| ๘๐๒. สลบไสลไสเยศกล้ำ |
กำศรวญ ทรวงเอย |
| ยี่สิบเอ็ดวันจวน |
รุ่งแล้ว |
| พลพายบ่ายเรือทวน |
อุทกยาต รานา |
| ผวาตื่นฟื้นองค์แล้ว |
ภักตร์พื้นเพดี ๚ะ |
| ๘๐๓. พี่ส่องฉายภักตร์อ้วน |
อวบขึ้น นักแม่ |
| องค์เบ่งทรวงเต่งครัน |
แต่คล้าม |
| หนามขีดข่วนชงฆ์อัน |
ตรายเสก็ด มากแม่ |
| เพราะเที่ยวบกน้ำข้าม |
โขตห้วยละหารเพลิน ๚ะ |
| ๘๐๔. เรือเดินสดุดเรี่ยวเลี้ยว |
หลีกหลัก หินแฮ |
| ถึงแห่งดึกดักคลัก |
คลักผล้าน |
| เชี่ยวหนักฉุดเรือหนัก |
เข็นหนัก แรงแม่ |
| ตึกตักคลุกคลักคร้าน |
ครูดท้องเรือโครม |
| ๘๐๕. สองฝั่งโทรมเนตร์ไร้ |
เขาตก น้ำนา |
| เป็นเทือกหินดินหมก |
หยากหญ้า |
| ไม้ทึบสกปรกรก |
แลจืด ใจแม่ |
| ผูกแต่หวังตั้งน่า |
พุน้ำโจรคนึง |
| ๘๐๖. ถึงแก่งม่องตี้แยก |
ทางสอง แควแม่ |
| เรือหลีกขวามือมอง |
คลื่นคว้าง |
| ทลึ่งทลักคลักคลักคลอง |
แคบลิ่ว ลงแม่ |
| กลางเซาะเป็นเกาะข้าง |
ถ่องน้ำลำใหล ๚ะ |
| ๘๐๗. นึกได้เมื่อครั้งพี่ |
โดยเสด็จ |
| ถึงแก่งม่องตี้เข็ด |
ร่องซ้าย |
| หลงคลำค่ำมืดเอ็ด |
ตะโรรีบ มาแม่ |
| น้ำปัดซัดเรือคล้าย |
มัดสิ้นตีนมือ ๚ะ |
| ๘๐๘. หวือหวือลอยละลิ่ว |
ลำพะ |
| กิ่งตะไคร่ไม่รู้จะ |
คิดแล้ว |
| ต้องเกาะกิ่งตะใคร่ระ |
กิ่งผูก เรือแม่ |
| ง็อนหง่อนอนงอแอ้ว |
แซ่วค้างคืนนอน ๚ะ |
| ๘๐๙. คลื่นสท้อนเรือฟาดท้อง |
ถอยปรูด |
| กลัวจะฟาดหินขูด |
แบะขว้ำ |
| คนประคองล่องฉุดกรูด |
กรวดครืด ครืดแม่ |
| เลยแก่งน้ำอับน้ำ |
เอ่อแล้วลอยดี ๚ะ |
| ๘๑๐. เห็นมีไร่กล้วยกลาด |
ดรบน |
| ชายฝั่งตั้งเรือนคน |
ตัดไม้ |
| แต่ใฉนมิได้ยล |
คนสัก ผู้เลย |
| แท้ว่าพากันใผล้ |
ป่าเข้าแสวงงาน ๚ะ |
| ๘๑๑. เห็นเขาเทือกใหญ่ตั้ง |
โตตระ หง่านแม่ |
| บ้างก็เรียกเขาพระ |
แผกเค้า |
| น้อยใจที่ไกลระกะ |
ชลมารค แม่เอย |
| เบื่อฝังรุงรังเฝ้า |
เผื่อนน้ำใจมอง ๚ะ |
| ๘๑๒. ถึงช่องเรี่ยวน้ำแก่ง |
หลวงเหนือ |
| บ้างเรียกแก่งปะรอมเหลือ |
