| ๔๖๖. ห่วงทุ่งนาคราชขึ้น |
เขินอรัญ |
| ก่อนรุ่งไตรยทศวัน |
พี่ฟื้น |
| กินฟองไก่ประกัน |
หิวอ่า องค์เอย |
| เรือบางจากหาดตื้น |
ถ่อข้ามตรงถึง ๚ะ |
| ๔๖๗. ขมึงทึงพรานเพชร์คว้า |
ปืนแบก |
| นำยะเหยาะเลาะดงแหวก |
ป่าตื้อ |
| พวกเราเหย่าตามแปลก |
ตาตื่น ไพรแม่ |
| เสียงแต่โจทย์กันอื้อ |
เอิกด้าวดงเดิน ๚ะ |
| ๔๖๘. เมิลไม้มากอย่างพื้น |
ใผ่พนอม |
| ดกดอกสุรภีพยอม |
ลูกย้อย |
| นานาปักษาถนอม |
กายส่ง เสียงแม่ |
| ไก่ป่าแอบป่าคล้อย |
เนตร์แล้วขันคนอง ๚ะ |
| ๔๖๙. พรานมองย่องเขม้นขยับ |
ยิงสัตว์ |
| ตามไก่ไล่นกสกัด |
อิเก้ง |
| บุกรกวกเดินลัด |
ออกเทือก เกวียนแม่ |
| ไป่เหมาะเดาะลูกเป้ง |
ปับได้ตัวกิน ๚ะ |
| ๔๗๐. จวนถิ่นนาคราชแล้ว |
แสดงฤทธิ นาคฤๅ |
| ดินจึ่งแดงแผงผิด |
ภาคเพี้ยน |
| ไม้สูงพรืดสพรั่งชิด |
ชลอกิ่ง เปลาแม่ |
| ลายถ่านปนหญ้าเที้ยร |
ทาบฟื้นพรมปู ๚ะ |
| ๔๗๑. ครู่ถึงทุ่งนาคล้วน |
ลานดิน แดงแม่ |
| ตากตพดเทียบปัถพิน |
พ่างแต้ม |
| เพลินเก็บลูกเกตกิน |
กิ่งเพียบ ผลเฮย |
| กลดื่มขีรรศแปล้ม |
โอษฐ์โอ้เอ็นดู ๚ะ |
| ๔๗๒. แผนภูมิดูพิลึกด้าว |
แดงฉาด |
| แร่เหล็กหรือนาคผาด |
พิศร้อน |
| คูตนาคพี่นึกปลาศ |
แลเที่ยว แสวงแม่ |
| พเอิญเหมาะเคราะห์ดีก้อน |
หนึ่งได้ดังประสงค์ ๚ะ |
| ๔๗๓. ขืนหลงดงนาคช้า |
ชายเขา |
| สายแดดจะแผดเผา |
พี่ร้อน |
| ด่วนเดินกลับลำเนา |
ทางที่ มาแม่ |
| พรานเพชร์เล็ดลอดย้อน |
ย่างจ้องมองสมัน ๚ะ |
| ๔๗๔. ครั้นถึงท่ารีบเลี้ยง |
พลพาย |
| ด่วนออกเรื่อเมื่อสาย |
ถ่อแปร้ |
| เสียงแต่ตื่นตเกียกตกาย |
กันบอก ข่าวแม่ |
| โน่นนกโน่นไก่แจ้ |
โน่นเหี้ยหันหนี ๚ะ |
| ๔๗๕. นางแอ้งมีบ้านโอ้ |
อนาถทาง |
| มาป่าเห็นแต่นาง |
ย่านแอ้ง |
| แม้พี่อยู่วังปาง |
เปรมสวาสดิ แม่เอย |
| โฉมแม่อ้องแอ้งแกล้ง |
พี่เย้ายวนกระศัล ๚ะ |
| ๔๗๖. ถั่นถั่นถ่อเรี่ยวเลี้ยว |
แลสยอง ใจเอย |
| ลุแก่งหลวงมเลืองฟอง |
เฟื่องฟุ้ง |
| หินพืดยืดคลองคนอง |
น้ำหลุด ทลาดแม่ |
| โยงเชือกเสือกเรือทุ้ง |
เทือกข้างทางเกวียน ๚ะ |
| ๔๗๗. เลี่ยงหินลินลาศพ้น |
แก่งหลวง |
| พักทอดจอดเรือปวง |
ไพร่ร้า |
| อ้อมทางหว่างแก่งทรวง |
กระซิกใคร่ สนานแม่ |
| ลงแก่งสรงกระแสรกล้า |
