| ๕๒๖. ครึ่งเดือนเจื่อนจากด้าว |
เดินเรือ |
| แสวงสุขส่งเหยื่อเสือ |
สิข้า |
| เนื้อนกตกปลาเจือ |
ขุยใผ่ ผสมเอย |
| กินอิ่มนอนหลับช้า |
เชื่อมคุ้นเคยแรม ๚ะ |
| ๕๒๗. แอร่มฟ้าผวาตื่นโอ้ |
อังสุมา ลีเอย |
| ใฉนด่วนส่องแสงครา |
พี่เคลิ้ม |
| จำบอกออกเรือลา |
ย่านพัก ไปแม่ |
| หนาวก็หนาวท่าวเทิ้ม |
อุทกคลุ้มควันฉุย ๚ะ |
| ๕๒๘. พุ้ยชลดลด้าวท่า |
โป่งคอย ดูแม่ |
| ถวิลว่าโป่งสใบลอย |
เรี่ยวคว้าง |
| เผื่อพี่พลัดเรือพลอย |
เกาะโป่ง สใบแม่ |
| งามกว่าโป่งน้ำค้าง |
ฟ่องฟื้นลอยฟอง ๚ะ |
| ๕๒๙. ถึงคลองแก่งน้ำเชี่ยว |
เชี่ยวพิลึก หนะแม่ |
| เหลือถ่อเหลือแจวกึก |
กักตื้น |
| คนเข็นเล่นอึกทึก |
เที่ยวแก่ง เชี่ยวเอย |
| เห็นกรวดกลอกเกลื่อนพื้น |
น่านน้ำนองใส ๚ะ |
| ๕๓๐. น้ำใส่ใหลควากคุ้ง |
ท่ามเฟื่อง เจ้าเอย |
| ยามกระหายชำเลือง |
เลือกต้น |
| ไป่เห็นลูกมะเฟืองเคือง |
ใจพี่ นักรา |
| มองเปล่าหวังเปล่าพ้น |
ท่าเลี้ยวเลยมา ๚ะ |
| ๕๓๑. ท่าลำเภาพี่เพ้อ |
ลำเภา พี่เอย |
| งามยิ่งนามลำเนา |
น่านไม้ |
| น้ำเขียวเชี่ยวเห็นเงา |
ไม้ชโงก งามแม่ |
| โฉมแม่ลำเภาใกล้ |
กระจกแล้ววิไลยฉาย ๚ะ |
| ๕๓๒. สายชลล้นหลั่นแม้น |
เทใหล ลงฤๅ |
| ช่องแคบแอบเรือไป |
ป่วนท้าย |
| ลงลากถลากไถลไคล |
เลือกลื่น นักรา |
| ปลาคล่ำส่ำว่ายคล้าย |
กรวดกลิ้งเห็นตัว ๚ะ |
| ๕๓๓. นัวเนียเพลียถ่อค้ำ |
เรือไคล คลานา |
| ท่าทุ่งนาหมื่นไชย |
เชี่ยวกล้า |
| ฤทธิเชี่ยวเชี่ยวจนใหล |
พัดกลับ ขึ้นเลย |
| หลุดเรี่ยวเรี่ยวแรงล้า |
พักเลี้ยงพลพาย ๚ะ |
| ๕๓๔. ฝั่งทรายชันซึ้งเม็ด |
โตหิน ปนแม่ |
| ชายหาดเห็นผึ้งบิน |
สูบน้ำ |
| คงมีที่รังยิน |
ดีโลด กันนา |
| เดี๋ยวเหนี่ยวรวงใหญ่ป้ำ |
ด่วนได้ดังประสงค์ ๚ะ |
| ๕๓๕. ตรงหากที่จอดต้อง |
เห็นถนัด |
| ช่องเหล่าเขามาตัด |
ใผ่ไม้ |
| ทนยากถากเข็นคัด |
สู่ท่า แล้วแม่ |
| ล่องส่งลงกรุงได้ |
ค่าเลี้ยงตัวสบาย ๚ะ |
| ๕๓๖. ทั้งหลายหลงโลภเส้น |
สนุกเขลา |
