| ๑. รัตนโกสินทร์ศกร้อย |
สิบสอง |
| ว่างกิจจิตรป่วนปอง |
ใคร่เต้า |
| เที่ยวทุเรศลำลอง |
ลเลิงเถื่อน |
| แถบแม่น้ำน้อยเข้า |
เขตรเวิ้งวนาผา ๚ะ |
| ๒. อนาถาท่วมอุรอั้น |
อาภัพ แล้วพ่อ |
| ยอมสละศิริยยศรับ |
รอบร้าย |
| ชลอชีพประสาอับ |
ออมสุข สงวนเออ |
| ใฉนหมิหมดเคราะห์บ้าย |
เบียดบ้างเลยหนอ ๚ะ |
| ๓. ท้อแรงพิริยล่าแพ้ |
พาลไสมย |
| หวังเสงี่ยมเจียมใจ |
มักน้อย |
| ยังวิโยคเพราะโรคไภย |
พิบัติบ่อน กายเอย |
| สุดจะรักษาร้อย |
เล่ห์ด้วยยาใจ ๚ะ |
| ๔. ยาแพทย์หลายเภทถ้วน |
หมอหลวง ราษฎร์ฤๅ |
| แก้บหายรหวยทรวง |
แสบแห้ง |
| สุดวอนสุดบวงสรวง |
สุรเทพ ใดแล |
| ขืนนิ่งเหมือนยิ่งแกล้ง |
ฆ่าให้ตัวตาย ๚ะ |
| ๕. เห็นอุบายเดียวแต่ต้อง |
กันดาร |
| แรมทุเรศนิราสถาน |
เที่ยวบ้าง |
| โปร่งจิตร์เบิกกายบาน |
บ่มสุข เสมอเอย |
| เห็นทุเลาเบาร้าง |
โรคได้โดยคี ๚ะ |
| ๖. วันที่สิบเจ็ดเข้า |
กุมภา พันธ์เอย |
| พี่นิราษเคหาลา |
แม่เล้ว |
| สามโมงครึ่งนาวา |
ออกแล่น ลำเอย |
| จากท่าหลังวังแคล้ว |
ล่องคล้อยลอยคลอง ๚ะ |
| ๗. มองหลังสั่งเพื่อนผู้ |
มิตรสมัค |
| มาส่งหวังเสดงรัก |
ชอบชี้ |
| ยามอนาถนิราษศักดิ์ |
บารเมศร์ ฉนี้แม่ |
| มวญมิตรประจบลี้ |
หลีกม้านเมิลหาย ๚ะ |
| ๘. เดิมหมายคลองตลาดใกล้ |
ตรงทาง |
| สพานหกรถรางขวาง |
เกะกั้น |
| มีคันยกคันพลาง |
ประหนึ่งยก ได้ฤๅ |
| แต่หนักเหลือแรงครั้น |
แบกเก้อเผยอไฉน ๚ะ |
| ๙. หลายไนยหลายเล่ห์ล้วน |
อุบายมนุษย์ |
| นอกกับในไสพิสุทธิ์ |
ซื่อบ้าง |
| ในกลอกนอกตรงพิรุธ |
กลแยบ เกลอเอย |
| บางนอกหลอกตาบ้าง |
จิตรแม้นใจมุนี ๚ะ |
| ๑๐. บางทีภายนอกร้าย |
มุทลุ |
| ในก็สาหัศดุ |
เด็ดด้วย |
| สี่พวกต่างพันธุ |
ทางประพฤติ คนเฮย |
| ทุกพรรคทุกพวกม้วย |
มอดสิ้นเสมอกัน ๚ะ |
| ๑๑. อัศจรรย์กลจักรแสร้ง |
สรรคิด |
| หากกลั่นปัญญาประดิษฐ์ |
หลากแล้ว |
| รางรถแล่นเร็วพิศ- |
วงวิเศษ นักแล |
| โดยลวดไฟฟ้าแกล้ว |
เกลื่อนผู้คนจร ๚ะ |
| ๑๒. แต่ก่อนสถลมารคต้อง |
ตีนเดิน |
| สักหน่อยบ้านเมืองเจริญ |
รถม้า |
| บัดนี้สิเราเห็น |
รเห็จจักร ยานเอย |
| ฤๅพักใช้ม้ากล้า |
แล่นได้ดังประสงค์ ๚ะ |
| ๑๓. จำนงสรรพสิทธ์ด้วย |
วิทยา |
| อีกพิริยปรีชา |
ชอบค้น |
| กอบกับช่ำชองสา |
มารถเชี่ยว เชิงแฮ |
| อาจคิดอาจทำพ้น |
พิลึกให้เห็นจริง ๚ะ |
| ๑๔. สรรพสิ่งเราพบครั้ง |
เดียวหลาย ก็ดี |
| ย่อมเกิดความคิดขยาย |
แยบรู้ |
| มรรคุเทศธิบายภาย |
