| ๗๔๗. จวนสางสเทือนป่าละห้อย |
หวลโหย |
| สยองเยือกเสียงโหวยโหวย |
วิเวกก้อง |
| นอนสนิทพิศวงโวย |
วายตื่น กันแม่ |
| กระซิบลั่นนั่นอะไรร้อง |
พิลิกแล้วโลมชัน ๚ะ |
| ๗๔๘. ขวัญหายหมายเกิดข้อ |
กลีถึง เราฤๅ |
| ผวาตื่นฟื้นองค์ตลึง |
ป่าแสร้ |
| ปั๋วโหวยหวีดโหวยอึง |
โอ้ชะ นีเอย |
| อุส่าห์กู่รู้ปลุกแม้ |
มิตรเฝ้าสงวนเรียม ๚ะ |
| ๗๔๙. เยี่ยมดูคนผู้ตื่น |
ตื่นชนี |
| รางเรื่อสุริยรังษี |
สว่างแล้ว |
| เร่งกันพิสวันขมี |
ขมันออก เรือเอย |
| ผ่านพุเขาลว้าแคล้ว |
คลาดเลี้ยวเรือจร ๚ะ |
| ๗๕๐. สิงขรบ่อสุดคุ้ง |
ทางไป |
| น้ำพุดั้นทลุใหล |
ทลั่งก้อง |
| ต่ำตกปกตะไคร่ไร |
ไรเฟื่อง ฟองแม่ |
| สองฝั่งเขาสลั่งร้อง |
เรียกลว้าผาสูง ๚ะ |
| ๗๕๑. น้อยฝูงสกุณร่ายร้อง |
จำเรียง ถวายเอย |
| บินอยู่ไกลเขาเคียง |
ค่อยก้อง |
| เลวงแสร้แต่สุรเสียง |
ชนีป่า หนะแม่ |
| โหนกิ่งทิ้งตัวร้อง |
โลดให้เห็นตัว ๚ะ |
| ๗๕๒. ยั้วเยี้ยเสนค่างทั้ง |
ลิงกัง |
| จีดจ๊าดโครกครากดัง |
ดื่นด้าว |
| เห็นเรือตื่นตึงตัง |
เตลิดแล่น หนีแม่ |
| ยังแต่ฝูงชนีน้าว |
กิ่งไม้มองเฉย ๚ะ |
| ๗๕๓. ชนีเอ๋ยใยเย้ยพี่ |
อวดโฉม พี่ฤๅ |
| อยู่แต่ยอดไสลโถม |
ถิ่นซึ้ง |
| พี่มุ่งพี่หมางโทรม |
ทรวงพี่ เองแม่ |
| เปล่าพี่รู้พลังอึ้ง |
อุระแล้วฤๅหวัง ๚ะ. |
| ๗๕๔. ฝั่งขวาสีขเรศเลื้อย |
เรียงสลอน |
| เขาเรียกเขากินร |
เฟื่องน้ำ |
| งามผาน่าเป็นนคร |
กินเรศ จริงแม่ |
| มือวากฉากชานถ้ำ |
น่าน้องกินรเขษม ๚ะ |
| ๗๕๕. ปากเขมคฤหาศห้อง |
คูหา กินรเอย |
| เพิงพู่กลบุบผา |
พู่ห้อย |
| งามแท่นแผ่นเสลา |
แลเลิศ แล้วแม่ |
| สมถิ่นกินราน้อย |
แนบเวิ้งวังหิน ๚ะ |
| ๗๕๖. ปักษินบินได้เผ่น |
โผนพโยม |
| เห็นสู่คูหาโสม |
นัสเคล้า |
| แม้นมนุษย์สุดสวาทโฉม |
กินเรศ แม่เอย |
| สุดจะสังวาศเข้า |
หับห้องเห็นขวัญ ๚ะ |
| ๗๕๗. เขาชันชั้นยอดถ้ำ |
เฉลิงลอย |
| สุดจะปีนป่ายคอย |
คู่ได้ |
| ประสบโฉมก็เชิงสอย |
ศรส่อง ปืนแม่ |
| ยิงแม่ผกตกไม้ |
