| ๒๒๐. ปัจสุสมัยใกล้รุ่งแล้ว |
เรียมผวา |
| เหลียวบเห็นขนิษฐา |
เพื่อนน้อย |
| ถวายสุคนธ์สระภักตร์ครา |
ผทมตื่น |
| สรงแต่วารีลห้อย |
ร่ำให้หาสมร ๚ะ |
| ๒๒๑. เรือจรจากบ้านม่วง |
เรียมหมอง |
| มากกระทั่งถึงคลอง |
ลัดเลี้ยว |
| หลีกคุ้งพยอมสอง |
ฟากตลิ่ง ชันแฮ |
| ช่องแคบน้ำเชี่ยวเคี้ยว |
คดควะควั้งวังชลา ๚ะ |
| ๒๒๒. นาวาโยงเชือกให้ |
คนฉุด |
| เอะอะอุตหลุดสุด |
ถ่อค้ำ |
| กลเทอุทกทลุด |
ทลาดพลุ่ง ไหลแฮ |
| เดี๋ยวเหนี่ยวพ้นลัดน้ำ |
เชี่ยวใช้แรงแจว ๚ะ |
| ๒๒๓. ลาแล้วละคุ้งย่าน |
พยอมเอ๋ย |
| ยามอยากมิเคยเคย |
ทุกข้อ |
| ใดรักนั่นมักเลย |
นิราษจาก เรียมนา |
| ถึงแวะเก็บทยอมท้อ |
เทวศฉนี้สนุกใฉน ๚ะ |
| ๒๒๔. เบิกไพรโผล่บ้านพัก |
เรือคอย กันนา |
| เห็นใผ่หลายแพลอย |
ล่องน้ำ |
| เขาเพียรตัดใช้สรอย |
สร้างเย่า เรือนแม่ |
| ฤๅพึ่งใครพึ่งด้าม |
ดาบแข้งแรงตน ๚ะ |
| ๒๒๕. ยลสาวแม่ค้าเรียก |
เรือแวะ |
| มีแต่เข้าหลามแยะ |
สั่งซื้อ |
| แจกคนทุ่นท้องและ |
เล็มกัด กินแม่ |
| พลางออกเรือทวนทื้อ |
ถ่อเมื้อมรคา ๚ะ |
| ๒๒๖. ศาลเทพารักษ์เจ้า |
เบิกไพร |
| เขาว่าศักดิสิทธิใน |
แหน่งนี้ |
| เรือถึงจอดบรรใด |
เดินสู่ ศาลแฮ |
| คำนับพระไพรชี้ |
โชคให้ไชยเฉลิม ๚ะ |
| ๒๒๗. ฤๅเริ่มริเชื่อเจ้า |
ผีสาง ใดเลย |
| ถือแต่กรรมกันทาง |
เถื่อนท้อง |
| คนมากหากมากลาง |
ไพรนับ ถือนา |
| จำแวะจำไหว้ต้อง |
เชื่อต้องตามใจ ๚ะ |
| ๒๒๘. ศาลไทยใยเจ๊กเข้า |
เป็นภาร เล่าพ่อ |
| เพราะเกิดลาภสักการ |
เท่านั้น |
| มีบุญมากบริวาณ |
มากพึ่ง บุญแฮ |
| ปางนิราษวาศนาชั้น |
พี่น้องนานหา ๚ะ |
| ๒๒๙. มาจอดบ้านโป่งเลี้ยง |
พลพาย |
| เรียมเที่ยวตามตลาดราย |
รอบด้าว |
| แวะโรงหีบตาลทราย |
ดูทั่ว แล้วแม่ |
| ให้ออกเรือแจวน้าว |
น่านน้ำดำเนิน ๚ะ |
| ๒๓๐. เรือเกินหัวแรดแค้น |
ใจคิด |
| นึกจะขอโลหิต |
แรดร้าย |
| มาดื่มดับช้ำจิตร |
