| ๒๕๒. วันที่หกอกโอ้ |
กรรมเอ๋ย กรรมเอย |
| บ สร่างไสยาเลย |
หลับช้า |
| ทุกวันที่เคยเสวย |
ทุกข์เทวศ ถวิลแม่ |
| จวนรุ่งหวาดผวาคว้า |
คลาศน้องนางหาย ๚ะ |
| ๒๕๓. พลพายออกจากด้าว |
เดินหล |
| เรียมสนิทนิทราจน |
ท่าหว้า |
| บ เห็นหาดตำบล |
บางสนุก ไฉนแม่ |
| ม่อยอุ่นหอมกรุ่นผ้า |
แม่ให้เรียมยืม ๚ะ |
| ๒๕๔. พี่ลืมไนยเนตรฟื้น |
ผทมถึง |
| เวิ้งฉวากวังทองคนึง |
นุชไห้ |
| วังทองเฉกวังพึง |
ใจพี่ นักรา |
| เสียแต่วังไพรไร้ |
เพื่อนเคล้าเนาถนอม ๚ะ |
| ๒๕๕. เรืออ้อมแอบคุ้งท่า |
วังทอง |
| จอดหาดพลพายผอง |
พักเลี้ยง |
| เสวยกับกระยาหมอง |
ฤไทยเทวศ ถึงแม่ |
| รศโภชน์ผิดมือเพี้ยง |
พี่แค้นระคายศอ ๚ะ |
| ๒๕๖. เรือถ่อถึงคุ้งย่าน |
หวายเหนียว |
| เหนียวประหนึ่งสวาสดิ์เกลียว |
รักไขว้ |
| จึงหวายหวดกายเขียว |
ฤๅเข็ด ขามเลย |
| ขอผูกอาลัยไว้ |
ร่วมคุ้งวันตาย ๚ะ |
| ๒๕๗. สุริยสายร้อนแดดร้อน |
เสน่หา |
| รอุโศกรอาอา |
พาธด้วย |
| เรือลุท่ามกามกา |
ใบดก ฤๅแม่ |
| ขอเก็บกินสักถ้วย |
เถิดต้มผสมยา ๚ะ |
| ๒๕๘. ท่าป่าแลตลิ่งดิ้ว |
โดดชัน |
| สพานป่าทอดทางสัน |
ส่งอ้อย |
| โรงหีบมากโรงบัน |
ทุกส่ง จีนเฮย |
| บ้างตัดลำใฝ่ร้อย |
ล่องน้ำทำแพ ๚ะ |
| ๒๕๙. พี่แลชมฉวากวุ้ง |
วังพนม |
| เย็นเฉื่อยระเรื่อยลม |
ส่างร้อน |
| ถึงท่าครกครกสม |
ยาเรียก บางเฮย |
| เหลียวบ่อเห็นครกส้อน |
พี่ไว้ใหนบาง ๚ะ |
| ๒๖๐. ปางทุกข์สุดที่กลั้น |
แกลสรวญ |
| ถึงท่ากระทุ่มยวน |
พี่ยิ้ม |
| เด็กผมกระทุ่มชวน |
ปากใคร่ ล้ารา |
| พระพี่ที่โปรดอลิ้ม |
อเหลี่ยเคล้าดรุณี ๚ะ |
| ๒๖๑. ปักษีเสียงแสร้แทบ |
ทางเดิน เรือนา |
| เกริกกระเหว่าเขาเหิร |
แอบเอี้ยง |
| โปรโดตกพรอดเสียงเพลิน |
โสตรสดับ แม่เอย |
| ชายหาดผีเสื้อเพี้ยง |
ปักพื้นแพรพราว ๚ะ |
| ๒๖๒. คราวมากลางป่าได้ |
ดงชม |
| เนานครชมสม |
บัติอื้อ |
| มีบุญชื่นชมอุดม |
อดุลยศักดิ์ สง่าแม่ |
| ปางอับอาภัพชื้อ |
ชื่นด้วยชมใจ ๚ะ |
| ๒๖๓. ท่ากระจิกใคร่จอดยั้ง |
เรือเก็บ กรวดแม่ |
| กลัวท่าจิกจิกเจ็บ |
จิบเนื้อ |
| ท่าจิกจะหยิกเล็บ |
เรียบรับ ทนฮือ |
| กลัวแต่ปากจิกเงื้อ |
ขโงกสิ้นลอายกรรม ๚ะ |
| ๒๖๔. เห็นลำเรือล่องเลี้ยว |
เรียมนับ หลายแฮ |
| อึกทึกคึกคักคับ |
แม่น้ำ |
| พระยาสุรศักดิ์กลับ |
กรุงเทพฯ พ่อเฮย |
| ฉกาจก่งเร่งแจวจ้ำ |
จากบ้านกาญจนบุรี ๚ะ |
| ๒๖๕. พี่จับกล้องส่องอ้อ |
จตุสดม |
| พาท่านผู้หญิงชม |
ป่ากว้าง |
| เสนาบดีกรม |
เกษตรพนิช การเฮย |
| สมยศสมศักดิ์สร้าง |
เกียรติให้ไทยเห็น ๚ะ |
| ๒๖๖. จวนเย็นลุแหล่งให้ |
จอดพัก |
| หาดท่าเรือสำนัก |
ค่ำค้าง |
| ท่าเรือที่เหลืออัก |
อ่วนเทวศ แล้วแม่ |
| ใยบ่อเห็นเรือสร้าง |
จอดล้วนแลหาย ๚ะ |
| ๒๖๗. ขึ้นฉายฉากฝั่งไว้ |
กำนัล นุชนา |
| ดูท่าเรือหลากผัน |
แผกแคว้น |
| ให้คนเช้าเกวียนบัน |
ทุกเครื่อง เสบียงนา |
| จักสู่พระแท่นแม้น |
มุ่งเมื้อประสงค์มา ๚ะ |
| ๒๖๘. ราตรีมีแขกขี้ |
เมามา คุยแม่ |
| เรียมเส้นสุราตา |
แก่พล่าม สนุกเฮย |
| เรื่องเงือกเรื่องผีพล้ำ |
พล่อยครื้นเครงฮา ๚ะ |
| ๒๖๙. เพลาห้าทุ่มแล้ว |
เรียมนอน |
| ถวิลบ่อวายคนึงสมร |
มุ่นเศร้า |
| ป่านฉนี้จะอาวรณ์ |
วิโยคคิด ถึงนา |
| ใครจะบอกข่าวเฝ้า |
ปลอบเฝ้าแหนอนงค์ ๚ะ |