แม่นม้วยหมองชม ๚ะ |
| ๗๕๘. อุณรุทสมสวาทด้วย |
กินรี ใฉนนา |
| หลงรักปักษีลี |
ลาศแล้ว |
| ฤๅพาแม่สรงสี |
ขเรศท่อ ธารเฮย |
| เลือกแก่งแอ่งอ่างแพร้ว |
พร่างน้ำไพรสนาน ๚ะ |
| ๗๕๙. สงสารนางนกทิ้ง |
รังหนี พนมแม่ |
| จึ่งบ่เห็นกินรี |
ร่อนคว้าง |
| น้ำพุที่เพิงสี |
ขเรศต่ำ นักนา |
| ฉนี้หมิน่ากินรล้าง |
โขตร์ร้างตาเรียม ๚ะ |
| ๗๖๐. เขาผีเยี่ยมฟ้าน่า |
กลัวผี |
| ถูกแดดแดงดูสี |
แสดย้อม |
| กินรสิหมองฉวี |
มัวหมอก แม่เอย |
| เพราะบรู้หลบอ้อม |
อับด้าวอัษฏงค์ ๚ะ |
| ๗๖๑. พิศวงวนาเวศด้วย |
ดูเขา |
| ส่วนพี่รื่นพลเรา |
อ่อนล้า |
| ถูกเรี่ยวเชี่ยวแรงเอา |
แรงลู่ ลุยแม่ |
| เข็นถ่อลากมากถ้า |
ถี่สท้านหนาวทน ๚ะ |
| ๗๖๒. เขาผียลอยู่ซ้าย |
มือมา |
| โน่นเล่าเขาชนีขวา |
หัตถ์เอื้อม |
| ชนีชุมพุ่มพฤกษา |
เสียงหวีด โหวยแม่ |
| สองฝั่งเขาครึ้มเงื้อม |
แง่น้ำลำธาร ๚ะ |
| ๗๖๓. คูหาปานหุบห้อง |
เหวผี |
| ทมอมืดหลืบลึกที |
ลึกด้วย |
| ชื่อถ้ำชื่อผีตี |
นางน่า กลัวแม่ |
| ผีพิโรทตีนางด้วย |
เหตุห้าวเห็นใฉน ๚ะ |
| ๗๖๔. ผีไพรใยบ่อรู้ |
กรุณา แม่เอย |
| พานุชเนาคูหา |
แห่งส้อน |
| นางนิราษปวะยูรวงศา |
แสนเปลี่ยว องค์เอย |
| ยังจะถูกผีย้อน |
วิโยคตั้งตีนาง ๚ะ |
| ๗๖๕. ปางอ่อนพละพึ่งเลี้ยง |
ตัวสบาย |
| เพราะโลกรักษาอาย |
อุ่นเอื้อ |
| เมื่อมัดหัดถ์ตีนตาย |
ตัวสกัด รอบแม่ |
| ถูกโลกละลอายเนื้อ |
เลือดต้องตามเป็น ๚ะ |
| ๗๖๖. เห็นหาดตาเหล็กซ้าย |
มือขวา |
| ตาเหล็กลืมตาหา |
เหตุจ้อง |
| ศรบาปบ่ออาจสา |
มารถแสบ ตาเลย |
| ตาเหล็กเหล็กตาต้อง |
ปวดมื้อไสมยมา ๚ะ |
| ๗๖๗. ฝั่งขวาเขาน้ำพุ |
เพิงหิน |
| ตกต่ำเชิงสีขรินทร์ |
ร่องน้อย |
| ตรงพุหาดทรายสินธุ์ |
สงบเอ่อ ดีแม่ |
| เรือจอดจอดใจชม้อย |
เนตร์ฟ้องชนีโผน ๚ะ |
| ๗๖๘. โยนตัวยั้วเยี้ยเยี่ยม |
ยอดผา |
| ดูน่าเอ็นดูถลา |
โลดไม้ |
| แม้นเพื่อนพี่ยามา |
ด้วยพี่ แล้วแม่ |
| คงจะวิงวอนให้ |
จับให้จริงจริง ๚ะ |
| ๗๖๙. ลิงโลดกล้วยไม้แมก |
