ตอนที่ ๒
ฉาก: ในดง. |
|
ออร์ลันโด กับ ออลิเวอร์ ออก. |
|
ออร์. | รู้จักกันไม่กี่มากน้อยพี่จะรักหล่อนได้เทียวฤๅ ? และรักแล้วเกี้ยว, และเกี้ยวแล้ว, หล่อนยินยอมเทียวฤๅ ? และพี่จะพยายามให้ได้หล่อนสมปราถนาเทียวฤๅ ? |
ออลิ. | ขอจงอย่าได้สงสัยในความรวดเร็ว, ท้วงความจนของหล่อน, การรู้จักกันน้อยเวลา, การที่พี่เกี้ยวโดยด่วน, หรือการที่หล่อนยินยอมโดยด่วน; แต่ขอให้พูดด้วยกันกับพี่เถิด, ว่าพี่รักเอลิเอนา; พูดด้วยกับหล่อนว่าหล่อนรักพี่; ขอจงประนอมใจด้วยทั้งสองฝ่ายให้ได้เปนคู่ครองกัน: นั่นจะเปนประโยชน์แก่ตัวน้อง; เพราะบ้านของท่านบิดาและบรรดาทรัพย์สินที่เปนของเซอร์โรลันด์ผู้เถ้านั้นไซร้ พี่จะยกให้น้องทั้งสิ้น. และจะขออยู่และตายเปนเมษบาลณที่นี้. |
ออร์. | น้องยินยอมละ. จงทำการสมรสณวันพรุ่งนี้: น้องจะเชิญเสด็จเจ้าหลวงกับบริวารผู้พอใจของท่าน. พี่ไปนัดกับเอลิเอนาเถิด; เพราะดูสิ, รอสะลินด์ของน้องมานี่แล้ว. |
รอสะลินด์ ออก. |
|
รอส. | พระเปนเจ้าโปรดเถิด, พี่ชาย. |
ออลิ. | โปรดหล่อนด้วยเถิด, น้องสาว. [เฃ้าโรง.] |
รอส. | โอ้, ออร์ลันโดที่รัก, ฉันใจเหี่ยวจริง ๆ ที่ได้เห็นเธอห่อดวงใจไว้ในผ้า ! |
ออร์. | นี่แขนของฉันต่างหาก. |
รอส. | ดิฉันสำคัญว่าหัวใจของเธอแหละต้องบาดเจ็บเสียแล้วด้วยเล็บสิงห์. |
ออร์. | ต้องบาดเจ็บจริง, แต่ด้วยดวงตาของนางงาม. |
รอส. | พี่ชายได้เล่าความหรือไม่ ว่าดิฉันได้มารยาทำเปนลม, เมื่อเฃาส่งผ้าของเธอให้ดิฉันดู ? |
ออร์. | ได้เล่า, และบอกฃ่าวอัศจรรย์ยิ่งกว่านั้น |
รอส. | อ๋อ, ดิฉันทราบแล้วว่าเธอกล่าวถึงอะไร, จริง ๆ นะ ไม่เคยพบอะไรที่เปนไปโดยด่วนถึงเช่นนั้น, ราวกับแกะผู้คู่หนึ่งชนกัน, และความโอ้อวดของซีส้าร์ว่า “ฉันมา, เห็น, และชนะ”:๑ เพราะพี่ชายของเธอและน้องสาวของดิฉัน พอได้พบกันก็แลดูกัน; พอได้แลดูกันก็รักกัน; พอรักกันก็ถอนใจใหญ่; พอถอนใจใหญ่แล้วก็ต่างคนต่างถามเหตุซึ่งกันและกัน; พอรู้เหตุแล้วก็ชวนกันหาทางแก้: และโดยลำดับเช่นนี้เฃาได้ช่วยกันทำบรรไดคู่ขึ้นสู่การสมรส ซึ่งเฃาคงจะปีนขึ้นไปโดยทันด่วน, หรือมิฉนั้นก็จะด่วนเสียก่อนสมรส: เฃาตกอยู่ในความรักรุนแรงมาก, และอยากจะได้ครองกัน, พลองก็ไม่สามารถพรากเฃาจากกันได้. |
ออร์. | เฃาจะได้ทำการสมรสกันพรุ่งนี้, และฉันจะเชิญเสด็จเจ้าหลวงในงานนั้นด้วย. แต่อนิจจา, ช่างน่าอนาถใจจริงๆ ที่จะต้องแลดูความสุขด้วยนัยน์ตาของคนอื่น ! พรุ่งนี้แหละ ตัวฉันเองจะต้องระอาใจยิ่งขึ้นมากที่สุด, โดยจะต้องคำนึงว่าพี่ชายของฉันเฃามีความสุขปานใด, ในการที่เฃาได้สิ่งซึ่งเฃาปราถนา. |
