- หม่อมเจ้าหญิงลีลาศหงส์ พ.ศ. ๒๔๔๒-๒๔๖๓
- คำนำ
- นิทานเรื่องนำ
- ๑ นิทานเรื่องสุนัขจิ้งจอกปฤกษากันจะอาศรัยราชสีห์
- ๒ นิทานเรื่องวานรโลภตกต้นไม้ตาย
- ๓ นิทานเรื่องชายรักหญิงไม่สมประสงค์โศกเศร้าตาย
- ๔ นิทานเรื่องนางตรีโลคมาวดีทำลายพิธีสองอสูร
- ๕ นิทานเรื่องช้างสารประมาทมนุษย์จึงได้ความลำบาก
- ๖ นิทานเรื่องกาหลอกกินลูกหงส์
- ๗ นิทานเรื่องนางกินรีสำรอกไข่ให้ผัว
- ๘ นิทานเรื่องท้าวธราบาลได้นางกินรีเปนชายา
- ๙ นิทานเรื่องท้าวทศวิชัยจับพระยาหงส์ขี่
- ๑๐ นิทานเรื่องท้าวสุตราชได้นางกินรีเปนชายา
- ๑๑ นิทานเรื่องท้าวรัตนราชได้นางในงาช้าง
- ๑๒ นิทานเรื่องราชบุตรพระเจ้ามัทราชเรียนวิชาเดิรบนน้ำได้
- ๑๓ นิทานเรื่องท้าวดิศราชขอลูกสาวดิศเสนา
- ๑๔ นิทานเรื่องพระยาปักษีแต่งงารกับนกไส้
- ๑๕ นิทานเรื่องท้าวพรหมทัตได้ลูกสาวยักษ์ชื่อสุตรมิตรเปนมเหษี
- ๑๖ นิทานเรื่องท้าวกฤษณุราชได้นางประภาพาลเปนมหษี
- ๑๗ นิทานเรื่องพระยาครุฑผลัดขนให้สัตว์ทั้งหลายเห็น
- ๑๘ นิทานเรื่องท้าวอาดูรถูกเนรเทศ
- ๑๙ นิทานเรื่องท้าวมายันต์เลี้ยงอำมาตย์ทรยศ
- ๒๐ นิทานเรื่องท้าววิไชยหลงพระมเหษีจนถูกปลงพระชนม์
- ๒๑ นิทานเรื่องอำมาตย์ของท้าววิริยายันต์คิดขบถ
- ๒๒ นิทานเรื่องท้าวอำมฤกษณุราชสิ้นพระชนม์เพราะพระชายา
- ๒๓ นิทานเรื่องท้าวสุขมหาราชจะรับนางยักษ์แปลงไปเปนมเหษี
- ๒๔ นิทานเรื่องท้าววิปัสะนรราชหลงลูกสาวโจร
- ๒๕ นิทานเรื่องกระดูกแขวนคอ
- ๒๖ นิทานเรื่องท้าวบรมราชหลงนางสุทธิเทวี
- ๒๗ นิทานเรื่องท้าวมาไลยราชกับท้าวอธิกสงครามรบแย่งนกยูงกัน
- ๒๘ นิทานเรื่องท้าวโมรินทรหลงเชื่อนกสัตวา
- ๒๙ นิทานเรื่องท้าวเกไลยราชหลงเชื่อนกแขกเต้า
- ๓๐ นิทานเรื่องพรานหาปัญญามิได้
- ๓๑ นิทานเรื่องบุรุษถือสัตย์
๒๗ นิทานเรื่องท้าวมาไลยราชกับท้าวอธิกสงครามรบแย่งนกยูงกัน
กาลก่อนยังมีพระมหากระษัตริย์องค์หนึ่ง ทรงพระนามว่าท้าวมาไลยราช เสวยราชสมบัติในเมืองมาไลยนคร ท่านนั้นเลี้ยงมยุระปักษีคู่หนึ่งงามพิจิตรรจนา พระมหากระษัตริย์ทรงพระเสนหาโปรดปรานเปนอันมาก มยุระปักษีทั้งคู่นั้นย่อมไปเที่ยวหากินถึงป่าปิมพานต์แล้วคืนมาจับนอนที่หน้าสิงหบัญชรทุกวัน
อยู่มากาลวันหนึ่งมยุระราชนั้นก็หลงไปเมืองอธิกนครท้าวอธิกสงครามอันเสวยราชสมบัติในเมืองนั้น ประกอบด้วยทแกล้วทหารมาก พระมหากระษัตริย์ได้มยุระราชก็ดีพระไทยโปรดให้เลี้ยงไว้ ท้าวมาไลยราชมิได้เห็นมยุระราชนั้นมา ก็ให้ป่าวร้องทั่วทั้งแว่นแคว้นพระราชสีมาว่า ผู้ใดได้มยุระราชไว้มิเอามาถวายไซ้ ท่านจะให้ฆ่าเสียทั้งโคตร
อยู่มาพานิชผู้หนึ่งอยู่ในเมืองมาไลยนคร ไปค้าถึงเมืองอธิกนคร เห็นมยุระราชพานิชนั้นจำได้ กลับมาถึงเมืองมาไลยนคร ก็ทูลแก่ท้าวมาไลยราชว่า ข้าพเจ้าไปเห็นมยุระราชทั้งสองอยู่ที่เมืองอธิกนครโพ้น ท้าวมาไลยราชได้ทรงฟังดังนั้น ให้บำรุงช้างม้ารี้พลทั้งปวงยกไปเมืองอธิกนครจะรบเอามยุระราชนั้น พระมหากระษัตริย์ทั้งสองก็ยุทธนาการกันในสมรภูมิ รี้พลทั้งปวงล้มตายมากนักมิได้เมืองอธิกนคร ท้าวมาไลยราชก็กลับมายังเมืองมาไลยนครนั้น อยู่มามยุระราชก็บินคืนมาเมืองมาไลยนคร เพราะเหตุที่พระยามาไลยราชหาความพิจารณามิได้ เอารี้พลไปฉิบหายเสีย ขอพระองค์พิจารณาก่อน มนตรีผู้หนึ่งชื่ออรุณวิชัยเสนาก็ทูลว่า ข้าพเจ้าขอถวายธรรมเนียมบุราณ