แน่ได้ |
| อุตหลุดถ่อฉุดเรือ |
ไปฝ่าย ขวาแม่ |
| ดูหาดทรายชายไม้ |
รกเรี้ยวรุงรัง ๚ะ |
| ๘๑๓. บนฝั่งมีบ้านเรียก |
ท้ายไทร โยคแม่ |
| เขาตัดไม้รวกใน |
ป่าถ้ำ |
| กะยาวหกวาไป |
ขายโป๊ะ ปลาแม่ |
| หกบาทส่งปากน้ำ |
ต่อร้อยลำขาย ๚ะ |
| ๘๑๔. เห็นเรือพายล่องร้อง |
ถามฝี พายแม่ |
| ว่าพระยากาญจน์บุรี |
ท่านใช้ |
| มาสืบว่าว่าใครลี |
ลาบอก เร็วพ่อ |
| พวกพี่นิ่งยิ่งใกล้ |
เฉียดเข้ามาแล ๚ะ |
| ๘๑๕. ชแง้หน้ามาเจอะหน้า |
เราหมอบ |
| เหมือนจะรู้จักตอบ |
อ่อนน้อม |
| พี่ถามเหตุใดลอบ |
รู้ว่า มานา |
| เขาว่าคนล่างอ้อม |
แอบขึ้นมาเรียน ๚ะ |
| ๘๑๖. ขุนเสมียรมีชื่อตั้ง |
จำนงค์ |
| รับสั่งมาหวังประสงค์ |
สืบเค้า |
| ไปเสนอเหตุใครตรง |
มาสู่ แคว้นนา |
| ราชกิจติดพันเร้า |
เร่งร้อนใฉนมา ๚ะ |
| ๘๑๗. บัดนี้พระยาผู้ว่า |
ราชการ เมืองเฮย |
| กับท่านข้าหลวงทหาร |
ฝรั่งด้วย |
| ยังพักอยู่ท่าสถาน |
ไทรโยค นั้นพ่อ |
| จวนจะเดินบกห้วย |
ป่าพร้อมเพรียงเตรียม ๚ะ |
| ๘๑๘. เรียมบอกเรียมใช่ผู้ |
เชิญราช กิจพ่อ |
| มาเที่ยวเล่นตามมาตร์ |
ใคร่เมื้อ |
| เขาทราบรีบกระวีกระวาด |
พายกลับ ไปแม่ |
| ดูนี่ชั่งเอื้อเฟื้อ |
รับใช้กระไรหนอ ๚ะ |
| ๘๑๙. พอถึงหน้าบ้านพระ |
นิโครธา พิโยค |
| แพก็มากเคหา |
มากด้วย |
| ปรำเรือจอดฝั่งขวา |
มีมาก ลำแม่ |
| คนมากยืนเยียดย้วย |
ย่านบ้างกางเต็น ๚ะ |
| ๘๒๐. เสาหงษ์เห็นตั้งช้าย |
ทีวัด |
| แต่ไม่เห็นสงฆ์สงัด |
เงียบร้าง |
| ฝั่งขวาออกแออัด |
คนแน่น หนาแม่ |
| ไทยเกรี่ยงไทยยืนช้าง |
ท่ากลุ้มรมดู ๚ะ |
| ๘๒๑. พระยาสุรินทร์ผู้รั้งเขตร์ |
กาญจน์บุรี |
| เห็นพี่ซุบซิบที |
คิดบ้า |
| หลบกายวุ่นวายตลี |
ตลานแอบ พี่แม่ |
| กลัวจะผิดที่ช้า |
ราชใช้ไปการ ๚ะ |
| ๘๒๒. นายทหารคนหนึ่งนั้น |
ฉับเฉง |
| วุ่นแต่สรวมกางเกง |
สอดเสื้อ |
| ดีร้ายจะอายเกร้ง |
เสียชื่อ กระมังแม่ |
| เผื่อพี่เห็นนั่งเนื้อ |
หน่อยรู้ถึงนาย ๚ะ |
