วันที่ ๑๒

วันที่ ๒๘ กุมภาพันธ์ ๒๖ร.ศ. ๑๑๒

๔๔๗. สิบสองวันแล้วพี่ พนานอน
ตรู่ออกอุทกยานจร จวบแคว้น
วังยางฉิยางศร สวาสดิ์นุช ใฉนเลย
ถึงเสียบทรวงพี่แม้น มฤคทู้ธนูผลาญ ๚ะ
๔๔๘. ท่ากระดานดานอกแค้น ขัดกระดาน
ผิพี่พบกระดานสพาน พาดฟ้า
ปางทุกข์ทูรสถานนาน เนาเถื่อน ฉนี้แม่
พี่จะเห็นพโยมกล้า กลับเข้าประคองสมร ๚ะ
๔๔๙. ผ่อนคนกินโภชน์เล้ว ลอยลำ มานา
ถึงน่านหนองท่ารกำ จิตรกลุ้ม
หนองพนัศขัดคนทำ นาปลูก เข้าแม่
หญ้าปรกรกหนองคลุ้ม เฉกคร้านคราลเลิง ๚ะ
​๔๕๐. ย่านเยิงสมเยศให้ เห็นเพลง พิลิกแม่
ถึงเกาะสาโรงเลวง จิตรอั้น
สำโรงมากมันเอง จักโทษ ใครนา
จึงลูกเขาบีบคั้น ลูกเค้นเป็นธุลี ๚ะ
๔๕๑. มีเรือพายม้ารีบ แจวเคียง มาแม่
คือสุ่นเมียจีนเหลียง รีบเต้า
มาเยียนพี่ส่งเสบียง ทางทอด สนิทแม่
บอกว่าออกแต่เช้า พึ่งรู้เรียมมา ๚ะ
๔๕๒. นาวาถึงคุ้งเชี่ยว ชุกยาย ญวนแม่
ทางทุ่งนาคราชหมาย มุ่งเต้า
เทียบท่าน่าหาดทราย พักจอด เรือนา
ใหนเล่ายายญวนเฝ้า แอบโอ้อายหรือ ๚ะ
๔๕๓. ขวามือมีห้างเจ๊ก หาปลา
ชรอยก่อนยายญวนมา มากตั้ง
หายกายบ่อหายปรา กฏชื่อ ญวนเลย
ดีชั่วทำตัวยั้ง ยืดคล้ายยายญวน ๚ะ
​๔๕๔. นกเขาครวญก้องกรุก กรูกรู
เกลื่อนใผ่โผบินพลู คึกเต้น
ฝูงปลาคร้ำคราดู ฉนัดว่าย วนแม่
บนฝั่งรังผึ้งเน้น เหนี่ยวต้อนตีรวง ๚ะ
๔๕๕. เป็นห่วงผู้ช่วยได้ สั่งสาส์น มานา
ถึงมักฉุนเพชร์พราน ป่าเอื้อ
ตามที่เที่ยวสถาน วนาเวศ แม่เอย
สำหรับยิงนกเนื้อ บกน้ำนำไป ๚ะ
๔๕๖. ทันใดให้ปลัดคล้าม ขุนคเชนทร์
เรือเล็กตีกระเชียงเบน ล่องเต้า
ตามสามพวกพรานเจน ทางรีบ มาแม่
ถึงชุกอ้ายบานเข้า ป่าได้ตัวมา ๚ะ
๔๕๗. ตาเพชร์บอกวาอ้าย พรานมัก
เที่ยวตัดไม้สำนัก ป่าโน้น
พรานฉุนก็ตายจัก ไปแต่ เดียวแม่
เพื่อนเชี่ยวชาญไพรโพ้น สมัคพร้อมใจพา ๚ะ
​๔๕๘. น่ากลัวปืนคาบค้อน สิลาขัน
หลายเกรียกเรียกสุตันขยัน ใหญ่ด้วย
มีเขนงย่ามลว้าครัน ครบทมัด แทมงแม่
เล่าแต่ยิงสัตว์ม้วย มากเนื้อเสือหมู ๚ะ
๔๕๙. ฉมังกู่รู้โก่งร้อง เสียงสัตว์
ถามเถิดคุยสารพัด คล่องลิ้น
ยิงปืนเพื่อนถนัดชงัด ลองแม่น มือแม่
ทรหดซดสุราสิ้น ขวดโอ้อึงโขมง ๚ะ
๔๖๐. ตโพงเผินเดินขึ้นทุ่ง นาคราช
ทางชุกญวนไกลหาด ห่างแคว้น
เสียทีที่หลงกราด แดดชุก ญวนแม่
ผิจอดบางลานแม้น ป่านนี้หมิสบาย ๚ะ
๔๖๑. บ่ายคิดจะขึ้นเที่ยว จนสา ยัญเฮย
กลับเมื่อค่ำคลำครา มืดเมื้อ
รศกลัวสัตว์ร้ายพา เกิดรศ สนุกแม่
ดีกว่ากรำแดดเนื้อ ผ่าวเพี้ยงดงรัง ๚ะ
​๔๖๒. ตึงตังแจวถ่อปล้ำ เรือฝืน เชี่ยวเฮย
ขายปกนกตะกรุมยืน ขยอกน้ำ
ตาขันเพ่งสูนป่น เป้งตอก ตกรุมฤๅ
เปล่าดอกตอกน้ำต้ำ ใหญ่แค้นเคืองแขน ๚ะ
๔๖๓. ยิ่งแล่นยิ่งช้าลุ บางลาน
แดดอ่อนฟังคำพราน ออกอึ้ง
ปถึงบ่อเห็นสถาน ทนมืด เปล่าแม่
เอาเถิดจำรอขึ้น ตรู่ค้างบางลาน ๚ะ
๔๖๔. พี่ตามพรานป่าเข้า ป่ารก
ดอดดักยิงเนื้อนก ไก่อิเก้ง
ป่าใหญ่พุ่มไม้ปก แปลกนัก แม่เอย
ดื่นนกยกยิงเป้ง ไป่ต้องตัวหนี ๚ะ
๔๖๕. สุริย์ศรีลี้ลับแล้ว กลับเรือ
กินอิ่มออกครึมเครือ ง่วงชื้อ
ฟังพรานเล่าเรื่องเสือ สนุกอยู่ หนะแม่
เพลินสดับหลับม่อยมื้อ มุ่นเคลิ้มคราวหนาว ๚ะ

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