ตอนที่ ๑

​เวโรนา. ลานแห่งหนึ่ง,

เมอร์คิวชิโอ, เบ็นโวลิโอ, ออก พร้อมด้วยเด็กรับใช้และทนาย.

เบ็น. ฃ้าขอชวนเพื่อนยา, เมอร์คิวชิโอ, จงกลับหลัง :
  วันนี้มันร้อนจัง, และพวกคาปุเล็ตพล่าน,
  และ, ถ้าเราพบ, เราคงไม่พ้นพิพาทพาล;
  บัดนี้, คิมหะกาล, เลือดร้อนมักจะเดือดบ้า.
เมอร์. เพื่อนเหมือนคนจำพวกที่พอเฃ้าไปในโรงสุราก็เอาดาพวางโครมลงที่บนโต๊ะและพูดว่า, “ขอพระเจ้าจงโปรดอย่าทำให้ฃ้าต้องใช้เจ้าเลย !” แล้วก็ด้วยฤทธิ์แห่งถ้วยที่สอง ชักดาพนั้นออกท้าผู้ฃายสุรา, เมื่อแท้จริงไม่มีความจำเปนอะไรเลย.
เบ็น. ฉันเปนคนเช่นนั้นหรือ ?
เมอร์. นี่แน่, นี่แน่, ในเวลาโกรธเพื่อนเองก็เปนคนเลือดร้อนไม่น้อยกว่าใคร ๆ ในอิตาลี, และยั่วให้โกรธก็ง่าย, และโกรธก็ง่ายเมื่อยั่ว.
เบ็น. อะไรอีกเล่า ?
เมอร์. มิได้, แต่ถ้ามีคนเช่นนั้นสองคน, ในไม่ช้าคงไม่มีเหลือ, เพราะคนหนึ่งคงฆ่าอีกคนหนึ่ง. เพื่อนหรือ! เพื่อนอาจที่​จะวิวาทได้กับชายอีกคนหนึ่งเพราะเฃามีเครามากกว่าเพื่อนเส้นหนึ่งหรือน้อยกว่าเส้นหนึ่ง. เพื่อนอาจจะวิวาทกับคนที่บีบเปลือกลูกไม้, โดยไม่มีสาเหตุอื่นนอกจากที่ตาของเพื่อนเปนสีน้ำตาล; ตาไหน, นอกจากตาอย่างนั้น, จะสามารถเสาะแสวงหาเหตุวิวาทได้ดังนั้น? หัวของเพื่อนเต็มไปด้วยข้อวิวาทเท่า ๆ กับใข่เต็มไปด้วยเนื้อ, แต่หัวของเพื่อนก็ถูกตีเสียจนเปื่อยเหมือนใข่เน่าเพราะวิวาท. เพื่อนได้เคยวิวาทกับคนคนหนึ่งในการที่เฃาไอกลางถนน, เพราะเฃาได้ทำให้หมาของเพื่อนที่นอนตากแตดอยู่นั้นตื่นขึ้น. จริงไหมเพื่อนได้เคยขัดใจกับช่างตัดเสื้อคนหนึ่งเพราะเฃาใส่เสื้อใหม่ก่อนวันอีสเตอร์ ? กับอีกคนหนึ่ง, เพราะเฃาผูกเกือกใหม่ด้วยแพรแร่งเก่า ? แต่กระนั้นเพื่อนยังจะมีหน้ามาสอนฉันไม่ให้ก่อวิวาท!
เบ็น. ถ้าฉันมักวิวาทเท่า ๆ กับเพื่อนละก็, ใคร ๆ จะเช่าชีวิตของฉันไปสักชั่วโมงกับหนึ่งภาคก็เห็นจะได้โดยง่ายเทียวละ.
เมอร์. เช่าหรือ! เฉาว่าไม่ถูก!
  ติบอลต์ กับ พรรคพวก ออก.
เบ็น. ให้หายหัวสิ, พวกคาปุเล็ตมาแล้ว.
เมอร์. ให้ส้นตีนหายสิ, ฉันไม่อินังเลย.
​ติบ. ตามมาใกล้ ๆ, เพราะฉันจะพูดกับเฃานา.-
  สบายหรือ, นายจ๋า; พูดสักคำด้วยหนึ่งนาย.
