ตอนที่ ๓

ถิ่นเดิม. สุสาน; ในนั้นมีอนุสสาวรีย์ของสกุลคาปุเล็ต.

ปารีสออก, พร้อมด้วยเด็กใช้, ถือดอกไม้และคบเพลิง.

ปารีส. เอาคบส่งให้กู : ไป, และอยู่ห่างที่นี้:-
  อย่าเลยดับเถิดดี, ไม่อยากให้ใครเห็นกู.
  มึงจงไปนอนลงที่ใต้หมู่ต้นไม้ยูว์,
  และมึงจงเอียงหูลงกับพื้นพสุธาน;
  ดังนั้นหากมีใครย่างเท้าไคลสู่สุสาน,
  ดินร่วน, ไม่เปนดาน, เพราะถูกขุดหลุมมากอยู่.
  มึงคงต้องได้ยิน : จงผิวปากขึ้นให้กู,
  เพื่อเปนสัญญารู้ว่ามึงยินเสียงคนมา.
  ส่งให้กูเถิดบุบผา. จงทำตามฃ้าสั่งไว้แต่กี้, รีบไป.
เด็ก. [ป้อง.] เราออกจะพรั่นจิตที่ต้องอยู่ผู้เดียวไซร้
  ในกลางสุสานใหญ่; แต่ก็ต้องแขงใจที. [หลบไป.]
ปารีส. บุษบาสวาท, พี่โรยเตียงมาศด้วยมาลีศรี,-
  โอ้เตียงศิลาและกอบธุลี-
  ซึ่งทุกราตรีพี่ประสุคนธ์,
  หรือไร้น้ำหอม, ร่ำไห้ใจตรอมกลั่นอัสสุชล:
  งานศพยุพีพี่จะทำทน
  ทุกคืนมาปรนและร่ำโศกา.
  [เด็กใช้ผิวปาก.]
  เด็กใช้มันบอกกล่าวว่ามีผู้กำลังมา.
  ใครหนออัปรีย์จาริกทางนี้ณคืนนี้,
  และกีดศราทธะพรตและกิจรักยอดฤดี ?
  อ๊ะ, คบดวงหนึ่งมี !- ราตรี, ซ่อนฃ้าหน่อยไซร้. [หลบไป.]
  โรเมโอออก, พร้อมด้วยบัลถะสาร์, ถือคบเพลิง, ขวานขุด, ฯลฯ.
โรเมโอ. ส่งขวานอันนั้นอีกแชลงเหล็กให้กูไว้.
  รับสารานี้ไป; วันพรุ่งนี้แต่เช้านา
  อย่าลืมจงนำส่งแต่เจ้าคุณบิดาฃ้า.
  ส่งคบเพลิงนั้นมา : ถ้ารักชีพจงเชื่อฟัง,
  ถึงมึงจะยินใดหรือเห็นใด, จงหยุดยั้ง,
  และอย่าได้โอหังมาเกี่ยงกีดในกิจกู.
  เหตุที่กูลงไปอุมงค์นี้ที่ศพอยู่
  อย่างหนึ่งคืออยากลูพักตร์ภรรยาให้ถนัด,
  แต่ข้อสำคัญคือจะไปถอดจากนิ้วหัดถ์
  ซึ่งธำมะรงค์รัตน์, ธำมะรงค์ซึ่งอยากใช้
  ในกิจการสำคัญ : ฉนั้นไป, จงรีบไป:
  แค่หากมึง, สงสัย, กลับลอบมามองดูการ,
  ที่กูจำนงจะทำต่อไปในไม่นาน,
  ให้ตาย, กูจะราญรึ้งมึงหลุดเปนข้อ ๆ,
  แล้วเอาแขนฃามึงโรยสุสานนี้เจียวหนอ:
  เวลาอีกทั้งข้อกูจงจิตล้วนรุนแรง,
  ทารุณและร้ายกาจไม่ย่อหย่อนผ่อนคำแหง
  ยิ่งกว่าพยัคฆ์แรงหรือสมุทกระหึมไกร.
