่วนจรดล |
เดาสุ่ม ไปแฮ |
เสียงกู่รู้รีบจ้ำ |
บุกขึ้นเขาหมี ๚ะ |
๑๑๙๔. ทางคิรีเดินสดวกด้วย |
คนเดิน มากแม่ |
เลียบลุคุหาเนิน |
ชื่อน้ำ |
เยี่ยมถ้ำย่ำเย็นเจริญ |
ใจเยือก เย็นแม่ |
พอโผล่โอนี่ถ้ำ |
ใหญ่แท้เที่ยวเหนอ ๚ะ |
๑๑๙๕. เพ้อนึกว่าถ้ำนิด |
เดียวโฮ ปลาดนอ |
โตใช่โตเปล่าโต |
สนุกด้วย |
เป็นทางพ่างถนนโอ |
ฬารลึก เลี้ยวแม่ |
หลายแพรกแยกยืดย้วย |
ยะเยือกห้องรโหฐาร ๚ะ |
๑๑๙๖. ตระหง่านสูงซึกกว้างเซิด |
ไพรสณฑ์ |
แอ่งอ่างพร่างพราวถกล |
เกล็ดแก้ว |
พู่ผาผ่องระย้ายล |
รยับเนตร์ แม่เอย |
ช่องฉวากฉากเชิงแพร้ว |
หลืบพร้อยพรายเขา ๚ะ |
๑๑๙๗. เสาเสลาพิลึกห้อย |
คูหา หินเฮย |
หลายโอยหลายอับผา |
พ่างปั้น |
กะปุ่มกะป่ำต่ำสูงสา |
รพัดแผก กันแม่ |
ชง่อนชโงกโกรกกรวยชั้น |
ช่องเลี้ยวหลายทาง ๚ะ |
๑๑๙๘. อ่างน้อยเห็นถนัดน้ำ |
เย็นใส |
จืดสนิทแอบเสาใสล |
เลิศแล้ว |
ชลหยัดหยาดสิลาไอ |
ลอองอยด ลงแม่ |
ลานนุ่มลุ่มธุลีแล้ว |
ฟ่างผ้าปูพรม ๚ะ |
๑๑๙๙. ยิ่งดูยิ่งด่วนปลื้ม |
ใจหวัง ชมเอย |
สถานแท่นแผ่นเพิงผนัง |
เนื่องน้ำ |
ถ้ำน้ำเพราะถ้ำขัง |
น้ำน่า น้ำนา |
เห็นคราบฉาบเชิงถ้ำ |
แน่ให้เห็นนาม ๚ะ |
๑๒๐๐. ถ้ำงามตามพี่ได้ |
เคยประสพ มาแม่ |
ดีกว่าถ้ำน้ำพบ |
ก็น้อย |
มหาสนุกหนึ่งสนุกจบ |
สกลไม่ เหมือนเลย |
ถ้ำโขดหลวงสามร้อย |
ยอดล้วนตลึงโต ๚ะ |
๑๒๐๑. โอฬารแลลึกกว้าง |
ใหญ่ถึง |
เทียบกับถ้ำจอมบึง |
บ่อนโน้น |
แควน้อยหมดแควพึง |
เปรียบพ่าย แพ้แม่ |
เสียแต่หักปะรักโข้น |
พระคุ้ยคนองแสวง ๚ะ |
๑๒๐๒. น่าแสยงพยัคฆเยี่ยมห้อง |
คูหา หินเอย |
เห็นส่ำลอยบาทา |
ย่ำซ้อน |
ทรากสัตว์อัษฐิปรา |
กฎเกลื่อน ถ้ำแม่ |
เหตุท่าผายอกย้อน |
น่ายั้งรังเสือ ๚ะ |
๑๒๐๓. ฤๅเบื่อเหลือป่ายขึ้น |
กระพักเขิน |
เกรงค่ำกรำดงเดิน |
รกเรี้ยว |
กลับถึงปากถ้ำเพลิน |
จนพลบ สิแม่ |
จำจากคูหาเลี้ยว |
เลียบก้อนเขาลง ๚ะ |
๑๒๐๔. พิศวงวิเวกด้าว |
ดงดำ เนินนา |
โสมส่องแสงก่ำนำ |
พี่คล้อย |
จักกระจั่นหริ่งหริ่งลำ |
