- หม่อมเจ้าหญิงลีลาศหงส์ พ.ศ. ๒๔๔๒-๒๔๖๓
- คำนำ
- นิทานเรื่องนำ
- ๑ นิทานเรื่องสุนัขจิ้งจอกปฤกษากันจะอาศรัยราชสีห์
- ๒ นิทานเรื่องวานรโลภตกต้นไม้ตาย
- ๓ นิทานเรื่องชายรักหญิงไม่สมประสงค์โศกเศร้าตาย
- ๔ นิทานเรื่องนางตรีโลคมาวดีทำลายพิธีสองอสูร
- ๕ นิทานเรื่องช้างสารประมาทมนุษย์จึงได้ความลำบาก
- ๖ นิทานเรื่องกาหลอกกินลูกหงส์
- ๗ นิทานเรื่องนางกินรีสำรอกไข่ให้ผัว
- ๘ นิทานเรื่องท้าวธราบาลได้นางกินรีเปนชายา
- ๙ นิทานเรื่องท้าวทศวิชัยจับพระยาหงส์ขี่
- ๑๐ นิทานเรื่องท้าวสุตราชได้นางกินรีเปนชายา
- ๑๑ นิทานเรื่องท้าวรัตนราชได้นางในงาช้าง
- ๑๒ นิทานเรื่องราชบุตรพระเจ้ามัทราชเรียนวิชาเดิรบนน้ำได้
- ๑๓ นิทานเรื่องท้าวดิศราชขอลูกสาวดิศเสนา
- ๑๔ นิทานเรื่องพระยาปักษีแต่งงารกับนกไส้
- ๑๕ นิทานเรื่องท้าวพรหมทัตได้ลูกสาวยักษ์ชื่อสุตรมิตรเปนมเหษี
- ๑๖ นิทานเรื่องท้าวกฤษณุราชได้นางประภาพาลเปนมหษี
- ๑๗ นิทานเรื่องพระยาครุฑผลัดขนให้สัตว์ทั้งหลายเห็น
- ๑๘ นิทานเรื่องท้าวอาดูรถูกเนรเทศ
- ๑๙ นิทานเรื่องท้าวมายันต์เลี้ยงอำมาตย์ทรยศ
- ๒๐ นิทานเรื่องท้าววิไชยหลงพระมเหษีจนถูกปลงพระชนม์
- ๒๑ นิทานเรื่องอำมาตย์ของท้าววิริยายันต์คิดขบถ
- ๒๒ นิทานเรื่องท้าวอำมฤกษณุราชสิ้นพระชนม์เพราะพระชายา
- ๒๓ นิทานเรื่องท้าวสุขมหาราชจะรับนางยักษ์แปลงไปเปนมเหษี
- ๒๔ นิทานเรื่องท้าววิปัสะนรราชหลงลูกสาวโจร
- ๒๕ นิทานเรื่องกระดูกแขวนคอ
- ๒๖ นิทานเรื่องท้าวบรมราชหลงนางสุทธิเทวี
- ๒๗ นิทานเรื่องท้าวมาไลยราชกับท้าวอธิกสงครามรบแย่งนกยูงกัน
- ๒๘ นิทานเรื่องท้าวโมรินทรหลงเชื่อนกสัตวา
- ๒๙ นิทานเรื่องท้าวเกไลยราชหลงเชื่อนกแขกเต้า
- ๓๐ นิทานเรื่องพรานหาปัญญามิได้
- ๓๑ นิทานเรื่องบุรุษถือสัตย์
๔ นิทานเรื่องนางตรีโลคมาวดีทำลายพิธีสองอสูร
กาลก่อนยังมีอสุรสองตนพี่น้อง ผู้พี่ชื่อมิสุมภะผู้น้องชื่อมิตสุมภะ ทั้งสองกระทำตะบะพิธีด้วยกัน แลตะบะนั้นก็ร้อนถึงบัณฑุกัมพลศิลาอาสน์ แห่งสมเด็จอมรินทราธิราช จึงสมเด็จอมรินทราธิราชใช้ให้นางตรีโลคมาวดีศรีสวรรค์ ลงมาล้างทำลายตะบะอสุรทั้งสองนั้น ครั้นอสุรทั้งสองเห็นนางต่างคนต่างก็ว่า นางนั้นเกิดด้วยตะบะเรา ต่างคนต่างก็ชิงกันแล้วเข้าสัปยุทธกัน จนสิ้นชีวิตทั้งสองคน นางตรีโลคมาวดีก็กลับคืนไปสู่สวรรค์
แลความทั้งนี้อุปมาดังเราเจ้าข้า อยู่ตามวิสัยตนเปนสุขอยู่แล้ว ท่านว่าจะพาบริวารศฤงคาลทั้งหลาย ไปสมาคมด้วยพระยาราชสีห์นั้นมิชอบ ส่วนสังขัวทันนั้นก็มิชอบ จึ่งว่าธรรมเนียมสรรพสัตว์ เทพยดาเจ้าแลมนุษย์ทั้งปวงก็ย่อมมีที่พึ่งทั่วทุกแห่งจึงชอบ แลมนตรีผู้ชื่อว่าสุกุลานั้น จึงกล่าวว่าท่านคิดอ่านการทั้งนี้มิชอบ ข้าพเจ้าจะขอเล่านิยายเรื่องหนึ่งให้ท่านฟังก่อน