| ตัวเบิกโรง. |
ความใคร่เหมือนคนแก่จวนจะตายนอนนิ่งแซ่ว, |
| |
ความรักหนุ่มสาวแน่วนั่งคอยรับทรัพย์สินไซร้: |
| |
หญิงงามซึ่งความรักร่ำหาอีกยอมตายให้, |
| |
เปรียบจูเลียตทรามวัย, ก็พลันเสื่อมซึ่งราศี. |
| |
อันโรเมโอมีหญิงรักและรักอีกที, |
| |
ทั้งสองต่างคนมีความหลงรูปพิไลยงาม, |
| |
แต่กับศัตรูฝ่ายผู้ชายจะต้องกล่าวความ, |
| |
ฝ่ายหญิงพยายามลักเหยื่อรักจากเบ็ดแหลม: |
| |
เพราะเปนอรี, ชายไม่สามารถเฃ้าแนบแนม |
| |
เพื่อเผยพจีแซมสาบาลรักอย่างชู้ชาย; |
| |
และนางก็รักมาก, แต่มีน้อยในอุบาย |
| |
ที่จะได้สมหมายพบคู่รักที่ใด ๆ. |
| |
แต่ว่าสิเน่ห์ช่วยให้แรง, หาทางพบได้, |
| |
ช่วยตัดสิ่งขัดใจด้วยชื่นจิตสุปรีดี. [เฃ้าโรง.] |