| ๘๒๓. วุ่นวายเพราไม่รู้ |
ถนัดใคร จรแฮ |
| นีกว่าข้าหลวงใน |
นิเวศเต้า |
| แม้นทราบพี่ทรามไอย |
สวริยะศักดิ์ มาแม่ |
| คงไม่กาหลเฝ้า |
ตื่นเต้นตึกตัก ๚ะ |
| ๘๒๔. สองฝรั่งหนึ่งนั้นชื่อ |
คอลิน |
| นายหนึ่งนามสไมต์ชิน |
ชอบข้า |
| เมื่อมาก็ลายิน |
ดีบอก เรานา |
| มองพี่ไม่เห็นหน้า |
นึกส้อนนอนสาย ๚ะ |
| ๘๒๕. ดีร้ายพวกตรวจแคว้น |
แสนมณ ฑลนา |
| จักขัดคชพาหน |
หน่วงช้า |
| ฤๅเกิดกีดขวางกล |
ใดสัก สิ่งรา |
| จึ่งพิลิกนึกเห็นถ้า |
ถ่วงถ้ากาหล ๚ะ |
| ๘๒๖. พลางยลพลางยาตร์เลี้ยว |
ลำเรือ มานา |
| ถึงเที่ยงบ่อถึงเหลือ |
แสบท้อง |
| ลุย่านลูกเสือเสือ |
คลอดลูก ไว้ฤๅ |
| หิวบ่อกลัวเสือร้อง |
สั่งให้เรือรอ ๚ะ |
| ๘๒๗. เห็นแต่กอตะไคล่ขึ้น |
คลุมชาย ฝั่งนา |
| มองไม่เห็นหาดทราย |
รื่นเกลี้ยง |
| สองฟากมากไม้หมาย |
ฤๅเหมาะ ใหนเลย |
| จำจอดพงตะไคล่เลี้ยง |
โภชน์เข้าเบาหิว ๚ะ |
| ๘๒๘. ดูฉิวนิ่วหน้าแทบ |
ทุกคน |
| ใครเอ่ยอันใดกล |
หอกจิ้ม |
| เจ็บหูเจ็บใจจน |
ใจคลั่ง หิวแฮ |
| เปีบสักสามคำยิ้ม |
ออกสิ้นโทโษ ๚ะ |
| ๘๒๙. ให้โล้เรือรีบเต้า |
ตามแคว |
| วังพระเขาพระแล |
ลิ่วเลี้ยว |
| เห็นพวกซ่องผูกแพ |
รวกปลูก กระท่อมแม่ |
| ตั้งทับรับไม้เขี้ยว |
ขับซื้อขายของ ๚ะ |
| ๘๓๐. ใครปองเสื้อผ้าเครื่อง |
กินหมาย ใฉนแม่ |
| ยิงสัตว์ตัดรวกขาย |
แลกได้ |
| มอญเกรี่ยงข่าลว้าหลาย |
พวกประ ชุมแม่ |
| เป็นตลาดป่าดงใช้ |
รวกแม้นเงินตรา ๚ะ |
| ๘๓๑. นาวาเลยข้ามแก่ง |
ปรังเข็น |
| น้ำเชี่ยวเรี่ยวแรงเป็น |
ที่เลี้ยว |
| แก่งปรังว่าปรังเย็น |
ขอเปรียบ ปรังเฮย |
| อกพี่เป็นปรังเกี้ยว |
ทุกข์น้อยใจเหมือน ๚ะ |
| ๘๓๒. ที่เจื่อนที่จืดเปลื้อง |
แปรเฉียด สนุกแม่ |
| ถึงแม่น้ำน้อยเอียด |
ฝั่งซ้าย |
| มีเขาปากช่องเบียด |
บนหาด น้อยเฮย |
| ละสิ่งละอย่างคล้าย |
ใหญ่น้อยถอยกเษียร ๚ะ |
| ๘๓๓. รเมียรดรมะพร้าวค่าย |
ไทรโยค |
| มีหาดหัวแหลมโคก |
เขตร์บ้าน |