เมอร์. และคำเดียวกับคนหนึ่งในสองเท่านั้นหรือ ? เอาควบกับอะไรอีกด้วยเถิด; เอาเปนพูดคำหนึ่งกับตีทีหนึ่งเปนไร.
ติบ. ท่านคงจะเห็นว่าผมเต็มใจเพียงพอละขอรับ, ถ้าท่านจะให้โอกาศแก่ผม.
เมอร์. ก็ท่านจะฉายเอาโอกาศโดยไม่ต้องให้บ้างไม่ได้เทียวหรือ ?
ติบ. เมอร์คิวชิโอ, ท่านชอบผสมวงกับโรเมโอ,-
เมอร์. ผสมวง ! อะไร, ท่านเกณฑ์ให้เราเปนนักดนตรีหรือ? ถ้าท่านมาเกณฑ์ให้เราเปนนักดนตรีละก็, อย่าพึงหวังว่าจะได้ฟังอื่นนอกจากเสียงเพี้ยนเลย: นี่คันซอของฉัน: นี่แหละเปนเครื่องที่จะทำให้ท่านเต้นรำละ. ฉิ ๆ, ผสมวง!
เบ็น. เรามาพูดกันอยู่ณที่ผู้คนผันผาย :
  จงพากันยักย้ายไปสู่ที่ระโหฐาน,
  หรือพูดอย่างใจเย็นแถลงเรื่องเคืองรำคาญ,
  หรือพรากกันไป, ลานแห่งนี้ตามากมวลมอง.
เมอร์. ตาคนก็มีไว้สำหรับดู, เชิญเฃาจ้อง:
  ฉันนี้ไม่ขอต้องหลีกไปเพื่อชอบใจใคร.
  ​โรเมโอ ออก.
ติบ. เออ, นาย, ขอเลิกกัน; คนของฉันมาแล้วไซร้.
เมอร์. ให้ตายสิ, ฉันไม่เห็นแต่งเครื่องแบบทนาย :
  หากท่านเฃ้าสนาม, เฃาอาจตามท่านผันผาย;
  เช่นนั้นเท่านั้นนายอาจเอาเฃาตามหลังจร.
ติบ. โรเมโอ, ความรักฃ้ามิอาจหาซึ่งสุนทร
  พจน์กล่าวกว่านี้ก่อน,-อันตัวมึงแสนจัญไร.
โรเมโอ. ติบอลต์, สาเหตุมีที่ฉันควรรักเพื่อนไซร้
  ช่วยฉันให้อภัยณความโกรธอันควรที่
  เพราะคำปราไสยฉนั้น: ความจัญไรฉันไม่มี:
  ดังนั้นขอลาที; เพื่อนนี้ไม่รู้ใจฉัน.
ติบ. อ๊ะ, นี่ไม่ลบล้างความเจ็บแค้นแสนมากครัน
  ที่เจ้าทำแก่ฉัน; ฉนั้นมาชักดาพไว.
โรเมโอ. ฉันขอยืนยันไม่ได้ให้ร้ายเพื่อนอย่างใด,
  แต่รักเพื่อนยิ่งใหญ่กว่าเพื่อนเองอาจล่วงรู้,
  จนกว่าจะรู้เหตุที่ฉันควรรักเพื่อนอยู่;
  ฉนั้นคาปุเล็ตผู้เลิด, นามนั้นฉันรักไซร้
  เสมอด้วยนามของฉันเอง, เพื่อนจงพอใจ
เมอร์. โอ้, นิ่ง, ยอมเฃาได้อย่างเสื่อมเสียกิติคุณ!
  ​อัลละส๎ตอคคาตะ [๒๘] ต้องเปนไปตามแต่บุญ. [ชักดาพ.]
  ติบอลต์, แมวทารุณ, เดินด้วยกันเถิดเปนไร.
ติบ. ท่านจะต้องประสงค์สิ่งใดที่ฃ้าเจ้า ?
