| ๖๑๙. จักกระจั่นสนั่นจ้า |
วนาสูง |
| ก๊อกก๊อกโต้งโห่งยูง |
ยเยือกร้อง |
| เกว๊าเก๊วากระเส่าฝูง |
ดุเหว่าวิเวก ไพรแม่ |
| ไก่กระชั้นขันก้อง |
ป่าชื้นชนีโหย ๚ะ |
| ๖๒๐. หนาวโอ๋ยหนาวเฉียบเนื้อ |
หนาวใจ จริงเฮย |
| เรื่อเรื่อสุริโยไทย |
พร่างแพร้ว |
| เชียบเสียงพวกพลใฉน |
นอนสลบ เสียรา |
| วันที่สิบเจ็ดแล้ว |
เร่งฟื้นพลันพลัน ๚ะ |
| ๖๒๑. ปลูกกันเอิกเหริกให้ |
ออกเรือ เถิดรา |
| อ้ายหิตน้อยแรงเหลือ |
เรี่ยวน้ำ |
| บอกกันลั่นเสียงเครือ |
ครางร่น ระอาแม่ |
| อันหิทธิ์อ้ายหิตปล้ำ |
ถ่อท้อถอยลำ ๚ะ |
| ๖๒๒. ซ้ำอ้ายหิตใหญ่กั้น |
มรรคา |
| เชี่ยวก็เชี่ยวเกลียวชลา |
ลิ่วคว้าง |
| เห็นพื้นตืดตื้นสา |
รพัดยาก ไปแม่ |
| กรวดใหญ่ใหลกลอกค้าง |
แก่งค้างเขินเรือ ๚ะ |
| ๖๒๓. เหลืออะหร่อยหอยกาบกลิ้ง |
กลางคง คาแม่ |
| พลโลดโดดชลลง |
ไล่คว้า |
| หอยเอ๋ยหมดมือปลง |
กายบลุบ ตุ๊บแม่ |
| เหมือนจะคอยทางถ้า |
มนุษย์เลี้ยงกันกิน ๚ะ |
| ๖๒๔. ฝั่งหินเห็นท่าเพี้ยน |
ผิดเสมอ |
| ไม้แมกแปลกทีเสนอ |
เนตร์ปลื้ม |
| ลุแก่งท่าช้างเจอ |
ชลเชี่ยว อีกแม่ |
| คิดใคร่ง้อขอยื้ม |
เชือกช้างชวนจูง ๚ะ |
| ๖๒๕. มีฝูงมยุเรศฟ้อน |
ฝั่งบก |
| พามยุระโปฎก |
ดื่มน้ำ |
| เรือเฉียดไร่ฉวยนก |
ยูงขยับ หนีนา |
| ปล่อยแต่ขนยุงย้ำ |
ยั่วให้กระหายหา ๚ะ |
| ๖๒๖. ท่ากระแซแควควากต้อง |
ลงเข็น |
| หนาวก็หนาวเย็นเย็น |
เยือกน้ำ |
| ลับเรี่ยวก็แลเห็น |
หาดจอด เรือนา |
| เลี้ยงภักษ์พักเหนื่อยช้ำ |
เชี่ยวโอ้ลุยหนาว ๚ะ |
| ๖๒๗. เป็นคราวโชคเหมาะแม้น |
เจ๊สัว ละฤๅ |
| พรานเพชรยิงไก่ตัว |
อวบได้ |
| ปะเสือไล่ไก่มัว |
คลุกขลุ่ย อยู่แม่ |
| พอย่องมองเห็นไผล้ |
ผละเต้นตกายหาย ๚ะ |
| ๖๒๘. นายพลอยวางเบ็ดได้ |
ตเพียนโต |
| ใหญ่กว่าปลาเทโพ |
เพื่อมท้อง |
| ไก่นกเผ่นผกโผ |
ผวาล่อ ปืนแม่ |
| หมดเคราะห์เหมาะแล้วจ้อง |
เปล่าเก้อเผยอแกน ๚ะ |
| ๖๒๙. แล่นลุแห่งเรี่ยวใกล้ |
แก่งเสลียง |
| น้ำเชี่ยวชลใหลเพียง |
พุ่งล้อ |
| เห็นเขาลุ่มสุ่มเคียง |
ขนานอยู่ หน้าแม่ |