| เขาทิ้งถิ่นเดิมวิโยค |
ย้ายอยู่ ล่างแม่ |
| เห็นแต่หาดรกร้าง |
ไร่ล้วนลาพัง ๚ะ |
| ๘๓๔. เมื่อครั้งเสด็จประพาสครั้ง |
ปีฉลู |
| เป็นที่พลับพลาผลู |
ย่านนี้ |
| ปากทางหว่างเขาประตู |
ป่าใหญ่ แม่เอย |
| พลางพี่จอดเรือชี้ |
ช่องให้เหรธ ๚ะ |
| ๘๓๕. มีธ่อธารน้ำตก |
ต่อเขา |
| จดหาดเห็นลำเนา |
น่ายั้ง |
| แผนผาพืดใหญ่เลา |
ป่ารื่น รมย์แม่ |
| สมพักสำนักตั้ง |
ทับน้อยเนาเกษม ๚ะ |
| ๘๓๖. พี่เปรมปรีดิ์ที่ได้ |
มาถึง |
| สมจิตรคิดหวังคนึง |
มุ่งเต้า |
| สุดรอฤทธิใจพึง |
ใจอยาก เห็นแม่ |
| ลงสู่เรือแหวดเข้า |
เขตร์น้ำใจโจร ๚ะ |
| ๘๓๗. แรมรอนทางระยะเวิ้ง |
จุลวัน |
| ออกจากปากแพรกบัน |
ลุแคว้น |
| ไทรโยคหาดหลวงขันธ์ |
เขตร์ค่าย นี้แม่ |
| ถึงสิบราตรีแม้น |
มุ่งเมื้อชมงาม ๚ะ |
| ๘๓๘. สามพันเจ็ดร้อยวัด |
มรรคา |
| ห้าสิบห้าเส้นปรา |
กฏอ้าง |
| ผิรีบผิเร่งมา |
มีกิจ ใดแม่ |
| เขาว่าห้าวันค้าง |
ลุด้าวโดยประสงค์ ๚ะ |
| ๘๓๙. พี่หลงละเลิงเล่นแม้น |
หมายสนุก |
| ฤๅเร่งพลพายรุก |
รีบเต้า |
| ทั้งเรือก็เหลือสุข |
เสมือนเย่า เรือนแม่ |
| ใหญ่เฉกโย้เรือนเข้า |
เขตร์เวิ้งวนาสถาน ๚ะ |
| ๘๔๐. จากธารที่จอดเลี้ยว |
เรือจร |
| เป็นตลิ่งสิงขรยอน |
ยืดอ้อม |
| หินปีกพฤกษาสลอน |
เรียงขอบ บนแม่ |
| ผาชโงกโกรกเหมือนย้อม |
แหย่แต้มต่างสี ๚ะ |
| ๘๔๑. ใครมีมานะตั้ง |
ต่อยขัด |
| ลายจะงามตามถนัด |
เลือกได้ |
| เหลืองแดงม่วงดำปัด |
ขาวทุก ชนิดแม่ |
| น่าเลียบปูเรือนใช้ |
เช่นซื้อฝรั่งมา ๚ะ |
| ๘๔๒. น่าผาเป็นซุ้มซึก |
ซอกเห็น งามแม่ |
| มีพุพุ่งกระเด็นเซ็น |
ตกเตี้ย |
| แอบเรือจอดร่มเย็น |
บังแดด ฝนเอย |
| ถึงเหนื่อยหายเมื่อยเปลี้ย |
ทุกข์ปลื้มใจถวิล ๚ะ |
| ๘๔๓. กินตาคราแอบเงื้อม |
เขาบัง |
| ดูรูปร่างเล็กสัง |
เกตุเพี้ยน |
| ใครพูดก็ก้องดัง |
ล้อกระ เทือนแม่ |
| หลอกโสตร์หลอกตาเมี้ยน |
นิมิตร์แม้นเมืองกล ๚ะ |
| ๘๔๔. ฝั่งเฉวียนยลย่านไม้ |