เมอร์. ท่านพญาแมวเอ๋ย, ฃ้าเจ้าไม่ต้องการอะไรนอกจากชีวิตของท่านชีวิตหนึ่งในเก้าที่ท่านมีอยู่ [๒๙] และ, ถ้าท่านให้โอกาศแก่ฃ้าเจ้าต่อไป, ฃ้าเจ้าก็จะทุบชีวิตที่เหลืออีกแปดนั้นให้งอมทีเดียว. ท่านจะฉวยหูดาพดึงออกมาจากซองหรือยัง? ไว ๆ เฃ้า, หาไม่ดาพของฃ้าเจ้าจะไปเฉี่ยวอยู่ริมหูของท่านก่อนที่ดาพของท่านชักออกมา.
ติบ. ฃ้าเจ้าเล่นกับท่านละ. [ชักดาพ.]
โรเมโอ. เมอร์คิวชิโอเพื่อน, จงเก็บดาพเสียหันใด.
เมอร์. มา, นาย, ปัสสาโด ! [๓๐] [ต่อสู้กัน.]
โรเมโอ. เบ็นโวลิโอ, ไว; ช่วยปัดดาพคนโมโห.
  นาย, นาย, น่าอายนัก, จงงดการอันโยโส !
  ติบอลต์, เมอร์คิวชิโอ, เจ้านายทรงกำชับไว้
  มิให้วิวาทกลางถนนแห่งเวโรนไซร้.
  ติบอลต์, เลิกทันใด! เมอร์คิวชิโอ!
เมอร์. ฉันเจ็บแท้.
  ห่ากินเถิดทั้งสองสกุล! ฉันนี้เสร็จแน่.
  เฃาไปเสียแล้ว, แลไม่เจ็บ.
​เบ็น. เพื่อนเจ็บหรือไฉน ?
เมอร์. เออ, เออ, ถูกข่วนหน่อย; แต่มันก็พอใช้ได้.
  เด็กของฉันอยู่ไหน ! เฮ้ย, อ้ายถ่อย, ตามหมอมา.
  [เด็กเฃ้าโรง.]
โรเมโอ. ใจดีไว้เถิด, เพื่อน; แผลคงไม่ร้ายหนักหนา.
เมอร์. จริง, มันไม่ลึกเท่าบ่อ, หรือกว้างเท่าประตูโบถ, แต่ก็คงพอแล้ว: ถามหาฉันพรุ่งนี้, คงจะได้ข่าวว่าฉันศพแล้ว. ฉันน่ะมันหมดเวลาละสำหรับโลกนี้.- ห่ากินทั้งสองสกุล !- ตายโหงสิ ! อ้ายหมา, อ้ายหนูพุก, อ้ายหนูผี, อ้ายแมว, ข่วนเอาคนตายได้! อ้ายนักเลงโต, อ้ายระยำ, อ้ายจัญไร, ที่ต่อสู้ราวกับท่องสูตร์เลข !- ก็กงการอะไรของเพื่อนจึ่งได้เฃ้ามาแซกแซง? ฉันถูกเจ็บใต้แขนของเพื่อนเทียวนะ.
โรเมโอ. ฉันนี้เจตนาทุกอย่างเพื่ออย่างยอดดี.
เมอร์. เบ็นโวลิโอ, ช่วยพาฉันเฃ้าในเรือนที,
  ฉันสลบณบัดนี้. ห่ากินทั้งสองสกุล!
  เฃาทำฉันเปนเหยื่อของหนอนแล้ว: จริงพ่อคุณ,
  ฉันนี้แลสิ้นบุญ: โอย, สองวงศ์จงฉิบหาย!
  [เมอร์คิวชิโอกับเบ็นโวลิโอเฃ้าโรง.]
​โรเมโอ. สุภาพบุรุษนี้, ผู้พระญาติของเจ้านาย,
  และยอดมิตร์สหายของเรา, เจ็บเจียนมรณา
  เพราะเราเองเปนเหตุ: ทั้งเกียรติ์เราก็ถูกพร่า
  โดยคำติบอลต์ด่า,- ติบอลต์, ซึ่งเร็ว ๆ นี้
  ได้เปนญาติของเรา. โอ้จูเลียตสวาทศรี,
  ความงามของหล่อนนี้ทำฉันกลายเปนหญิงไป,
  และหล่อนบันดาลความกล้าหาญอ่อนหย่อนลงได้.
  เบ็นโวลิโอกลับออก.
