| ๑๓๑. สามวันวิโยคบ้าน |
บางกอก |
| ตื่นตรู่ผู้คนบอก |
พรั่งพร้อม |
| สมหมายจะบ่ายออก |
เรืออยู่ แล้วแม่ |
| ก่ำปั่นเจ้าชายอ้อม |
เลียบคุ้งฉิวมา ๚ะ |
| ๑๓๒. เรียกหาให้ช่วยโล้ |
เรือฉุด |
| เรือที่พึ่งนามบุตร |
ลากเต้า |
| แล่นเลื่อยชื่นเฉื่อยสุด |
สบายจิตร พี่เฮย |
| ชอบจิตรครูแซนเฝ้า |
สั่งให้คอยรวัง ๚ะ |
| ๑๓๓. เขียนหนังสือบอกข้อ |
ความแทน ปากแม่ |
| ถึงแหม่มถึงครูแซน |
ทราบถ้วน |
| รยะทางที่มาแดน |
ไกลสุข สบายเฮย |
| ฝากจิตรคิตถึงม้วน |
มอบให้นายเรือ ๚ะ |
| ๑๓๔. เรือจากบางพลับแม้น |
พลับพลา เรียมฤๅ |
| พลับใช่พลับจีนหา |
พี่ซื้อ |
| พลับแก่แต่ก่อนหา |
ยากอยาก กินแม่ |
| พลับตื่นหายตื่นมื้อ |
ขบเคี้ยวรคายฟัน ๚ะ |
| ๑๓๕. ถั่นถึงบ้านน้อยน่า |
น้อยใจ นักรา |
| ปางเผ่นหนีเสือไป |
ปะเข้ |
| ขึ้นไม้ปะแตนใคร |
ปะโชค ฉนี้แม่ |
| น้อยยิ่งน้อยใจเอ้ |
อนารถม้านกระมลหมาง ๚ะ |
| ๑๓๖. บางคณฑีใคร่คว้า |
คณโซ ทองแม่ |
| มาอุทิศกุศลมโน |
ตรวจน้ำ |
| พี่ผดุงแผ่นดินโอ |
กาศเมื่อ หนึ่งรา |
| ขอแผ่ผลบุญล้ำ |
เลิศให้ผีเห็น ๚ะ |
| ๑๓๗. เรือผ่านบ้านกล้วยลุ |
ทางแยก |
| คลองชื่อบางนกแขวก |
ควากเลี้ยว |
| สองฟากบ่ผากแปลก |
ตาพี่ นิดเลย |
| ล้วนแต่รกแต่เรี้ยว |
ครั่นคร้ามงานถาง ๚ะ |
| ๑๓๘. ลุบางสี่หมื่นเจ้า |
อย่าแหงน ชเง้อเลย |
| สี่หมื่นเป็นสี่แสน |
มากสร้าง |
| ปางประดาษวาศนาแคลน |
ใครว่า มากแม่ |
| สี่หมื่นคร่งค้าง |
มากครั้นบุญรวย ๚ะ |
| ๑๓๙. คลองแพงพวยใคร่เคี้ยว |
แพงพวย |
| ตามล่องคลองสวนรวย |
น่าแล้ง |
| น่าน้ำคล่ำหนองสรวย |
สดรบัด ใบแม่ |
| ถึงน่าร้อนไม่แกล้ง |
ปลูกแล้วเลยเหงา ๚ะ |
| ๑๔๐. เข้าเขตรประเทศบ้าน |
โพงาม |
| ใยไม่เห็นโพธิตาม |
ชื่อบ้าน |
| โพธิคมอยู่ในนาม |
ประกาศก่อน กระนั้นฤๅ |
| ปางเปิดออกโพธิกร้าน |
เกรอะด้วยถนิมดิน ๚ะ |
| ๑๔๑. คุ้งกระถินถึงคุ้งไม่ |
หอมสม ชื่อเลย |
| ถึงร่ำเสาวมาลพรม |