สักเอื้อก หนึ่งรา |
| ลืมสนิทคิดสิท้าย |
ย่านแล้วเลยเหลว ๚ะ |
| ๒๓๑. เหยวเย่วแจวรุบ้าน |
บางพัง |
| ทำนบบางนักกระมัง |
จึ่งเค้ |
| น้ำป่าท่วมนาปรัง |
สวนเรือก ตลุยแม่ |
| ประมาทนักสิภักตรเบ้ |
บ่นแพ้ภัยชลา ๚ะ |
| ๒๓๒. ท่าผาพี่จ้องอยาก |
เห็นหิน |
| เห็นแต่ท่าดรดิน |
ทุกด้าน |
| ยามดีที่ดินยิน |
ดีเรียก นาฤๅ |
| แมงว่ามดหมดค้าน |
มากข้อคนผสม ๚ะ |
| ๒๓๓. รบมแดดเผาแผดกล้า |
กลางหาว |
| ถึงลาดบัวขาวฉาว |
ชื่อทิ้ง |
| ใหนบัวพี่แลสาว |
สีบรอบ แล้วแม่ |
| เห็นแต่กรวดขาวกลิ้ง |
เกลื่อนใต้สายชล ๚ะ |
| ๒๓๔. นามวัดกลชื่อบ้าน |
ทุกบาง |
| มาช่องหาดทรายกลาง |
เกาะใกล้ |
| ยินกลองตลุงพลาง |
ถามเหตุ เขานา |
| รู้ว่ามีลครใช้ |
เทพแก้สินบน ๚ะ |
| ๒๓๕. มีฝนปรอยประน้ำ |
หยิมหยิม |
| เงียบอกเหงาใจหงิม |
ง่วงเศร้า |
| จอดประทับกับหาดริม |
ชายเกาะ น้อยนา |
| พอพักสักครู่เต้า |
ต่อค้ำเรือมา ๚ะ |
| ๒๓๖. เวลาเรือจอดร้อน |
สุริยง |
| พักร่มพี่ลงสรง |
น่านน้ำ |
| พื้นทรายนุ่มสนานองค์ |
สอาดเชี่ยว ชลเอย |
| เล่นกระแสรใสน้ำ |
เล่ห์แกล้งกลองถวาย ๚ะ |
| ๒๓๗. หาดทรายรายคุ้งเลียบ |
เหลือจะ จำแม่ |
| บางหาดเขียวฉอุ่มตะ |
ไคร่น้ำ |
| ตะไคร่พี่ใคร่ละ |
ลาสวาสดิ์ มาเอย |
| ซึ่งเจ็บน้ำจิตรช้ำ |
ชอกด้วยไกลนาง ๚ะ |
| ๒๓๘. ลางวานวานบอกน้อย |
เถิดถาม |
| พี่อยากรู้ข่าวยาม |
วิโยคน้อง |
| มารศรีแม่มีความ |
สุขสวัสดิ์ ดีฤๅ |
| วานพี่วานสู่ห้อง |
สืบให้สมถิล ๚ะ |
| ๒๓๙. พี่ผินพิศฝั่งโน้น |
โรงหีบ |
| เห็นกระโจมลานหนีบ |
รศอ้อย |
| อ้อยเอ๋ยถูกแรงบีบ |
บอบรีด หวานนา |
| อ้อยบ่อรู้ทอยถ้อย |
ถี่โต้ตเบ็งเถียง ๚ะ |
| ๒๔๐. อยุดเลี้ยงภักษโภชน์มื้อ |
เย็นพล พายแฮ |
| พี่เที่ยวยิงนกบน |
หาดกว้าง |
| ยอแสงสุริยนคน |
อิ่มออก เรือนา |
| ทวนชลาใหลคว้าง |
ถ่าค้ำคืนกระแสร ๚ะ |
| ๒๔๑. ลูกแกแกอยากรู้ |
ข่าวลูก เรียมฤๅ |
