| ๓๗๗. สิบวันวนาวาศคุ้น |
เคยรอน แรมเอย |
| เลิกตื่นกลางคืนนอน |
ต่อเช้า |
| ค่ำนอนกรู่ลุกสอน |
ตัวฝึก เสมอแม่ |
| ท่านว่าเป็นสุขเจ้า |
จุ่งรู้ครูแถลง ๚ะ |
| ๓๗๘. ทิฆัมภรแดงรเรื่อด้วย |
ดวงรวี เจ้าเอย |
| พี่อ่าอินทรีลี |
ลาศเต่า |
| ลัดคามสู่คีรี |
ทางไร่ ยาแม่ |
| สักสิบเก้าเส้นเข้า |
เขตรขึ้นเชิงผา ๚ะ |
| ๓๗๙. ปลัดกองทิมที่ตั้ง |
ขุนพิศาล |
| คุมเลขแผ้วพลหาญ |
แถบนี้ |
| นายแสงหมื่นอาจชาญ |
ป่าเชี่ยว ทางแม่ |
| สามรับพาจรชี้ |
ช่องถ้ำนำมา ๚ะ |
| ๓๘๐. คูหาฝาแฝดเข้า |
ไปเป็น คู่แฮ |
| เตียงตั่งพระยวนเห็น |
แคร่หิ้ง |
| ทางมุดช่องสุดเย็น |
ยะเยือก กรุเสียแม่ |
| เขาว่าเณรญวนทั้ง |
หุบแล้วลาไป ๚ะ |
| ๓๘๑. พี่ไต่สีขเรศรขึ้น |
เขาโต |
| ถึงปากถ้ำชงโค |
โขดเตื้อง |
| หินกระไดเรียบทางโร |
เรไร่ มีแม่ |
| เห็นกระท่อมปากถ้ำเยื้อง |
เขตร์ห้องขรัวอนัน ๚ะ |
| ๓๘๒. ในถ้ำเป็นบ้านอยู่ |
หลวงญวน |
| เหม็นรกสกปรกชวน |
อวกอึ้ง |
| แก่บ่นนักเลงกวน |
แกนัก แล้วแม่ |
| มาด่าเบาเทิงทึ้ง |
ไรรื้อโรงเขา ๚ะ |
| ๓๘๓. ลำเนาพนาเวศล้วน |
แลพิลึก |
| พี่ถ่ายหลายรูปนึก |
ฝากน้อง |
| ถ้ำเสือพี่เบื่อปึก |
ปืนเที่ยว แล้วแม่ |
| ถูกแต่ตาปลัดจ้อง |
หลอกจ้อเจียรปึง ๚ะ |
| ๓๘๔. ทลึ่งพิลึกชาวบ้านนอก |
ขุนนาง ป่าเอย |
| เหวว่าลวงพรางปาง |
พบเจ้า |
| ให้เที่ยวแต่บางทาง |
ที่กะ ให้แม่ |
| แม้นท่านขืนต่อเต้า |
หลอกได้เป็นดี ๚ะ |
| ๓๘๕. ทำทีพยักพเยิดก้ม |
กระซิบกัน |
| นึกพี่ไม่รู้ทัน |
เทียบลิ้น |
| บอกปดสดสดขัน |
เสียที่ สุดแม่ |
| เหลือรับขับปลัดปลิ้น |
กลับให้ไปเสีย ๚ะ |
| ๓๘๖. ออกเพลียเสียเที่ยวขึ้น |
คูหา สองแม่ |
| หมื่นอาจสามารถพา |
พี่เยื้อง |
| เลียบไสถใหล่ผามา |
ทางใหม่ แม่เอย |
| ตามจริตไปคิดเอื้อง |
ออดใช้เชิงหลอน ๚ะ |
| ๓๘๗. ย้อนเยี่ยมดงรวกห้วง |
สีขรินทร์ |
| พี่เที่ยวเก็บจอกหิน |
ซอกห้วย |
| เมื่อแช่กระแสรสินธุ์ |
เขียวสด โตแม่ |
| เมื่อเก็บเหี่ยวเล็กด้วย |
แดดแห้งเห็นขัน ๚ะ |
| ๓๘๘. บังตวันชง่อนเงื้อม |
เขาเย็น ชื้อแม่ |
| มากจั่นลั่นทมเห็น |
ลวกเลี้ยง |
| ปืนผาเก็บจอกเป็น |
