๘ นิทานเรื่องท้าวธราบาลได้นางกินรีเปนชายา

เมื่อกาลก่อนโพ้น ยังมีพระมหากระษัตริย์องค์หนึ่ง ทรงพระนามกรท้าวธราบาล เสวยสิริสมบัติแลมีบริวาร เสนาข้าทหาร ในพาราณสีกรุงไกร ครั้นอยู่มามิช้าภูวไนย จัดพลไกร จะไปประพาสหิมพานต์ เชยชมพนมมาศสถาน พฤกษาในไพร สำราญระรื่นหฤไทย จึ่งได้ฟองกินรในป่านั้นสุขใส ท้าวจึ่งให้นำมา ปกปิดมิดชิดรักษา ฟองกินรากำหนด ปรากฎเปนสัตรี ท่านให้เลี้ยงไว้ด้วยดี อายุโฉมศรี สิบห้าปีนางทรามชม อ้อนแอ้นเอวองค์เนตรนม สีสันเผ้าผม กล่อมกลมดังเทพอับสร ท่านไทรักใคร่นางกินร จะใคร่ชมสมสมร จึ่งให้สร้างปราสาทไชย ในราชอุทยานอำไพ ให้นางอยู่ใน ปราสาทสุวรรณบรรจง ท้าวธราบาลเธอประสงค์ เสด็จไปสู่องค์ นุชนางนาฎกินรี อภิรมย์กระสันแสนทวี เชยชมสมศรี มิเว้นมิวายคลายจร กาลนั้นวิชาธร คนหนึ่งบวร ชื่อวิรุญมุคา เห็นนางนั้นอยู่ในปรา สาทศรีโสภา ไปหานางนั้นประสมสอง พอท้าวธราบาลเสด็จปอง วิชาธรอยู่ในห้อง จึ่งจับพระขรรค์ฟอนฟัน ท่านท้าวธราบาลสิ้นชีวัน ชีวาอาสัญ วิชาธรนั้นก็อุ้มนางไป เหาะเหินยังหิมวาไลย สมสองพิศไสมย ด้วยนางในห้องหิมวันต์ กระษัตริย์สิ้นชีพฉับพลัน เพราะร่วมรักกัน ด้วยนางต่างชาติผิดพงศ์ ปิศาจเสนาทูลตรง มิให้เจ้าหลง ด้วยนางมนุษย์นารี ชักนิทานสารสืบสักขี เปนประเพณี พระยาปิศาจบมิฟัง จึ่งไช้โขมดดวงไพรภายหลัง ท่านเร่งผาดผัง ไปนำนางมาให้เรา โขมดดวงไพรบมิเบา จึ่งทูลทุเลา ขอเล่านิยายทำเนียบถวาย