ดอกฟ้า |
| หอมบุหงาเมื่อควาลม |
โชยกลิ่น ดอกแม่ |
| ความชอบหอบชื่อกล้า |
กลิ่นกล้าทวนลม ๚ะ |
| ๑๔๒. บางป่าสมชื่อแท้ |
เที่ยวบาง ป่าเฮย |
| มีกระท่อมกรุจากทาง |
หมากพร้าว |
| กิ่งก้าตื่นทองปาง |
เปรียบชั่ว หนะแม่ |
| ยากอย่าหยิ่งยิ่วกร้าว |
เกริกโอ้อายขำ ๚ะ |
| ๑๔๓. บางดำหรุชื่อล้อ |
บางตำ หรุเฮย |
| มีเต่ต้นนุ่นทำ |
ละเน้อ |
| พี่อยากสรรพรสลำ |
ลำไคร่ แวะแม่ |
| พุทโธ่เอ๋ยเลยเก้อ |
เฉียดแล้วฤๅเห็น ๚ะ |
| ๑๔๔. บัานไร่ไร่สุขต้น |
แตนงาม |
| ใบปกดกผลยาม |
ไร่ชื้น |
| ไฟป่าเมื่อชล่าลาม |
ลวกไร่ แตงแม่ |
| แตงไร่ไหม้ปุ๋ยฟื้น |
ใหม่แม้นหมายดี ๚ะ |
| ๑๔๕. เรือรี่เร็วลากใช้ |
จักรเดิน |
| ดังลลิ่วลอยลำเหิน |
เหาะเต้า |
| ลุราชบุรีเพลิน |
มากตึก เรือนแม่ |
| ปล่อยเชือกเสือกเรือเข้า |
จอดหน้าชานเมือง ๚ะ |
| ๑๔๖. ตึกเตื้องโตฝั่งซ้าย |
มือมา |
| สมเด็จเจ้าพระยา |
ท่านสร้าง |
| เป็นที่อยู่แรมครา |
แรมราช บุรีแม่ |
| สิ้นชีพตึกโตค้าง |
โลกค้ำตาแล ๚ะ |
| ๑๔๗. แต่ก่อนก๊กฟากโน้น |
มีบุญ นักแม่ |
| มีแต่ท่านแต่คุณ |
คับบ้าน |
| เดี๋ยวนี้สิเที่ยวซุน |
ซ็อกซื้อก อยู่นา |
| โตนักหักแล้วจ้าน |
อุจาดให้คนเห็น ๚ะ |
| ๑๔๘. ปางเป็นผู้ครอบด้าว |
แดนสยาม |
| มักใหญ่ใฝ่พยายาม |
ใหญ่ด้วย |
| ไม่สมนิยมความ |
คิดมุ่ง ใหญ่แม่ |
| เลยเจื่อนเฝือนใจม้วย |
หมดล้างตระกูลพา ๚ะ |
| ๑๔๙. แม้นจักอุสาหะตั้ง |
ใจตรง |
| ชื่อท่านศรีสุริยะวงศ์ |
ป่านนี้ |
| จะกระเดื่องเรื่องลือพงศ์ |
ภายหน้า |
| แข่งฤทธิ์ราชฤทธิ์บี้ |
บาปสร้างสนองทัน ๚ะ |
| ๑๕๐. นั่นวัดสัตตนารถครั้ง |
เถรนิล |
| เถรอ่อนเทียมคู่ทมิฬ |
มากร้าย |
| คล้ายสัตว์สัตตรียิน |
ดีสนิท นักแม่ |
| สมเด็จโปรดให้ย้าย |
อยู่คุ้นเคยหา ๚ะ |
| ๑๕๑. ครานี้สมเด็จแล้ว |
ตาสมี |
| กลัวชั่วส่อตัวหนี |
วัดส้อน |
| ชั่วส่อผูกฅอตี |
ตัวหลบ ตายแม่ |
| ผลชั่วส่อชั่วย้อน |
ชั่วให้เห็นรยำ ๚ะ |