| เที่ยวตัดขายใผ่เสา |
มากแล้ว |
| เล่นโปเล่นหวยเมา |
สุราที่ กรุงแม่ |
| เหนื่อยเปล่าลงเซาแอ้ว |
แซ่วสู้ทวนทำ ๚ะ |
| ๕๓๗. ดำเนินชลมารคเลี้ยว |
ลำทราย |
| พบเรี่ยวเชี่ยวทลักทลาย |
ลั่นอู้ |
| น้ำสูงกว่ากันหลาย |
นิ้วถนัด เห็นแม่ |
| ราวกับเข็นเรือสู้ |
สอึกขึ้นธารเขา ๚ะ |
| ๕๓๘. ขอบใจเจ้าย่นน้อง |
พรานเพชร์ |
| เที่ยวตัดไม้ทราบเสด็จ |
ลุแคว้น |
| ช่วยเขาลากเรือเอ็ด |
เทียวพี่ ฑิตเอย |
| พี่ตอบเงินสลึงแม้น |
ชั่งปลื้มเหลือใจ ๚ะ |
| ๕๓๙. แลไกลเขาแก้วเยี่ยม |
พโยมทโมน แม่เอย |
| หลังย่านแมงลักโพน |
ภาคห้วย |
| เขาชลอถ่อเรือโยน |
ยวบน่า กลัวแม่ |
| พลั่งพลั่งน้ำควั่งย้วย |
ยืดค้ำทางจร ๚ะ |
| ๕๔๐. ดรตาลสามต้นมาก |
มีตาล |
| นาไร่บนใหล่ลาน |
ฝั่งสล้าง |
| ไป่เห็นหมู่เรือนชาน |
ใดอยู่ เลยแม่ |
| เขาว่าเรือนอยู่ข้าง |
ลึกขึ้นเขินไป ๚ะ |
| ๕๔๑. ไม้ใหญ่แลสรั่งต้น |
ยางยาง มีแม่ |
| คนป่าเผายางทาง |
เทือกต้น |
| ขุดโพลงโล่งเป็นราง |
เตาก่อ เพลิงเอย |
| แท้เพราะยางยางล้น |
ล่อให้ไฟเผา ๚ะ |
| ๕๔๒. เรือเราลุแหล่งห้วย |
แมงลัก |
| เห็นเย่าเรือนสำนัก |
ที่นั้น |
| ในห้วยว่ามีศักดิ์ |
สิทธิสิ่ง พิเศษแม่ |
| เรียกสลายอนชั้น |
เอกเข้าขนานยา ๚ะ |
| ๕๔๓. ซมซานมาลุเวิ้ง |
วังซัก ซานเอย |
| ใครจะซักพี่หยัก |
เรียกแล้ว |
| มาเถิดอยากซักนัก |
ซักพี่ เลิดรา |
| เพราะพี่ผ่องพี่แผ้ว |
พี่ท้ามาซี ๚ะ |
| ๕๔๔. เห็นคีรีวังหมึกตั้ง |
กลางหน |
| ถึงหาดพระยาพล |
พี่จ้อง |
| ใยพระยายกพลดล |
แดนหาด นี้รา |
| ฤๅรับทัพพม่าป้อง |
ชาติครั้งรังแก ๚ะ |
| ๕๔๕. แลเห็นหาดสบ้าเลียน |
แลสยุ |
| ไม่น่าเล่นสบ้ามุ |
เมื่อร้อน |
| เร่งเรือแล่นมาลุ |
วังหมึก แล้วแม่ |
| จอดพักเมื่อขยักขย้อน |
อยุดแล้วเหลือสบาย ๚ะ |
| ๕๔๖. ตเคียรพรายชายฝั่งเจ้า |
ผีสิง |
| เขาว่าศักดิสิทธิ์จริง |
จัดกล้า |
| ลอยมาลุตลิ่งอิง |
องค์ปลูก เองแม่ |
| เขาปิดทองถวายผ้า |
ผูกเส้นบวงสรวง ๚ะ |