สุขเพลิด เพลินนา |
| น่าสนุกปลุกใจเพี้ยง |
พี่ปลื้มลืมหลง ๚ะ |
| ๓๘๙. เดินตรงถึงปากถ้ำ |
สมีสุข |
| มีซอกตรอกหินบุก |
มุดได้ |
| แต่มืดไม่น่าสนุก |
น่าเที่ยว เลยแม่ |
| เขาว่าไปทลุไต้ |
แฝดถ้ำทางผา ๚ะ |
| ๓๙๐. กลับมานาเวศร์ร้อน |
รงมสูริย์ |
| อาบอุทกอกอาดูร |
ดับด้วน |
| กินกับกระยาพูน |
จานหมด เทียวแม่ |
| เห็นพี่หายโรคอ้วน |
แน่ด้วยยาดง ๚ะ |
| ๓๙๑. ชาวพงมาเยี่ยมให้ |
กำนัล พี่นา |
| ยาสูบขุยไผ่พันธุ |
ผักบ้าง |
| ห่านนกพุทราสรรพ์ |
แฟงฟัก เอนกแม่ |
| พี่แจกเงินเหมือนจ้าง |
จัดซื้อสมควร ๚ะ |
| ๓๙๒. จวนสายไปวัดบ้าน |
ถ้ำถับ ถึงเฮย |
| ขึ้นสู่คูหาประทับ |
ปากถ้ำ |
| เวิ้งโว่งโล่งแลลับ |
ลึกเที่ยว สนุกแม่ |
| ปีนป่ายต่ายหินล้ำ |
เล่าล้วนชวนเพลิน ๚ะ |
| ๓๙๓. มากเมิลพุทธรูปล้วน |
ชำรุด |
| ชรอยก่อนกรุงเก่าทรุด |
เริ่มสร้าง |
| ทางขึ้นอัตจันทร์อุต |
อิฐเลียบ ผาแม่ |
| ระกุระกะสุดจะง้าง |
แง่น้าวตัวเดิน ๚ะ |
| ๓๙๔. กลับถึงเนินโบสถ์ผู้ |
คนหลาย |
| เขาว่าสมภารตาย |
ศพตั้ง |
| ท่านขลังมั่งมีมาย |
มากทรัพย์ นักแม่ |
| ถึงสิบเอ็ดชั่งทั้ง |
หมดต้องถวายสงฆ์ ๚ะ |
| ๓๙๕. ไปปลงสมบัติให้ |
ใครประจุ ท่านเลย |
| จึ่งพระครูภิกขุ |
พบพร้อม |
| ปฤกษายกทรัพย์อุ |
ทิศมอบ เถรนา |
| ทำศพสมภารน้อม |
กิจสร้างทางกุศล ๚ะ |
| ๓๙๖. ญาติพระจนต่างต้อง |
การทรัพย์ |
| พาลพระครูผู้รับ |
ศพไว้ |
| ขุนเถรโกรธจักกลับ |
ไป่พัก ภารเลย |
| ญาติพระกาหลให้ |
ตื่นง้อขอขมา ๚ะ |
| ๓๙๗. ศาลามีเทศพร้มม |
สัปรุษ มากแม่ |
| แป๊ะแก่อวดดีอุต |
ตริบ้า |
| ทำผีท่านขรัวจุต |
ติกลับ สิงแฮ |
| คนตื่นครืนเครงสร้า |
เชื่ออ้ายจีนโกง ๚ะ |
| ๓๙๘. เสียงโผงพูดลั่นเทิ้ม |
ทีผี เข้าเฮย |
| ภอพี่โผล่เห็นที |
แปลกหน้า |
| กำลังบอกหวยตลี |
ตลานออก ทรงนา |
| ฉุดเจ๊กหลอกเด็กถ้า |
ปิศาจแล้วใยกลัว ๚ะ |
| ๓๙๙. พี่มัวชมไม้หนึ่ง |
นามปรู |
| มีแต่ดอกขาวชู |
เชิดต้น |
| กลแกล้งประดิษฐ์ดู |
แปลกเนตร แม่เอย |
| หักช่อช่องามพ้น |
พี่ปลื้มปรูงาม ๚ะ |
| ๔๐๐. กำนัลตามส่งเส้น |
สรวงประสา จนแม่ |
| มีแผ่นพุดซายา |
