๙๖. ได้พระยามงคลนาคินทร์ช้างพลายเมืองนครราชสีมา

ฝ่ายที่กรุงเทพพระมหานคร กรมการเมืองนครราชสีมาบอกลงมาว่า ได้ช้างพลายช้าง ๑ สูง ๓ ศอก ๑ คืบ ๑ นิ้ว เดิมก็เป็นช้างดำตามธรรมเนียม ครั้นใช้สอยมาหลายปี ก็ลอกขาวออกไปทั่วทั้งตัว แต่จักษุ เล็บ ขน หาง เหมือนช้างดำตามธรรมเนียม ขนตัวเปลื้องขาวออกไปตามสีเนื้อ รับสั่งให้ส่งลงมาถึงกรุงณวันพฤหัสบดีเดือน ๓ แรม ๙ ค่ำ[๑] ได้ทอดพระเนตรโปรดว่าสีขาวเหมือนผ้าขาวบริสุทธิ์ทั้งตัว ขัดอยู่แต่จักษุ เล็บ ขน ไม่เป็นอย่างสีตัว ถ้าจะว่าตามโบราณช้างเผือกงาดำก็มี นี่จะเป็นช้างเผือกหางดำจะไม่ได้ฤๅ ครั้งนั้นผู้ใดจะกราบทูลว่า กลิ่นตัวเหม็นคาวเป็นช้างโรคก็ไม่ได้ โปรดให้สมโภชที่โรงหน้าพระที่นั่งสุทธาสวรรย์ แล้วพระราชทานชื่อขึ้นระวางเป็น พระยามงคลนาคินทร อินทรไอยราวัณ พรรณสีสังข์สารเศวต กมเลศรังสฤษดิ์ อิศรรังรักษ์ จักรกฤษณราชรังสรรค์ มหันตมหาวัฒนาคุณ วิบุลยลักษณเลิศฟ้า ครั้นอยู่มาช้างนั้นก็ป่วยล้มเสีย