๑๖

​ข้าพเจ้ากลับจากบ้านเทวันด้วยความสบายใจ ในที่สุดเราก็ได้ทำความเข้าใจกัน......เทวันกับข้าพเจ้า! เรารู้ว่าใครเป็นอะไร, จะทำอะไร, จะคิดอย่างไร, และจะร่วมทางกันเดินได้ต่อไปหรือไม่.

๔๐ ปี! ในที่สุดเราก็ได้รู้จักกันอย่างแท้จริง เราต้องใช้เวลาถึง ๔๐ ปีกว่าก่อนที่เราจะเห็นหน้าเห็นตากันได้อย่างถนัดชัดเจน.

ข้าพเจ้าไม่ล่วงล้ำเข้าไปในสิทธิ์ของเทวัน เขาเป็นคนอิสระเช่นเดียวกับข้าพเจ้า เขามีสิทธิ์จะคิดและจะทำ เขามีสิทธิ์โดยสมบูรณ์ ที่จะถือศาสนาใหม่ของเขา...ศาสนาของการใส่หน้ากากและการเคาะจังหวะ!

ข้าพเจ้าเริ่มสงสัยตัวของข้าพเจ้า ปรัชญาใหม่ของเทวันทำให้ข้าพเจ้าคิดว่า ข้าพเจ้าเป็นคนไม่มีประโยชน์​อะไรเลย ไม่มีประโยชน์แม้จนกระทั่งสำหรับตนเอง ทั้งนี้เพราะว่า ข้าพเจ้าเป็นคนขวานผ่าซาก, หัวแข็ง, และอวดดี.

ชีวิตคือละคร ! ในที่สุดละครของเราปิดฉากสุดท้ายลง.

ท่านผู้เจริญทั้งหลาย, ชีวิตคือละคร! ท่านเข้าใจว่าอย่างไร ?.