ตอนที่ ๑

​ฉาก: ห้องหนึ่งในวังเจ้านคร.

เจ้าเฟรเดริค ออก, พร้อมด้วยขุนนาง, และออลิเวอ
เฟร. ไม่ได้พบแต่วันนั้นหรือว่า?
เชื่อไม่ได้, ไม่น่าจะเชื่อได้:
ถ้าหากจิตกูนี้ไม่เต็มไป
ด้วยเมตตาแล้วไซร้คงเห็นกัน;
เพราะเมื่อตัวผู้พี่นี่ยังอยู่
กูไม่ต้องหาน้องผู้ผายผัน,
คงแก้แค้นสมใจได้เท่ากัน.
เหตุฉนั้นมึงนาอย่านอนใจ.
ไปหาน้องมึงมา, ไม่ว่ามัน
จะได้ดั้นด้อมด้นไปหนไหน;
จะจุดเทียนส่องหาก็ตามใจ;
หาจงได้, จับเปนหรือจับตาย
ภายในสิบสองเดือนเคลื่อนบรรจบ,
แม้มิพบมึงจงอย่ามุ่งหมาย
กลับมาอยู่เมืองกูให้ยากกาย.
ดินและทรัพย์ทั้งหลายของมึงไซร้,
​ก็จะริบเปนหลวงทั้งปวงกว่า
จะได้ตัวน้องมาสำแดงได้,
ว่ามึงไม่ทุรยศขบถใจ
เช่นกูไซร้คิดเห็นเปนเช่นนั้น.
ออลิ. อนิจจา, พระทรงอานุภาพ
ไม่ทรงทราบใจฃ้าเปนแม่นมั่น !
น้องนั้นไซร้ฃ้ามิได้เคยรักมัน.
เฟร. ถ้าฉนั้นตัวมึงแสนอัปรีย์.
จงขับไล่ออกไปพ้นราชฐาน;
พนักงานจงริบเรือนและที่:
จงรีบไปไวๆในบัดนี้
และขับอ้ายอัปรีย์พ้นภารา.

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