รอส. | ก็ทำไม, พรุ่งนี้ฉันจะเปนรอสะลินด์แทนให้เธอไม่ได้ละฤๅ? |
ออร์. | ฉันจะคงยังชีพอยู่ด้วยนึกหลอกเล่นเช่นนั้นไม่ได้อีกต่อไปแล้ว. |
รอส. | ถ้าฉนั้นดิฉันก็จะไม่ทำให้เธอเบื่ออีกต่อไปด้วยการพูดเล่น. ขอให้ฟังดิฉันเถิด, เพราะบัดนี้ดิฉันจะพูดอย่างจริงจัง ว่าดิฉันทราบอยู่แล้วว่าเธอเปนกุลบุตร์ผู้ฉลาด: ดิฉันพูดเช่นนี้ไม่ใช่สำหรับให้เธอนิยมในความรอบรู้ของดิฉัน, ในการที่ดิฉันว่าดิฉันรู้ว่าเธอเปนเช่นนั้น; และดิฉันมิได้จงใจเพาะเพิ่มความนับถือให้มากไปกว่าที่จะสามารถทำให้เธอมีความเชื่อได้บ้างแม้แต่สักเล็กน้อย, เพื่อทำคุณแก่เธอเอง ไม่ใช่สำหรับเพิ่มคุณสมบัติของตัวดิฉัน, ฉนั้นขอให้เชื่อดิฉันเถิด, ว่าดิฉันสามารถจะทำอะไรได้อย่างน่าประหลาดหลายอย่าง: ตั้งแต่อายุดิฉันได้สามปี, ดิฉันได้เคยสนทนากับมายาวีผู้หนึ่ง, ซึ่งมีความรอบรู้ลึกซึ้งในวิชาของเฃา, แต่ก็ไม่ใช่ผู้ที่ควรติโทษ. ถ้าแม้ว่าเธอรักรอสะลินด์สนิทชิดใจมาก เท่าที่กิริยาอาการได้แสดงมาแล้วไซร้, เมื่อไรพี่ชายของเธอแต่งงานกับเอลิเอนา, เธอก็จะได้แต่งกับหล่อนที่เธอรักนั้นบ้าง: ดิฉันรู้อยู่ว่าหล่อนได้ตกอยู่ในความเคราะห์ร้ายอย่างไร, และถ้าไม่เปนการขัดแก่ความสดวกของเธอไซร้, ก็ไม่เปนการพ้นวิสัยที่ดิฉันจะพาตัวหล่อนนั้นมาจำเภาะหน้า ของเธอพรุ่งนี้, เปนคนดี ๆ อย่างปรกติ, ปราศจากอันตรายใด ๆ |
ออร์. | นี่เธอพูดอย่างจริง ๆ ฉนั้นฤๅ ? |
รอส. | ให้ตายสิ, ดิฉันพูดจริงๆ; และดิฉันนี้หรือก็เปนผู้ที่รักชีวิตมาก, ทั้งๆ ที่ได้กล่าวแล้วว่าเปนมายาวีฉนั้นแหละ.๒ ฉนั้นเธอจงแต่งเสื้อผ้าดีที่สุดของเธอเถิด; เชิญมิตร์สหายได้; เพราะถ้าเธออยากจะแต่งงานพรุ่งนี้เปนได้แต่งละ; และแต่งกับรอสะลินด์ด้วย, ถ้าเธอประสงค์. สิลเวียส กับ ฟีบี ออก. เออ, คนรักของดิฉัน, กับคนรักของเฃา, มานี่แล้ว. |
ฟีบี. | หนุ่มน้อย, ช่างทำฉันเสียได้, เหตุไฉนให้เฃาอ่านจดหมายฉัน. |
รอส. | ช่างเปนไรที่ฉันทำเช่นนั้น, ฉันอยากทำกับหล่อนให้สาใจ: เมษบาลตามสมัคจงรักหล่อน; บังอรรักตอบเฃาบ้างมิได้. |
ฟีบี. | เมษบาล, วานบอกหนุ่มนี้ไซร้ ว่าความรักเปนอย่างไรให้รู้ที. |
สิล. | คือมีแต่ถอนใจ อีกชลนัยน์นองแปล้; ฉันรักฟีบีแท้ ดั่งนี้จอมขวัญ. |
ฟีบี. | เช่นฉันรักกานิมิด. |
ออร์. | จิตฉันรักเช่นเว้า ในรอสะรินด์เจ้า. |
รอส. | เช่นฃ้าไป่รัก หญิงใด. |
สิล. | ต้องมีใจจงรัก ภักดีมุ่งรับใช้; ฉันรักฟีบีไซร้ ดั่งนี้จอมขวัญ. |
ฟีบี. | เช่นฉันรักกานิมิด. |
ออร์. | จิตฉันรักเช่นเว้า ในรอสะลินด์เจ้า. |
รอส. | เช่นฃ้าไป่รัก หญิงใด. |
