ถอไวพจน์

๏ จักเริ่มเติมต่อบท ถอไวพจน์นะวะมี ทานเทียบเรียบวาที ที่เสียงพ้องคล้องคำขาน ๏ สถลแปลว่าบก ควรหยิบยกขึ้นพิจารณ์ ตัวลอท่านบรรหาร แห่งสกดบทบาฬี ๏ สถนแปลว่านม พึงนิยมอย่างวะจี นอนิลสกดมี แบบบังคับตำหรับไข ๏ มาดเรียกกำมะถัน คำสามัญภาษาไทย อย่าเขียนเปลี่ยนแปลงไป มิใช่บทมคธขอม ๏ พระถันกับถัญญะ เววะจะนะนิยมยอม สำเนียงไม่แปลกปลอม สกดแยกแปลกกันไป ๏ พระถันสกดนอ ความติดต่อภาษาไทย ว่านมตรงตรงไป ถัญญะใช้ว่าน้ำนม ๏ อาถรรภ์ชื่อพระมนต์ ชั้นเขตรคนผูกทับถม ตำราพระอาคม สื่บเนื่องในไตรเวทางค์ ๚ะ

ถาน๏ ถุมถานถานคำไทย มักพอใจพูดไว้วาง ถิ่น​ถานบ้านขุนนาง กว้างโตใหญ่ไทยเจรจา ๏ คำใช้ในสฐาน มคธขานคำภาษา แปลเปนสยามมา ว่าที่ตั้งทั้งที่ควร ๏ พระเจดียะฐาน ที่นมัสการอย่าลามลวน คำแปลโดยกระบวน ว่าที่ตั้งสั่งสมบุญ ๏ อนึ่งรูปสัณฐาน คืออาการโทษแลคุณ ต่ำสูงแลสวยสุน ทรร้ายกายผอมพี ๏ ท่านเรียกสัณฐานหมด ตามแบบบทพระบาฬี ทุกรูปทุกสิ่งมี สัณฐานสั้นยาวแบนกลม ๏ วาตะสมุฐาน โรคอาการเกิดแต่ลม โรคเกิดแต่ดีสม มุตปีตะสมุฐาน ๏ ความที่ตั้งจิตรใน ธรรมใดใดฤๅกิจการ เรียกว่าอะธิษฐาน การตั้งจิตรปราถนา ๏ พระกรรมฐานนี้ คือวิธีที่ศึกษา สมะถะวิปัศนา ปรารภเรียนเพียรบำเพ็ญ ๏ อีกคำว่าฐานกรณ์ คืออักษรหลากหลากเห็น ที่ตั้งหลายหลากเป็น นาสิกโอษฐมุทธ์ฅอดาล ฯ

ถิน๏ ผู้ชายชื่อนายถิน คำระบิลไทยไขขาน ดอกเหลืองเรืองแบ่งบาน ชื่อกระถินกลิ่นหอมหวน ๏ ฤดูทอดกระฐิน ทุกบ้านถิ่นย่อมชักชวน เรือเล่นเปนกระบวร แห่กระฐินย่อมยินดี ๏ อักษรซึ่งลิขิต เป็น​ธนิตสิถิลมี เสียงแยกแปลกวาที คือหนักหย่อนผ่อนเสียงตาม ๚ะ

ถุน๏ ล่องถุนภาษาไทย จำกัดใช้อย่าลวนลาม สถุลนี้แปลกความ ว่าอยาบพจน์สกดลอ ๏ เมถุนว่าคนคู่ เคียงกันอยู่นั่งเคล้าคลอ บังคับสกดนอ นับเปนนามตามราษี ๏ แผนดาวของอังกฤศ เขาลิขิตเขียนไว้มี รูปคนแฝดนิสี ทะนะแอบแนบเคียงกัน ๏ เมถุนคือคนคู่ เพื่อให้รู้แห่งสำคัญ เมถุนสังวาศนั้น หญิงกับชายรวมฤดี ๚ะ

เถน๏ เถนเถรนี้คำพ้อง ความเป็นสองคำบาฬี เถนนอสกดมี แปลว่าโจรใจโลภหลง ๏ เถระสกดรอ ว่าใจฅอท่านมั่นคง เป็นนามแห่งพระสงฆ์ ซึ่งดำรงคีลาจาร ๏ สองคำควรพินิต ต่างด้วยจิตรดีแลพาล สองคำพูดมานาน แต่มักหมายฝ่ายเถนนอ ๚ะ

ถอด๏ ถอนถอนภาษาไทย ก็พูดใช้กันเพียงพอ ถอนกล้าถอนหญ้ากอ ที่ย่อท้อต้องเลิกถอน ๏ ทึ้งถอน​ทั้งเถาราก ถอนกระชากฉุดล้มนอน วัวควายต้องถ่ายถอน เช่นนี้ว่าภาษาไทย ๏ ปัจจัดถรณ์ว่าเครื่องลาด ปูสอาดแลละไม พรมเจียมเอี่ยมใหม่ใส ลายต่างสีมีราคา ๏ คำเดิมปัจจัดถรณ์ ใช้ลดหย่อนผ่อนลงมา เพื่อให้คล่องวาจา ว่าบรรจ์ถรณ์ที่นอนงาม

เถียน๏ นายเถียนบุตรนายฉ่ำ พูดประจำคำสยาม เถียรบทมคธความ แผลงถีระเป็นเสถียร ๏ แปลว่าตั้งมั่นคง นายจำนงนายจำเนียร พวกกับนายศรีเถียร ตำแหน่งนายในกรมวัง ๚ะ

ถาก๏ ฝีปากพูดถากถาง จะไว้วางก็น่าฟัง ถือขวานยืนจังงัง จะถากไม้ไม่ดูการ ๏ คำไทยใช้ว่าถาก แปลไม่ยากมากสาธารณ์ มคธฐอสัณฐาน อุปฐากว่าบำรุง ๚ะ

ถึก๏ โคถึกมฤคร้าย มาแวดชายเป็นหมู่มุง นักเทศที่ในกรุง ธรรมกถึกดูฮึกเหิม ๏ ถึกถึกไทยมคธ พ้องบาทบทต้องเติมเสริม แม่กมมาเฉลิม อุปะถัมภ์คำ​บาฬี ๏ ควรใช้ถัมแม่กม ตามนิยมอย่างวาที ตัวภอการันต์มี แปลในคำว่าค้ำชู ๏ ถัมภะแปลว่าเสา เด็กย่อมเยาวจงหมั่นดู จะพาจิตรเฟื่องฟู ได้สว่างทางปัญญา ๏ ในหมวดถอไวพจน์ มีกำหนดเช่นพรรณา ย้ายแยกแจกวาจา พอจบหมวดตรวจคำเคียง