บัล. กระผมนี้จะรีบไปโดยพลัน, และไม่อยู่กีดหรือกวนกิจคุณ.
โรเมโอ. ดังนั้นแหละมึงการุญกอบไมตรีจุน. นี่แน่จงรับทรัพย์นี้:
  ไปอยู่นิรทุกข์สุขีจำเริญรุ่งศรี; คนดี, จงรอดปลอดภัย.
บัล. [ป้อง.] ทั้ง ๆ ท่านไล่แล้ว, เราก็จะแฝงอยู่ใกล้:
  ดูท่าน่ากลัวภัย, และสงสัยเจตนา. [หลีกไป.]
โรเมโอ. ปากอันน่าชังนัก, ครรภ์แห่งความมรณา,
  อมไว้ซึ่งภักษาน่ารักเลิดในธาตรี,
  กูจะงัดปากมีงอันเน่าเปิดณบัดนี้, [เปิดที่ฝังศพ.]
  และ, ฝืนมึงทันทีให้รับเพิ่มภักษาหาร !
ปารีส. นี่อ้ายมอนตะคิวผู้ถูกไล่อหังการ,
  ซึ่งฆ่าญาติ์ใจหาญของหล่อน, และเพราะโศกศัลย์
  เฃาว่าแม่สาวน้อยได้พลอยม้วยด้วยเหตุนั้น;
  และบัดนี้สิมันมุ่งมาทำกิจกาลี
  ต่อศพของผู้ตาย : เราต้องจับมันทันที.-
  [เดินออกมา.]
  งดกิจแสนอัปรีย์ของมึง, มอนตะคิวพาล !
  อาฆาฎอีกต่อหรือแม้เมื่อคนเฃาวายปราณ ?
  อ้ายนักโทษสามาญ, กูจับตัวมึงบัดนี้:
  จงยอมไปกับกู : เพราะมึงต้องวายชีวี.
โรเมโอ. แน่แล้วดังวาที; และเหตุนั้นฃ้าจึ่งมา.
  หนุ่มน้อยสุภาพเอ๋ย, ฃ้าสิ้นคิดจงอย่าท้า;
  รีบไปและทิ้งฃ้า: จงนึกถึงผู้ตายไซร้,
  ให้เฃาทำเจ้าพรั่น. ฃ้าขอวอน. พ่อทรามวัย,
  อย่าหาบาปมาใส่ศีร์ษะฃ้าอีกหนึ่งเลย
  โดยกวนให้ฃ้าโกรธ : อ้า, ไปเถิดนะพ่อเอ๋ย !
  ฃ้ารักพ่อทรามเชย, ให้ตาย, ยิ่งกว่ารักตน,
  เพราะฃ้ามานี่เตรียมจะฆ่าตัวให้วายชนม์:
  อย่าอยู่, จงรีบดล; คงชีพไว้อวดต่อไป
  ว่าคนบ้าเมตตาและสอนเจ้าให้หนีไซร้.
ปารีส. กูนี้หายอมไม่จะฟังคำเจ้าอวดดี.
  และจับตัวเจ้าผู้เปนคนร้ายณที่นี้,
โรเมโอ. จะยั่วกันหรือนี่ ? ถ้าเช่นนั้นเอาเจ้านา !
  [ต่อสู้กัน.]
เด็ก. จอมสรวง, เกิดการรบรา ! จำจะไคลคลาไปเรียกพวกนครบาล.
  [เฃ้าโรง.]
ปารีส. โอย. ฉันนี้ตายแล้ว ! -[ล้ม.] ถ้าหากมีจิตสงสาร,
  โปรดเปิดอุมงค์, วานวางฉันกับจูเลียตที. [ตาย.]
โรเมโอ. เอาเถิด, จะตามใจ.- ไหนขอดูหน้าบัดนี้:
  อ้อนี่ท่านเคานตีปารีส, ญาติ์เมอร์คิวชิโอ !
