๒๗๐ ประกาศให้พวกที่อยู่แถวทิมในพระราชวังทำความสอาด

ณวันเดือน ๖ ขึ้น ๔ ค่ำ ปีเถาะน๑๗พศก

ด้วยพระยาภูบาลบรรเทิง รับพระบรมราชโองการใส่เกล้าฯ ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ สั่งว่า ให้หมายประกาศแก่พวกตามแถวทิมในพระราชวังตั้งแต่ประตูสุนทรทิศา ลงไปถึงประตูพิทักษ์บวรให้รู้ทั่วกันว่าตั้งแต่นี้สืบไปเมื่อหน้าต่อๆ กัน ใครอยู่ที่ทิมในพระราชวังชั้นประตูแดงเหนือแลใต้ ตามแถวทิมอยู่คนละห้องนั้น หามีอาชาอาศรัยไม่ ทิมก็ทิมหลวง ถนนก็ถนนหลวง ปูก็ปูด้วยหิน ปูก็ปูด้วยอิฐ คนที่อยู่ทิมมันน่าจะทำจะกวาดเสียให้สอาด ก็หาใคร่จะทำจะกวาดถนนไม่ พากันอยู่คนละห้อง ทิ้งให้ผงไผ่ยักเยื่อรกอยู่ตามถนนกลางถนนบนถนน ดังนี้เห็นดีแล้วฤๅ แต่ถนนนอกพระราชวังยังทำยังกวาดนี่ถนนในพระราชวัง ตั้งแต่นี้สืบไปเมื่อหน้า ถ้าใครไม่ทำไม่กวาด ทำให้ถนนรกขึ้น หน้าที่หน้าทิมของตัวเพียงไหนก็ให้ทำไปเพียงนั้น ถ้าแลใครไม่ทำไม่กวาดก็ให้ไปจากทิมนั้นอย่าให้อยู่ อย่าให้เกรงอกเกรงใจเลย อย่าได้เห็นแก่หน้าผู้หนึ่งผู้ใด ให้ไล่ไปจากทิมไม่ให้อยู่ ที่เขาทำเขากวาดก็ให้เขาอยู่เถิด เปนแขกบ้านแขกเมืองฝรั่งเขาเดินไปมา เที่ยวอยู่ตามถนนอยู่เนืองๆ เขาจะว่าถนนในพระราชวังซึ่งรกหามีใครทำใครกวาดไม่ พากันละเลยเสีย ถ้าแลใครทำใครกวาดจะให้หลวงฤทธานนท์ หลวงนนทเสนเที่ยวตรวจตราดูแลให้หมดจด ให้ป่าวร้องตามแถวทิมเสียก่อน คนเราทุกวันนี้พากันเที่ยวลอยชายตามถนน หน้าที่ของข้าอยู่หน้าห้องของข้าอยู่ ก็เปนถนนในพระราชวัง ให้หลวงฤทธานนท์หลวงนนทเสน ป่าวร้องว่ากล่าวเสียก่อนแล้วให้เอาหมายประจำประตูไว้ ถ้าแลใครขืนทำก็ให้เอาตัวเข้าชำระตามโทษของเขา

หมายประกาศมาณวันเดือน ๖ ขึ้น ๔ ค่ำ ปีเถาะน๑๗พศก อย่าให้ขาดได้ตามรับสั่ง