| ๑๕๒. ค้ำออกจากท่าให้ |
แจวมา |
| ถึงหาดชายคงคา |
จอดเลี้ยง |
| เสร็จออกแล่นเรือครา |
ไคลต่อ ทางแม่ |
| ถึงวัดท่าเกวียนเปรี้ยง |
แดดร้อนรบมเข็ญ ๚ะ |
| ๑๕๓. เห็นเขาตะคุ่มซ้อน |
เสนอตา |
| แต่จากกรุงเทพฯ มา |
แถบนี้ |
| พึ่งได้เพ่งภูผา |
เมืองราช บุรีแม่ |
| ฟูจิตรพี่พิศชี้ |
บอกให้สหายยล ๚ะ |
| ๑๕๔. ดลท่าวัดร้องเรียก |
ท่าโขลง |
| เห็นแต่โขลงโคโทง |
เที่ยวน้ำ |
| วัดโขลงนึกโขลงโยง |
ใจพี่ คิดแม่ |
| โขลงเรียกเถรกลีล้ำ |
เถิดคล้ายโขลงวัว ๚ะ |
| ๑๕๕. มัวเพลินดูฉวากเลี้ยว |
เรือลิน ลานา |
| จนล่วงวัดหลุมดิน |
ด่านเต้า |
| หลุมดินใช่หลุมหิน |
ฤๅวัด หลุมเฮย |
| ชรอยจะฝังทรัพย์เฝ้า |
ฝากให้คนหลง ๚ะ |
| ๑๕๖. ตรงถึงโคกบ่อสร้าง |
อาราม |
| โคกบ่อใครพยายาม |
ขุดไว้ |
| เขาขุดบ่อพูลสนาม |
วัดโคก นี้ฤๅ |
| ใฉนบ่เห็นบ่อให้ |
แม่น้ำใจเรียม ๚ะ |
| ๑๕๗. เยี่ยมพระยาไม้ย่าน |
พระยา ไม้เอย |
| วานบอกสรรพยาครา |
ป่วยด้วย |
| พี่มุ่งรักษามา |
ถึงนี่ แล้วแม่ |
| พระยาจะปล่อยพี่ม้วย |
ไม่เอื้อฤๅเออ ๚ะ |
| ๑๕๘. ลอยเท้อถึงบ้าท่า |
แจกิน แจฤๅ |
| ส่วนพี่ถือแต่ศิล |
สิ่งห้าม |
| มีเตาบวชเผาหิน |
ปูนดอก ฤๅพ่อ |
| พี่เพ่งดูจนข้าม |
ท่าพ้นบางแจ ๚ะ |
| ๑๕๙. แน่วัดโคกหม้อตั้ง |
เตาตา หม้อฤๅ |
| ดีนะอุส่าห์มี |
มุ่งบ้าง |
| วัดหม้อชื่อหม้อดี |
แต่ชื่อ หม้อนา |
| พี่ไม่เห็นใครสร้าง |
หม้อซื้อเขาหุง ๚ะ |
| ๑๖๐. ลุคุ้งบางลี่นี้ |
หลบใคร บางเอย |
| บางบ่อมีหูไฉน |
ลี่ล้า |
| ฤๅถูกเรี่ยวน้ำใหล |
ฝั่งลี่ เล่าแม่ |
| มาเถิดบางบอกข้า |
หน่อยให้เห็นทาง ๚ะ |
| ๑๖๑. ถึงบางสองร้อยชื่อ |
คลองลัด |
| เห็นจะสองร้อยทัด |
เทียบเส้น |
| ดีสุดขุดคลองตัด |
ทางที่ ดรแม่ |
| นาไร่คงไม่เว้น |
มากขึ้นตามคลอง |
| ๑๖๒. ปองเรียกมรรคุเทศรู้ |
ระยะทาง |
| ลืมเอ่ยจนเลยบาง |
บ่อนบ้าน |
| ท่าราบไม่ราบปาง |
นามท่า ราบเลย |
| ขึ้นบาปที่บ่ล้าน |
อีกแล้วระอาเหลือ ๚ะ |