  ทนายว่าไรหนอเมื่อจิตเราอันงึมโง่
  มิได้ฟัง, อะโห, เมื่อเดินทาง ? ดูเหมือนมัน
  บอกว่าปารีสกับจูเลียตจะได้แต่งกัน:
  มันเล่าหรือเช่นนั้น ? หรือเราเปนแต่ฝันไป ?
  หรือเราเปนบ้า, เมื่อยินออกนามจูเลียตไซร้,
  จึ่งนึกเช่นนั้นไป ? - อ้า, ยื่นมือมาให้ฉัน,
  เพราะนามบันทึกในสมุดเคราะห์ร้ายเหมือนกัน !
  ฉันจะฝังท่านพลันในหลุมผีพิเศษไกร;
  หลุมผีหรือ ? อ้า, เปล่า, ยอดปราสาทนะ, ทรามวัย;
  ที่นี้จูเลียตไสย, และความงามหล่อนบันดาล
  อุมงค์นี้ให้เปนที่สง่าสว่างฉาน.
  ศพ, นอนนี่เถิดท่าน, ผู้จวนตายช่วยฝังนา.-
  [วางศพปารีสลงในอนุสสาวรีย์.]
  บ่อย ๆ มนุษยามถึงที่สุดจวนสิ้นชีวา
  มักสรวลเสรอึง ! ซึ่งผู้รักษา
  เรียกว่าประภาแพรวก่อนอาสัญ.
  เรียกนี่ละฤาศุภะประภา ? - วนิดา ! พธูขวัญ !
  อ้ามัจจุ, ดูดมธุระคันธะระคนณลมปราณ,
  ไม่มีอำนาจหรประหัดสิริลักษะณามาลย์
  หล่อนไม่ปะราชิตะพระกาล; ธชะโศภิแห่งนาง
  ยังแดงอะแร่มณวรโอษฐะและผ่องณสองปราง,
  ธงซีดแสดงประลยะลางบ่มิปักณที่นั้น.-
  ติบอลต์, เพื่อนนอนในผ้าเปื้อนเลือดอยู่หรือนั่น ?
  อ้า, ความชอบที่ฉันจะทำได้แก่เพื่อนไซร้
  ใดยิ่งกว่าโดยมือที่ประหารดรุณวัย
  ของเพื่อนนั้นเองไซร้ผลาญอมิตร์ของเพื่อนยา ?
  ฃ้าขออภัยเถอะนะสุมิตร์ ! อหะ, จูลิเอตตา,
  เหตุใดนะยังสิริศุภา ? ฤจะให้ดนูคิด
  ว่ามัจจุไร้สะริระร่างแหละประสงค์สิเนห์จิต,
  อีกว่าพระกาลกะมละคิดจะถนอมพธูไว้
  ในห้องอุมงค์ระชะสะเพื่อจะประโลมและชื่นใจ ?
  เมื่อเกรงฉนี้แหละดนุไซร้ก็จะอยู่กะโฉมศรี,
  อีกพี่จะไม่จะระกะพ้นสิมะเขตนิเวศน์นี้
  อันมืดและมลและอรุจี : และจะอยู่สราญสานต์
  กับหนอนอโศภะประนิบัติ์ดุจะเหล่าสขีคลาน;
  พี่นี้จะอยู่สุขะสราญฤดิจวบณกัลปา,
  อีกเปลื้องและปลิดยุคะทุเรศคหะไว้สุโยคา
  พ้นจากสะรีร์ระอุระอา.-ทวิจักษุ, จงดู !
  กรจงตระกองยุพะเฉลา ! ทวิโอษฐะ, สองสู,
  จงปิดทวาระชิวะคู่, และประทับสุจุมพิต
  แทนลัญจะกรณศุภะสารสุปะทานณท้าวมถุต !