สิล. | อีกต้องใฝ่ฝันถวิล, ร้อนราคินและประสงค์; จงรัก, ภักดี, อ่อน, หย่อนกายถ่อมยอมเข็ญ ใจเย็น, ใจร้อนรุด, บริสุทธิ์, ทน, คอยแต้; ฉันรักฟีบีแท้ ดั่งนี้จอมขวัญ. |
ฟีบี. | เช่นฉันรักกานิมิด, |
ออร์. | จิตฉันรักเช่นเว้า ในรอสะลินด์เจ้า. |
รอส. | เช่นฃ้าไป่รัก หญิงใด. |
ฟีบี. | ฉนั้นใยติโทษ, โกรธขึ้งตูฃ้าได้ เมื่อตูฃ้ารักไซร้ ดั่งนั้นควรฤๅ ? |
สิล. | ใยถือและติโทษ , โกรธขึ้งตูฃ้าได้ เมื่อดูฃ้ารักไซร้ ดั่งนั้นหรือควร ? |
ออร์. | นิ่มนวลใยติโทษ, โกรธขึ้งตูฃ้าได้ เมื่อตูฃ้ารักไซร้ ดั่งนั้นควรฤๅ แม่เอย ? |
รอส. | เธอว่า “ใยติโทษ, โกรธขึ้งตูฃ้าได้ เมื่อตูฃ้ารักไซร้ ดั่งนั้นควรฤๅ ?” คือกล่าวแก่ผู้ใด, โปรดไขความแก่ฃ้า; หรือกล่าวไปอย่างบ้า บ่นเล่นพลางๆ ? |
ออร์. | กล่าวกับนางผู้ลี้ ลับบ่อยู่ที่นี้, อีกทั้งบ่ยิน ถ้อยเลย. |
รอส. | ขอที, อย่าพูดอีกเลย; ดูมันราวกับหมาป่าไอริชหอนเมื่อเห็นพระจันทร์. (พูดกับสิลเวียส) ฉันจะช่วยแก, ถ้าช่วยได้: (พูดกับฟีบี) ฉันก็อยากจะรักหล่อน, ถ้ารักได้. พรุ่งนี้ขอให้พบกับฉันพร้อมกันเถิด. (พูดกับฟีบี) ถ้าฉันจะแต่งงานกับผู้หญิงใดละก็ฉันจะแต่งกับหล่อน, และพรุ่งนี้ฉันจะแต่งงานแน่ละ: (พูดกับออร์ลันโด) ถ้าฉันสามารถทำให้ชายใดพอใจ, ฉันจะทำให้เธอนี่แหละพอใจ, และเธอจะได้แต่งงานพรุ่งนี้: (พูดกับสิลเวียส) ฉันจะทำให้แกชอบใจ, ถ้าสิ่งที่แกชอบทำให้แกชอบใจได้, และแกจะได้แต่งงานพรุ่งนี้ด้วย. (พูดกับออร์ลันโด) ถ้าเธอรักรอสะลินด์, ไปพบกัน: (พูดกับสิลเวียส) ถ้าแกรักฟีบี, ไปพบกัน: และเพราะฉันเองไม่รักสัตรีใด, ฉันก็จะไปพบ. ทุกคนจงไปดีเถิด: ฉันได้สั่งไว้ทุกคนแล้วนะ. |
สิล. | ถ้าฉันมีชีวิตอยู่จะไม่ขาดนัด. |
ฟีบี. | ฉันก็เหมือนกัน. |
ออร์. | ฉันก็เหมือนกัน. [ต่างคนเฃ้าโรง.] |
-
๑. เปนคำอวดของจูเลียส ซีสาร์, แม่ทัพโรมันคนสำคัญ, เมื่อตีได้เกาะอังกฤษเมื่อประมาณ พ.ศ. ๔๘๘. ↩
-
๒. ในสมัยเมื่อเชฺกส๎เปียร์มีชีวิตอยู่นั้น, ผู้ใดหากินเปนมายาวี, หรือหมอผี, มีโทษผิด. พระราชินีเอลิสะเบทได้ออกพระราชบัญญัติห้ามการทำเสน่ห์และอาถรรพ์ต่างๆ, มีกำหนดความผิดและระวางโทษไว้เปน ๓ อย่าง: (๑) กระทำให้คนตาย, ระวางโทษประหารชีวิตโดยมิได้ให้พบบาดหลวงก่อนรับโทษนั้นด้วย; (๒) กระทำด้วยเจตนาประทุษร้ายร่างกาย, ครั้งแรกระวางโทษจำคุก ๑ ปีและใส่คาประจาร, ครั้งที่ ๒ ระวางโทษประหารชีวิต: (๓) กระทำเพื่อหาขุมทรัพย์หรือทำเสน่ห์, ครั้งแรกระวางโทษจำคุก ๑ ปีและใส่คาประจาร, ครั้งที่ ๒ จำคุกตลอดชีวิตและริบราชบาทว์. ↩