ไม้งาม |
| ขึ้นหาดพี่พยายาม |
เก็บกล้วย |
| บ้างเก็บกรวดหินสาม |
สีเกลื่อน หาดแม่ |
| ดำและขาวแดงด้วย |
ดุจแกล้งโปรยคอย ๚ะ |
| ๗๗๐. ลงลอยสาคเรศโล้ |
เรือกระเชียง |
| ทวนกระแสรชลเมียง |
หมู่ไม้ |
| มาแวะจอดเขาเคียง |
พุสี่ มุมแม่ |
| ปีนสู่คูหาใกล้ |
ท่าถ้ำคลำมอง ๚ะ |
| ๗๗๑. ช่องแคบแอบเที่ยวน้อย |
หนึ่งจน |
| กลับล่องเรือลอยดล |
พุน้ำ |
| ไม่งามไม่อยากยล |
พายสู่ หาดแม่ |
| เลี้ยงโภชน์พลแล้วค้ำ |
ถ่อเลี้ยวเลยจร ๚ะ |
| ๗๗๒. ชายสิงขรน้ำตก |
ตามลำ ธารแม่ |
| หลายแห่งฝ่ายเฉวียงสดำ |
แต่เตี้ย |
| พ้นเขาฝั่งเขาทำ |
เลไม่ งามแม่ |
| เคยพบงามยามเปลี้ย |
หน่อยแล้วระคายหวัง ๚ะ |
| ๗๗๓. กระทั่งถึงท่าสระซึ้ง |
สี่มุม แม่เอย |
| แดดจัดรัดทรวงรุม |
เร่าร้อน |
| จอดท่าไป่คิดคุม |
ใจใคร่ ไปแม่ |
| ถูกบอบขึ้นลงย้อน |
ยอกเนื้อแหนงประชวร ๚ะ |
| ๗๗๔. มวญหมู่ผีเสื้อรยับ |
หาดบิน ว่อนเฮย |
| บ้างจับปลาโจนกิน |
กัดได้ |
| เดี๋ยวนกฉกโฉบบิน |
โผคาบ เจ้าเอย |
| ย่ำเหยื่อผีเสื้อให้ |
ชีพเพ้อพวงหลง ๚ะ |
| ๗๗๕. ปางองค์อิศเรศเจ้า |
จอมผไท |
| มาประพาศคีรีไทร |
โยคนี้ |
| พี่โดยพระเสด็จไพร |
ลุย่าน นี้แม่ |
| ปีนต่ายเลียบไสลลี้ |
ล่วงขึ้นเขาเขิน ๚ะ |
| ๗๗๖. เดินถึงยอดบ้านเกรี่ยง |
มีชุม |
| นำเที่ยวสระสี่มุม |
เมื่อยกล้ำ |
| สระใหญ่ใหล่เขาสุม |
สรรพพีช เขียวแม่ |
| มีช่องน้ำพลุ่งน้ำ |
เดือดขึ้นพรูพรู ๚ะ |
| ๗๗๗. เกรี่ยงผู้ใหญ่บ้านรับ |
อาษา |
| พาพี่กลับนาวา |
ส่งช้าง |
| บัดนี้ทราบว่าคชา |
หมดเกรี่ยง หมดแม่ |
| ลงรากหากลงล้าง |
เกรี่ยงร้างเรือนหนี ๚ะ |
| ๗๗๘. แม้นพี่พาพวกขึ้น |
เขินบน |
| ขากลับขาไปหน |
แดดกริ้ง |
| ไป่ปลาศสิ่งใดยล |
คราวหนึ่ง แล้วแม่ |
| เหนื่อยนึกเห็นลึกซึ้ง |
พี่สิ้นอุสาห์ไป ๚ะ |
| ๗๗๙. ให้ออกเรือเร่งน้ำ |
คลาไคล |
| เห็นโขตร์เขาพโนใน |
ป่ากว้าง |
| เขาพโนนึกมโนใฉน |
เบือนเมื่อ ทางนา |
| เห็นแต่ไม้เขียวบ้าง |
เขื่อนไม้หินกอง ๚ะ |
| ๗๘๐. มองเขาตาคลาดโน้น |