เชิงชัฏ |
| เดี๋ยวเปลี่ยนเขาถัด |
เทือกซ้าย |
| เดียวสดำหน่อยเฉวียงผลัด |
ทีกลับ ขวาแม่ |
| แปลกท่าผายืดย้าย |
ยั่วให้เห็นเพลิน ๚ะ |
| ๘๔๕. ผเอิญปุ่มหินงอกงิ้ว |
เหมือนจริง |
| คนแอบสอดสีชิง |
หลอกซ้ำ |
| ชโงกตระหง่านดุจศาลสิง |
สุรเทพ จีนแม่ |
| ยืนเหยี่ยบชง่อนผาง้ำ |
เงื่อนเจ้ากวนอู ๚ะ |
| ๘๔๖. ยิ่งดูยิ่งชักปลื้ม |
ใจเพลิน |
| งามหลืบลานชันเชิญ |
เชิดชี้ |
| สามเรี่ยวพี่หลงเมิร |
ชมชวาก ผาแม่ |
| สวลระริกซิกซี้ |
สนุกน้ำใจตลึง ๚ะ |
| ๘๔๗. ถึงพุแรกพิลึกน้ำ |
โจนดัง |
| ตกแต่ยอดตลิ่งดัง |
ตื่นสร้า |
| ขาวพลายประกายพัง |
พุลิ่ว ลงแม่ |
| กระทบกระทั่งฝั่งผล้าระย้า |
เยือกน้ำเพนียงฟอง ๚ะ |
| ๘๔๘. หูสองกลแสร้งหลั่ง |
ชโลทก |
| ขาวซร่านผ่านผาตก |
คล่ำคลื้น |
| ดุจเทดุจทุ่มยก |
พยุไล่ ชลฤๅ |
| เสียงแต่ตึงตึงพื้น |
พลังน้ำลำไหล ๚ะ |
| ๘๔๙. แลไปตรงฝั่งน้ำ |
โจรเห็น |
| หินดาดกลซีเม็น |
เมือกไล้ |
| เขาตะเข็บเฉกเย็บเอ็น |
ผาเชื่อม กันแม่ |
| ไปสู่คูหาใกล้ |
ท่าถ้ำทางงาม ๚ะ |
| ๘๕๐. ถึงพุสามตะไคร่ครึ้ม |
คลุมพุ |
| เสียงแต่ตึงตึงทลุ |
โลดผลั้ง |
| ชายท่าไม่แลาดุ |
ดุจพุ สองเลย |
| เห็นแต่สายชลควั้ง |
ควากเลี้ยวไหลลง ๚ะ |
| ๘๕๑. จอดเรือตรงพุให้ |
ฟันถาง |
| แหวกตไคร่ไปเป็นทาง |
ช่องน้อย |
| พอเยี่ยมพุน้ำผาง |
ผังแผ่ ลงแม่ |
| กระทบปุ่มเสลาพร้อย |
พร่างฟุ้งฟองกระจาย ๚ะ |
| ๘๕๒. สายสินธุ์ขาวสอาดโอ้ |
เอนดู |
| ล้นหลั่งลั่นใหลพรู |
พร่างย้อย |
| เป็นอ่างอ่างวางตรู |
ตาป่าย ปีนแม่ |
| ไม้ทอดกิ่งใบห้อย |
ปรกครึ้มธารสนาน ๚ะ |
| ๘๕๓. อ่างเล็กปานแอ่งน้ำ |
เคยสรง |
| อ่างใหญ่กลสระลง |
ว่ายได้ |
| ซ้อนกันถั่นทางวง |
เวียนเลียบ มาแม่ |
| อ่างสุดสุดทางไม้ |
ใผ่ล้มขวางทาง ๚ะ |
| ๘๕๔. ให้ถางหว่างซอกเลี้ยว |
หลีกเดิน |
| ไปก็เป็นอ่างเนิน |
เนื่องน้ำ |
| ถึงทำนบคลองเขิน |
ขังอุทก ธารเฮย |
| ต่อก็เป็นธารล้ำ |
ท่อเลี้ยวใหลมา ๚ะ |
