| ๙๓๗. แว่วเสียงลิงค่างร้อง |
เลวงเขา |
| หวูหวูดจู๊ดจ๊าดเรา |
สดุ้ง |
| ฟังชนีร่ำโหยเหงา |
ทรวงเงียบ รงมแม่ |
| ปัวโหว่ยโหวยวิเวกคุ้ง |
ไก่ครื้นเครงขัน ๚ะ |
| ๙๓๘. หวั่นหวั่นสนั่นโสตร์แสร้ |
เสียงฝูง นกเอย |
| กระโต๊งโห่งโต๊งโห่งยูง |
ร่ายร้อง |
| ฟังไกลเหยียบไม้สูง |
ลมส่ง มาแม่ |
| เสนาะกว่าสรรพศัพท์พร้อง |
เพราะน้ำใจเสียว ๚ะ |
| ๙๓๙. มาเดียวเปลี่ยวอกโอ้ |
ดวงสมร แม่เอย |
| ยี่สิบสามวันจร |
จากแล้ว |
| สดับเสียงสุโนคสยอน |
ยะเยือกจับ ใจแม่ |
| เสนาะไม่เหมือนเสนาะแก้ว |
พี่เจ้าเจรจา ๚ะ |
| ๙๔๐. เขาอาษาสืบถ้ำ |
ทางประสงค์ |
| ขันแก่นสองคนดง |
คู่แกล้ว |
| แต่ตรู่จู่โจนลง |
เรือเล็ก ไปแม่ |
| คอยมิมาช้าแล้ว |
เที่ยวโล้ลำหาย ๚ะ |
| ๙๔๑. แต่งกายเสร็จแล้วนั่ง |
นาวา |
| ขุนคเชนทร์กับตา |
เพชร์ไหว้ |
| บอกข่าววัดบนผา |
ไปพบ เข้าแม่ |
| เชิญพี่ลีลาได้ |
เที่ยวได้ดูดี ๚ะ |
| ๙๔๒. เห็นที่จักใกล้สดวก |
เดินสบาย |
| ครูคร่ำจึงทำขยาย |
แยบบ้าง |
| เบื่อหนอจะรอสาย |
เสี่ยเที่ยว ถ้ำแม่ |
| ด่วนออกเรือลอยคว้าง |
ควากเลี้ยวเลยไป ๚ะ |
| ๙๔๓. ถึงไสลศาลเจ้าเจ๊ก |
กวนอู |
| แพรวกจอดอยู่ดู |
ท่าจ้อง |
| พบพวกสืบหาดู |
หาร่วม ใจแม่ |
| เห็นว่าถ้ำพระต้อง |
แถบนี้มีจริง ๚ะ |
| ๙๔๔. ปีนตลิ่งเดินดึ่งดื้อ |
โดยเดา |
| จนถระทั่งถึงหลังเขา |
เที่ยวค้น |
| ไหนคาดเหมาะลาดเลา |
ลองเยี่ยม ดูแม่ |
| เปล่าไม่พบตระหลบด้น |
ดุ่มเพ้อละเมอแสวง ๚ะ |
| ๙๔๕. ภูผาแสลงหุบห้อง |
หินโกรก |
| บ้างก็เป็นชง่อนชโงก |
หลืบถ้ำ |
| ไม้ใหญ่ใผ่รวกโบก |
ใบร่วง กราดแม่ |
| ไม่พบถ้ำพระช้ำ |
จิตร์โอ้ระอาองค์ ๚ะ |
| ๙๔๖. ลงมานาเวศให้ |
เหกลับ |
| ถึงที่ทับจอดประทับ |
เทียบแล้ว |
| เรียกขุนคเชนทร์กับ |
พรานเพชร์ แกเอย |
| ไหนสู่คูหาแคล้ว |
จักขึ้นเขาบน ๚ะ |
| ๙๔๗. จรดลจากหาดเลี้ยว |
เลยมา |
| ผ่านโคกค่ายเคหา |
ไร่ร้าง |
| ถึงวัดอยู่เนินผา |
