| ๑๐๗๑. ขาล่องคล่องจิตรเปลื้อง |
พะวงวิตก |
| วันที่ยี่สิบหก |
ตรู่เช้า |
| จากหาดพรุไพรสทก |
สท้านเห็บ หิมเฮย |
| แจวตระหน่ำจ้ำเรือเร้า |
ระอุแก้ระกำหนาว ๚ะ |
| ๑๐๗๒. คราวอยู่ไทรโยคร้อน |
ลมขจัด ร้อนแม่ |
| หนาวก็หนาวพอถนัด |
ถ่องเนื้อ |
| ฟ้าฉ่ำชื่นสำผัส |
ผลอากาศ ดีแม่ |
| พ้นพุท้องช้างเรื้อ |
จัดร้อนระบือหนาว ๚ะ |
| ๑๐๗๓. ราวกระแสรแควน้อยน่า |
ดำเนิน ทางแม่ |
| งามฉวากฉากฝั่งเขิน |
โขตร์ถ้ำ |
| ถึงแก่งเรี่ยวแรงเกิน |
ชลเชี่ยว เชวงเฮย |
| ที่อับน้ำเอ่อน้ำ |
แน่ซึ้งเย็นใส ๚ะ |
| ๑๐๗๔. แควใหญ่ชลเชี่ยวคว้าง |
ฉวางแรง |
| ไร้รับวังอับแสวง |
ว่างบ้าง |
| งามปลาดหาดทรายแดง |
ดูน่า ดูแม่ |
| เหมือนบุรุษย์สุดสรวยข้าง |
แพรกน้อยนางสาว ๚ะ |
| ๑๐๗๕. ระนาวเขาเฝ้าพิศเพี้ยง |
เฉวียดฉวัด |
| หมาไล่กวางกลางพนัศ |
น่านอ้อม |
| ลำน้ำวกเวียนอัศ |
จรรย์น่า ดูแม่ |
| แปลกทิศหลายเที่ยวซ้อม |
ท่าให้เรียมชม ๚ะ |
| ๑๐๗๖. ชมรมคนป่าตั้ง |
บนสิง ขรเอย |
| ตามตัดไม้ชายหญิง |
ลูกเต้า |
| มาอยู่อย่างหมู่ลิง |
แลพิลึก แล้วแม่ |
| ทำท่าหน้าเม้าเค้า |
ชโงกจ้องมองเรือ ๚ะ |
| ๑๐๗๗. เหลือเพราะเสนาะโสตรทั้ง |
จับใจพี่เอย |
| รงมมี่เสียงชนีไพร |
เพรียกก้อง |
| เล็กโตเผ่นโผไสว |
วิเวกพิศ วงแม่ |
| โหนกิ่งทิ้งตัวร้อง |
โหว่ยโว้ยปั๋งปั๋ว ๚ะ |
| ๑๐๗๘. พี่มัวเพลินพินิจเวิ้ง |
วนาสนฑ์ |
| กาฝากใหญ่เรียมยล |
ยอดไม้ |
| ชนิดกล้วยอย่างพิกลผล |
ใบใหญ่ ปลาดแม่ |
| จำจอดเขาหมาให้ |
ป่ายขึ้นเพียรแสวง ๚ะ |
| ๑๐๗๙. แผลงเนตรเพศแปลกล้ำ |
วิไลยไพร |
| เรียมเรียกกล้วยไม้ไทร |
โยคตั้ง |
| เกษรสยุ่นอุไรใน |
ผลพิลึก นักแม่ |
| เคยเล่นเห็นมากครั้ง |
พึ่งครั้งเดียวมี ๚ะ |
| ๑๐๘๐. นาวีเลยเลี้ยวแก่ง |
ผักกูต |
| ชลพลุ่งพุ่งเรือฉูด |
เฉียดไม้ |
| คนหิวนิ่วหน้าบูด |
บากใคร่ พักแม่ |
| ให้จอดหาดใหญ่ใกล้ |
ป่าห้ามตามเห็น ๚ะ |
| ๑๐๘๑. เป็นซ่องของปลัดชี้ |
เมาขุน เปียเฮย |
| พักตัดไม้เป็นทุน |
ทรัพย์สร้าง |
| ลูกเมียช่วยชุลมุน |
กันกระฉับ กระเฉงแม่ |
| ไปป่าหาฝากค้าง |
กระทั่งสิ้นระดูหนาว ๚ะ |
| ๑๐๘๒. เสวยเข้าราวเกือบสิ้น |
สองจาน |
| รศเลิศทิพยาหาร |
หากสู้ |
| ผองผลต่างลนลาน |