เนายะเยือก ใจแม่ |
พรานเพชร์แบกปืนชม้อย |
มุ่งเต้นตากระวัง ๚ะ |
๑๒๐๕. ถึงฝั่งถอยข้ามหาด |
เหแวะ เรือแม่ |
ที่ลาดพอพลแมะ |
แมกซุ้ม |
ฟ้าร้องลั่นคนองรแคะ |
รคายขยับ ฝนเอย |
เมฆมืดอนธการคลุ้ม |
เคลือบฟ้าแฝงโฉม ๚ะ |
๑๒๐๖. เต็มโทรมวันนี้พวก |
เราทุรน และพ่อ |
เพลินเที่ยวหลงละเลิงจน |
หมดเข้า |
ปลัดกรมก็งมฉงน |
ลืมคิด ซื้อนา |
ยามจะหุงถุงเค้า |
ขอดรู้ศึกกัน ๚ะ |
๑๒๐๗. น่าขันเกียจคล้านนัก |
หนอคน |
ยอมไม่คิดซื้อทน |
อดโอ้ |
เพราะรุ่งก็จักดล |
แดนปาก แพรกแม่ |
น้ำเชี่ยวเมื่อโพล้ |
เมื่อเพล้เรรวน ๚ะ |
๑๒๐๘. ส่วนกระยาหาเผื่อให้ |
เรียมเสวย |
มีอยู่หลายทนานเลย |
สี่มื้อ |
บ่าวอดละนายเงย |
หน้าเปีบ ไฉนนา |
ขับเคี่ยวให้เที่ยวซื้อ |
สู่เลี้ยงเพียงถัง ๚ะ |
๑๒๐๙. ขนมปังทั้งกล้วยตาก |
ของกลัก |
แม้นอดหมดท่าจัก |
แจกให้ |
กินพอทุ่นท้องสัก |
คืนหนึ่ง เถิดน่า |
นึกสนุกขลุกขลักได้ |
อิ่มเลี้ยงคราเข็ญ ๚ะ |
๑๒๑๐. ปลัดกรมเผ่นเที่ยวซื้อ |
แสวงหา |
ลงแหวดสี่แจวพา |
พวกเต้า |
จนค่ำกลับจ้ำมา |
เหมาะโชค |
พบซ่องขอปันเข้า |
เฉพาะมื้อมีพอ ๚ะ |
๑๒๑๑. บุญหนอยามอดแล้ว |
ฤๅอด |
ผลประมาทอาจสนองทด |
เยี่ยงให้ |
ขืนวุ่นเชื่อบุญหมด |
ทุนจ่าย กระจุยแม่ |
ฉวยว่าเมื่อบุญไร้ |
อดเน้อระวังหนา ๚ะ |
๑๒๑๒. ในป่าหลังหาดได้ |
ยินกวาง |
เปี๊ยบป๊าบในเซิงทาง |
ที่ใกล้ |
พรานปืนจับปืนผาง |
ผงาดเล่น ตามแม่ |
หมายไล่กวางกวางใผล้ |
เลี่ยงล้อปืนหนี ๚ะ |
๑๒๑๓. เต็มทีขาว, เปลื้อง, กลับ |
เกือบยาม |
ได้เต่าสี่ตัวตาม |
จับได้ |
เหล่าซ่องเที่ยวท่องถาม |
ซื้อไม่ มีเลย |
พบเม่นเล้นป่าใกล้ |
กระโชกง้างปืนยิง ๚ะ |
๑๒๑๔. ถึงตลิ่งบ่ายเกือบห้า |
โมงไกล นักแม่ |
เสียเที่ยวเสียทีไป |
ป่ากว้าง |
รดูนี้เต่าหนีไฟ |
ป่ากระเจิด กระเจิงแม่ |
ฝนชุกเต่าชุกข้าง |
ฝั่งล้วนแลหลาย ๚ะ |
๑๒๑๕. พระพายชายพัดคลุ้ม |
คลายหาย |
เมฆเบิกแสงเดือนฉาย |
ขึ้นฟ้า |
ผจงพจน์บทโคลงสบาย |
ใจโปร่ง ใจแม่ |
เพลินนึกดึกเกือบห้า |
ทุ่มแล้วลาผทม ๚ะ |