หน้าเทียบ ทางแม่ |
| ใดทุกข์อย่าท้อสู้ |
อดแล้วเรียนจำ ๚ะ |
| ๑๕. อาจสำเร็จประโยชน์ได้ |
ทุกพรรณ |
| ใดเกิดฉันใดสรร |
ชอบใช้ |
| ไฟฟ้าฆ่ามนุษย์อัน |
ตรายโลก แลแฮ |
| ใช้ชอบกอบกิจได้ |
ดุจฉ้อรางเหมือน ๚ะ |
| ๑๖. เรียมเคลื่อนนาเวศพ้น |
โรงทหาร |
| เรียกยุทธนาธิการ |
ดึกเดื้อง |
| หวลเหตุจตุรงค์ผลาญ |
ปรปักษ์ |
| หลายแบบแยบยุทธเยื้อง |
ยั่วให้ใจเหิม ๚ะ |
| ๑๗. ล้วนเริ่มอริสู้ |
สืบเวร |
| แข่งฤทธิ์แข่งแรงเจน |
จิตรจ้อง |
| ใครแรงก็รอดเดน |
มรณาศ แม่เฮย |
| ที่ทุพลตนต้อง |
ตกร้ายตายสูญ ๚ะ |
| ๑๘. ไพบูลย์บุรพกิจเกื้อ |
การณรงค์ |
| ปลอบจิตรปลุกใจตง |
คู่แกล้ว |
| ทหารฮึกสรรพศึกสง |
ครามเชี่ยว เชลงแฮ |
| อาจปราบพาลพ่ายแล้ว |
เลิศเลี้ยงเวียงเฉลิม ๚ะ |
| ๑๙. เริ่มศึกฝึกหัดต้อน |
ไปทำ ศึกเฮย |
| เมื่อสงบบัดซบกรำ |
กรากไซ้ |
| คราประกวดอวดศึกขำ |
แต่ท่วง ทีแม่ |
| ครั้นจะจับจริงใผล้ |
พร่องฉนี้ดีหรือ ๚ะ |
| ๒๐. อือนั่นหนอที่ตั้ง |
ตรางหลวง |
| ลหุโทษลหุทัณฑ์ปวง |
กักไว้ |
| ทั้งพวกลูกพิพาทกระทรวง |
ศาลพิจ จารย์พ่อ |
| รวมดัดสันดานให้ |
กระลับรู้ดีดล ๚ะ |
| ๒๑. ปราบคนทุจริตด้วย |
อาญา |
| แพ้ปราบปลอบสอนสา |
มารถสู้ |
| ทุกมนุษย์สุดแสวงหา |
แต่ชอบ ดอกพ่อ |
| หากหย่อนพิทยารู้ |
ศึกต้องรวังตน ๚ะ |
| ๒๒. เห็นถนนตัดใหม่ริ้ว |
ริบคลอง |
| แลสง่าอ่าโถงสอง |
ฟากเมื้อ |
| โยธาธิการกอง |
นวกิจ |
| ก่อตึกขุดคลองเอื้อ |
อุส่าห์สร้างทางสถล ๚ะ |
| ๒๓. เรียมยลเรือจักร์คุ้ย |
คลองเข็น คลองแม่ |
| นึกแต่เพลงเคยเห็น |
จอดทิ้ง |
| เครื่องจักรหลุดหักเป็น |
พื่นผุะ พังแฮ |
| เพราะขาดคนอาจกลิ้ง |
จักรให้ไกขยัน ๚ะ |
| ๒๔. นั่นวัดบูรณศิริสิ้น |
บุญบำ รุงรา |
| เพราะหมิมีมือทำ |
ที่ร้าง |
| ไม่สมอยู่ในกำ |
แพงราช นี้เอย |
| หย่อนฤทธิ์สูงศักดิ์สร้าง |
ยศค้ำเมืองเหมือน ๚ะ |
| ๒๕. ถึงเขื่อนวังน่าตั้ง |
โรงทหาร |
| อีกพิพิธภัณฑ์สถาน |
ที่ล้อม |
| เราทราบสิ่งใดพาน |
พบก่อน พ่อเอย |
| หอนี่มีมากพร้อม |
เครื่องรู้ครูแสดง ๚ะ |
| ๒๖. ตำแหน่งอุปราชร้าย |
เหลืออุบาทว์ |
| เปรียบกับสองสีหราช |
ร่วมถ้ำ |
| คอยแซ่งแข่งอำนาจ |
แหนงขบถ |
| บุญรัชสยามราษฎร์ล้ำ |
เลิกตั้งตามแผน ๚ะ |
| ๒๗. น่าแค้นขัตติยชาติทิ้ง |
ไทยประจาน องค์เอย |
| กรมพระบวรวิไชยชาญ |
ชื่อท้าว |
| เขลาขลาดละชาติซาน |
ไปพึ่ง ฝรั่งแฮ |
| หาฤทธิ์มาโรมด้าว |
เสดาะบ้านเมืองขาย ๚ะ |
| ๒๘. ควรชายรักชาติพ้น |