ในดร |
| แต่จากเขาผีจร |
จวบนี้ |
| ฤๅพบใหล่สิงขร |
ใหญ่ตก น้ำเลย |
| ตาคลาดชมเขาชี้ |
ชื่นน้ำใจเกษม ๚ะ |
| ๗๘๑. สุดเปรมปราโมทย์ร้อน |
แรงจัด |
| เกือบคลั่งลังเลอัด |
อกสอื้น |
| หัวพงชื่อเรี่ยวลัด |
ทางเลียบ มาแม่ |
| แคบก็แคบแอบพื้น |
กรวดกลิ้งกระเทือนเรือ ๚ะ |
| ๗๘๒. เหลือใจท้ายคุ้งถูก |
ลงเข็น |
| ยังหมิหมดแก่งเห็น |
เรี่ยวกั้น |
| หัวพงส่งลำเป็น |
แห่งสกัด หัวเอย |
| พงใหญ่ไม้ไล่กระชั้น |
ชืดน้ำใจชม ๚ะ |
| ๗๘๓. เรียมรบมกรมอกร้อน |
รวีถวิล |
| ใคร่สู่สรงกระแสรสินธุ์ |
สร่างเศร้า |
| จอดเรือแอบแง่หิน |
หาดกร่อน |
| เย็นแต่กายใจเฝ้า |
ฝืดสิ้นสนุกสนาน ๚ะ |
| ๗๘๔. ถึงย่านมีบ้านท่า |
ซุงเขา เรียกแม่ |
| น่าเบื่อเรือครัวเรา |
รั่วอู้ |
| จอดยาปุยาทุเลา |
ไปพัก หนึ่งแม่ |
| ถึงไม่หมดรั่วสู้ |
วิดสู้ทนยา ๚ะ |
| ๗๘๕. เขาเสนผาใหญ่ตั้ง |
ไกลตา |
| แดดส่องเสนทา |
เทือกไม้ |
| เบื่อจิตรจืดอุราพา |
พี่เบื่อ เขาแม่ |
| ใหนจะถูกแก่งใส้ |
ขย่อนโย้ลำเข็น ๚ะ |
| ๗๘๖. เห็นแห่งบ้องเต้อขยะ |
แขยงนาน |
| พลักพลักชลทลักตาม |
ชื่อด้วย |
| พักใหญ่เหงื่อใหลทราม |
เสียงเหะ หะเฮย |
| กว่าจะพ้นห้วยย้วย |
ยืดล้าแรงโหย ๚ะ |
| ๗๘๗. สดำโดยดูบ้านเกรี่ยง |
มีหมาย แน่นา |
| เห็นท่าดักปลาลาย |
เบ็ดข้อง |
| พี่เหลียวบัดเดี๋ยวหาย |
ถูกแม่น เที่ยวแม่ |
| เห็นเกรี่ยงลุยหาดจ้อง |
วักน้ำใสกิน ๚ะ |
| ๗๘๘. สินธูพลูพลั่งฟุ้ง |
ฟองพลัก พลักแม่ |
| ชื่อกห่งหางนาคตัก |
แม่น้ำ |
| หลายเรี่ยวเชี่ยวจัดหนัก |
แรงลาก เรือแม่ |
| ทั้งฉุดทั้งถ่อค้ำ |
ควากเลี้ยวลำดึง ๚ะ |
| ๗๘๙. ถึงเขาตกน้ำฉวาก |
วังเขมร |
| มีพุทุ่งพเพียงเอน |
ตกเตี้ย |
| ชโงกผาเชิดชันเนร |
นาดหมู่ ไม้แม่ |
| เห็นแต่ลิงยั้วเยี้ย |
โยกไม้ใบโกร๋น ๚ะ |
| ๗๙๐. ลิงทโมนเหมือนหมู่อ้าย |
เขมรทมิฬ |
| ดำพ่ำพำโกรกหิน |
แห่งบ้าน |
| คอยโกงเก็บกบกิน |
ตามแบบ ครูฤๅ |
| ชื่อเกลียดเฉียดเขาคล้าน |
นั่งจ้องมองชม ๚ะ |
| ๗๙๑. หินจมชลเชี่ยวกั้น |