| ๘๕๕. เวลาเคราะห์ร้ายละะ |
เปียเอ๋ย |
| เขาสนุกสุขสบายเลย |
เล่นน้ำ |
| ลเลิงเที่ยวเหนี่ยวใผ่เคย |
ตัวชล่า นักพ่อ |
| ใผ่ผุหักถล่มพล้ำ |
พลาดเท้าแทงบวม ๚ะ |
| ๘๕๖. ลุยน้ำท่วมเข่าข้าม |
อ่างกลับ |
| ชลกระฉอกกลอกฉุบฉับ |
เปียกเสื้อ |
| กระเซ็นพล่าถึงท่าขยับ |
เย็นทั่ว กายแม่ |
| เรือบากจากท่าเมื้อ |
มุ่งเลี้ยวลอยมา ๚ะ |
| ๘๕๗. จอดท่าธารถัดขึ้น |
พุสถาน กลางแม่ |
| มากอ่างอ่างโตปาน |
สระแก้ว |
| อ่างน้อยก็น้อยประมาญ |
หอยกาบ หนะแม่ |
| และสลับซับซ้อนแพร้ว |
พร่างน้ำเพนียงงาม ๚ะ |
| ๘๕๘. ข้ามอ่างใหญ่น้ำลึก |
เพียงคอ |
| ถึงที่น้ำโจนรอ |
เลี่ยงอ้อม |
| ฉานฉ่าทุ่งสอสอ |
แสนพิลึก ละแม่ |
| โผล่อาบพลั่งพลั่งบ้อม |
บ่าฟุ้งฟองกระจาย ๚ะ |
| ๘๕๙. สราญกายสรงน้ำตก |
จากผา |
| แอบแอ่งเสลาถลา |
เลือกก้อน |
| โครมโครมคลุกคลองพา |
องค์กระเพื่อม |
| ถั่นทดลดใหลย้อน |
เฮือกสท้อนตัวปลิว ๚ะ |
| ๘๖๐. หวิวจิตร์ฤทธิอุทกสท้าน |
ทรวงเสทิน |
| หลงเล่นจนเย็นเพลิน |
พุน้ำ |
| มะเดื่อแดงดาษธารเกิน |
โตเก็บ กันแม่ |
| ไม้ดอกออกช่อล้ำ |
เล่าล้วนแลไสว ๚ะ |
| ๘๖๑. เถาใบรากไม้เครื่อง |
โอสถ |
| มากอย่างต่างต่างรศ |
เลือกกว้าน |
| ลุยเที่ยวลัดเลี้ยวบท |
จรไต่ ธารแม่ |
| จนสั่นพรั่นทรวงสท้าน |
ออกท้อทนหนาว ๚ะ |
| ๘๖๒. แพรวพราวราวกับแก้ว |
กระเด็นดาษ |
| เสียงคะคึกครึกโครมฉาด |
ฉ่าสร้า |
| เมื่อสรงบ่อเบื่อปราร์ถ |
นาใคร่ ชมเลย |
| จำละอาไลยล้า |
พุแล้วลงเรือ ๚ะ |
| ๘๖๓. แลเหลือไพโรจแล้ว |
ละลานจิตร์ กูเอย |
| ขาวฉ่าพืดผาดิษฐ์ |
เด่นด้น |
| พี่เหลียวพี่หลงติด |
ใดพุ กลางแม่ |
| ฤๅใครละลาพ้น |
พุน้ำโจนเลย ๚ะ |
| ๘๖๔. ถึงเคยคราหนึ่งแล้ว |
ลืมเห็น |
| ถึงสุดสนานกายเย็น |
อยากซ้ำ |
| ถึงเที่ยวก็ยังเอ็น |
ดูใคร่ ต่อแม่ |
| ถึงจากยังเหลียวกล้ำ |
รักเลี้ยวแลหลัง ๚ะ |
| ๘๖๕. ถึงฝั่งพุแรกให้ |
จอดเรือ |
| ปีนป่ายต่ายมะเดื่อเครือ |
ใหญ่เต้า |