พังหมด แล้วแม่ |
| พุทธรูปหินหักค้าง |
อาศน์กลิ้งพิระเนน ๚ะ |
| ๙๔๘. บริเวณวัดก่อด้วย |
หินเขา |
| เขตร์อุโบสถเดา |
รูปได้ |
| มีท่อนเลิกราวเสา |
เทียนทอด อยู่แม่ |
| เพราะกฤษนาพาให้ |
วัดรื้อโทรมพลัน ๚ะ |
| ๙๔๙. ครั้นกลับนาเวศแล้ว |
เรียมเสวย |
| กินอยู่ผู้คนเสบย |
พรักพร้อม |
| ให้ออกจากที่เคย |
จอดพัก แรมแม่ |
| ลาหาดไทรโยคอ้อม |
ล่องเลี้ยวเรือจร ๚ะ |
| ๙๕๐. ต้องหย่อนเชือกฉุดท้าย |
เรือรอ |
| ลงแก่งปรังชลปร๋อ |
ปรูดเลี้ยว |
| เบนซ้ายบ่ายเรือพอ |
ลับเกาะ ปรังแม่ |
| แจวเรื่อยแล่นเฉื่อยเลี้ยว |
ร่องคุ้งแหลมมา ๚ะ |
| ๙๕๑. ถึงท่าวังพระรั้ง |
เรือรุน รอแม่ |
| พอพบขุนณรงค์ขุน |
หมื่นเฝ้า |
| ถวายของเครื่องสรรพคุณ |
ยาต่าง ต่างเฮย |
| โดยภักดีต่อเจ้า |
เสด็จแคว้นไพรถึง ๚ะ |
| ๙๕๒. พึงใจได้ผ้าที่ |
รางวัล |
| ทั้งพี่ทักทายฉันท์ |
ชอบคุ้น |
| รับนำสู่ถ้ำขมัน |
ขมีสมัค นักแม่ |
| ไป่พักตักเตือนกระตุ้น |
เพื่อนเต้นตัวเขยง ๚ะ |
| ๙๕๓. เชิงนักเลงเก่งแท้ |
ขุนณรงค์ เพื่อนเอย |
| นำพี่ขึ้นฝั่งประสงค์ |
สู่ถ้ำ |
| ถ้ำพระพี่กะจง |
ใจคลาด หมายแม่ |
| พบแต่ถ้ำพระซ้ำ |
ชื่อใช้ไปแทน ๚ะ |
| ๙๕๔. ดลแดนสีขเรศขึ้น |
เขาพระ |
| ราวสิบห้าเส้นระยะ |
อยู่ใกล้ |
| ถึงถ้ำพระเยี่ยมปะ |
พุทธรูป ไม้แม่ |
| หมกคูตค้างคาวไว้ |
หักกลิ้งอิงผา ๚ะ |
| ๙๕๕. คูหาขวาซ้ายช่อง |
สองแคว |
| โสโครกค้างคาวแล |
ใคร่ลี้ |
| ไม่น่าเที่ยวน่าแปร |
เนตร์น่า สนุกเลย |
| รังเกียจเกลียดถ้ำนี้ |
กลับย้อนมาเรือ ๚ะ |
| ๙๕๖. ขุนญรงค์เหลือเอกแล้ว |
รับจะ นำแม่ |
| ทวนกลับไปถ้ำพระ |
แห่งโน้น |
| พรรณาท่าทางสะ |
สรวยน่า ดูแม่ |
| มีใหม่ชาวไพรโพ้น |
ต่างขึ้นบูชา ๚ะ |
| ๙๕๗. คูหากว้างใหญ่ทั้ง |
สนุกสนาน |
| แสงสว่างโอฬารปาน |
โขตร์ฟ้า |
| ชั้นช่องท่องเที่ยวนาน |
ฤๅเบื่อ ใจเลย |
| งามก็แสนงามท้า |
ผิดแล้วลงทัณฑ์ ๚ะ |
| ๙๕๘. เขาขันครั้นพี่ท้อ |
ดูกระไร หนะแม่ |