ชีพิตร์ ตัวนา |
| สอึกอาจพิฆาฏอมิตร |
ต่างแคว้น |
| พวกเราจะเอาผิด |
กันฆ่า กันฤๅ |
| ตายเถิดไม่แก้แค้น |
เพราะล้างเมืองตน ๚ะ |
| ๒๙. มาดลที่ตลาดข้าง |
วังบน |
| แลบ่อเห็นมีคน |
จ่ายซื้อ |
| เพราะตลาดใหม่มาผจญ |
ผจัญแย่ง แม่เอย |
| เลยตลาดเก่าชึบชื้อ |
เหตุแพ้ภูมิสมัย ๚ะ |
| ๓๐. ต่างใจต่างมรรคตั้ง |
ใจประพฤติ |
| ล้วนแต่หมายติยึด |
ชอบจ้อง |
| แม้นมีแต่ดีอึด |
ดีอาจ เห็นเลย |
| ดีจักปรากฏต้อง |
ชั่วให้เห็นดี ๚ะ |
| ๓๑. วารีนองเนื่องขึ้น |
สอสอ |
| แล บ เห็นหลักตอ |
ผุดน้ำ |
| ยามขอดมาตรใครรอ |
ราตรวจ |
| ถึงบ่อพบตอขว้ำ |
เนตร์ค้อนเหม็นโคลน ๚ะ |
| ๓๒. กลัวเรือโดนหลักให้ |
ระวังมือ |
| กลัวติดเจอะสพานครื |
คร่อมน้ำ |
| ขวางคลองล่องเรืออือ |
ตลอดลุ ลำแฮ |
| สิ้นเคราะห์เดาะโศกปล้ำ |
อาตม์พ้นไภยผอง ๚ะ |
| ๓๓. ออกจากคลองหลอดเลี้ยว |
เรือตรง |
| ทวนกระแสรสินธุ์ลง |
แล่นจ้ำ |
| แจวทวนถ่วงทางคง |
ลำบาก แท้แล |
| ผิวปล่อยลอยตามน้ำ |
ล่องอู้ดูฉิว ๚ะ |
| ๓๔. เรือลิ่วแล่นรี่ด้วย |
แรงฝี แจวแม่ |
| มานะเพียรผลทวี |
หลากได้ |
| อาจทลายคีรีศรี |
สมุทวิด แห้งแฮ |
| เพราะพิริยหากให้ |
สฤษดิ์แม้นมานประสงค์ ๚ะ |
| ๓๕. แลตรงฟากโน้นนั้น |
วังหลัง |
| ใย บ แลเห็นวัง |
ลับแล้ว |
| พยาบาลดอกโรงยัง |
ปรากฏ แทนแม่ |
| พระโปรดสร้างหวังแผ้ว |
พยาธิ์ข้าสิมาเวียง ๚ะ |
| ๓๖. พระเจ้าเชียงใหม่ผู้ |
สวามิภักดิ์ |
| มาก่อศาลสำนัก |
ต่างคุ้ม |
| หวลเห็นหุ่นลครชัก |
ยนใคร่ สรวลแม่ |
| รำเพราะมือคนอุ้ม |
อ่อเจ้าอินทนนท์ ๚ะ |
| ๓๗. ยลโรงเรียนฝรั่งตั้ง |
สอนสาว |
| ไม่เลือกไทยมอญลาว |
ฝรั่งได้ |
| มิสไคล์แหม่มครูชาว |
อเมริ กันแม่ |
| สอนพี่ศรัทธาให้ |
ทรัพย์เก้อการกุศล ๚ะ |
| ๓๘. มีกลศุภสิตคยั้น |
อยากถาม |
| เห็นท่านขี่คานหาม |
รัดก้น |
| น้ำพลิกลลายปาม |
ลงแม่ น้ำแม่ |
| มิสสมิทสอนศิษย์ค้น |
คติคล้ายคำคลัน ๚ะ |
| ๓๙. กำปั่นใบฝึกรู้ |
เพลงสมุท |
| สอนพวกพลชลยุทธ์ |
จอดยั้ง |
| เสียงแตรหัดเป่าอุด |
แออิด แอแม่ |
| ดีดอกจัดดีตั้ง |
แน่ด้วยจึงดี ๚ะ |
| ๔๐. พี่ยลถนนใหญ่วิ้ว |
โว่งดู งามแม่ |
| ตรงช่องกำแพงประตู |
ท่าช้าง |
| สมสง่านคราภู |
มิภพเกษตร สยามเอย |
| ดีกว่าปราการสร้าง |
เปล่ากั้นกันอไร ๚ะ |
| ๔๑. สูงไสวยรุกชาติครึ้ม |
วัดระฆัง เจ้าเอย |
| รฆังนั่นดีตีดัง |
ทุกมื้อ |
| เสียงมนุษย์นี่สุดสัง |
เกตุแน่ ใฉนรา |
| ดังก็แสนดังอื้อ |