  มาเถิดวิเนติทุรพิษ, อหะเนติขื่นขม !
  นำร่องทุรนมนสะนำวรนาวิร้อนรมย์
  เร็วสู่ศิลาขรุขระระทมทลุล่มณบัดนี้ !
  นี่ให้กะโฉมวธุสวาท ! [ดื่ม.] นรฃายภิสัชดี !
  เภสัชชะพิษอจิระรี่,-ดนุจูบและบรรลัย. [ตาย.]
  ภาตาลอเรนซ๎, ถือโคม, แชลง, และเสียม, ออกอีกทางหนึ่งแห่งสุสาน.
ลอ. เสนต์ฟรานซิสช่วยเถิด ! หลายครั้งแล้วคืนนี้ไซร้
  เท้าแก่ของเราได้สดุดหลุม ! - ใครอยู่นั่น ?
บัล. นี่หนึ่ง, เปนมิตร์, ผู้รู้จักดี, พระนักธรรม์.
ลอ. ขอจงเกษมสันต์ ! จงบอกหน่อยเถิด, เพื่อนยา,
  นั่นไฟอะไรโน่น, ซึ่งส่องไร้ประโยชนา
  แด่หนอนและศิราไร้เนตร์ ? อาตมะหัน
  จุดอยู่ในอุมงค์สกุลคาปุเล็ตนั้น,
บัล. ถูกแล้ว, พระนักธรรม์; อยู่ในนั้นคือนายฃ้า, ผู้รักพระคุณแท้.
ลอ. ใครเล่า ?
บัล. โรเมโอ, อ้า.
ลอ. เฃาอยู่ในนั้นมานานหรือ ?
บัล. กึ่งชั่วทุ่มได้.
ลอ. ไปยังอุมงค์นั้นด้วยกัน.
บัล. ฃ้ามิอาจไป:
  นายฃ้าหารู้ไม่ว่าตูฃ้ายังอยู่นี่;
  และท่านได้คาดโทษฃ้าว่าจะเอาชีวี
  แม้ขืนอยู่ที่นี้เพื่อดูการของท่านนา.
ลอ. ช่างเถิด; เราไปเดี่ยว.-นึกออกหวั่นพรั่นวิญญา;
  โอ้, นึกพรั่นนักหนาว่าเหตุร้ายแรงได้มี.
บัล. เมื่อฃ้านิทราอยู่ได้ต้นยูว์ณที่นี้,
  ฝันว่านายต่อตีกับอีกชายด้วยโมโห.
  และนายฃ้าเจ้าฆ่าเฃาตายลง.
ลอ. โรเมโอ ! [เดินไป.]
  โอ้กรรม, โอ้กรรม, โลหิตอะไรเล่าเปื้อนที่
  ศิลาปูหน้าห้องอนุสสาวรีย์นี้ ?
  ทำไมหนอกระบี่ไร้นายและเปื้อนโลหิต
  มาทิ้งหมองอยู่ริมสถานที่สันตีสถิต ? [เฃ้าในอุมงค์.]
  โรเมโอ ! ซีดสีผิด !- ใครอีก ? ปารีสด้วยหรือ ?
  และกายอาบเลือด ? - อ้า, นักษัตร์ใดอันร้ายหือ
  ที่มาบันดาลดื้อให้เคราะห์ร้ายเช่นนี้ได้ !-
  อ้ายุพดีตื่น. [จูเลียตตื่น.]
จูเลียต. อ้อภาตาดับโศก ! สามีฃ้านี้อยู่ไหน ?
  ฃ้าควรอยู่แห่งใดรำลึกได้ทุกสิ่งอัน,
  และก็อยู่นี่แล้ว : ไหนโรเมโอของดิฉัน ?
  [เสียงอึงในโรง.]