| จำพี่รับจักไป |
บัดนี้ |
| เรียกเรือกระเชียงไว |
เร็วรีบ มาแม่ |
| เรือเล็กขุนณรงค์ชี้ |
ร่องนั้นนำจร ๚ะ |
| ๙๕๙. ย้อนทางพลางเร่งโล้ |
เรือตี กระเชียงแม่ |
| ลุท่าคูหามี |
มะเดื่อด้วย |
| แต่ผิดท่าที่ลี |
ลาก่อน แม่เอย |
| รกใผ่ตายขุยย้วย |
ยื่นล้มถมทาง ๚ะ |
| ๙๖๐. ถางใผ่พอลอดขึ้น |
เชิงเขา |
| รกก็รกเหลือเดา |
ว่าถ้ำ |
| พอเยี่ยมเหลี่ยมผาเรา |
เย็นยะเยือก ใจแม่ |
| เห็นฉวากปากถ้ำง้ำ |
ชโงกเงื่อมงามจริง ๚ะ |
| ๙๖๑. ยิ่งดูยิ่งปลื้มน่า |
สนุกมาก แม่เอย |
| มีลับแลบังฉาก |
เชิดกั้น |
| ลงง่ายแยกหลายฉวาก |
วิเวกใหญ่ โตแม่ |
| น้ำหยัดเป็นฉัตร์ชั้น |
ช่อย้อยลอยพวง ๚ะ |
| ๙๖๒. แลทลวงลึกแล้วระยับ |
ตาพราว |
| สีสลับเขียวขาววาว |
พร่างพร้อย |
| อ่างหลั่นอัฒจันทร์ราว |
นฤมิตร์ ไว้แม่ |
| ชั้นช่องห้องใหญ่น้อย |
น่าปลื้มใจชม ๚ะ |
| ๙๖๓. ไร้ลมแต่เฉียบชื้น |
ชวนเดิน |
| เที่ยวไม่เมื่อยเหนื่อยเนิน |
ซอกซ้อน |
| พี่เที่ยวทุกแห่งเพลิน |
เกษมสนุก หนะแม่ |
| ดูยิ่งงามยามร้อน |
เยี่ยมแล้วเหลือสบาย ๚ะ |
| ๙๖๔. หลายองค์พุทธรูปไว้ |
ริมปาก ถ้ำแม่ |
| มีพระสาวกฉาก |
ช่องตั้ง |
| ปางมานมัศการอยาก |
พบพระ แล้วแม่ |
| สมจิตร์คิดหวังทั้ง |
ท่วงถ้ำงามตา ๚ะ |
| ๙๖๕. เที่ยวหาพระธาตุคุ้ย |
ซอกผา |
| เป็นที่นิยมประชา |
ชอบค้น |
| ถึงใจไม่ศรัทธา |
ทิ้งเยี่ยง ใยแม่ |
| ยวนสนุกปลูกใจด้น |
เที่ยวด้อมมองแสวง ๚ะ |
| ๙๖๖. บุญแรงละพวกพ้อง |
เรามา |
| พเอิญปะพระธาตุหา |
มากได้ |
| จนบ่ายพี่จำลา |
ถ้ำจาก ถ้ำเลย |
| ลงสู่เรือเล็กให้ |
รีบจ้ำกระเชียงจร ๚ะ |
| ๙๖๗. แดดอ่อนออกคิดให้ |
เสียดาย |
| มีอีกสองถ้ำหมาย |
อยากเต้า |
| อยู่ตรงพุหนึ่งนาย |
ขุนบอก แหล่งแม่ |
| เกรงกลับมืดค่ำเฝ้า |
หน่วงน้ำใจลา ๚ะ |
| ๙๖๘. คูหาทุกถ้ำแถบ |
เมืองไทร โยคแม่ |
| ไม่เปรียบถ้ำพระไพร |
โรจแพร้ว |
| ถึงเลยไม่เคยไป |
ถ้ำอื่น เลยแม่ |
| มาลุถ้ำพระแล้ว |
