- หม่อมเจ้าหญิงลีลาศหงส์ พ.ศ. ๒๔๔๒-๒๔๖๓
- คำนำ
- นิทานเรื่องนำ
- ๑ นิทานเรื่องสุนัขจิ้งจอกปฤกษากันจะอาศรัยราชสีห์
- ๒ นิทานเรื่องวานรโลภตกต้นไม้ตาย
- ๓ นิทานเรื่องชายรักหญิงไม่สมประสงค์โศกเศร้าตาย
- ๔ นิทานเรื่องนางตรีโลคมาวดีทำลายพิธีสองอสูร
- ๕ นิทานเรื่องช้างสารประมาทมนุษย์จึงได้ความลำบาก
- ๖ นิทานเรื่องกาหลอกกินลูกหงส์
- ๗ นิทานเรื่องนางกินรีสำรอกไข่ให้ผัว
- ๘ นิทานเรื่องท้าวธราบาลได้นางกินรีเปนชายา
- ๙ นิทานเรื่องท้าวทศวิชัยจับพระยาหงส์ขี่
- ๑๐ นิทานเรื่องท้าวสุตราชได้นางกินรีเปนชายา
- ๑๑ นิทานเรื่องท้าวรัตนราชได้นางในงาช้าง
- ๑๒ นิทานเรื่องราชบุตรพระเจ้ามัทราชเรียนวิชาเดิรบนน้ำได้
- ๑๓ นิทานเรื่องท้าวดิศราชขอลูกสาวดิศเสนา
- ๑๔ นิทานเรื่องพระยาปักษีแต่งงารกับนกไส้
- ๑๕ นิทานเรื่องท้าวพรหมทัตได้ลูกสาวยักษ์ชื่อสุตรมิตรเปนมเหษี
- ๑๖ นิทานเรื่องท้าวกฤษณุราชได้นางประภาพาลเปนมหษี
- ๑๗ นิทานเรื่องพระยาครุฑผลัดขนให้สัตว์ทั้งหลายเห็น
- ๑๘ นิทานเรื่องท้าวอาดูรถูกเนรเทศ
- ๑๙ นิทานเรื่องท้าวมายันต์เลี้ยงอำมาตย์ทรยศ
- ๒๐ นิทานเรื่องท้าววิไชยหลงพระมเหษีจนถูกปลงพระชนม์
- ๒๑ นิทานเรื่องอำมาตย์ของท้าววิริยายันต์คิดขบถ
- ๒๒ นิทานเรื่องท้าวอำมฤกษณุราชสิ้นพระชนม์เพราะพระชายา
- ๒๓ นิทานเรื่องท้าวสุขมหาราชจะรับนางยักษ์แปลงไปเปนมเหษี
- ๒๔ นิทานเรื่องท้าววิปัสะนรราชหลงลูกสาวโจร
- ๒๕ นิทานเรื่องกระดูกแขวนคอ
- ๒๖ นิทานเรื่องท้าวบรมราชหลงนางสุทธิเทวี
- ๒๗ นิทานเรื่องท้าวมาไลยราชกับท้าวอธิกสงครามรบแย่งนกยูงกัน
- ๒๘ นิทานเรื่องท้าวโมรินทรหลงเชื่อนกสัตวา
- ๒๙ นิทานเรื่องท้าวเกไลยราชหลงเชื่อนกแขกเต้า
- ๓๐ นิทานเรื่องพรานหาปัญญามิได้
- ๓๑ นิทานเรื่องบุรุษถือสัตย์
๑๘ นิทานเรื่องท้าวอาดูรถูกเนรเทศ
แต่โบราณก่อนมา ยังมีพระมหากระษัตริย์พระองค์หนึ่งทรงพระนามว่าท้าวอาดูรราช เธอเสด็จไปประพาสมฤคาในป่า พลัดรี้พลทั้งปวงสิ้น แต่พระองค์กับม้าพระที่นั่ง หลงทางไปถึงป่าใหญ่ พระยานั้นระหายน้ำนัก ครั้นเสด็จลงไปพบธารน้ำ ก็ลงกอบเสวยกำลังอยากมิได้ทรงพิจารณา มีอสรพิษน้อยตัวหนึ่งอยู่ในน้ำนั้น พระองค์ก็กลืนอสรพิษเข้าไปในพระอุทร แล้วพระมหากระษัตริย์ก็เสด็จกลับมายังพระนคร ครั้นนานมาอสรพิษนั้นก็ใหญ่ขึ้นในพระอุทรพระมหากระษัตริย์ ๆ นั้นท้องก็ใหญ่เปนท้องมาร ครั้นพระองค์เปนอุทรโรคดังนั้น ก็ถอยพระเดชานุภาพ มนตรีทั้งปวงปฤกษาพร้อมกันแล้ว ก็เนรเทศพระมหากระษัตริย์นั้นออกจากราชสมบัติ เหตุว่าพระมหากระษัตริย์เสวยอาหารมิได้พิจารณานั้น ย่อมเสียพระองค์แล ปัดนพระองค์ว่ารับนางอรรคมเหษีพระยาปิศาจ จะมาไว้เปนอรรคมเหษีนั้นมิชอบแล ขอพระองค์ทรงรำพึงดูเถิด
ฝ่ายมนตรีผู้ชื่อพรหมเสนา จึงทูลว่าข้าพเจ้าจะถวายทำเนียบอันหนึ่ง