อับแล้วตโกนหาย ๚ะ |
| ๔๒. พรรณรายพิลาศแล้ว |
แลมลัง มเลืองเฮย |
| บรมมหาราชวัง |
สถิตย์ไท้ |
| เทิดหัตถ์นมัสการบัง |
คมบาท พระเอย |
| พระเดชพระคุณได้ |
ปกเกล้าเราเกษม ๚ะ |
| ๔๓. พี่เปรมปราโมทย์ได้ |
สราญขนม์ |
| เพราะพระจอมมหิดล |
ชุบเลี้ยง |
| จึงยากก็มงคล |
ในจิตร ดอกแม่ |
| ถือกระตัญญเพี้ยง |
สาครสู้แสนมาร ๚ะ |
| ๔๔. ผลสารสุจริตสู้ |
สวามิภักดิ์ |
| มอบชีพฉลองคุณลักษณ |
ราชนั้น |
| ประดุจดวงวิเชียรจักร |
จมหยาก เยื่อฤๅ |
| แสงสัตย์ส่องใจหมั้น |
ซื่อหมั้นหมองใฉน ๚ะ |
| ๔๕. ปางไสมยมีช่องให้ |
แสดงตน |
| พี่รับสุดแรงจน |
แทบม้วย |
| ปางมืดเมฆบังหน |
พี่ห่อน หาญเลย |
| งอรงับอับโอษฐ์ด้วย |
มุ่งให้ไทยเจริญ ๚ะ |
| ๔๖. พี่เพลินนั่งนึกครึ้ม |
ทรวงเสบย |
| จนอุทกยานเลย |
ล่วงแล้ว |
| ลาบาทบพิตรเสวย |
ศิริสุข สวัสดิ์เทอญ |
| สรรพ์ภยันตรายแคล้ว |
คลาดได้ฝ่าธุลี ๚ะ |
| ๔๗. พี่ดูโรงหล่อป้อม |
ทหารเรือ |
| ทหารฝึกเอิกอทึกเหลือ |
เลิศแล้ว |
| โรงจักรอู่หลวงเผื่อ |
ฝ่าเนตร พี่แม่ |
| เพื่อพิทักษ์นัคเรศร์แผ้ว |
พิบัติมล้างทางชลา ๚ะ |
| ๔๘. โศภาพิสิทธิ์สร้าง |
สมศรี เมืองเอย |
| ที่นั่งมหาจักรกรี |
เกริ่นหล้า |
| สรรพธุชยุทธภัณฑ์มี |
ครบเครื่อง ณรงค์แฮ |
| จอดตระหง่านผ่านวังท่า |
เสด็จด้าวชโลธร ๚ะ |
| ๔๙. อนุศรแสนสลดโอ้ |
อกเรา อกเอย |
| เตรียมเครื่องจะขึ้นเขา |
โขตกล้า |
| ท่านเดินทเลเอา |
ไปประกอบ การแม่ |
| ติเฉกคลังสินค้า |
เริ่มค้างจางสมัย ๚ะ |
| ๕๐. แลไกลวราวาศเจ้า |
กระจ่างหน |
| นามพระเชตุพนถกล |
กึกหล้า |
| ตติยรัชศรัทธาผล |
เพิ่มพิภพ สยามเฮย |
| เพราะใหญ่เกินใครกล้า |
ซ่อมสร้างจำโทรม ๚ะ |
| ๕๑. พี่แสนโสมนัศได้ |
สดับสาร |
| ว่าท่านผู้เป็นประธาน |
คิดแก้ |
| สักเลขเก็บราชการ |
แก่ไพร่ ไทยเฮย |
| ถึงที่โรงสักแปล้ |
จิตรร้อนรดมหวัง ๚ะ |
| ๕๒. เหลียวหลังแลโน่นเจ้า |
พระยา มหินทร์เฮย |
| เล่นลครเฮฮา |
ฮึกบ้าน |
| เป็นเอกอยุทธยาปรา |
กฎเลิศ โรงแม่ |
| ไฉนล่าตัวพระยาป้าน |
ไป่แม้นลครลือ ๚ะ |
| ๕๓. อือตึกโตใหญ่ตั้ง |
เต็มเต็ง |
| เหมือนตึกตุกตาเก๋ง |
พระตั้ง |
| น่าจักอยู่สำเพ็ง |
เหมาะกว่า นี่แม่ |
| ของพระภักดีครั้ง |
โชคครื้นบุญรวย ๚ะ |
| ๕๔. พระปรางสวนพิเศษสิ้น |
เมืองงาม |
| เผยอยศปรากฏสยาม |
เยี่ยมฟ้า |
| อรุญราชววาราม |
วราวาศ แม่เอย |
| ตติยรัชขัตติยเลิศหล้า |
อุทิศสร้างสนององค์ ๚ะ |
| ๕๕. ตรงวังอนุชเจ้า |
จอมวงษ์ |
