| คาปุ. |
ทั้งปวงได้เปนไปโดยเคราะห์ร้ายแรงบันดาล, |
| |
เราจึ่งยังไร้กาลโอกาศพูดกับบุตรี: |
| |
แน่ท่าน, เจ้าหล่อนรักติบอลต์ญาติ์จ่อฤดี, |
| |
และฉันก็รัก: นี่, เราเกิดแล้วต้องตายแท้: |
| |
บัดนี้ดึก, ลูกคงไม่ลงมาคืนนี้แน่: |
| |
ฉันขอบอกว่าแม้ตัวท่านไซร้ไม่มาหา, |
| |
ฉันเองก็คงจะนอนแล้วได้ชั่วโมงกว่า. |
| ปารีส. |
บัดนี้เปนเวลาวิโยคไม่ควรเกี้ยวศรี. |
| |
คุณหญิง, ฃ้าขอลา: ฝากคิดถึงแด่บุตรี. |
| คุณหญิง ค. |
เจ้าคะ, และหรุ่งนี้แต่เช้าจะฟังหล่อนดู; |
| |
คืนนี้บุตรีฃ้าความโศกาครอบงำอยู่. |
| คาปุ. |
เออ, ท่านปารีส, ตูฃ้าขอหาญรับรองให้ |
| |
ความรักของลูกฃ้า: เฃ้าใจว่าคงตามใจ |
| |
ตูฃ้าทุกอย่างไซร้: ยิ่งกว่านั้น, ฃ้ามั่นจิต.- |
| |
เมียรัก, หล่อนจงไปหาบุตรีก่อนไปนิทร์; |
| |
จงเล่าให้ทราบจิตปารีสลูกสิเนหา, |
| |
และจำไว้, จงบอกให้ทราบว่าวันพุธน่า- |
| |
แต่, เดี๋ยว! วันนี้นาวันใดหนอ ? |
| ปารีส. |
อ๋อ, วันจันทร์. |
| คาปุ. |
วันจันทร์! ฮะ, ฮะ! เออ, วันพุธเร็วไปเช่นนั้น. |
| |
พฤหัสก็แล้วกัน: วันพฤหัส, บอกบุตรี, |
| |
ว่าจะได้สมรสกับขุนนางผู้เลิดนี้. |
| |
เตรียมการทันหรือนี่ ? ชอบเร็วเช่นนี้หรือไฉน ? |
| |
ไม่ต้องมีงานโต; เชิญเพื่อนคนสองคนไซร้; |
| |
เพราะ, นี่แน่เฃ้าใจ, ติบอลต์พึ่งม้วยชีวี, |
| |
คนอาจจะเห็นเราไม่เคารพและใยดี, |
| |
เฃาก็ญาติ์เรานี้, ถ้าเรารื่นเริงมากนัก. |
| |
ฉนั้นเชิญเพียงราวสิบสองคนที่เพื่อนรัก, |
| |
คงไม่กระไรนัก.-เหมาะหรือพฤหัสบดี ? |
| ปารีส. |
ใต้ท้าว, ฃ้าเจ้าอยากให้พฤหัสเปนพรุ่งนี้. |
| คาปุ. |
ดีแล้ว. เชิญไปดี: พฤหัสเปนตกลงนา.- |
| |
หล่อนไปหาจูเลียตก่อนที่หล่อนไปนิทรา, |
| |
บอกลูกเตรียมกายาพร้อมเพื่อวันอาวาห์นั้น.- |
| |
ไปดีเถิดนะท่าน.-ไฟนำกูสู่ห้องพลัน ! |
| |
เชิญเดินไปก่อนฉัน, เวลานี้ดึกนักหนา, |
| |
จนเกือบจะเรียกว่าเช้าแล้วได้ในไม่ช้า:- |
| |
ไปดีเถิดในราตริสวัสดิ์เกษมศรี. [เฃ้าโรงหมด.] |