| ๕๔๗. เจ้าหวงจรเข้ขี่ |
เรือพี่ลึก |
| สองสัตว์อยู่วังหมึก |
ฉวากนี้ |
| ปางวิวาทพิฆาฏศึก |
คนองย่าน เจียวแม่ |
| เขาเล่าเขาเชิญชี้ |
ช่องให้ไปประนม ๚ะ |
| ๕๔๘. หลังนิคมควรยาตร์ขึ้น |
ชมผา |
| เขาเรียกเขาสรรพยา |
ย่านกว้าง |
| ล่ำแสนคณปักษา |
สมันถึก กระทิงแม่ |
| ระรื่นรุกข์น่าสนุกผ้าง |
มนัศแสร้งแผลงทำ ๚ะ |
| ๕๔๙. ลำเนาวนาเวศเวิ้ง |
วังหมึก นี้นอ |
| ทมอมืดน้ำลึกอทึก |
ถี่ไม้ |
| กระท่อมพนัศตัดเสาปึก |
แผ่นพวก ไพรแม่ |
| ครัวหนึ่งปลูกคามได้ |
อยู่ช้าหากิน ๚ะ |
| ๕๕๐. บนดินตาลกล้วยมาก |
หลายขนัด |
| แตงฟักผักสารพัด |
มะพร้าว |
| มีเกวียนเที่ยวเข็นตัด |
เสาป่า ดรแม่ |
| ยิงสัตว์ดักปลาก้าว |
กระเหม่นสู้แสวงเพียร ๚ะ |
| ๕๕๑. รเมียรหินหมื่นน้ำน่า |
สรงสนาน |
| พี่นั่งเรือเล็กทยาน |
ย่องน้ำ |
| มาธุสิลาสถาน |
ที่ชื่น ชนม์แม่ |
| ลงเล่นวารีล้ำ |
ลึกเย้ายวนเกษม ๚ะ |
| ๕๕๒. พี่เปรมปราโมทย์ด้วย |
วังชล |
| งามยเยือกเย็นใจยน |
ยิ่งปลื้ม |
| ถวินถึงพระราชนิพนธ์ |
คราวประพาศ พนมแม่ |
| สมลเมาะเหมาะใจยิ้ม |
ฝากเจ้าจงฟัง ๚ะ |
| ๕๕๓. พระลบเจียนลับไม้ |
รอนรอน |
| แสงส่องสั่งอำพร |
พ่างย้อม |
| สีสลับกับสาคร |
เขียวสด ใสแฮ |
| อีกหมู่ไม้ไล่ล้อม |
เล่ห์ล้ำระบายสี ๚ะ |
| ๕๕๔. ปักษาเซงแซ่ซ้อง |
หลายเสียง |
| บ้างหยุดบ้างบินเฉียง |
สู่ไม้ |
| ขึ้นรังรวมคู่เคียง |
กันพรอด |
| ฟังเพลินใจให้ |
ห่วงน้องเนาหลัง ๚ะ |
| ๕๕๕. แลเฉนียนสูงน้ำเนิ่น |
เนินทราย |
| เรือเล็กเล่มพายพาย |
ล่องน้ำ |
| มากลางกระแสรสาย |
สินธุ์สุด ซึ้งเฮย |
| งามยิ่งงามนักซ้ำ |
เสนาะทั้งวังเวง ๚ะ |
| ๕๕๖. วังหมึกแม่น้ำเรียก |
ตำบล นี้นอ |
| ชลบ่อเชี่ยวฉวางกล |
แก่งตื้น |
| น้ำดำดุจหมึกปน |
เพราะลึก เหลือแฮ |
| วังหมึกชื่อเพราะพื้น |
น่านน้ำดำมัว ๚ะ |
| ๕๕๗. ตาอ่อนพ่อบ้านเที่ยว |
ยิงหา |
| ปลาล่อนตัวหนึ่งมา |
มอบให้ |
| ยายแดงแม่บ้านหา |
เนื้อตาก เค็มแม่ |
| มาส่งสังเวยใหว้ |