| กรมพระจักพรรดิพงศ์ |
พี่จ้อง |
| พระเดชพระคุณทรง |
พระเมต ตานา |
| สมสนิทมิตรสมานต้อง |
ต่อน้ำใจตู ๚ะ |
| ๕๖. พี่ดูพี่อนาถโอ้ |
ราชวัง เดิมเอย |
| ปางแรกขุนตากรัง |
สฤษดิ์สร้าง |
| สู้อุส่าห์ปราบพม่าหวัง |
ฟื้นพิภพ สยามเฮย |
| สูญชีพสูญคุณร้าง |
โลกได้ฉันใด ๚ะ |
| ๕๗. แลไปเห็นป้อมชื่อ |
วิชาเยนทร์ |
| นึกวิชาเยนทรเห็น |
เหตุอ้อ |
| ตีได้เพราะไสมยเอ็น |
ดูส่ง ชตาแม่ |
| ถึงมอดรอดชื่อข้อ |
ชอบยั้งยืนนาน ๚ะ |
| ๕๘. กำปั่นปานเมื่อมื้อ |
ลอยกระทง เทียวแม่ |
| เกลื่อนนทีธารประสงค์ |
สู่ค้า |
| เรือแพอัดแอลง |
ขึ้นครึก เครงแม่ |
| แสดงเกียรติกรุงไทยท้า |
โลกให้เห็นเจริญ ๚ะ |
| ๕๙. เรือเดินทวนน้ำเรียบ |
ฝั่งมา |
| บัลลุวัดกัลยา |
อยู่ซ้าย |
| พระโตวัดโตปรา |
กฏเด่น กรุงแม่ |
| ไทยว่าเจ๊กจีนย้าย |
เยี่ยงเจ้าผีสรวง ๚ะ |
| ๖๐. คลองบางหลวงเมื่อเลี้ยว |
เรือมา |
| คนึงราษฎร์ประชาผา |
สุขได้ |
| เพราะหลวงยุติธรรมสา |
มารถปก ครองแม่ |
| ครามรุ่งเรืองเมืองให้ |
ราษฎร์รู้พยานเห็น ๚ะ |
| ๖๑. พลพายเย็นจิตรด้วย |
เรือตาม น้ำแม่ |
| สองฟากชลมารคงาม |
วัดบ้าน |
| บ้างตึกขัดแตะทราม |
ฝากระ ดานเฮย |
| บ้างสกปรกบ้างสอ้าน |
สอาดบ้างเล็กโต ๚ะ |
| ๖๒. วัดโมฬีโลกข้าง |
ทางลี ลาแม่ |
| โลกุตรโมฬีศรี |
สวัสดิ์ไท้ |
| นำสัตว์จากโลกีย์ |
โอฆลุ อมัตแม่ |
| หมดทุกข์หมดสุขไว้ |
วิโยคสิ้นสิ่งประสงค์ ๚ะ |
| ๖๓. วัดหงษ์หงษ์เร่งรู้ |
ศักดิ์หงษ์ ทองเทอญ |
| หงษ์อย่วหลงตมลง |
สระเปื้อน |
| พี่เป็นขัตติยวงศ์ทรง |
สงวนเกียรติ พี่แม่ |
| แรวงผิดไม่คิดเอื้อน |
อุส่าห์ตั้งระวังเสมอ ๚ะ |
| ๖๔. เออตึกโตบ้านน่า |
พิศวง |
| เจ้าพระยาภาณุวงศ์ |
ท่านสร้าง |
| ให้บุตรสุดใจจง |
ใจมอบ ให้แม่ |
| กับพระสุธรรมอ้าง |
เกียรติไว้ในกรุง ๚ะ |
| ๖๕. แม้นมุ่งทุจริตกล้า |
ลเลิงหลง |
| เงินตึกเพชรทองคง |
ล่อนเกลี้ยง |
| ราชานุประพันธ์พงศ์ |
สุริยพระ ยาแม่ |
| ถอดยศหมดบ้านเหยี้ยง |
อย่างให้เห็นผล ๚ะ |
| ๖๖. ดลคลองราชสิทธิ์เข้า |
ถึงวัด |
| เห็นแต่สพานถนัด |
เนตรแล้ว |
| วัดสังขจายถัด |
ทางที่ ไปแม่ |
| โน่นวัดราชคฤห์แผ้ว |
ภาคย์พื้นภูมิเตียน ๚ะ |
| ๖๗. พี่รเมียรอาวาศครึ้ม |
เวฬุรา ชินเอย |
| ประจานชื่อลือชาปรา |
กฏอ้าง |
| เป็นเหตุเพราะเจ้าภา |
ษีไผ่ หนะแม่ |
| ราชทรัพย์รับค้างสร้าง |
วัดแล้วเลยถวาย ๚ะ |
| ๖๘. ขายผ้าเอาหน้ารอด |
ดีฤๅ แม่เอย |
| พี่ไม่ชอบไม่ถือ |
อย่างได้ |
| มีจนก็ทนบือ |