เลี้ยงกับ กระยาแม่ |
| เสียงแต่หัวเราะรู้ |
ทุกข์ร้อนอะไรไฉน ๚ะ |
| ๑๐๘๓. ขอบใจสาวนากช้อย |
สองหลาย เทียวแม่ |
| อุส่าห์จัดเครื่องยาถวาย |
อยากเฝ้า |
| หนูมูลเด็กน้องตะกาย |
มากับ พี่เฮย |
| บอกว่าเป็นข่าเถ้า |
ปลัดนั้นเป็นบิดา ๚ะ |
| ๑๐๘๔. เวทนาหนูช้อยนั่ง |
เบอะเฉอะ |
| ผัวลูกถูกเคราะห์เครอะ |
ฆ่าเค้ |
| ปากหวอบ่ออยากเสออะ |
ออกปาก พูดเฮย |
| หน้าเช่นนางบ่างเบ้ |
เบะน้ำลายคลอ ๚ะ |
| ๑๐๘๕. ช่างฉอเลาะล้นหนะ |
นางนาก |
| พูดไม่รู้อยุดปาก |
ปับป้ำ |
| ไปป่าล่าเนื้อถาก |
ไร่ตัด ฝางแม่ |
| พร่ำอวดผัวปั้นจ้ำ |
ฉะปั้นเจ๋อเพลิน ๚ะ |
| ๑๐๘๖. พเอิญอุบายอ้ายบ่าวครั้ง |
ฉลองครู |
| ชรอยออเถ้าหัวงู |
หัดให้ |
| ตาปลัดนัดไล่หมู |
กวางป่า มีแม่ |
| รดมปิดบิดเล่ห์ไผล้ |
โผล่ร้องฎีกากู ๚ะ |
| ๑๐๘๗. มันรู้แต่สนุกบ้าน |
บ่อนพรวน |
| นอนขดซดกระแช่ชวน |
อ่อยแอ้ |
| มาป่าร่าเริงขบวร |
ป่าหน่อย แล้วนา |
| อยากกลับลงท้าแท้ |
ถ่วงเท้ามือเพลีย ๚ะ |
| ๑๐๘๘. มิเสียทีฉิอ้าย |
คเชนทร์บิต กูตเฮย |
| โกงถนัดหัดคายพิศ |
ปล่อยเถ้า |
| หลอกเองมิหนำศิษย์ |
สอนหลอก นายนา |
| ตำหรับลิงหลอกเจ้า |
จับได้หายขลัง ๚ะ |
| ๑๐๘๙. ทั้งเพชอบเล่ห์เข้า |
คองำ ความแม่ |
| เหลือแต่ตาจันนำ |
ข่าวแจ้ง |
| เอะอะจะออกกำ |
ลังเรียก กันนา |
| กลแตกออกตัวแกล้ง |
กล่าวแก้ตัวไฉน ๚ะ |
| ๑๐๙๐. พี่ให้คนสมัคขึ้น |
เป็นสมุน พรานแม่ |
| โห่เหล่าเป่าหลอดลุน |
ช่วยร้อง |
| พวกคล้านก็ผล้านผลุน |
ผลันตลบ ตามเฮย |
| พรานเพชร์พรานพวกพ้อง |
ปลัดห้าคนนำ ๚ะ |
| ๑๐๙๑. ย่ำป่าท่ากูตขึ้น |
ชายพง แขมแม่ |
| พรานดอดนั่งปากดง |
ดักจ้อง |
| ห้าพรานย่านห่างทนง |
ใจเพ่ง ปืนเฮย |
| พวกโห่ก็โห่ก้อง |
ป่าต้อนเตบ็งขรม ๚ะ |
| ๑๐๙๒. รดมไล่ชายน้ำท่า |
แขมรก |
| อึงรุกบุกพงวก |
โห่เร้า |
| นางกวางลูกกวางดก |
ตลึงตื่น คนแม่ |
| ลอกแล็กเหลียวเผ่นเข้า |
ป่าอิเก้งกระเจิงโผน ๚ะ |
| ๑๐๙๓. เกือบโดนพรานเพชรเปรี้ยง |
ปืนถูก อิเก้งฮือ |
| พเอิญไม่ยัดหมอนลูก |
หล่นทิ้ง |
| ตบอกยกปืนผูก |
แค้นประจุ ใหม่แม่ |
| ยิงถูกลูกกวางกลิ้ง |
กระโดดล้มจมถลำ ๚ะ |
| ๑๐๙๔. กำยำยืนสกัดจ้อง |
ปืนคเน ขันเฮย |
| พอจะซ้ำกวางเซ |