สิบตั้ง |
| ได้เงินฤทธิปลื้มตา |
สีตื่น ทลึ่งเอย |
| ท่าทเลิกเทิกทากพลั้ง |
พลาดถ้อยแถลงถาม ๚ะ |
| ๔๐๑. ยามเที่ยงแดดจัดร้อน |
ลำชล |
| พี่ออกนาวาดล |
ท่าล้อ |
| ล้อล้อเถอะเออผล |
พิลึกเล่น อะไรพ่อ |
| สนุกครู่เดี๋ยวขู่ฟ้อ |
ยั่วฟุ้งไฟเคือง ๚ะ |
| ๔๐๒. หลังคากระเบื้องฝั่งโน้น |
วัดอะไร ตาเฮย |
| ขุนคเชนทร์เจนใจ |
จบแคว้น |
| บอกพี่ว่าผีไพร |
สิงนั่น ศาลแม่ |
| ถือพุทธถือผีแม้น |
พุทธฉนี้ดีหรือ ๚ะ |
| ๔๐๓. อือช่อบุบผชาติล้วน |
ขาวสลัว |
| กบกิ่งปกฝั่งพัว |
เพียบต้น |
| ดอกอะไรพี่ถามขรัว |
มรรคุเทศ เถ้าเอย |
| ทำปากจุ๊จุ๊ด้น |
ดุจรู้ประเดี๋ยวลืม ๚ะ |
| ๔๐๔. น่าปลื้มแผนฉากเวิ้ง |
พนมวัน |
| งามหาดลาดลอนชัน |
ช่องเลี้ยว |
| เห็นเขาลลิ่วกระสัน |
เสนอเมฆ แม่เอย |
| ไม้ดอกไม้ใบเกี้ยว |
กิ่งครึ้มคลุมดง ๚ะ |
| ๔๐๕. พิศวงสังเวชน้ำ |
เหลวลลาย |
| ฤๅบ่อมีกรกาย |
กิ่งค้ำ |
| ไฉนรู้หักรอนฉลาย |
เป็นชื่อ บางแม่ |
| แท้ว่าเขาเรียกน้ำ |
หักด้วยดินงอ ๚ะ |
| ๔๐๖. ปร๋อปร๋อชลเชี่ยวคว้าง |
เรือเฉ |
| ลึกก็ลึกเหลือคเน |
ถ่อโล้ |
| สองลำช่วยระดมเฮ |
คนลาก สนุกแม่ |
| พอหลุดเรี่ยวก็โพล้ |
ก็เพล้โรรวน ๚ะ |
| ๔๐๗. จักด่วนให้รุด้าว |
กาญจน์บุรี |
| คนจะเหนื่อยเต็มที |
ถ่อช้า |
| มาเที่ยวไม่มุ่งมี |
กิจหน่อย หนึ่งรา |
| ค่ำมืดเร่งเรือล้า |
รีบแล้วสนุกใฉน ๚ะ |
| ๔๐๘. หาดใหญ่ชายโขดเวิ้ง |
วังหีบ |
| เร็วพี่เร่งเรือถีบ |
ทอดค้าง |
| วังหีบอย่าหนีบบีบ |
เราเมื่อ นี้เลย |
| ขอพี่อาศรัยสร้าง |
นิเวศน์แม้นวังเรียม ๚ะ |
| ๔๐๙. เยียมขึ้นลาดหาดครึ้ม |
ครวญหา |
| หาดว่าฮาดเรียมผวา |
วิโยคเจ้า |
| สวิดฮาดหาดทรายสา |
มารถสวีด ฉนั้นฤๅ |
| ดูเถิดหาดทรายเศร้า |
คู่เศร้าทรวงเรียม ๚ะ |
| ๔๑๐. เจียมตัวกลัวเจ็บต้อง |
ตัวถนอม ตัวนา |
| หนีโรคโศกกายผอม |
พักอ้วน |
| ผิตื่นค่ำคืนยอม |
ตามจิตร ตัวแม่ |
| ตัวจะเสียเที่ยวป้วน |
ป่วยแม้นหมิมา ๚ะ |
| ๔๑๑. นาฬิกาตีเก้าแก่ง |
กูนอน |
| ฤๅพึ่งโอสถถอน |
ถ่วงเคลิ้ม |
| เอนกายก่ายหมอนหมอน |
นวมนุ่ม องค์นา |
| เลยหลับดับแดเยิ้ม |
วิโยคสิ้นกระแสรตรอง ๚ |