ลอ. พ่อยินเสียงสนั่น. - สาวน้อยรีบจากเคหา
  แห่งผี, ที่ลามก, และหลับผิดธรรมดา:
  อำนาจอันใหญ่กว่าที่เราอาจโต้เถียงได้
  บันดาลผิดมุ่งมาตร์ของเราหมด: มาเถิด, ไว:
  ผัวนางนอนกอดใกล้ทรวงนางนั้นวายชีวี;
  และปารีสก็ตาย: มา, พ่อจะนำโฉมศรี
  ไปฝากให้อยู่ดีณสำนักชีนักธรรม์.
  อย่ารอซักต่อไป, นครบาลจะมาพลัน;
  จูเลียต, ไปด้วยกัน; พ่อมิอาจอยู่ต่อไป. [เฃ้าโรง.]
จูเลียต. เชิญเถิด, เชิญรีบครรไล, เพราะลูกนี้ไซร้ไม่ขอจรจากที่นี้.-
  สิ่งใดฤ ? ภาชนะกระชับวรหัดถ์บดีศรี ?
  ยาพิษ, ประจักษ์ระหสะที่หรซีพะก่อนกาล:-
  ใจดำ, ชะดื่มพิษะปเหลือพิษะเพื่อพธูท่าน
  ได้ตามบดี ? - ดนุจะหาญวรโอษฐะจุมพิต;
  เผื่อว่าเคราะห์ดีพิษะจะเหลือพหุฤทธิ์แรงติด
  พอให้ดนูมรณะปลิดชิวะช่วยบดีไว้. [จุมพิตสามี.]
  โอษฐเธอยังอุ่นอยู่ไซร้.
พลตระเวน ๑. [ในโรง.] นำไปไว ๆ, เด็กเอ๋ย: ทางไหนนำซี.
จูเลียต. เสียงผู้คนมา ? ต้องไม่รอช้า. - อ้ากั้นหยั่นดี!
  [ฉวยกั้นหยั่นจากโรเมโอ.]
  นี่ฝักของเจ้าจงเฃ้าไปที่; [แทงตนเอง.]
  อยู่กรังในนี้, ปล่อยฃ้าวายปราณ.
  [ล้มทับศพโรเมโอ. และตาย.]
  กองตระเวนออก, พร้อมด้วยเด็กใช้ของปารีส.
เด็ก. ที่นี่, ที่นี่นะท่าน; โน่น, ในสุสาน, ที่คบกระจ่างสว่างใส.
พ.ต. ๑. พื้นดินเปื้อนโลหิต, จงค้นทั่วสุสานใหญ่:
  ไป, แยกย้ายกันไป, แม้พบใครจับตัวมา.-
  [พลตระเวนเฃ้าโรงไปบ้าง.]
  โอ้, น่าสังเวช ! นี่ท่านเคานตีมรณา,
  จูเลียตโลหิตบ่า, ยังอุ่น, พึ่งสิ้นชีวี,
  แต่หล่อนได้นอนฝังอยู่สองวันแล้วในนี้.-
  ไป, ทูลจอมบุรี; ไปบอกคาปุเล็ตนา;
  ไปปลุกมอนตะคิว; คนอื่น ๆ ช่วยค้นหา:-
  [พลตระเวนเฃ้าโรงอีกหลายคน.]
  เราเห็นพสุธาที่ผลร้ายมีแล้วได้;
  แต่ส่วนสาเหตุจริงแห่งสิ่งร้ายทั้งหลายไซร้
  จะทราบหาได้ไม่เมื่อปราศจากกรณีย์.
  พลตระเวนบางคนกลับออกมา, พร้อมด้วยบัลถะสาร.
พ.ต. ๒. นี่คนของโรเมโอ; เราพบในสุสานนี้.
พ.ต. ๑. คุมตัวไว้จงดีจนเจ้านายเสด็จมา.
  ภาตาลอเรนซ๎กลับออกมา, พร้อมด้วยพลตระเวนอีกคนหนึ่ง.
