| ๑๓๕๔. นอนสนิทฤทธิเหนื่อยท้อ |
รทวยกาย |
| สามสิบสามวันสาย |
สะดุ้ง |
| ส่งออกอุทกยานขยาย |
ชลยาต ราแม่ |
| จากท่าเรือรีบคุ้ง |
ล่องคล้อยลอยมา ๚ะ |
| ๑๓๕๕. ถึงท่าหว้าจอดเลี้ยง |
พลนิกร |
| เสวยวราหารทอน |
ส่วนน้อย |
| ปางอิ่มเอิบอุรารอน |
รงมง่วง |
| ลมเฉื่อยเลื่อยเรือคล้อย |
พี่เคลิ้มองค์ผทม ๚ะ |
| ๑๓๕๖. ลมโชยโรยสุริยร้อน |
ทุเลาแรง |
| ยามอ่อนดอนเดินแหนง |
เหนื่อยแล้ว |
| ไสยาศแน่อนาถตะแคง |
ฤๅใคร่ ฟื้นเลย |
| ปางตื่นชื่นภักตร์แล้ว |
ผ่องพื้นฤดีเสบย ๚ะ |
| ๑๓๕๗. เผยแกลแลโน่นเจ้า |
เบิกไพร |
| เลยล่องคลองน้ำใหล |
แล่นควั้ง |
| คุ้งพยอมจักอ้อมไกล |
ลัดลัด พยอมเอย |
| ชลเชี่ยวเป็นเกลียวผลั้ง |
พลุ่งคล้ายสายพเพียง ๚ะ |
| ๑๓๕๘. เบี่ยงเรือลอยละลิ่วพ้น |
ลัดพยอม |
| พอย่ำสายัณห์ออม |
อ่อนเปลี้ย |
| ถึงบ้านม่วงมะม่วงงอม |
กลพวก พลฤๅ |
| จำจอดหาดทรายเตี้ย |
ต่างบ้านโรงสเบียง ๚ะ |
| ๑๓๕๙. หุงเข้าเลี้ยงเข้าพวก |
พลพรัก พร้อมแม่ |
| จนค่ำสำนักพัก |
ผ่อนล้า |
| จันทร์กระจ่างพี่จึ่งจัก |
จรจาก หาดเอย |
| เดินเมื่อกลางคืนถ้า |
สดวกได้แรงดี ๚ะ |
| ๑๓๖๐. ศรีจันทร์แจ่มภพพื้น |
เพหา |
| จรร่วมโลกฉายา |
เยี่ยมเยื้อง |
| ตรีคราธอุปราคา |
แขลับ สูริย์เอย |
| ถูกเฉภาะเหมาะโมงเบื้อง |
แบบถ้วนโหรทาย ๚ะ |
| ๑๓๖๑. ทั้งหลายตื่นเต้นเคาะ |
ขันดัง |
| บ้างก็ยิงปืนดัง |
ตลอดด้าว |
| อึงหนทุกคนขลัง |
ลงอาบ น้ำนา |
| เสียงสวดเสียงระฆังกร้าว |
โสตรแสร้ประสานกัน ๚ะ |
| ๑๓๖๒. ปืนลั่นทุกบ้านเปรียบ |
ประทัด |
| พลอยสนุกยิงหลายนัด |
ช่วยบ้าง |
| ใครหวังว่าจังหวัด |
ป่ามาก ปืนแม่ |
| จันทร์จับหูดับข้าง |
ฝั่งคลื้นโครมยิง ๚ะ |
| ๑๓๖๓. ชายหญิงเด็กใหญ่ตั้ง |
ตื่นจันทร์ |
| แปลกกว่ากรุงเทพ ฯ ขัน |
ใช่น้อย |
| สว่างวัดพระนัดกัน |
จุดประทีป ฉลองฤๅ |
| ระฆังย่ำพร่ำสวดอ้อย |
อิ่งโอ้มนตรา ๚ะ |
| ๑๓๖๔. นาวาล่องแล่นพ้น |
หาดทราย |
| มเลืองแหล่งแสงเดือนฉาย |
ชื่นคุ้ง |
| กาหลพวกพลพาย |
เหิมฮึก |
| แจวกระหน่ำค้ำเข็นกระทุ้ง |
กระทุ่มครื้นฮาเฮ ๚ะ |
| ๑๓๖๕. เพลาห้าทุ่มแล้ว |
ลอยตาม น้ำนา |
| ถึงหาดโพธาราม |
รีบยั้ง |
| หยุดจอดทอดพลยาม |
ดึกพัก นอนแม่ |
| ยังค่ำตรำตรากตั้ง |
แต่จ้ำจรมา ๚ะ |