เช่นได้ไปเห็น ๚ะ |
| ๙๖๙. จวนเย็นเห็นเขตร์คุ้ง |
วังพระ |
| ขึ้นนั่งเรือใหญ่จะ |
ด่วนเต้า |
| ชุลมุนวุ่นเอะอะ |
จักออก เรือเอย |
| รุกเร่งฝีแจวเร้า |
รีบเมื้อมรรคา ๚ะ |
| ๙๗๐. เสียงฟ้ากระหึ่มด้าว |
พโยมหน |
| เมฆมืดนภดลฝน |
ครั่นคลุ้ม |
| เหลียวหลังฝังเขามน |
มัวหมอก ชอุ่มแม่ |
| คงถูกพรรษไภยกลุ้ม |
จิตร์ค้างกลางคัน ๚ะ |
| ๙๗๑. ฝนสวรรค์โปรยเม็ดพร้อย |
ประปราย |
| อสุนีมี่คนองสาย |
ครั่นครื้น |
| ข้างน่าและหลังพราย |
ตาตก ใหญ่แม่ |
| ฟ้าแลบแปลบปลาบพื้น |
พยุไม้ฮึงเซ ๚ะ |
| ๙๗๒. เรือเหตุเป๋ตุปัดด้วย |
ลมดี |
| ฉ่าละลอกกระฉอกนที |
ป่วนควั้ง |
| ฝนหยิมเยือกวิถีลี |
ลารีบ มาแม่ |
| ลุย่านไทรโยคตั้ง |
ห่าสร้าโทรมฝน ๚ะ |
| ๙๗๓. จนจิตร์จอดแอบข้าง |
แพตลี ตลานแม่ |
| ฝนตกคักคักสนี |
บาตร์เปรี้ยง |
| สาดเปียกปิดม่านหนี |
หนาวสั่น สท้านเอย |
| ดูพิลึกอึกทึกเพี้ยง |
พยุท้องทเลโผน ๚ะ |
| ๙๗๔. คล่ำโคลนคลุกน่านน้ำ |
นทีใส |
| ฝนตกซกซกไหล |
ลั่นอู้ |
| เก๋งเรือก็เหลือใจ |
กระเซนสาด โทรมแม่ |
| จนค่ำจำคุดคู้ |
จอดเพิ้งแพนอน ๚ะ |
| ๙๗๕. ยายมอญลูกพี่เจ้า |
เมืองไทร โยคแม่ |
| อุสาหะมีกะใจ |
อยากเฝ้า |
| คอยเรือเมื่อเห็นไกล |
เร็วรีบ มาแม่ |
| เรือเล็กแอบลำเข้า |
ขยับขึ้นบังคม ๚ะ |
| ๙๗๖. ยายซ่มขนเครื่องให้ |
ตามชนิด มีแม่ |
| ลิ้นนาคจอกสำฤทธิ์ |
เคี่ยวช้าง |
| เขากวางอย่างโตติด |
กระดูกขัด ขาวเฮย |
| เต็มสมัคตากฝนบ้าง |
บุกเข้ามาถวาย ๚ะ |
| ๙๗๗. ยายว่าลิ้นนาคนั้น |
เป็นยา |
| สารพัดฝนกินทา |
โรคแก้ |
| จอกเล็กนั่งงมหา |
ริมหาด พบเฮย |
| แกเล่าเก่าแก่แท้ |
เทือกครั้งเมืองดี ๚ะ |
| ๙๗๘. ทองเหรียญพี่ให้ตอบ |
แทนยาย ซ่มเฮย |
| ตื่นขอดชายผ้าสบาย |
มากปลื้ม |
| เล่าการที่ค้าขาย |
ทำไร่ เข้าแม่ |
| ตัวแกพึ่งลูกยื้ม |
พละผู้อื่นประคอง ๚ะ |
| ๙๗๙. สองฝรั่งกับท่านข้า |
หลวงขมี ขมันแม่ |
| เดินป่าสองราตรี |
ก่อนนั้น |