พ.ต. ๓ นี่แน่ท่านนักบวช, ตัวสั่น, สท้อน, และโศกา:
  เราแย่งแชลงมาจากท่านพร้อมด้วยเสียมนี่,
  เมื่อท่านกำลังออกจากสุสานทางด้านนี้.
พ.ต. ๑. น่าสงสัยเต็มที: คุมภาตาไว้เถิดเรา.
  เจ้านคร และบริวาร ออก.
เจ้า. เหตุการณ์ร้ายแรงใดได้บังเกิดโดยด่วนเล่า,
  จนต้องเรียกตัวเราจากไสยายามดึกนี้ ?
  คาปุเล็ต, คุณหญิงคาปุเล็ต, และคนอื่น ๆ ออก.
คาปุ. เหตุใหญ่อะไรเล่าที่กู่ห้องกลางธานี ?
คุณหญิง ค. คนในแถววิถีออกชื่อ “โรเมโอ” นา,
  บ้างว่า “จูเลียต,” และว่า “ปารีส;” และวิ่งมา
  ด้วยเสียงโจทกันจ้าสู่ห้องศพสกุลเรา.
เจ้า. นี่ภัยอะไรมากระทบโสตของเราเล่า ?
พ.ต. ๑ ที่นี้, พระทูลเกล้า, เคานตีปารีสตายนอน;
  และโรเมโอตาย; และจูเลียต, ซึ่งแต่ก่อน
  ได้ตาย, บัดนี้หล่อนตัวยังอุ่นและตายใหม่.
เจ้า. ค้น, หา, และสืบฆาฏะกรรมเกิดขึ้นอย่างไร.
พ.ต. ๑. นี่ตัวภาตาไซร้, กับบ่าวโรเมโอนั้น,
  มีพร้อมซึ่งเครื่องมืออาจใช้เปนแม่นมั่น
  เพื่อเปิดอุมงค์อันฝังศพนี้โดยดายได้.
คาปุ. โอ้อก! - โอ้หล่อนดูธิดาเราโลหิตไหล!
  กั้นหยั่นนี้ผิดไป, เพราะ, ดูโน่น, ฝักของมัน
  อยู่ว่างที่ฃ้างหลังของชายมอนตะคิวนั่น,
  มาเฃ้าฝักผิดดันเฃ้าสู่ทรวงลูกเราจัง !
คุณหญิง ค. โอ้โอ๋! เห็นนี่ไซร้ประหนึ่งได้ยินระฆัง
  เดือนความชราตั้งหน้าเฃ้าสู่มรณะภัย !
  มอนตะคิวและคนอื่น ๆ ออก.
เจ้า. มาเถิด, มอนตะคิว; เพราะตื่นขึ้นแต่ดึกไซร้,
  พอหันเห็นลูกใหญ่และทายาทนอนอยู่นี่.
มอน. โอ้โอ๋! พระทูลเกล้า, เมียฃ้าเจ้าตายคืนนี้;
  โศกเพราะลูกชายที่ถูกขับห้ามซึ่งลมปราณ:
  ทุกข์ใหญ่ใดอีกจับชราภาพฃ้าประหาร ?
เจ้า. ดู, ท่านคงได้เห็น.
มอน. โอ้รู้มิทันกาล ! มรรยาทเปนฉันใด,
  เจ้าจึ่งมาด่วนตายไปเสียก่อนบิดาได้ ?
เจ้า. บัดนี้เราขอให้งดพิไรร่ำโกลา,
  จนกว่าจะได้สอบสวนรู้เรื่องอันกังฃา,
  อีกได้ทราบซึ่งสาเหตุ, ต้นเหตุ, ตลอดผล;
  แล้วเราจึ่งจะช่วยเปนทุกข์ด้วยท่านทุกคน,
  และนำท่านจรดลถึงตาย: บัดนี้ขอที,
  จงข่มเคราะห์ร้ายไว้ในอำนาจแห่งขันตี.-
  นำตัวผู้ที่มีข้อสงสัยทั้งปวงมา.
