| จอน. |
ภาตาแห่งฟรานซิสคัน ผู้เลิดล้ำธรรม ! ท่านผู้เจริญเจ้าฃา ! |
| |
ภาตาลอเรนซ๎ ออก. |
| ลอ. |
ฟังศัพท์สำเนียงเปนภาตาจอนจำได้นา.- |
| |
กลับดีจากมันตุวา; โรเมโอว่ากระไร ? |
| |
หรือ, หากฃ่าวจดอยู่, ก็ขอส่งสาราให้. |
| จอน. |
เมื่อฃ้านี้ได้ไปหาเพื่อนบวชผู้ตีนเปล่า, |
| |
ผู้ร่วมคณะ, เพื่อชวนไปเพื่อนตูฃ้าเจ้า, |
| |
เธอนั้นไปเยี่ยมเฃาผู้ไข้ในนครนี้, |
| |
และเมื่อพบเธอแล้ว, พนักงานแห่งธานี |
| |
สงสัยสองเรานี้ว่าได้ไปในเคหา |
| |
ที่มีโรคระบาทว์แรงร้ายอยู่แห่งนั้นนา, |
| |
จึ่งปิดทวารา, มิให้เราออกจากนั่น, |
| |
ฉนั้นการจะไปมันตุวาก็หยุดพลัน. |
| ลอ. |
ก็สาราของฉันถึงโรเมโอใครถือไป ? |
| จอน. |
สารายังอยู่นี่,-เพราะฃ้าเจ้าส่งมิได้, |
| |
อีกหาผู้รับใช้ถือมาคืนก็สุดหา, |
| |
เพราะทุก ๆ คนแสนจะกลัวติดซึ่งโรคา. |
| ลอ. |
เคราะห์ร้ายจริง ๆ นา ! สังฆะช่วยด้วยครานี้, |
| |
มันไม่ใช่สาราไร้สาระ, แต่ความมี |
| |
สำคัญเปนพ้นที่; แม้เพิกเฉยละเลยไว้ |
| |
ภัยอาจจะมากมวล, ภาตาจอน, จงรีบไป |
| |
หาเหล็กแชลงให้, แล้วรีบนำอย่าเนิ่นนาน |
| |
มายังกุฎีฃ้า. |
| จอน. |
ฃ้าจะไปหาสิ่งประสงค์มาบัดนี้, ท่าน. [เฃ้าโรง.] |
| ลอ. |
เราต้องไปสุสานโดยลำพังมิรอช้า; |
| |
อีกเพียงสามชั่วโมงจูเลียตจะฟื้นขึ้นมา: |
| |
หล่อนคงจะต่อว่าเราเพราะโรเมโอไซร้ |
| |
จะได้ทราบเหตุการณ์ทั้งปวงก่อนก็หาไม่; |
| |
เราจะมีสารไปอีกครั้งที่มันตุวา, |
| |
และซ่อนหล่อนในกุฎิ์ว่าโรเมโอนั้นจะมา: |
| |
โอ้ศพมีชีวา, ถูกขังในห้องไว้ผี. [เฃ้าโรง.] |
