๒๙ นิทานเรื่องท้าวเกไลยราชหลงเชื่อนกแขกเต้า

ในบรรพนุสนธิ ยังมีพระมหากระษัตริย์องค์หนึ่ง ชื่อท้าวเกไลยราชเสวยราชสมบัติในเมืองจารุณราชธานี ท่านนั้นเลี้ยงนกแขกเต้าตัวหนึ่งฉลาดรู้เจรจาภาษามนุษย์ทุกประการ นกนั้นย่อมบินไปเที่ยวหากินถึงป่าพระหิมพานต์ เวลาเย็นแล้วกลับมาทุกวัน

อยู่มากาลวันหนึ่ง สมเด็จท้าวเกไลยราชถามนกแขกเต้าว่า ในป่าหิมพานต์นั้นสนุกฤๅ นกแขกเต้าทูลว่าปาหิมพานต์นั้นสนุกพ้นประมาณนัก อนึ่งมีต้นกัลปพฤกษต้นหนึ่งเปนต้นไม้พิเศษ ถ้าผู้ใดแม้นชราแล้วก็ดี ถ้าได้บริโภคผลไม้นั้นแล้วก็กลับหนุ่มเปนเยาวรูปแล ท้าวเกไลยราชถามนกแขกเต้าว่า เราจะไปบริโภคยังจะได้ฤๅ นกแขกเต้าทูลว่า ข้าพเจ้าจะรับอาสานำพระองค์ไป พระมหากระษัตริย์เสด็จไปด้วยนกแขกเต้า ครั้นไปถึงป่ากลางทางพยัคฆเสือโคร่งก็คาบเอาพระมหากระษัตริย์ไปกินเปนอาหาร พระเจ้าเกไลยราชบมิได้พิจารณาเชื่อฟังแต่เดียรฉาน จนเสียพระองค์ฉนี้ ลำดับนั้นมนตรีผู้หนึ่งชื่อมหุตรเสนากราบทูลว่า ข้าพเจ้าจะถวายธรรมเนียมอันหนึ่ง