๑๗. อังกฤษได้เขตต์แดนพะม่า

และเมื่อในปีวอกฉศก อังกฤษกับพะม่ายังรบกันอยู่ อังกฤษยกทัพมาตีเมืองพะม่า ได้เขตต์แดนพะม่าฝ่ายใต้ทั้งสิ้น ตีขึ้นไปถึงเมืองประรอจอวะ อังกฤษเรียกว่าเมืองปรอน ยังทางอีกวันหนึ่งจะถึงเมืองอังวะ ฝ่ายเหนือตีได้เมืองยะไข่ เมืองมะณีปูระเมืองอาสัมเขตต์แดนพะม่า พะม่าสู้ไม่ได้ยอมสัญญาและถ่ายเมืองคืนเป็นเงินล้านปอนด์ คิดเป็นเงินตราได้แสนชั่ง อังกฤษขอพะม่าไว้ฝ่ายเหนือ แต่เมืองยะไข่ เมืองรำเร เมืองเจตุบา เมืองสบตาเว ฝ่ายใต้ขอไว้เมืองเย คือเมืองเมาลเมียนม เมืองทะวาย เมืองตะนาว เมืองมะริด ฝั่งฟากเมืองเมาะตมะคืนให้พะม่าทั้งสิ้น ครั้งนั้นเงินสำหรับแผ่นดินในคลังหลวงไม่พอ ต้องเรี่ยรายเงินราษฎรใช้หนี้อยู่ถึง ๓๐ ปีจึ่งเสร็จ เมื่อเสร็จศึกหยุดรบกันแล้ว เจ้าเมืองเบงคอลมีหนังสือมาถึงเจ้าพระยาพระคลังมีความว่าขอบพระเดชพระคุณ ที่โปรดให้กองทัพออกไปช่วย อังกฤษจัดได้ปืนบาเรียมทองกะสุน ๕ นิ้ว ๒ กะบอก กะจกใหญ่ ๒ บาน เข้ามาทูลเกล้าทูลกระหม่อมถวาย

ครั้นมาถึงเดือน ๑๑ ในปีระกานั้น เจ้าพระยานครศรีธรรมราชบอกเข้ามาว่า เจ้าเมืองเบงคอลแต่งให้กัปตันหันตรีบารนี[๑] เป็นราชทูตเข้ามาขอเจริญพระราชไมตรี มีอักษรสาสน์เข้ามาทูลเกล้าทูลกระหม่อมถวายด้วย จึ่งโปรดให้มีตราออกไป ให้พาทูตเข้ามาเถิด โปรดให้เจ้าพนักงานปลูกเรือนรับที่หน้าวัดประยูรวงศาวาส ๕ ห้องหลัง ๑ โรงทหาร ๗ ห้องหลัง ๑ โรงครัวหลัง ๑