| ถินอิ่มออกแรงก้อ |
แก่งข้ามเรือสบาย ๚ะ |
| ๖๓๐. หาดทรายเห็นนาคเต้น |
ตามกัน |
| สองนาคเมียผัวผัน |
ผงาดจ้อง |
| เห็นเรือเลียบหาดหัด |
กระโจน ดิ่งดำแม่ |
| เปล่าไม่ได้นาคร้อง |
นาคร้องวางอึง ๚ะ |
| ๖๓๑. ถึงเรี่ยวสามเรี่ยวข้าม |
ถ่อทุเลา แรงแม่ |
| พอลุก็ลุเขา |
ตกน้ำ |
| แลพิลิกเลิศลำเนา |
น่าพิศ วงเอย |
| เป็นโชงกโกรกชง่อนง้ำ |
แง่เงื่อมชลธี ๚ะ |
| ๖๓๒. ผีเสื้อขาวพล่างไม้ |
มองขาว |
| พรึบพรึบบินพรูพราว |
เนตรพร้อย |
| สีนวลก็นวลวาว |
วนาเวศ แม่เอย |
| โศกก็โศกกลสร้อย |
โศกเสื้อสีผสม ๚ะ |
| ๖๓๓. ถูกลมฤๅน้ำพัด |
ใผ่พัง |
| เกลื่อนหาดกลาดฝั่งสัง |
เวชโอ้ |
| ล่อแหลมใผ่เพิกรัง |
ลงสิ ใผ่เอย |
| คนล่อแหลมจักโย้ |
อยู่ได้ฉันใด ๚ะ |
| ๖๓๔. แลไปทางหาดช้าย |
เห็นเสา |
| โครงพลับพลาแรมเนา |
น่านนี้ |
| เสียดายพี่หมายทุเลา |
โดยเสด็จ ค้างแม่ |
| เพราะกิจผลการลี้ |
ลับแล้วมาเห็น ๚ะ |
| ๖๓๕. เข็นข้ามเรี่ยวเกรี่ยงซ้ำ |
สองทลวง ใหลแม่ |
| แลโน่นเขาทางหลวง |
สกัดโพ้น |
| ไป่หมดเรี่ยวเลยปวง |
พลอ่อน รอานา |
| มาอิกสองเรี่ยวโน้น |
โขตช้างของกัน ๚ะ |
| ๖๓๖. นั่นคลองลุ่มสุ่มขึ้น |
ทางดร |
| ถึงเขตรอังกฤษยอน |
ย่านเลี้ยว |
| เป็นบ้านม่านเม็งมอญ |
ทวายอยู่ ป่าแม่ |
| หมดชาติขาดงาเขี้ยว |
คิดแก้เมืองคืน ๚ะ |
| ๖๓๗. เห็นคนยืนฝั่งบ้าน |
เรือนผา |
| เรือจอดขุนคเชนทร์ถลา |
รีบเต้า |
| ตามหลวงทิพมอญมา |
ถามระยะ ทางแม่ |
| ต่อแต่ลุ่มสุ่มเข้า |
เขตรโพ้นพนาถึง ๚ะ |
| ๖๓๘. ครู่หนึ่งเรือออกข้าม |
แก่งยาว |
| แก่งใช่แก่งหินราว |
เรี่ยวน้ำ |
| ต่อแก่งผักกูดสาว |
เชือกหลีก มาแม่ |
| ถึงที่แพหนึ่งค้ำ |
จอดต้องการคน ๚ะ |
| ๖๓๙. ขุนจุมพลมรรคผู้ |
ปลัดกอง |
| ตั้งซ่องตัดฝางของ |
ป่าค้า |
| ชำนาญเที่ยวทำนอง |
ป่าปรุ ใจแม่ |
| คอยบอกมรรคาถ้า |
อยู่แล้วเรารอ ๚ะ |
| ๖๔๐. ยกกระบัตรขอให้ปลัด |
เปียไป |
| กับพี่เที่ยวถึงไทร |
โยคด้วย |
| รับลงอุทกยานไคล |
คลาต่อ มาแม่ |
| หน่อยหนึ่งก็ถึงห้วย |
ลุ่มน้อยหนองดง ๚ะ |
