ตอนที่ ๒

​ถิ่นเดิม. ห้องหนึ่งในเรือนของคาปุเล็ต.

คาปุเล็ต, คุณหญิงคาปุเล็ต, นางนม, และทนายออก.

คาปุ. ไปเชิญแขกตามที่มีรายนามได้จดไว้.-
  [ทนายคนหนึ่งเฃ้าโรง.]
  เฮ้ย, จ้างพ่อครัวให้ผีมือดีญี่สิบพลัน.
ทนายที่ ๒ ใต้เท้าจะไม่ต้องพบที่เลวเลยละขอรับ, เพราะผมจะทดลองดูก่อนว่าเฃาเลียนิ้วตนเองเปนหรือไม่.
คาปุ. มึงจะทดลองเฃารู้อย่างไรได้เช่นนั้น?
ทนายที่ ๒ คือเช่นนี้, ขอรับ, พ่อครัวที่เลียนิ้วตนเองไม่เปน คงต้องรสมือเลว: ฉนั้นใครที่เลียนิ้วไม่เปนผมก็คงไม่ว่าจ้างเปนแน่.
คาปุ. ไป, ไว ๆ เฃ้า. [ทนายที่ ๒ เฃ้าโรง.]
  คงบกพร่องมากครันเพราะเวลาน้อยกระไร.
  เออ, นี้ลูกไปหาภาตาลอเรนซ๎หรือไฉน?
นางนม. ถูกแล้ว, เจ้าคะ.
​คาปุ. บางทีท่านจะได้ทำประโยชน์บ้างกระมัง:
  มันเปนเด็กหัวดื้อถือทิฐิมานะจัง.
  จูเลียต ออก.
นางนม. นี่มาแล้ว, ร้อยชั่ง, จากปลงบาปดูโปร่งใจ.
คาปุ. อย่างไร, ลูกหัวดื้อ! ไปเที่ยวไขว่อยู่ที่ไหน ?
จูเลียต. ไปที่ดิฉันได้รับสอนจนรู้สึกผิด
  ในการนอกโอวาทบิดากล้าแขงขืนจิต
  ขัดคำประกาศิตของท่าน, และรับวาที
  หลวงพ่อลอเรนซ๎สอนให้อ่อนกายณที่นี้,
  ขอโทษท่านสักที. ลูกวอนง้อขออภัย !
  แต่นี้จะขออยู่ในโอวาทท่านต่อไป.
คาปุ. ไปตามเคานตีไว; ไป, บอกเฃาทราบคดี:
  ฃ้าจะได้จัดการงานวิวาห์เช้าพรุ่งนี้.
จูเลียต. ลูกพบท่านผู้ดีหนุ่มที่กุฎิ์ลอเรนซ๎นั้น,
  และได้ให้ความรักเท่าที่ควรแก่ดิฉัน,
  มิได้ก้าวเกินชั้นเฃตแห่งความสุภาพดี.
คาปุ. เออ, พ่อยินดีนัก; เรียบร้อยแล้ว: ยืนขึ้นที:
  ถูกต้องแล้วเช่นนี้.-ขอฃ้าพบเคานตีนา;
  ​เออ, ไปไว ๆ เถิด, รีบให้ตามตัวเฃามา.-
  เช่นนี้, จอมเทวา, ท่านภาตาเลิดดีไซร้,
  เมืองเราทั้งหมดควรรู้สึกคุณท่านยิ่งใหญ่.
จูเลียต. แม่นม, จงมาไปด้วยกันเถิดณห้องฉัน,
  เพื่อช่วยเลือกสิ่งของที่ต้องการแต่งตัวอัน
  เห็นเหมาะสำหรับฉันได้ประดับกายพรุ่งนี้.
คุณหญิง ค. ต่อวันพฤหัสดอก; อันเวลาเหลือยังมี.
คาปุ. นมไปกับบุตรี: - พรุ่งนี้เราไปวิหาร.
  [จูเลียตและนางนมเฃ้าโรง.]
คุณหญิง ค. เราคงจะบกพร่องในสิ่งของสำหรับงาน:
  นี่จวนราตรีกาล. [๔๕]
คาปุ. ช่างเถิด, ฉันไม่ท้อแท้,
  และทุก ๆ อย่างคงสำเร็จดี, เชื่อเถิดแม่:
  ไปหาจูเลียต, แลช่วยจัดแจงเตรียมกายา;
  คืนนี้ฉันไม่นอน; หล่อนอย่ากวนฉันเลยนา;
  ครั้งนี้จะทำน่าที่แม่เรือน.-เฮ้ย, มีใคร !-
  มันไปกันหมดแล้ว; เอาเถิดฉันเองจะไป
  หาเคานต์ปารีสไซร้, เพื่อบอกเฃาให้เตรียมกาย
  สำทรับพรุ่งนี้. จิตของฉันนี้แสนสบาย,
  ตั้งแต่นางโฉมฉายผู้ดื้อกลายกลับเปนดี.
  [ต่างคนเฃ้าโรง.]

 

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