เบ็น. โรเมโอ, โอ้อาลัย, เมอร์คิวชิโอม้วยชีวัน !
  วิญญาณอันหาญกล้าได้ลอยแล้วสู่แดนสวรรค์,
  จากภพนี้โดยพลันและโดยด่วนเกินควรแท้.
โรเมโอ. ลางร้ายณวันนี้ถึงวันน่ามีผลแผ่;
  นี่เริ่มประเดิมแน่ซึ่งโศกอื่นอันจำมี.
  ติบอลต์กลับออก.
เบ็น. ติบอลต์เจ้าโทโษเดินกลับมาอีกแล้วนี่.
โรเมโอ. อยู่ดี, และอวดดี ! และเมอร์คิวชิโอมรณ !
  ไปสู่สวรรค์เถิด, ความใจดีอย่างโอนอ่อน,
  และโกรธเหมือนไฟฟอนเปนกิจกูแต่นี้ไป!
  นี่แน่, ติบอลต์, จงรับคืนคำว่า “จัญไร”
  ซึ่งมึงเมื่อกี้ให้! อันวิญญาณเมอร์คิวชิโอ
  ​อยู่เหนือหัวของเรามิเท่าใดดอก, อโห,
  คอยมึงผู้พาโลเพื่อเปนเพื่อนเดินทางไป:
  ไม่มึงก็กู, หรือทั้งคู่ต้องไปด้วยไซร้.
ติบ. มึง, เด็กอัปรีย์ใหญ่, ตัวมึงเคยเปนเกลอมัน,
  จะไปกับมันซี.
โรเมโอ. บัดเดี๋ยวนี้ได้เห็นกัน.
  [ต่อสู้กัน; ติบอลต์ล้ม.]
เบ็น. โรเมโอ, รีบไปพลัน ! เร็ว ๆ พี่, จงรีบไป!
  พวกนาครระอึง, และติบอลต์ก็บรรลัย :
  ยืนงงอยู่ทำไม : เจ้าคงสั่งผลาญชีวี
  แม้เฃาจับพี่ได้ : ไป! รีบไป! ไปบัดนี้!
โรเมโอ. โอ้, เคราะห์ทำแก่พี่เหมือนของเล่น !
เบ็น. คงอยู่ไย?
  [โรเมโอเฃ้าโรง.]
  นาคร, ฯ ล ฯ, ออก.
นาครที่ ๑. ผู้ฆ่าเมอร์คิวชิโอนั้นวิ่งหนีไปทางไหน ?
  ติบอลต์, ผู้ร้ายไซร้, ไปทางใดยามวิ่งหนี ?
เบ็น. ติบอลต์นอนอยู่นั่น.
นาครที่ ๑. เชิญนายมาด้วยฃ้านี้;
  ในนามจอมบุรีฃ้าสั่งนายจงทำตาม.
  ​เจ้าและบริวารออก; มอนตะคิว, คาปุเล็ต, กับภรรยา, และคนอื่น ๆ ออกด้วย.
เจ้า. ไหนเล่าบุคคลโหดผู้ก่อโทษกลีลาม ?
เบ็น. พระจอมบุรีราม, ฃ้าทูลได้ทุกสิ่งอัน
  แจ้งเหตุอันแรงร้ายแห่งวิวาทฉกาจฉกรรจ์:
  บุรุษนอนอยู่นั่น, ซึ่งโรเมโอได้ประหาร,
  คือผู้ฆ่าเมอร์คิวชิโอพระญาติวายปราณ.
คุณหญิง ค. ติบอลต์, โอ้ว่าหลาน ! โอ้ว่าบุตร์อนุชา !
  โปรดก่อน ! โอ้หลานรัก! สามี! ดูเลือดไหลบ่า
  จากหลานรักของฃ้า!- ทรงยศ, แม้พระทรงธรรม์,
  เพราะเลือดพวกฃ้าตก, เอาเลือดมอนตะคิวพลัน.
  โอ้หลาน, หลาน!
เจ้า. ใครก่อวิวาทฉกรรจ์, เบ็นโวลิโอให้การไป.