| ๖๔๑. คนลงลากข้ามแก่ง |
วังตเคียน |
| ข้ามแก่งวังโพเพียร |
วุ่นค้า |
| ตเคียนใหญ่เรี่ยวใหญ่เฉนียน |
น้ำเชี่ยว ใหญ่แม่ |
| แลตลิ่งเสลาง้ำ |
ฝั่งไม้ไสวชัน ๚ะ |
| ๖๔๒. ลอนหลั่นสองชั้นเชิด |
เชิงหาด |
| พุ่มตใคร่กอใผ่ผาด |
พืดริ้ว |
| ขุยใผ่เฉกหญ้าดาษ |
เขียวสด ทรายแม่ |
| ดอกกุ่มกลพุ่มคิ้ว |
ขอบเพิ้งผนังเขียน ๚ะ |
| ๖๔๓. สายกระเษียรสาคเรศล้วน |
แลใส |
| เขียวสดแก่งทดใหล |
เรี่ยวคว้าง |
| หอยกาบเกลือกกรวดใน |
น้ำมาก มีแม่ |
| ปลาล่อนปลาลึงค์สร้าง |
ซ่อยทั้งตเพียนทอง ๚ะ |
| ๖๔๔. สองคลองแห่งใหญ่กั้น |
ทางเรือ |
| สองแพรกแยกทางเหลือ |
เชี่ยวแล้ว |
| ทางขวาบากเรือเฝือ |
ข้ามแก่ง ลึกแม่ |
| ถ่าฉุดทลุดทลาดแคล้ว |
เรี่ยวเลี้ยวลำมา ๚ะ |
| ๖๔๕. สายัณห์บรรลุท้าย |
เขากวาง |
| เขาสุนักข์แนมทาง |
โขดล้อม |
| เห็นหาดผ่านฉวากปาง |
เย็นหยุด แรมแม่ |
| กลจอดเรือแอบอ้อม |
อ่างเลี้ยงปลาทอง ๚ะ |
| ๖๔๖. เสวยของขัชโภชน์โอ้ |
อร่อยรส แม่เอย |
| ฤๅเบื่อฤๅเบือนอด |
อ่อนท้อง |
| เพราะเนาวนะบรรพต |
ผาเสงี่ยม ใจแม่ |
| เงียบโสตรสนุกตาต้อง |
จิตรด้วยดงชม ๚ะ |
| ๖๔๗. ปลัดเปียขลมเล่าล้วน |
สนุกหู |
| ยิงสัตว์เสือเนื้อหมู |
ไก่เก้ง |
| เที่ยวเขาเที่ยวป่าดู |
ฉกาจเก่ง นักแม่ |
| ปืนแม่นแสนชงัดเป้ง |
ทุกครั้งคราวยิง ๚ะ |
| ๖๔๘. ขันจริงเมื่อครั้งท่าน |
พระยา |
| สุรศักดิ์โห่เปล่าหา |
ไล่เนื้อ |
| ไม่ได้สักตัวมา |
ถึงปลัด เปียแม่ |
| เห็นไก่ในบ้านเชื้อ |
ต่อต้องประสงค์ถาม ๚ะ |
| ๖๔๙. แกตามใจท่านต้อง |
การบอก |
| ไก่ป่าขอรับหลอก |
ท่านปลื้ม |
| ยิงปืนลูกปลายตอก |
ตัวไก่ ล้มแม่ |
| ชวดฆ่าไก่ป่ายื้ม |
ไก่บ้านแทนตัว ๚ะ |
| ๖๕๐. พลางหัวเราะร่วนพื้น |
แกสนุก นักนา |
| เล่าเมื่อไฟป่าลุก |
ลวกหญ้า |
| พวกพระยาสุรศักดิ์คลุก |
คลิกราก ดับแม่ |
| อึกทึกฮึกหาญกล้า |
แย่งให้ไฟโทรม ๚ะ |
| ๖๕๑. พี่โลมเอ่ยนิดแล้ว |
ปลัดเปีย |
| คุยต่อล่อเสียเพลีย |
หลอดโอ้ |
| ยามกว่าพี่ล่าเยีย |
ใดใคร่ ผทมแม่ |
| แม้นอยู่วังเถิดโต้ |
รุ่งฟุ้งขอฟัง ๚ะ |
