วันที่ ๓๕

วันที่ ๒๓ มินาคม ๒๖ร.ศ. ๑๑๒

๑๔๐๔. เหมือนใครปลุกพี่สดุ้ง แดหวาม
พอรุ่งวันที่สาม สิบห้า
ออกเรือล่องมาตาม ชลมารค
ทวนกระแสรชลกล้า ตระหน่ำจ้ำแจวตะบึง ๚ะ
๑๔๐๕. ถึงบางพรหมให้จอด นาเวศ
สพานท่าหน้าสวนเขตร ที่บ้าน
หลวงสุนทรภูเบศร์ คอยขณะ น้ำแม่
สูริย์ส่องหมองใจม้าน มากร้อนรทมผิว ๚ะ
๑๔๐๖. ลิ่วลิ่วแลโน่นเลี้ยว เรือกล ไฟแม่
มาแต่กรุงเทพฯฉงน ใคร่รู้
เห็นเราแวะเรือวน มาจอด เคียงแม่
จีนฮกเซ่งเองสู้ อุส่าห์ตั้งใจแสวง ๚ะ
๑๔๐๗. แจ้งข่าวโทรเลขแล้ว เร็วออก มาแม่
คอยรับสดับข่าวบอก ข่าวแคว้น
ขนเสบียงจากบางกอก มาส่ง เสบียงแม่
เรือจักรจักลากแม้น มุ่งให้เร็วถึง ๚ะ
๑๔๐๘. อนึ่งเขาเล่าเรื่องได้ ไปตาม พี่นา
ถึงลุ่มสุ่มสืบถาม ข่าวเค้า
จนจวนว่าสุราขาม จักไม่ ทันแม่
จึ่งกลับรับผูกเหล้า แต่แพ้เชิงประมูล ๚ะ
๑๔๐๙. ทูลข่าวกรุงเทพฯ ให้ ทราบสรรพ
พยากระลาโหมดับ ชีพม้วย
เจ้าคุณแม่กลองอับ จนเจ็บ หนักแม่
บอกเหตุต่างต่างด้วย ดุจได้ฟังขยาย ๚ะ
๑๔๑๐. นายโป้ยายเอี่ยมทั้ง หลวงสุน ทรแม่
มารับรองสนองคุณ ไฝ่เฝ้า
บ่นเรื่องพวกโจรรุน แรงฆ่า ปล้นเอย
เป็นทุกข์ทุกค่ำเช้า แต่ตั้งระวังไภย ๚ะ
๑๔๑๑. ไรไรสุริเยศเยื้อง สายัณห์
พี่เที่ยวสวนชมพรรณ พฤกษ์สร้าง
พูนร่องปลูกช่องคัน ร่องเรียบ เรียงแม่
เตียนสอาดรุกขชาติสร้าง ลูกไม้มีผล ๚ะ
๑๔๑๒. ชลทีใหลรี่ขึ้น ตามลม
พี่ออกนาวาระดม ด่วนจ้ำ
ถึงคลองล่องเลยนิคม บางนก แขวกแม่
น้ำมากเรือตามน้ำ แล่นคล้อยลอยไป ๚ะ
๑๔๑๓. กลไฟฮกเซ่งให้ มาฉุด
ทันปากคลองอุตหลุด ลากเต้า
เรือแน่นแล่นหลีกอยุด เรือค่อย มาเฮย
ลำบากมากมองเฝ้า ผลักค้ำเข็นมา ๚ะ
๑๔๑๔. เพลาทุ่มเศษแล้ว รัตยา กรเอย
ส่องรัศมีโอภา สเพริศแพร้ว
กระจ่างหลจรดลผา สุขชื่น ใจแม่
เหิมหื่นรื่นเริงแผ้ว ภักตร์ครึ้มทรวงสบาย ๚ะ
๑๔๑๕. พลพายแสนสนุกร้อง เพลงการ
บ้างรับขับขานประสาร สนุกแสร้
ดำเนินสดวกสดวกปาน คล่องพวก เราเอย
มีแต่เบิกบานแม้ กลับขึ้นนครสวรรค์ ๚ะ
๑๔๑๖. บรรลุแม่น้ำนัค ครไชย ศรีเอย
เร็วพี่ส่งเรือไฟ ลากเลี้ยว
เข้าคลองล่องตรงไป กรุงเทพฯ เถิดรา
ดึกดื่นขืนขับเขี้ยว ใคร่ให้ถึงวัง ๚ะ
๑๔๑๗. บังเอิญเขินขัดน้ำ คลองภา ษีเอย
จำจอดนาวารา อยุดยั้ง
พักพอถูกชลาครา ใหลท่วม แล้วแม่
จักรีบจักเร็วตั้ง แต่ให้ถึงวัง ๚ะ

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