พี่เพี้ยงผีขลัง ๚ะ |
| ๕๕๘. เล่าครั้งแก่ตื่นด้วย |
พระยา |
| เมืองเพชรบุรีมา |
ระเบิดน้ำ |
| วังหมึกกระเทือนปลา |
ตายกราด วังแม่ |
| พอพี่แจกเงินซ้ำ |
กราบใหว้ถวายพร ๚ะ |
| ๕๕๙. แดดอ่อนออกไต่เต้า |
มากลาง กระแสรเอย |
| ลุเรี่ยวตลิ่งแดงทาง |
เทือกไม้ |
| สูงสลั่งเกลื่อนฝังยาง |
ยูงแว่ แม่เอย |
| ตลิ่งลาดดาษไม้ใกล้ |
ตลิ่งน้ำดำเขียว ๚ะ |
| ๕๖๐. เหลียวดูลิงโลดไม้ |
มองเรือ |
| ดูตลกน่าพิลึกเหลือ |
เลี่ยงเต้น |
| เราปลิดลูกกล้วยเครือ |
ใหญ่ขยับ โยนแฮ |
| ทโมนแม่แลดเม่นเน้น |
ลูกน้อยพลอยกระโจน ๚ะ |
| ๕๖๑. บ้างโหนบ้างเหยียบโย้ |
โยนตัว |
| บ้างโดดหนีเรือกลัว |
จับตรึ้ง |
| บ้างตะกลามกัดกล้วยปัว |
เปียปุ่ย แก้มแม่ |
| เรือเฉียดลิงฉวยทึ้ง |
เปลือกกล้วยกระเจิงหนี ๚ะ |
| ๕๖๒. พี่จำโคลงว่าด้วย |
ลิงดง |
| กรมหมื่นประจักษ์ทรง |
แต่งไว้ |
| คัดบทพจนประสงค์ |
ฝากหล่อน ฟังแม่ |
| ยามพี่ตามเสด็จไท้ |
ท่องล้อเรียนเสมอ ๚ะ |
| ๕๖๓. หมู่ลิงโลดแล่นเลี้ยว |
ไล่กัน |
| ลูกกอดอกผายผัน |
สู่ไม้ |
| บ้างโน้มเหนี่ยวเถาวัลย์ |
โหนจับ ไม้นา |
| เรือหลีกหาดเข้าใกล้ |
โดดเร้นป่าสูญ ๚ะ |
| ๕๖๔. หินดาษหินดาษพื้น |
เฉนียนเนิน |
| เป็นละเมาะเกาะกลางเขิน |
โขดน้ำ |
| เขาผนังฝั่งชง่อนเกิน |
คำเล่า แล้วแม่ |
| งามแง่แลชโงกง้ำ |
เงื่อนแกล้งทำกัน ๚ะ |
| ๕๖๕. นั่นแพญวนจอดจ้อง |
หาปลา |
| หลังหนึ่งอยู่เอกา |
ป่ากว้าง |
| มีคนตัดไม้มา |
ตั้งซ่อง บ้างแม่ |
| เป็นเพื่อนคราวอ้างว้าง |
วิเวกน้อยวันเห็น ๚ะ |
| ๕๖๖. ยามเย็นลุเรี่ยวน้ำ |
เชี่ยวปรูด |
| เขาเรียกท่ามกรูดมกรูด |
แก่เปรี้ยว |
| ฉุดเรือเมื่อหน้าบูด |
เชี่ยวจัด จริงแม่ |
| ครู่ก็น้ำเอ่อเคี่ยว |
โป่งแก้กระมลสมาล ๚ะ |
| ๕๖๗. จรเข้คลานสพานช้างเทียบ |
ทีเหมือน |
| ชลเชี่ยวเรี่ยวแรงเบือน |
ปากเบ้ |
| ล่าลากเชือกกระชากเตือน |
กันรุก เรือนา |
| สานพักหนักเหลือตะเฆ่ |
จึ่งต้องจำคลาน ๚ะ |
| ๕๖๘. ตลาดย่านผาพืดน้อย |