กระหลบฟื้นฟองถวาย ๚ะ |
| ๔๗๘. คล้ายคล้ายโครงแก่งแกล้ง |
กรอพจน์ |
| ยังจับใจกำหนด |
นึกได้ |
| กรมหลวงพิชิตประชด |
ชมแก่ง หลวงแม่ |
| ให้สะสมแก่งให้ |
สุขผู้มาเห็น ๚ะ |
| ๔๗๙. น้ำใสใหลควั่งคว้าง |
ชลวน |
| ปลาว่ายสายสินธุ์ยล |
คล่ำคล้ำ |
| หาดลาดปราศจากมล |
ฑิณเปือก แปมนา |
| สนานสนุกน้ำตื้นน้ำ |
ลึกเหล้นเย็นสบาย ๚ะ |
| ๔๘๐. ตาขันหายหน้าตก |
แก่งปลิว ไปฤๅ |
| เดี๋ยวกลับโกรธเพื่อนฉิว |
ปล่อยแกล้ง |
| ลอยน้ำด่ำถึงทิว |
ท้ายหาด โน้นแม่ |
| ตโกนแทบคอหอยแห้ง |
ฮึดดั้นเดินมา ๚ะ |
| ๔๘๑. ศาลเทพารักษ์ตั้ง |
ฝ่ายสดำ |
| เขาก็ต่างคนคำ |
รพเส้น |
| ค่อยถ่อค่อยชลอลำ |
เรือแล่น มาแม่ |
| ถึงเรี่ยวแก่งน้อยเขม้น |
คมักพ้นชลเนือย ๚ะ |
| ๔๘๒. เฉื่อยลมร่มแดดปลื้ม |
ปรีดา |
| เขาทับหมีหมีมา |
เมื่อนี้ |
| ไม่แคล้วลูกปืนปา |
ปักอก หมีเอย |
| หมีขยาดหลบอาตม์ลี้ |
เลี่ยงเข้าเขาบัง ๚ะ |
| ๔๘๓. มากระทั่งถึงเบื้องท่า |
กระบือกระบือ ใดแม่ |
| ฤๅว่าทรพีฤๅ |
ฤทธิร้าย |
| ชลเนตร์เชี่ยวชลคือ |
เขาคูต ตาฤๅ |
| ใหนสุครีพครวญอยู่ท้าย |
โขตท่าพาลี ๚ะ |
| ๔๘๔. โป่งนกที่นกกล้ำ |
เกลือกิน ฤๅพ่อ |
| ใหนโป่งพี่ปองถวิล |
ใคร่แจ้ง |
| จักบอกพี่พรานลิน |
ลานั่ง โป่งแม่ |
| คอยนกยกปืนแกล้ง |
ลั่นเป้าเอาตัว ๚ะ |
| ๔๘๕. มัวแวะตามชอบน้ำ |
ใจตู |
| พึ่งลุวังอ้ายหมู |
พลบแล้ว |
| อ้ายหมูแค่นมีคู |
หาเรียก วังแม่ |
| พี่พรากเวียงวังแล้ว |
แซ่วไร้เรือนเกษม ๚ะ |
| ๔๘๖. จำเปรมปราโมทย์ด้วย |
เรือเป็น สุขแม่ |
| มั่งตั่งพริกกับเกลือเหม็น |
ไม่เคี้ยว |
| อดอยากยากลำเค็ญ |
เกลือกัด อร่อยแม่ |
| รู้ศึกฝึกขับเขี้ยว |
จิตรบ้างเทอญสหาย ๚ะ |
| ๔๘๗. พลพายพักหาดอ้าย |
หมูจอด นอนแม่ |
| พบเพื่อนเรือคุยออด |
อุ่นบ้าง |
| กองไฟนั่งยามตลอด |
ระยะที่ แรมเฮย |
| เป็นสุขทุกคนค้าง |
ค่ำครื้นเครงฮา ๚ะ |
| ๔๘๘. พฤกษาสูงสลั่งล้วน |
หลังหาด |
| เขียวฉอุ่มพุ่มใบดาษ |
ป่าครึ้ม |
| ยามค่ำส่ำจตุบาท |
ตเบ็งสุร เสียงแม่ |
| กรีดโครกโฮกกระหึ่มฮึ้ม |
เอิกห้องหิมวา ๚ะ |
| ๔๘๙. ไสยายามค่ำแล้ว |
เราเคย |
| เพลินอ่านอักษรเลย |
ดึกน้อย |
| สี่ทุ่มง่วงรงมเฉย |
ชาเชื่อม ใจแม่ |
| คนเงียบเรียมเหงาชม้อย |
มืดฟ้าผทมฝัน ๚ะ |