ลอ. รูปนี้สำคัญมาก, สามารถช่วยน้อยนักหนา,
  แต่น่าสงสัยกว่าใคร ๆ, เพราะกาลและที่
  ทำให้หนักแก่รูป, ในเรื่องฆาฏะกรรมนี้;
  และรูปยืนอยู่นี่, เพื่อกล่าวโทษและแก้ใข
  ตัวเองที่ถูกติและตัวเองแก้ตัวไซร้.
เจ้า. จงเล่าโดยทันใดตามรู้เห็นในเรื่องนี้.
ลอ. รูปจะกล่าวโดยย่อ, เพราะลมหายใจที่มี
  ไม่มากมายเท่าที่มีเรื่องราวน่าเบื่อครัน.
  โรเมโอ, ผู้ตาย, เปนสามีจูเลียตนั้น;
  และนาง, ผู้อาสัญ, เปนเมียโรเมโอสนิท:
  รูปเองแต่งงานเฃา; และเมื่อวันอาวาห์ปิด
  ติบอลต์สิ้นชีวิต, และเพราะเฃาวายชีวา
  เจ้าบ่าวผู้แต่งใหม่ถูกขับไล่จากภารา;
  เหตุนั้น, มิใช่อาลัยติบอลต์, จูเลียตศัลย์.
  ฝ่ายท่าน, เพื่อตัดโศกซึ่งครอบงำบุตรีนั้น,
  บังคับให้หล่อนมั่น, และคิดจัดการอาวาห์,
  กับเคานติปารีส: หล่อนไปหาอาตมา,
  และดูราวจะบ้าขอให้ช่วยหาวิธี
  ทำให้หล่อนได้พ้นจากอาวาห์ที่สองนี้,
  หาไม่ในกุฎีนั้นเองหล่อนจะฆ่าตน.
  ฝ่ายรูป, ด้วยความรู้, จึ่งให้แด่นิรมล
  ซึ่งยานิทราดล; อันเปนผลปรากฎชัด
  เช่นรูปเจตนา, เพราะยาทำให้นงรัตน์
  ราวสิ้นชีพถนัด: และถึงโรเมโอมี
  สาราให้มายังที่นี้พลันณคืนนี้,
  เพื่อช่วยพาโฉมศรีไปจากหลุมที่ฝากไว้,
  เพราะถึงกำหนดฤทธิ์แห่งโอสถจะหมดไซร้.
  แต่ผู้ที่รับใช้ถือสารา, ภาตาจอน,
  พะเอินไปไม่รอดโดยจำเปน, และคืนก่อน
  ได้คืนสารักษรของรูป. แล้ว, รูปเอกา,
  เมื่อถึงยามกำหนดที่นางจะตื่นนิทรา,
  จึ่งมาเพื่อจะพาหล่อนไปจากอุมงค์นี้,
  จงจิตจะได้ซ่อนบังอรไว้ในกุฎี
  จนโอกาสจะมีเพื่อเรียกโรเมโอมา:
  แต่เมื่อรูปมาถึง, ไม่ช้านานก่อนเวลา
  ที่นางตื่นนิทรา, ณที่นี้อนาถครัน
  เห็นท่านปารีสและโรเมโอซื่ออาสัญ.
  นางตื่น; รูปก็พลันวอนนางให้จรลี
  และทนกิจจะการแห่งสวรรค์ด้วยขันตี:
  แต่ยินเสียงรูปนี้พรั่นรีบจากอุมงค์ไป,
  และหล่อน, โศกเหลือล้น, จะไปด้วยก็หาไม่,
  แต่, ตามที่เฃ้าใจ, คงปลงชีพตนเองมั่น.
