ตอนที่ ๓

​ถิ่นเดิม. กุฎีของภาตาลอเรนซ๎.

ภาตาลอเรนซ๎, ถือกระเช้า, ออก.

ลอเรนซ๎. ตาหม่นแห่งทิวายิ้มกับมลราตรี,
  แผ่ผ่องซึ่งรัศมีณเมฆพ่างบุรพา;
  และมืดกระจายพร้อยเหมือนคนเมาเซไปมา
  จากทางแห่งทิวาและล้อเพลิงแห่งระพี:
  บัดนี้ก่อนภาณุส่องแสงจากตาอัคคี
  เพื่อวันสว่างดีและน้ำค้างคืนแห้งไป,
  เราต้องหาของเต็มในตะกร้าของเราไซร้
  คือหาต้นยาใส่อีกบุบผารสหอมหวาน.
  ธรณีอันเปนแม่ของโลกเปรียบเหมือนสุสาน;
  และจากครรภ์นั้นบุตร์ต่าง ๆ พรรณบังเกิดมี
  ซึ่งเราณที่นี้เหมือนทารกย่อมได้ยล,
  หลายอย่างบ้างมีคุณะวิเศษสุดวิมล,
  บ้างดีเพื่อบางคน, แต่ทุกอย่างต่างๆ กัน.
  อ้า, คุณวิเศษมวลมีอยู่มากอยู่มายครัน
  ​ในหญ้า, พฤกษะพรรณ, ศิลา, อีกสรรพคุณ:
  เพราะว่าในโลกนี้ไม่มีสิ่งใดทารุณ
  จนปราศะจากคุณสำหรับโลกรับผลดี;
  หรือสิ่งใดดีเลิด, แต่หากใช้ไม่ถูกที,
  กลับร้ายไปก็มี, เพราะเหตุผิดทำนองใช้:
  คุณนั้นแม้ใช้ผิดก็อาจกลายเปนโทษได้,
  และโทษบางอย่างไซร้อาจงามเพราะประพฤติดี.
  ในกลีบอันอ่อนแห่งดอกไม้ดอกหนึ่งนี้
  พิษแฝงอยู่ก็มีอีกทั้งแรงภิสัชมาก:
  เพราะนี่, ถ้าแม้ดม, สุคนธ์รมรื่นทุกภาค;
  แม้ลิ้ม, ก็อาจพรากวิญญาณสิ้นจากดวงใจ.
  เหมือนสองกษัตร์คู่อริตั้งค่ายอยู่ไซร้
  ในคนอีกทั้งในพฤกษา, คือโทษและคุณ;
  และแม้แห่งใดโทษะเปนใหญ่ก็ทารุณ
  เหมือนหนอนบ่อนฆ่าคุณและพฤกษาล้มระเน.
  โรเมโอ ออก.
โรเมโอ. ฃ้าขอคำนับน้อม, หลวงพ่อ.
ลอ. เบเนดิซิเต [๑๖]
  ชิวหาใครณเวลาเช้ามากล่าวปราไสย ?
  ​ลูกเอย, อันเศียรเจ้าจะมีป่วยประการใด
  จึ่งจากที่นอนไคลคลาแต่เช้าถึงปานนี้:
  วิตกย่อมสิงอยู่ที่ตาคนชราซี,
  และใครวิตกมี, นิทระย่อมบ่เนานาน;
  แห่งใดเยาว์วัยปราศจากวิตกและวิจารณ
  นอนอยู่เกษมสานด์, ที่นั้นนิทระอยู่ยง:
  ดังนี้การตื่นเช้าของเจ้านี้ฃ้าเห็นคง
  เปนเพราะต้องฟื้นองค์ขึ้นโดยเหตุพยาธี;
  หรือมิฉนั้น, ฃ้าคงทายถูกละครานี้,
  โรเมโอในราตรีนี้คงไม่ได้นิทรา.
โรเมโอ. ข้อหลังนี้ถูก; ลูกได้พบสิ่งสำราญกว่า.
ลอ. พระโปรดยกบาปนา! อยู่กับรอสะไลนหรือ ?
โรเมโอ. กับรอสะไลน, อ๋อ, เปล่าหลวงพ่อที่นับถือ;
  ลูกลืมนามนั้น, รื้อถอนโศกปวงแห่งนามนั้น.
ลอ. ดีแล้วละลูกรัก: แต่ก็ลูกไปไหนกัน ?
โรเมโอ. ฃ้าขอแถลงพลัน, ก่อนหลวงพ่อถามอีกครา.