ระยะหยุด |
| หาดกรวดหาดทรายสุด |
แผ่เลี้ยว |
| เขียวชอุ่มพุ่มไม้สุด |
งามเมื่อ เย็นแม่ |
| ฝูงนกบินโฉบเคี้ยว |
เหยื่อเข้าหารัง ๚ะ |
| ๕๖๙. ปืนตังพรานเพชร์โล้ |
เรือเล็ก |
| ดักดอดยิงนกเป๊ก |
ปับขว้ำ |
| นกถลำตกน้ำเหล็ก |
ตำตอก ตัวนา |
| พรานเพชรเด็ดนักปล้ำ |
โคกม้ามาถวาย ๚ะ |
| ๕๗๐. ขอขยายโคลงหนึ่งให้ |
เห็นขัน |
| กรมหมื่นประจักษ์ประพันธ์ |
ผูกล้อ |
| คราวเสด็จเที่ยวไพรสัณฑ์ |
ไทรยโยค นี้แม่ |
| ฟังเถิดฟังแปลกข้อ |
คิดเพี้ยนเคยฟัง ๚ะ |
| ๕๗๑. โคกม้าจับหาดจ้อง |
จิกปลา |
| ยืนอยู่แต่เอกา |
คู่ไร้ |
| เรามาเพื่อนมีมา |
เยาะนก เล่นแฮ |
| นกนึกอายเราไผล้ |
หลีกหน้าเลยหนี ๚ะ |
| ๕๗๒. เห็นเขาช่องด่านกั้น |
ทางไป |
| ยอดเยี่ยมเมฆาไกล |
มืดคลุ้ม |
| ทินกรล่อนลับไสล |
ลาโลก แล้วแม่ |
| พอลุปักกิเลนคลุ้น |
รอบด้าวราวทาง ๚ะ |
| ๕๗๓. จอดค้างชายหาดให้ |
สุมเพลิง |
| พอสว่างกลางเปลี่ยวถเกิง |
อุ่นกล้า |
| ยั่วใจไพร่รื่นเริง |
เพลินเล่น สนุกเฮย |
| เดือนมืดชืดใจถ้า |
เงียบชื้อชวนเหงา ๚ะ |
| ๕๗๔. ลำเนาเขาเขตรห้วย |
เหงสูง ไฉนนา |
| พวกมากหากเฮจูง |
จิตรชื้น |
| เหมือนอยู่หมู่เพื่อนฝูง |
ฤๅเฝื่อน นิดเลย |
| เรือก็คุ้นเหมือนพื้น |
เย่ารั้ววังสถาน ๚ะ |
| ๕๗๕. มีบ้านอยู่ฝั่งข้าง |
ฝ่ายขวา |
| แพจอดเขาหาปลา |
ตัดไม้ |
| ถากไร่ปลูกกล้วยดา |
ดาษเนตร |
| มีแต่พายม้าใช้ |
ล่องเลี้ยวทางเดิน ๚ะ |
| ๕๗๖. ถึงเพลินถึงสนุกด้วย |
ใดใด ก็ดี |
| พี่ไม่ลืมลเมอใจ |
จอดน้อง |
| ตัวอยู่ป่าดงไกล |
จิตรอยู่ วังแม่ |
| หวังว่าถึงนุชต้อง |
ร่วมน้ำใจตู ๚ะ |
| ๕๗๗. เที่ยวดูลูกจ้างพวก |
ฝีพาย |
| ชาติชั่วระยำชาย |
ชอบเหล้า |
| กันชาฝิ่นมันขยาย |
กันวุ่น เทียวเวย |
| พวกเบ่าเล่นไพ่เข้า |
น่งล้อมวงดี ๚ะ |
| ๕๗๘. พี่กรองลิขิตข้อ |
ครวญสวาสดิ์ |
| เป็นบทพจนาอนาถ |
จากน้อง |
| มาแรมพนานิราษ |
ระยะแพรก น้อยแม่ |
| ยามครึ่งถึงกะต้อง |
เลิกแล้วลาผทม ๚ะ |