| แต่ตัวท่านกาญจน์บุรี |
ยังอยู่นี่นา |
| รอรับท้องตราครั้น |
ทราบแล้วจักไป ๚ะ |
| ๙๘๐. เกณฑ์ได้ช้างเชือกยี่ |
สิบสำ รองแม่ |
| ฝรั่งแย่งบันทุกทำ |
หยิ่งกล้า |
| ก่อวิวาทบาดหมางจำ |
บอกขัด ข้องเฮ้ย |
| สารพัดจัดคอยถ้า |
ฝรั่งแล้วยังพาล ๚ะ |
| ๙๘๑. อาหารพาหนะทั้ง |
แรงคน |
| เกณฑ์ส่งตามประสงค์จน |
ครบแล้ว |
| ยังโลภคชพลขน |
ของมาก อิกแม่ |
| บิตกูดพูดอวดแกล้ว |
อวดกล้าตาขวาง ๚ะ |
| ๙๘๒. ข้างพระไทรโยครู้ |
เรียมมา |
| อยากเยี่ยมแต่กลัวพระยา |
ติได้ |
| จึ่งฝากแต่กระยา |
หารส่ง ถวายแม่ |
| เห็นท่านปึ่งจึ่งให้ |
พี่เฝ้าแทนตัว ๚ะ |
| ๙๘๓. อย่ากลัวเลยพี่ไร้ |
ยศถา ศักดิ์พ่อ |
| มาเที่ยวเล่นตามประสา |
สนุกบ้าง |
| ไม่หมายจะพึ่งพา |
ผดุงเกียรติ ไฉนเลย |
| เชิญปึ่งขึงเดชล้าง |
ยศให้สบายเทอญ ๚ะ |
| ๙๘๔. พเอิณมาตาแจ้งแวะ |
แสวงกระ ยานา |
| ถึงที่บ้านท่านพระ |
ว่าซื้อ |
| พวกเกรี่ยงส่งเสบียงกะ |
เกณฑ์กัก ไว้แม่ |
| เข้าไร่ท่านขายมื้อ |
คเม่นจ้องเงินทยาน ๚ะ |
| ๙๘๕. บ้านป่าอยู่ป่าแล้ว |
ยังหลง |
| ชอบชั่วมั่วเมาประสงค์ |
สึงร้าย |
| น้ำกระแช่แช่ตุ่มคง |
มีทุก เรือนแม่ |
| พวกบ่าวกินเมาอ้าย |
ฝิ่นขึ้นมารัง ๚ะ |
| ๙๘๖. น่าสังเวชด้วยพวก |
มอญไพร |
| ติดฝิ่นกินสุราไป |
ทุกผู้ |
| ถึงตัวท่านพระไทร |
โยคสูบ ฉมังแม่ |
| นอนงุดคุดคู้สู้ |
กกกล้องตะเกียงเพลิน ๚ะ |
| ๙๘๗. บุญเกินแล้วหนะอ้าย |
แปลกเหวย |
| ตรงตรากถึงจวนเลย |
แอบคุ้น |
| นอนเตียงแอบเคียงเคย |
ตัวสนิท สนมแม่ |
| กับพระไทรโยคหุ้น |
ฝิ่นเลี้ยงเพียงสหาย ๚ะ |
| ๙๘๘. ตะกายเกณฑ์กวนเกรี่ยงได้ |
เข้าขาย |
| เกณฑ์ตัดไม้ซุงหลาย |
ล่องค้า |
| เงินมาก็ท่าหมาย |
ส่งส่วย ฝิ่นแม่ |
| แพงนักหนักสลึงกล้า |
บาทซื้อแสนแรง ๚ะ |
| ๙๘๙. แสงจันทร์บ่อแจ่มพื้น |
พโยมหน |
| ฝนหยุดหมอกพยับบน |
มืดฟ้า |
| ดาราริบรี่กล |
ใจพี่ แม่เอย |
| เย็นเฉียบเงียบใจผ้า |
ห่มหุ้มคลุมผทม ๚ะ |