  ฃ้าได้ไปกินเลี้ยงกับศัตรูของตูฃ้า,
  และต้องบาดแผลมาเพราะคนหนึ่งณที่นั้น,
  ทั้งเฃาก็บาดเจ็บ: การเยียวยาต้องรวมกัน
  ​อยู่ที่หลวงพ่ออันอาจช่วยด้วยโอสถดี;
  ลูกนี้ไม่อาฆาฎเลย, เจ้าฃ้า; เพราะครานี้,
  ความขอของลูกมีผลแด่เฃาด้วยปานกัน.
ลอ. พูดตรง ๆ, ลูกชาย, ขยายความแจ่มแจ้งพลัน;
  สารภาพเคลือบคลุมนั้นจะรับยากซึ่งอภัย.
โรเมโอ. เช่นนั้นขอเรียนตรงว่าจิตฃ้ารักจอดใจ
  ที่บุตรีทรามวัยคาปุเล็ตตะเศรษฐี:
  ทั้งนางก็รักฃ้า, เช่นฃ้ารักยอดนารี;
  พร้อมหมด, เว้นแต่ที่ท่านจะทำให้พร้อมได้
  โดยเษกสมรสฉนั้น; อันการพบกันเมื่อใด,
  แห่งไหน, และอย่างไร, ทั้งการเกี้ยวตกลงกัน,
  ลูกจะขอเรียนเมื่อภายหลัง; แต่จงโปรดฉัน,
  ขอจงตกลงพลันแต่งงานใช้เราวันนี้.
ลอ. เสนต์ฟรานซิสประเสริฐ, ช่างกลับกลายไปเร็วรี่ !
  อันรอสะไลนที่ลูกเคยรักเปนหนักหนา,
  ทั้งได้เสียพลันหรือ ? รักของชายหนุ่มเฃาว่า
  อยู่เพียงที่ดวงตา, มิใช่แน่วณดวงใจ.
  เยสูมารียา, อันน้ำตามากกระไร
  ได้อาบแก้มเจ้าไซร้เพราะรักรอสะไลนเฉลา !
  น้ำเค็มมากมายใขให้หลั่งไหลลงเปลืองเปล่า,
  ​เพื่อดองรักนั้นเล่า, แต่มันก็ไม่รู้รส !
  ตวันยังมิทันไล่เมฆถอนใจจากฟ้าหมด,
  เสียงครวญยังปรากฎในกรรณแก่ของฃ้านี้;
  ที่แก้มของลูกยาดูเหมือนรอยจะยังมี
  แห่งอัสสุชลที่ยังมิลบมิเลือนไป.
  ถ้าเจ้าเคยเปนตัวและโศกเปนของเจ้าไซร้,
  เจ้าและโศกาลัยเปนของรอสะไลนนั้น:
  และกลับใจแล้วหรือ ? จงกล่าวภาษิตนี้พลัน:
  สัตรีต้องล้มมั่น, เมื่อชายไร้ความมั่นคง.
โรเมโอ. หลวงพ่อเคยติฃ้าเพราะรักรอสะไลนยง.
ลอ. ฃ้าติแต่การหลง, มิใช่รักนะศิษย์เอย.
โรเมโอ. และสอนให้ฃ้าฝังรัก.
ลย. ไม่ใช่ในหลุมเลย
  ฝังหนึ่งแล้ว, เชิดเชยอีกหนึ่งรักแทนขึ้นมา,
โรเมโอ. ฃ้าขออย่าตินัก : ผู้ที่รักบัดนี้นา
  เมตตาตอบเมตตาและรักตอบรักฃ้านี้;
  นางโน้นมิได้เปนเช่นนั้น.
ลอ. อ๋อ, หล่อนรู้ดี
  ว่ารักของลูกนี้เหมือนเพ้อพล่อยบ่รู้สาร.
  แต่มาเถิด, เจ้าหนุ่มผู้โลเล, ไปอย่านาน,
  ​ฃ้าจะอุปะการในส่วนหวังและตั้งใจ;
  เพราะการสมรสนี้อาจมีผลพิสิฐได้,
  โดยปราบโทษะให้สองสกุลสมานฉันท์์.
โรเมโอ. ไปเถิดจากที่นี้; ตูฃ้ามีจิตร้อนครัน.
ลอ. ช้ากอบสัมปะชัญญ์; ใครวิ่งนักมักล้มไป. [พากันเฃ้าโรง.]

 

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