๒๒๘. เจ้าพระยาบดินทรเดชากราบบังคมทูลเรื่องทัพญวน

ฝ่ายเจ้าพระยาบดินทรเดชาทำหนังสือบอกให้พระยาไชยวิชิตผู้รักษากรุงเก่า พระยายมราช พระยาราชมนตรีเขมร ถือเข้ามาใจความว่า ซึ่งบอกขอข้าวที่เมืองจันทบุรี เมืองตราดนั้น ก็เพราะมีกระแสรับสั่งไว้แต่เดิม ครั้นจะบอกขอเข้ามาณกรุงเทพมหานคร. ก็เห็นว่าเป็นทางไกลนัก ซึ่งราชการญวนเขมรครั้งนี้สู้รบหักโหมเอาด้วยกำลังนายทัพนายกองทะแกล้วทหาร ก็เห็นว่าคนเก่าที่เคยทำศึกมาด้วยกันก็ล้มตายไปเสียมากแล้ว มีแต่คนใหม่ ๆ ไม่เคยการทัพศึก ประการหนึ่งทั้งสะเบียงอาหารก็ไม่พอจ่ายแจกกัน ประการหนึ่งพวกพระยาพระเขมรรู้ว่าญวนขึ้นมาครั้งนี้ก็ตื่นตกใจพากันลงอยู่เรือบ้าง อพยพครอบครัวไปอยู่ป่าบ้าง พระยาพระเขมรผู้ใหญ่เข้าชื่อกันทำเรื่องราวร้องว่า ขอให้เป็นไมตรีกับญวนเสียเถิดเขมรจะได้มีความสุข ข้าพระพุทธเจ้าปรึกษากับพระองค์ด้วงเห็นว่า ถ้าไม่เป็นไมตรีกับญวนก็คงจะได้รบพุ่งกันถึงสาหัส ถ้าเสียท่วงทีก็จะเสียพระเกียรติยศ ทั้งพระยาพระเขมรก็จะดูหมิ่นประมาทได้ ถ้าแต่งพระราชสาสน์ไ้ปอ่อนน้อมโดยดี ญวนไม่ส่งเจ้าผู้หญิงมาให้ตามสัญญาไว้ ก็เป็นคนเสียสัตย์ พระยาพระเขมรทั้งปวงก็คงจะโกรธว่าญวนพูดไม่จริง ก็จะมีน้ำใจสู้รบกับญวน กำลังศึกก็จะแข็งขึ้น ข้าพระพุทธเจ้าก็จะได้ทำการฉลองพระเดชพระคุณได้ถนัด เดี๋ยวนี้ญวนชักโยงเอาแต่การพอให้แล้วไปได้ ก็ต้องคิดผันแปรไปตามการ จึ่งได้ให้พระองค์ด้วงแต่งทูตขึ้นไปเมืองเว้ ญวนแขก ๔๔ คนนั้นได้รับปากว่าจะให้แก่ญวนแล้ว ขอรับพระราชทานให้ได้ออกไปด้วย