สบายกว่าแน่แม่ |
| บุญวัดไม่ขจัดให้ |
ชื่อสิ้นเสียเจือ ๚ะ |
| ๖๙. บางยี่เรือเรือพี่เยื้อง |
ยาตรา |
| สุดจะแวะลำลา |
วัดแล้ว |
| ลุแพรกปากน้ำพา |
พี่คนึง ถึงแม่ |
| สวนตะไคร้ได้แล้ว |
ไร่ร้างราเสีย ๚ะ |
| ๗๐. เพราะเพลียใจด้วยติด |
ราชการ |
| เพราะรับทรัพย์ราชทาน |
ชีพคุ้ม |
| เพราะอยากฝากชื่อนาน |
เอาแต่ ธูรแม่ |
| เพราะอยากมากจึ่งกลุ้ม |
มากกลุ้มกระมลหวิว ๚ะ |
| ๗๑. ลอยลลิ่วเรือล่องน้ำ |
ดำเนิน |
| คลองชื่อภาษีเจริญ |
ล่วงเลี้ยว |
| แพรกหนึ่งนั่นทางเดิน |
บางเชือก หนังแม่ |
| แลล่งตรงฤๅเอี้ยว |
โอบแม้นบางหลวง ๚ะ |
| ๗๒. ปวงดอนอาจขุดได้ |
เป็นคลอง ได้นา |
| ถมที่ดรกลางหนอง |
ก็ได้ |
| เฉกชนโง่เซอะลอง |
ร่ำศึก ษาเทอญ |
| ครูฉลาดสามารถใช้ |
คล่องแม้นมีเชาวน์ ๚ะ |
| ๗๓. ผิเราทำเสร็จทิ้ง |
ฤๅรัก ษาเลย |
| หินก็รู้ปรักหัก |
ป่นปี้ |
| เหมือนเฟืองไปฝึกสัก |
หน่อยเสื่อม เองแล |
| เห็นพยานคลองนี้ |
ตืดตื้นผืนไฉน ๚ะ |
| ๗๔. แลไปสองฟากล้วน |
เรือนสวน |
| เขาปลูกผลไม้มวญ |
หมากฟื้น |
| มีเรือล่องลอยทวน |
ทางมาก ลำแม่ |
| ตอนลึกมีนาพื้น |
ไร่สร้างสวนพลู ๚ะ |
| ๗๕. แลดูวัดอ่างแก้ว |
ตรอมฤไทย |
| ถึงแวะบ่อมีใคร |
อาบด้วย |
| อาบเดียวที่เปลี่ยวใจ |
จอนจ่อ หนะเม่ |
| เกรงเฉกตุกตาถ้วย |
ที่ตั้งอ่างวิเชียร ๚ะ |
| ๗๖. เรือเจียรจะพ้นวัด |
รางบัว |
| คิดใคร่เก็บบัวกลัว |
เก็บเก้อ |
| ใครเห็นก็จักหัว |
เราะเยาะ พี่แม่ |
| เพราะบ่อมีเรือเฟ้อ |
ฝากให้ถึงวัง ๚ะ |
| ๗๗. จอดยั้งเรือเลี้ยงที่ |
วัดแค |
| เห็นกุฏิอย่างจีนแล |
แปลกจ้าน |
| ออกสายออกหิวแช |
เชือนอยู่ ใยเอย |
| กลืนโภชน์ผิดกว่าบ้าน |
มากช้อนชวนเสวย ๚ะ |
| ๗๘. ขรัวเอ๋ยผอมโก่งโก้ |
โคลงกาง เถรเอย |
| นุ่งอาบขาวเหยปาง |
แป๊ะอเผี้ยน |
| เกินโวเอ็ตโรผาง |
เผ่นหรับ เทียวพ่อ |
| ดุด่าท่าป้วนเปี้ยน |
เปรียบงิ้วเซ็งโข ๚ะ |
| ๗๙. โอ่สัญญาบัติกลุ้ม |
เกลอผจาน |
| ม้าพระยาวุฑฒิการ |
ก็เลี้ยง |
| ใยมึงอวดดีพาล |
ดูหมิ่น กูวา |
| ไม้รวกริบกูเกลี้ยง |
วัดอ้ายมหาโจร ๚ะ |
| ๘๐. ฟังเถรทโมนอ้างฤทธิ์ |
เดชชงัด |
| พี่ชักพี่ถาวรหัด |
เหตุฟ้อง |
| ทราบว่าบ่าวหนึ่งตัด |
ซีกรวก หนึ่งแม่ |
| ของพระทิ้งไว้ต้อง |
กิจค้ำเพิ่งเรือ ๚ะ |
| ๘๑. เผือไคร่ใยไป่ง้อ |
ขอพระ ก่อนพ่อ |
| ทำมุทลุอุอะ |
พี่กริ้ว |
| ใช้เงินบาทขอขะ |
มาโทษ แทนเฮย |
| มันผิดมันบิดพริ้ว |
พลาดแล้วขออะไภย ๚ะ |
| ๘๒. ได้ใจขรัวคาดคร้าม |