| ที่ท่าจืดตาเฝือ |
ใจจืด ใจแม่ |
| เพราะท่าเรือพร่าเคล้า |
ละลอกน้ำงามเหมือน ๚ะ |
| ๘๖๖. ครั้นเลื่อนถึงเขตร์ขึ้น |
เขาโจน |
| เลียบล่างพล่างชลโผน |
ตกเงื้อม |
| ซู่ซ่าฉ่าฉานโชน |
ใหลพลุ่ง พลั่งแม่ |
| มีช่องคูหาเอื้อม |
อาบได้สบายดี ๚ะ |
| ๘๖๗. เสียดายที่อาบแล้ว |
หนาวองค์ พี่เอย |
| แม้นมิสรงจักสรง |
สระนี้ |
| น่าสนานน่าหลงลง |
ลุยเล่น นักแม่ |
| สรงสนุกจุกจิกจี้ |
กว่าน้ำโจนกลาง ๚ะ |
| ๘๖๘. พุกลางพ่างหนุ่มน้อย |
ทรามคนอง |
| พุแรกเปรียบชายครอง |
คู่แล้ว |
| พุสุดเฉกชราปอง |
กุศลสว่าง ใจแม่ |
| สามพุสามไวยแผ้ว |
ผ่องล้วนควรเห็น ๚ะ |
| ๘๖๙. คงเป็นปูนเปือกเคล้า |
วารินทร์ |
| เอิบเกาะกิ่งใบหิน |
ห่อไม้ |
| ใครหลงดื่มกินสินธุ์ |
กระแสรพุ โจรแม่ |
| เกรงจะก่อเกิดใข้ |
นิ่วน้ำทำตาย ๚ะ |
| ๘๗๐. บ่ายแล้วจำแคล้วจาก |
พุงาม |
| ปีนป่ายต่ายอ่างตาม |
เทือกน้ำ |
| มาถึงที่อุทกทราม |
ซกตก พรูแม่ |
| เห็นพระธาตุปากถ้ำ |
พุคว้ามาเรือ ๚ะ |
| ๘๗๑. เหลือสนุกสนานน่านน้ำ |
โจรเย็น ใจเอย |
| เหลือเหตุตามเนตร์เห็น |
ปลาดล้ำ |
| เหลือสบายจิตร์กายเป็น |
สุขรื่น รมย์แม่ |
| เหลือวิเวกโสตร์เสนาะน้ำ |
ตกครื้นโครมโครม ๚ะ |
| ๘๗๒. โสมนัศพลัดบ้านเที่ยว |
ทุรทาง |
| เปล่าจิตร์วังเวงหมาง |
เมื่อไร้ |
| มาประสรพสิ่งเกษมกลาง |
ไพรเพลิด เพลินแม่ |
| เสมือนนักเลงสุราได้ |
ดื่มเหล้าเมาเผลอะ ๚ะ |
| ๘๗๓. บำเรอปีติด้วย |
ดงชล |
| เกษมสนุกสุขใจจน |
จืดเศร้า |
| ถึงที่จอดเรือยล |
สำนัก สบายแม่ |
| พราะปลัดกรมเราเฝ้า |
อุส่าห์สร้างปรำถวาย ๚ะ |
| ๘๗๔. ระหวยกายปวดเกล้าออก |
ระอาองค์ พี่เอย |
| เพราะสระเกษาสรง |
พุน้ำ |
| ยามเสวยโภชนางง |
งึมไม่ สบายเลย |
| คิดใคร่ไสยากล้ำ |
โรคให้หายเอง ๚ะ |
| ๘๗๕. อลเองจี๊ดจ๊าดอื้อ |
เขาแล ตลึงแม่ |
| ถวิลว่าเป็ดไซ้แหน |
จุดคล้าย |
| พโยมหนมืดมนต์กระแสร |
ชลเงียบ แม่เอย |
| สักครู่จึ่งรู้อ้าย |
ค่างก้องกัดกัน ๚ะ |