  รูปทราบเพียงเท่านี้; และส่วนการวิวาห์นั้น
  นางนมรู้เหมือนกัน: และถ้าเหตุการณ์ใด ๆ
  พลาดพลั้งเพราะรูปผิด, จงเอาชีพของรูปไซร้
  พร่าเสียโดยทันใดในกาลก่อนที่ถึงกาล
  พลีซึ่งอำนาจกฎหมายแรงกำแหงหาญ
เจ้า. เราเคยรู้จักท่านเปนผู้อยู่ในศีลธรรม์,-
  ไหนบ่าวโรเมโอ? จะให้การอย่างไรกัน ?
บัล. ฃ่าวจูเลียตอาสัญ ฃ้าเจ้านำบอกนายฃ้า;
  แล้วก็โดยด่วนท่านจริกจากมันตุวา
  สู่ที่นี้เอง, มาอนุสสาวรีย์นี้.
  สารานี้ท่านสั่งส่งบิดาอย่าช้าที,
  และเมื่อมาห้องผี, ท่านคาดโทษถึงชีวา
  แม้ฃ้ามิไปพ้นและปล่อยท่านไว้เอกา.
เจ้า. ส่งสารให้กูนา; กูจะอ่านและวิจารณ์.-
  ไหนเด็กของเคานตีที่ไปตามนครบาล ?-
  อ้ายเด็ก, จงให้การนายเจ้ามานี่ทำไม ?
เด็ก. มาพร้อมด้วยมาลีโรยที่หลุมของทรามวัย;
  และท่านนั้นสั่งให้ฃ้ายืนห่าง, ฃ้าทำฉนั้น:
  ไม่ช้ามีชายถือไฟมาเปิดอุมงค์พลัน;
  และในไม่ช้านั้นนายชักดาพออกประหาร;
  แล้วฃ้าก็หนีไปเพื่อเรียกพวกนครบาล.
เจ้า. สารนี้เปนพยานคำให้การของภาตา,
  แถลงเรื่องรักกัน, และฃ่าวตายของกัญญา:
  และในนี้เขียนว่าเฃานั้นซื้อยาพิษได้
  จากคนฃายยาจน, และด้วยยาพิษตั้งใจ
  มายังอุมงค์ใฝ่ตาย, นอนเคียงจูเลียตศรี.-
  คาปุเล็ต! - มอนตะคิว!- อยู่ไหนเล่าสองอรี ?-
  เห็นไหมว่าโทษมีเพราะโทโษอันแรงหนัก,
  จนสรวงหาทางพร่าความสุขท่านด้วยความรัก;
  และเรา, อะลุ่มนักในการที่วิวาทกัน,
  ก็ต้องเสียญาติ์สอง: ทั่วทุกคนถูกลงทัณฑ์.
คาปุ. พี่มอนตะคิว, พลันยื่นมือจับกับน้องยา,
  นี่เปนสินสอดลูก, เพราะจะขอให้ยิ่งกว่า
  นี้อีกไม่ได้นา.
มอน. แต่พี่ให้น้องอีกได้ :
  เพราะพี่จะหล่อรูปสุดาด้วยเอกอุไร,
  ซึ่งแม้ว่าตราบใดเวโรนายังคงนาม
  จะไม่ให้รูปใดเปรียบปานได้ในเชิงงาม
  กับรูปแม่นงรามจูเลียตผู้ทรงสัจจา.
คาปุ. โรเมโอให้งามเท่าจะนอนเคียงคู่ภรรยา;
  สละน้อยนักหนาเพื่อล้างหมดอะไมตรี!
เจ้า. โอ้ว่าทิวามลประดิษฐ์อวิภาตะสันตี;
  อาทิตยะเศร้ากมลหรี่, บ่มิเยี่ยมณเมฆา:
  ไปเถิด, และพร้อมมนสะเรื่องคติโศกะปรึกษา;
  บางคนจะได้อภยะนา, นรผิดจะลงพัณฑ์: [๕๔]
  เพราะแต่อดีตะบ่มิมีคติเทียบณส่วนศัลย์
  ยิ่งกว่าประวัตติปิยะฉันทะจุเลียตและโรเมโอ.
  [เฃ้าโรงหมด.]

----------------------------

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