กระแสรสินธุ์ |
| เขาเรียกท่าหินหิน |
ซีกน้ำ |
| ลายเรือลู่เลยยิน |
ดีด่วน ไปแม่ |
| เสือกกระทบหินค้ำ |
ขัดอื้ออึงประคอง ๚ะ |
| ๗๙๒. พวกซ่องตัดรวกตั้ง |
ตามชาย ฝั่งแม่ |
| ปลูกกระท่อมมุงแผกหลาย |
แคร่น้อย |
| เขาบอกมรรคาถวาย |
ทางร่อง น้ำแม่ |
| เรือหลีกลับซ่องคล้อย |
คลาดก้อนหินมา ๚ะ |
| ๗๙๓. ตาแจ้งแวะเที่ยวซื้อ |
มังสะ |
| กวางสุกรเนื้อปะ |
กวาดกว้าน |
| เขากวางและเขากะ |
ทิงรวบ ซื้อแม่ |
| แม้นปะซ่องปะบ้าน |
แวะเว้นเลยใฉน ๚ะ |
| ๗๙๔. แลไกลเขาเกริกง้ำ |
เงาไพร |
| บ้างเรียกเขาพระใน |
น่านนี้ |
| บ่ายหน่อยค่อยบานใจ |
ชมฝั่ง ไพรแม่ |
| มีแต่เขาห่างขี้ |
เกียจชเง้อแหงนดู ๚ะ |
| ๗๙๕. ระยะผลูดูรกเลี้ยว |
รังเชิง |
| ไม้ไร่ไม่น่าเริง |
รื่นด้วย |
| เห็นบ้านอยู่บนเชิง |
ฝั่งฝ่าย ซ้ายแม่ |
| มีแต่ไร่กล้วยกล้วย |
เกลื่อนด้าวดงสลอน ๚ะ |
| ๗๙๖. รอนรอนสุริยเลี้ยว |
ลำถึง |
| เรี้ยวใหญ่ชลใหลตึง |
ตื่นน้ำ |
| คลื่นลลอกซัดกระฉอกถึง |
เอะอะ กันเอย |
| ถ่อสุดหลุดแก่งต้ำ |
เปอะแล้วลอยสบาย ๚ะ |
| ๗๙๗. ฝ่ายเฉวียงเคียงฝั่งเงื้อม |
ไสลดำ |
| เห็นท่าขวามือจำ |
จอดค้าง |
| เพราะมืดหมิรู้ทำ |
อย่างอื่น แล้วแม่ |
| แม้นปะช่องปะบ้าน |
แวะเว้นเลยใฉน ๚ะ |
| ๗๙๘. พโยมหนฉรอับโอ้ |
อนารถนัก |
| เงียบจิตรเหงาใจพัก |
ผ่อนเปลี้ย |
| สิ้นสนุกออกขลุกขลัก |
ใฉนอยู่ แม่เอย |
| เมื่อยนักจักกระดิกกระเดี้ย |
เยือกเส้นแสยงทรวง ๚ะ |
| ๗๙๙. งึมง่วงงอมแดดอ้าว |
อายอา กาศแม่ |
| เบื่อเรี่ยวเชี่ยวชลสา |
หัสแล้ว |
| เกลียดฝั่งพฤกษาครา |
โสโครก แม่เอย |
| ชังที่จอดเรือแคล้ว |
ขุ่นด้วยหนีนอน ๚ะ |
| ๘๐๐. สโมสรแสนสนุกปลื้ม |
ใจเจริญ |
| ควรตื่นตาชมเพลิน |
สุขนั้น |
| ยามสุขขุ่นกระมลเขิน |
ขณะพิโรธ ก็ดี |
| ควรหลับตานอนอั้น |
อุรสิ้นสัญญา ๚ะ |
| ๘๐๑. คราสุขเพลินสุขแม้น |
ไสยา |
| หลับง่ายกว่ากายผา |
สุขด้วย |
| คราวทุกขทับทุกข์ผวา |
หวั่นเทวศ แม่เอย |
| แสนง่วงแทบม้วย |
ไม่เคลิ้มผอยเลย ๚ะ |