บุญขรัว |
| เย่อหยิ่งอวดตัวมัว |
พูดเพ้อ |
| พี่ไถลไม่ถือกลัว |
ก่อเหตุ รคายแม่ |
| ยอส่งเถรหลงเฟ้อ |
ฟอดน้ำลายฟอง ๚ะ |
| ๘๓. เลยล่องลาวัดต้น |
แคมา |
| ออกทุ่งนาเห็นนา |
ยืดย้วย |
| วัดมม่วงมากมม่วงผลา |
ผลผลิ อ่อนแม่ |
| ใคร่เก็บใคร่กินด้วย |
สลาดน้ำปลาผสม ๚ะ |
| ๘๔. เขานิยมวัดนี้พระ |
ขลังหวย |
| ถากไร่ไถนางวย |
งั่งบ้า |
| องค์เดียวโดดเดี่ยวรวย |
ลาภนัก เทียวแม่ |
| กอข้อเรียงตัวถ้า |
ถูกได้ถวายแกง ๚ะ |
| ๘๕. ลุแหล่งวนาวาศเข้า |
หนองแขม |
| หนองทุ่งรุงรังแซม |
ใฝ่อ้อ |
| ปลาหลงผิลงแนม |
หนองเมื่อ แล้งแม่ |
| เขาตักตักวิดท้อ |
ถูกเคล้าเกลือตาย ๚ะ |
| ๘๖. ฝ่ายขวานาเวศนั้น |
เขาทำ โบสถ์แม่ |
| ชื่อวัดใหม่ใหหลำ |
เริ่มสร้าง |
| ใบรกาช่อฟ้าสำ |
หรับเชิด พโยมแม่ |
| เจ๊กสลักเจ๊กจักล้าง |
ช่างไม้ไทยสูญ ๚ะ |
| ๘๗. ช่างปูนปูนก่อนล้วน |
ไทยหา กินแม่ |
| จีนแย่งไทยไทยรอา |
ออกคร้าน |
| ช่างไม้พวกไทยปรา |
กฏก่อน กนั้นแม่ |
| เกรงแต่ไทยไป่ด้าน |
ดิ่งสู้อุสาห์จีน ๚ะ |
| ๘๘. เจ๊กปีนมาสู่ด้าว |
แดนเรา |
| ฤทธิ์หมั่นเพียรเขาเอา |
ชนะได้ |
| เฮอขืนง่วงมึนเมา |
ซึมสนุก เถิดเพื่อน |
| เจ๊กจะขี่คอให้ |
ลูบท้องมองกระหาย ๚ะ |
| ๘๙. ฝั่งซ้ายบ่อนตลาดตั้ง |
ตามเนิน คลองนา |
| ถึงทอดทางสพานเดิน |
ครึกครื้น |
| ขาวนามุ่นชล่าเพลิน |
มาเล่น พนันแม่ |
| เหนื่อยเปล่าเอาแรงฟื้น |
ทุ่งป้อนจีนโกง ๚ะ |
| ๙๐. เห็นโรงทำอิฐตั้ง |
ตีเผา |
| เอาอย่างแย่งมอญเขา |
คิดสู้ |
| หลายรายพ่ายมอญเมา |
มากลาภ สิแม่ |
| มอญกระดิบเดินสดวกผู้ |
เผ่นแพ้เพียรเสมอ ๚ะ |
| ๙๑. พระลบเลอลับสิ้น |
แสงเห็น |
| ที่จอดเรือยามเย็น |
พักเลี้ยง |
| เสร็จบากจากท่าเข็ญ |
เรีอรีบ แจวแม่ |
| ยามค่ำก่ำเดือนเพี้ยง |
ประทีปฟ้ามาฉาย ๚ะ |
| ๙๒. พลพายเหิมฮึกให้ |
เสียงเหยว เย่วพ่อ |
| พ่อพ่ออวาอวาเหยว |
เย่วจ้ำ |
| ลิ่วแล่นเฉกปลิวเปลว |
เท่าลูก เพลิงฤๅ |
| สองฟากมากไผ่ง้ำ |
ตคุ่มเงื้อมคลองคลา ๚ะ |
| ๙๓. มาถึงสี่แยกเลี้ยว |
ออกปาก คลองแม่ |
| แยกหนึ่งออกคลองฉวาก |
แม่น้ำ |
| แพรกหนึ่งกระทุ่มแบนจาก |
กรุงแพรก หนึ่งนา |
| แพรกหนึ่งดอนกระดี่จ้ำ |
จวบได้โดยหมาย ๚ะ |
| ๙๔. พลพายเอะอะด้วย |
คลองคด |
| รับถ่อหลบตอลด |
หลีกเลี้ยว |
| เรือนเรือมากถี่กระถด |
ถึงปาก คลองแม่ |
| เรือลุลำน้ำเอี้ยว |
ออกใล้ลำมา ๚ะ |
| ๙๕. กาหลโห่ก้องท่า |
จีนสเทือน |
| จันทร์แจ่มยั่วใจเตือน |
แข่งเต้า |