| ลูกพี่อยู่วังถูก |
พ่อทิ้ง |
| มาป่าขัดยาหยูก |
ยามเจ็บ แกเอย |
| ใครจะหากระยาปิ้ง |
จี่ให้เธอเสวย ๚ะ |
| ๒๔๒. เรือเลยเกยติดให้ |
คนเข็ญ |
| เหลือมืดมิแลเห็น |
หาดตื้น |
| แลอทึกพฤกษาเย็น |
เยือกตคุ่ม ขูเอย |
| ทุ่มเศษแสงจันทรสิ้น |
โลกชี้ทางไป ๚ะ |
| ๒๔๓. ปะใครหลายผู้ท่อง |
ชลกรู มานา |
| ถามว่าเขาไปดู |
เล่นงิ้ว |
| เรียมนึกอดสูสู |
รักสนุก นักพ่อ |
| สูจะทุกข์ถนัดติ้ว |
ตอบให้เห็นผล ๚ะ |
| ๒๔๔. มาดลพงตึกเอ้อ |
อนารถใจ |
| แลบ่เห็นตึกใคร |
ก่อสร้าง |
| เห็นแต่คฤหาศไพร |
เป็นหมู่ มากเฮย |
| หวลนึกตึกเรียมร้าง |
ตึกร้างเรียมไกล ๚ะ |
| ๒๔๕. ให้จอดเรือยับยั้ง |
แรมนอน |
| ขายหาดพักพลจร |
ต่อเช้า |
| แสงจันทรแจ่มอำพร |
พาชื่น ชวนเอย |
| ยามโศกพออย่าเศร้า |
สร่างบ้างบางไสมย ๚ะ |
| ๒๔๖. เราข้ามไปสู่บ้าน |
พงตึก |
| เสียงเจ๊กไทยอึกทึก |
เล่นงิ้ว |
| ล่อพวกนักเลงลึก |
เล่นฉิบ หายนา |
| เหมือนมัจฉาชล่าพลิ้ว |
พลาดเข้าอวนครวญ ๚ะ |
| ๒๔๗. เดินสวนทางบ่อนขึ้น |
ไปดู |
| มีตลาดขายของตู |
ด่วนเต้า |
| ถึงโรงหีบอ้อยกรู |
กันเที่ยว ดูนา |
| เขาหีบเขาเคี้ยวเฝ้า |
มุ่งเอื้อเอางาน ๚ะ |
| ๒๔๘. พบสมภารวัดคุ้ง |
นครชุม |
| เล่าเหตุไทรโยครุม |
เรื่องไข้ |
| ห้ามอ้อยมะละกอกุม |
กินเกิด โรคแล |
| เลิกหลับกลางวันให้ |
มั่นตั้งระวังตน ๚ะ |
| ๒๔๙. เพราะพิกลอากาศร้อน |
กลางวัน |
| ยามค่ำหนาวทรวงกระศัล |
หมอกคลุ้ม |
| โผงผางใผ่แตกขวัญ |
หายพิลึก เลวงเฮย |
| เพราะล่วงเดือนสามกลุ้ม |
ภยาธิ์กลุ้มกระวนกระวาย ๚ะ |
| ๒๕๐. ขวัวขยายระยะเวิ้ง |
วนาสณฑ์ |
| ถึงเขตรท่าขนูนดล |
แด่นไม้ |
| จักเที่ยวทุรทางยล |
สีขเรศ |
| เกินย่านไทรโยคไร้ |
พุน้ำแนวผา ๚ะ |
| ๒๕๑. พี่ลาพระกลับห้อง |
คฤหาชล |
| สู่แท่นบรรทมทน |
เทวศเพิ่ม |
| เบญจวันจากวังดล |
แดลทุเรศ |
| ถวิลบ่อลืมนุชเคลิ้ม |
คลั่งเพ้อมะเมอหา ๚ะ |