| ๑๖๓. เรือทวนอุทกเวิ้ง |
วังชล |
| ผ่าวอกอายสุริยน |
อับเศร้า |
| ลุบางกระกระวน |
กระวายหวั่น ทรวงเอย |
| หวลนึกหวีกระเจ้า |
พี่ฉอ้อนองค์สาง ๚ะ |
| ๑๖๔. สองฟากทางตลิ่งซึ้ง |
สูงหลาย วาแม่ |
| พังกระเพิกพูนชาย |
ทรุดพื้น |
| บ้างลาดเชื่อมหาดชาย |
ชลเชี่ยว |
| ส่ำพฤกษาเขียวชื้น |
ฉอุ่มชื่อชวนชม ๚ะ |
| ๑๖๕. เรียมรบมบำราษห้อง |
โหยหา แม่เอย |
| มาลุหนองกลางนา |
ฉวากน้ำ |
| บ เห็นโภชนาสา |
ลีปลูก ใหนเลย |
| นาชอกฤๅนาช้ำ |
จิตรปริ้มเป็นหนอง ๚ะ |
| ๑๖๖. ปองพักถึงที่ครึ้ม |
คราวเข็ญ |
| ให้จอดเรือร่มเย็น |
อยุดแล้ว |
| ใฉนนุชมิหวังเอ็น |
ดูพี่ เลยแม่ |
| เชิญแม่มาดับแผ้ว |
พิโยคข้อคนึงหวล ๚ะ |
| ๑๖๗. พี่ครวญพี่คร่ำให้ |
หาสมร |
| จนบ่ายสุริยรอนรอน |
เรื่อฟ้า |
| ออกเรือรีบแจวจร |
จากร่ม พักเอย |
| ชลควะควั้งเชี่ยวกล้า |
ตีดตื้นเต็มทน ๚ะ |
| ๑๖๘. เรียมทุรนทนทเวศเศร้า |
ทรวงหมาง |
| เห็นวัดคลองโพธิกลาง |
พี่จ้อง |
| แร้งลงอาบน้ำพลาง |
ปีกผึ่ง ขนแม่ |
| พี่บ่เคยพบพ้อง |
เนตรสร้าแสยงใจ ๚ะ |
| ๑๖๙. ไปถึงบ้านซ่องบ้าน |
เรือนหลาย |
| ซ่องใช่ซ่องโจรหมาย |
มุ่งปล้น |
| วัดซ่องใช่ซ่องทลาย |
ล้างศาส นาเลย |
| ซ่องนี่ซ่องทุกข์ท้น |
เทวศอึ้งอกเรียม ๚ะ |
| ๑๗๐. เห็นเหยี่ยวเยี่ยมไม้พี่ |
ยิงศิลป์ เพลิงแม่ |
| หมายอกกลับผกผิน |
ถูกเท้า |
| เหยี่ยวผวาเพราะตาอิน |
ยิงอีก นัดแม่ |
| หนังสต๊าฟกลับถึงด้าว |
เหยี่ยวได้ยืนดี ๚ะ |
| ๑๗๑. จวนราตรีพยับโอ้ |
อาเกียรณ์ |
| บันลุวัดเจ็ดเสมียร |
มืดแล้ว |
| เจ็ดเสมียนพี่เสมียนเขียน |
โคลงนิราศ ดอกแม่ |
| เสมียนใช่เสมียนความแกล้ว |
กลองสู้เสียงใคร ๚ะ |
| ๑๗๒. ให้จอดแพหน้าวัด |
หวังแรม |
| ลานวัดไม่ใหญ่แซม |
เสียดต้น |
| ตลิ่งสูงกระ ใดแกม |
ก่ออิฐ ปูนแม่ |
| เสียงพระสวดมนต์ด้น |
อรรถก้องกาญจน์เปรียญ ๚ะ |
| ๑๗๓. เจ็ดเสมียนเขียนสาสน์ |
ได้ดังประสงค์ มีฤๅ |
| ชุมแต่นักปืนยง |