| โพงพางพ่างโตนเบือน |
เรือเบียด มาแม่ |
| เสียงแต่พลเร่งเร้า |
โห่ร้องคนองหล ๚ะ |
| ๙๖. กลไฟสวนแล่นขึ้น |
มาลำ หนึ่งนา |
| เรือชื่อเจ้าหญิงจำ |
ชื่อได้ |
| เจ้าหญิงนั่งนิ่งขำ |
นักชื่อ หญิงเฮย |
| แล่นลิ่วฉิวเฉียดใกล้ |
พ่อเจ้าหญิงจริง ๚ะ |
| ๙๗. ตลิ่งแลมเลืองเนตร์ต้น |
ลำภู |
| แวมวับวับแวมดู |
หิ่งห้อย |
| สุดสังเกตุระยะผลู |
มัวมืด แม่เฮย |
| ฟังแต่เพลงชเลงถ้อย |
นวดเข้าเผาฟาง ๚ะ |
| ๙๘. ปางนัดนวดเข้ายก |
ธงสัญ ญาแม่ |
| บอกแขกเอาแรงกัน |
ลุ่มเลี้ยง |
| เหล้าเข้าอิ่มหมีมัน |
ใจสนุก สนานแม่ |
| ร้องรับขับเพลงเปรี้ยง |
ปรบข้อมือเพลิน ๚ะ |
| ๙๙. เกรงเกินคลองเลี้ยวย่าน |
บางยาง |
| ถามออกเอ็ดตลอดทาง |
ที่เต้า |
| มัวระวังหลีกโพงพาง |
บ่อยบ่อย แม่เอย |
| ช้าผิดเกินคาดเค้า |
เช่นคุ้นเคยมา ๚ะ |
| ๑๐๐. นาวาเลยล่วงเข้า |
คลองยาง |
| บ้านมากเรือมากบาง |
ครึกครื้น |
| ดำเนินสดวกนามทาง |
เดินสดวก เรือฤๅ |
| น้ำมากดอกสดวกดื้น |
เมื่อน้อยคอยคราว ๚ะ |
| ๑๐๑. ชาวเรือจอดพักถ้า |
คราวชล |
| พี่จอดวัดยางยล |
ร ยะบ้าน |
| เจ๊กมากหากพาหน |
แห่งสนุก สนานแม่ |
| ไทยท่อยพลอยครึกครื้น |
หมดคร้านตามกัน ๚ะ |
| ๑๐๒. เรือฉลอมบันทุกผู้ |
คนเยอะ |
| แจวแต่คนเดียวเออะ |
แปลกโว้ย |
| โจทกันออกเลอะเทอะ |
ว่าพวก ปล้นฮือ |
| เปล่าดอกเขาบอกโฮ้ย |
พวกเข้าเวรทหาร ๚ะ |
| ๑๐๓. เกษมสานต์เสวยโภชน์จ้อ |
เจรจา |
| จอดผ่อนนอนจนครา |
คล่องน้ำ |
| สามยามจักยาตรา |
ทางต่อ ไปแม่ |
| กำหนดพรุ่งค้ำจ้ำ |
จวบบ้านบางพรหม ๚ะ |
| ๑๐๔. พี่สู่ไสเยศได้ |
สองโมง กระมังแม่ |
| ราวสักสองยามโผง |
พุดแจ้ว |
| เขาลงไต่เรือโคลง |
สดุ้งตื่น ถามเฮย |
| เขาว่าน้ำขึ้นแล้ว |
พวกค้าลาลอย ๚ะ |
| ๑๐๕. จักคอยกำหนดเข้า |
ยามสาม |
| รออยู่อิกถึงยาม |
ป่วยเต้า |
| ออกเรือรีบไปตาม |
ชลหลั่ง ขึ้นแม่ |
| พี่นั่งดูฝั่งเฝ้า |
ฝืดน้ำใจหวล ๚ะ |
| ๑๐๖. สวนจากสองฟากล้วน |
รังยุง |
| หวี่หวี่ตอมกัดมุง |
มากกลุ้ม |
| ปากปวดกว่ายุงกรุง |
ยุงป่า จากเอย |
| กางวิสูตรรูดม่านคุ้ม |
ชวดเค้นกระเหม่นหมาย ๚ะ |
| ๑๐๗. สัตว์ร้ายกันรอดด้วย |
กำแพง |
| เพลิงพิลึกคึกคึกแรง |
รดน้ำ |
| อุทกภัยผิหนีแสวง |
ดรปิด คันฤๅ |
| มารจิตร์คิดกันปล้ำ |
ปละต้องสนองธรรม ๚ะ |
| ๑๐๘. ยามค่ำดำตคุ่มครึ้ม |
คลองสงบ |
| โสมส่องฉายแสงลบ |
โลกลื้น |
| ลมเฉื่อยเรื่อยเลวงอบ |
อุ่นอก พี่เอย |
| เดี๋ยวหลับเดี๋ยวกลับฟื้น |
หลับแล้วหลงผวา ๚ะ |