เบ็น. ติบอลต์, ผู้ตาย, ซึ่งโรเมโอผลาญบรรลัย :
  โรเมโอ, ผู้ที่ได้พูดด้วยดี, บอกเฃาคิด
  ว่าเหตุนั้นแสนน้อย, และกล่าวถ้อยที่เตือนจิต
  ถึงข้อที่ทรงฤทธิ์จะพิโรธ : คำเจรจา
  ล้วนพูดเบา ๆ, เรียบ, และเฃ่าคู้คารวา,
  มิอาจระงับพาละโทโษโมโหหัน
  แห่งติบอลต์ผู้ไม่ใยดีสงบ, กลับแทงพลัน
  ​ด้วยเหล็กแหลมฉกรรจ์ที่น่าอกเมอร์คิวชิโอ;
  ผู้หันปลายดาพแหลมสู้ปลายดาพ, โดยโทโษ,
  และ, ด้วยเย้ยเยาะโอ่อย่างนักรบ, ด้วยหนึ่งหัดถ์
  ปัดความประลัยพ้น, และด้วยมืออีกฃ้างถนัด
  ส่งคืน, ติบอลต์ปัดโดยไวว่องคล่องนักหนา
  แทงโต้, โรเมโอจึ่งตะโกนดังขึ้นว่า,
  “เลิก, เพื่อน ! เพื่อน, แยกนา!” และ, เร็วยิ่งกว่าคำเฃา.
  กรไวของเฃาตีปลายดาพร้ายให้ทำเนา,
  และวิ่งเฃ้าห้ามเฃา; ขณะนั้นติบอลต์แทง
  โดยโกงลอดใต้แขนไปสังหารโดยเต็มแรง
  เมอร์คิวชิโอแขง, แล้วติบอลต์ก็หนีไป;
  แต่ในไม่ช้าหวลมาหาโรเมโอไซร้,
  ผู้บัดนี้มีใจอยากแก้แค้นแทนเพื่อนยา,
  และเฃาก็รบราญปานฟ้าแลบ; เพราะ, กว่าฃ้า
  จะทันห้ามสองรา, ติบอลต์หาญก็บรรลัย;
  และเมื่อเฃาล้ม, โรเมโอหันแลหนีไป:
  สัตย์จริงถ้าหาไม่เบ็นโวลิโอขอวายปราณ.
คุณหญิง ค. เฃานี้สิเปนญาติ์ของก๊กมอนตะคิวพาล,
  ฉันทะแหละบันดาลอะคติ, เฃากล่าวเท็จ:
  ในการวิวาทมีพวกเฃาญี่สิบเบ็จเสร็จ,
  ​และญี่สิบเผด็จได้แต่เพียงหนึ่งชีวิต.
  ฃ้าขอประทานธรรม. พระองค์โปรดประกาศิต;
  โรเมโอ, ผลาญชีวิตติบอลต์. ยอมเฃาอยู่ไฉน.
เจ้า. โรเมโอฆ่าเฃา, เฃาฆ่าเมอร์คิวชิโอไซร้;
  บัดนี้เล่าคือใครควรใช้ค่าชีวิตนั้น ?
มอน. ไม่ใช่โรเมโอ, มิตร์เมอร์คิวชิโอมั่น;
  โทษเฃามีเพียงพลันแย่งกฎหมายลงอาญา,
  คือปลงชีพติบอลต์.
เจ้า. และเพราะโทษนั้นเองฃ้า
  เนรเทศจากภาราแต่บัดนี้เปนต้นไป:
  เรานี้พลอยมีส่วนในความชังของท่านไซร้,
  โลหิตญาติ์เราไหลเพราะวิวาทฉกรรจ์นี้;
  แต่เราจะปรับด้วยพินัยมากอย่างเต็มที่
  เพื่อท่านจะได้มีความเสียดายญาติ์ของเรา:
  เราจะไม่ยอมฟังคำวิงวอนแก้ข้อเค้า;
  น้ำตาและถ้อยเร้าไม่ยอมให้ไถ่โทษา;
  ฉนั้นอย่าวอน; ให้โรเมโอไปเร็วรา,
  หาไม่ใครพบหน้าณบัดนั้นเฃาจักตาย.
  หามศพนี้ไปและจงทำตามเราภิปราย:
  เมตตาเหมือนทำร้าย, อภัยผู้ผลาญชีวี, [เฃ้าโรงหมด.]

 

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