ตอนที่ ๒
|
ฉาก: ในดง. |
|
|
ยาคส์, พวกขุนนาง, และสมุนไพร ออก. |
|
| ยาคส์. | คนไหนเปนผู้ฆ่ากวาง ? |
| ขุนนางผู้ ๑. | ฃ้าพเจ้าเอง. |
| ยาคส์. | ควรเราจะนำไปเฝ้าเจ้านาย, เหมือนแม่ทัพโรมันผู้มีชัยชำนะ; และถ้าจะเอาเฃากวางนั้นขึ้นผูกบนหัวแทนชัยมาลาก็จะเหมาะ. สมุนไพร, เจ้าไม่มีลำอะไรสำหรับกิจการอันนี้ฤๅ ? |
| สมุนไพร. | มีขอรับ. |
| ยาคส์. | ร้องไปเถิด ส่วนเพลงจะไพเราะหรือไม่นั้นไม่สำคัญ ขอแต่เพียงให้มีสำเนียงอื้ออึงพอเท่านั้น. |
| สมุนไพร. | ๏ ผู้ฆ่ากวางจะได้อะไรเล่า ? หนังกับเฃาสิควรให้เฃาใส่. ฉนั้นจงช่วยร้องก้องแนวไพร เพื่อต้อนรับกลับไปสู่เรือนชาน. [ให้ผู้อื่นร้องรับตอนนี้.] อย่าหมางใจที่ใส่เฃากวางนี้; เปนของดีก่อนกำเนิดแห่งตัวท่าน: ปู่ก็เคยสรวมมาเปนช้านาน, บิดาท่านก็เคยได้ใส่มา: อันเฃากวางอย่างดีนี้แสนเลิด แสนประเสริฐผ่องผุดสุดสง่า ไม่เปนของควรหัวยั่วนินทา ไม่เปนของควรว่าเย้ยหยันเอย ฯ [พากันเฃ้าโรง.] |