ยอดแกล้ว |
| พี่ไปทุ่งวัดพะวง |
ลองลูก ปืนเฮย |
| อาวุธไม่ลองแล้ว |
ฉุกรู้ลองไฉน ๚ะ |
| ๑๗๔. ขอบใจพระปลัดเจ้า |
อาราม |
| มาเยียมพอพี่ถาม |
มรรคเมื้อ |
| เวียนหาท่านพยายาม |
ผูกมิตร สมานเอย |
| ยังอีกกำนันเอื้อ |
อุส่าห์เฝ้าของถวาย ๚ะ |
| ๑๗๕. พี่ปองเล่นสนุกครื้น |
เครงหน |
| พเอิญพี่พบตาสน |
เสือกกล้า |
| ล่องไม้กลับมาดล |
วัดเจ็ด เสมียนแม่ |
| ขึ้นพักนักเลงบ้า |
บ่นโอ้โวคุย ๚ะ |
| ๑๗๖. เตลิดตลุยหลงพลอดเพ้อ |
แผลงฤทธิ์ |
| เป็นบ่าวกรมหลวงพิชิต |
โปรดด้วย |
| ตามเสด็จกระทั่งติด |
ไทรโยค แน่พ่อ |
| ทำเบะปากเสยะย้วย |
ยืดน้ำลายพลู ๚ะ |
| ๑๗๗. ครูเคยดื่มเหล้าสูบ |
กันชา |
| ฝิ่นก็ล่อเล่นสา |
ระพัดโจ้ |
| แต่ครั้นแก่ชรารา |
เสียหมด แล้วพ่อ |
| ยังแต่เล่นโปโต้ |
เจ๊กห้าวหวยแทง ๚ะ |
| ๑๗๘. แผลงฤทธิ์เรื่องตเข้ปด |
ทั้งเพ |
| เดี๋ยวกลับดื่มสุราเขว |
พูดฟุ้ง |
| กันชาตกป้องเห |
หัวดิ่ง เดินเฮย |
| สนุกใหญ่ใส่สองหยุ้ง |
ย่ำถ้อยเกินถาม ๚ะ |
| ๑๗๙. พล่ามถึงวังน่าได้ |
เห็นกะ ตาแม่ |
| ท่านไม่ตายเป็นพระ |
เคร่งแท้ |
| ไปเขาลูกช้างปะ |
เศียรเหม่ง เที่ยวพ่อ |
| เบื่อครอบสมบัติแปล้ |
เปลี่ยนต้องทำตาย ๚ะ |
| ๑๘๐. ขยายเรื่องครั้งหม่อม |
ไกรสร |
| เสด็จเที่ยวเล่นทแยมอญ |
ปากน้ำ |
| เดี๋ยวเอ่ยออกทแยกลอน |
มอญคลุก ไทยพ่อ |
| พวกพี่เฮฮาซ้ำ |
ส่งถ้วยสุราเมา ๚ะ |
| ๑๘๑. เจ้าสาวเอวเจ้าสุด |
แสนบาง ชะแม่ |
| อย่านั่งริมฝั่งปาง |
ป่านนี้ |
| น้ำขึ้นเชี่ยวผังผาง |
หนะแม่ สาวเอย |
| น้ำจะพัดเจ้าลี้ |
ลับเจ้าสาวเอย ๚ะ |
| ๑๘๒. เลยชล่าคว้าเหล้าซด |
สูบกัน ชาแม่ |
| แยกปากหน้ากากขัน |
ขยิกร้อง |
| ขยับออกยิเกตบัน |
ตบึงเล่น ใหญ่แม่ |
| หากพี่หนีสู่ห้อง |
หับเข้าไสยา ๚ะ |
| ๑๘๓. เพลาตรู่พี่จ้อง |
ตาสน แกเฮย |
| งึมโงกจ็อนจ่อพิกล |
นั่งดื้อ |
| ใครเห็นละอดทน |
หัวเราะ ได้ฤๅ |
| ไม่พูดไม่จาตื้อ |
สติเคลิ้มคลายมึน ๚ะ |
