องก์ที่ ๒

ตัวเบิกโรงออก.

ตัวเบิกโรง. ความใคร่เหมือนคนแก่จวนจะตายนอนนิ่งแซ่ว,
  ความรักหนุ่มสาวแน่วนั่งคอยรับทรัพย์สินไซร้:
  หญิงงามซึ่งความรักร่ำหาอีกยอมตายให้,
  เปรียบจูเลียตทรามวัย, ก็พลันเสื่อมซึ่งราศี.
  อันโรเมโอมีหญิงรักและรักอีกที,
  ทั้งสองต่างคนมีความหลงรูปพิไลยงาม,
  แต่กับศัตรูฝ่ายผู้ชายจะต้องกล่าวความ,
  ฝ่ายหญิงพยายามลักเหยื่อรักจากเบ็ดแหลม:
  เพราะเปนอรี, ชายไม่สามารถเฃ้าแนบแนม
  เพื่อเผยพจีแซมสาบาลรักอย่างชู้ชาย;
  และนางก็รักมาก, แต่มีน้อยในอุบาย
  ที่จะได้สมหมายพบคู่รักที่ใด ๆ.
  แต่ว่าสิเน่ห์ช่วยให้แรง, หาทางพบได้,
  ช่วยตัดสิ่งขัดใจด้วยชื่นจิตสุปรีดี. [เฃ้าโรง.]

 

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