ซุดล้ม |
| ตาขันตื่นใหญ่เฮ |
ฮาโห่ อึงแม่ |
| พรานตัดหูกวางก้ม |
เกษเส้นผีสาง ๚ะ |
| ๑๐๙๕. แม่กวางตื่นเตลิดขั้น |
โขตกระเจิง |
| ฉิวเฉียดพรานจันเชิง |
รกจ้อง |
| พรานตากเตลิดเปิดเปิง |
ไปพัก ใหญ่แม่ |
| ไม่พบนางกวางต้อง |
กลับย้อนทางมา ๚ะ |
| ๑๐๙๖. มัดขากวางสอดไม้ |
แบกสอง คนแม่ |
| อึกทึกคึกคูคนอง |
สนุกครื้น |
| ถึงเรือพวกเรือมอง |
กวางรื่น เริงแม่ |
| อึงมี่ดีใจตื้น |
อกปลื้มตามกัน ๚ะ |
| ๑๐๙๗. พัลวันจะด่วนข้าม |
หาดไป |
| โห่เหล่าไล่ใหม่ใน |
ป่าเนื้อ |
| ยกขวัญพี่เพชร์ใจ |
ดีแล่ ก่อนพ่อ |
| วุ่นนักควักไขว่เอื้อ |
เอ็ดกลุ้มรุมดู ๚ะ |
| ๑๐๙๘. หาผู้ชำแหละเนื้อ |
หนังสตับ |
| ยากนักต่างสมัคขยับ |
อยากเมื้อ |
| ตกลงปลัดเปียรับ |
ถลกแล่ หนังเฮย |
| ขาสี่แล่พีเนื้อ |
ผ่าท้องตามขบวน ๚ะ |
| ๑๐๙๙. จวนเย็นเห็นพวกข้าม |
ฝั่งเซิง โน้นแม่ |
| โห่เปล่ายิงเปล่าละเลิง |
ไล่ต้อน |
| กลับมาไม่ร่าเริง |
เลยเงียบ เสียงนา |
| เพราะไม่ได้อะไรร้อน |
เปล่าเปลี้ยเสียแรง ๚ะ |
| ๑๑๐๐. ตาแจ้งแกงทอดต้ม |
ผัดยำ |
| ตาปลัดพล่าป่าทำ |
แท่งเคี้ยว |
| เนื้อสดบีบซ่มขยำ |
พริกกะ เกลือแม่ |
| ลองอ๊ะขยะแขยงเปรี้ยว |
ปล่าลิ้นเหลือกลืน ๚ะ |
| ๑๑๐๑. กลางคืนเลยค้างซ่อง |
ปลัดเปีย |
| เพราะอ่อนใจแรงเพลีย |
ไล่เนื้อ |
| คุยศึกฮึกฮาเชีย |
ขวนรื่น เริงแม่ |
| เพราะลูกนางกวางเกื้อ |
สนุกให้เหิมเสบย ๚ะ |
| ๑๑๐๒. เครื่องเสวยละสิ่งล้วน |
กวางเฉือน ทำแม่ |
| เห็นแก่ตาพาเอือน |
เมื่อเคี้ยว |
| ปิ้งแกงพี่แขยงเพื่อน |
ใจขยาด แม่เอย |
| รศเผ็ดเข็ดลิ้นเปรี้ยว |
พล่าเนื้อเหลือกลืน ๚ะ |
| ๑๑๐๓. ชื่นชมสมสนุกได้ |
ดังมาน ประสงค์เฮย |
| นั่งน่านาวายาน |
เยี่ยมน้ำ |
| แสงจันทร์แจ่มคัคฆนานต์ |
พนาวิเวก เลวงเฮย |
| โปร่งจิตร์เปรมใจล้ำ |
เล่าแล้วเรียมเกษม ๚ะ |
| ๑๑๐๔. เอมโอชโภชน์พี่ได้ |
เคยเสวย |
| แสนศรัพท์ดนตรีเคย |
สดับแล้ว |
| อร์อยไฉนไม่เหมือนเลย |
รศพากย์ ประพันธแม่ |
| เพราะยิ่งแสนเพราะแจ้ว |
จับน้ำใจพะวง ๚ะ |
| ๑๑๐๕. บันจงเสาวเลขร้อย |
พจน์มาน |
| จวนล่วงราษตรีกาล |
พี่ชม้อย |
| เห็นนาฬิกาขาน |
ข่าวสี่ ทุ่มแม่ |
| ดาวเคลื่อนเดือนคล้อยละห้อย |
ห่วงห้องไสยา |
