๗. พระเจ้าฮั่นบุ่นเต้

​ครั้งราชวงศ์ฮั่น ราษฎรทำมาหากินตามภูมิลำเนาเป็นปกติ ฝนฟ้าก็ตกต้องตามฤดูกาล บ้านเมืองอยู่เย็นเป็นสุขสบาย พระเจ้าฮั่นบุ่นเต้ เป็นพระราชโอรสของพระเจ้าฮั่นโกโจ พระนามเดิมของพระองค์ว่าเล่าเห่ง พระมารดามีนามว่าเป๊าะกี เดิมนางเป๊าะกีเป็นภรรยาน้อยของงุ่ยอ๋องป่า ตั้งแต่ครั้งพระเจ้าฮั่นโกโจยังเป็นฮั่นอ๋องทำสงครามกับฌ้อปาอ๋อง แย่งชิงบ้านเมืองกัน สมัยนั้นมีหมอดูลักษณะคนหนึ่งชื่อโควหู นัยว่าเป็นคนดูแม่นยำนัก งุ่ยป่าให้ตามหมอมาดูบ้าง ครั้นโควหูมาถึงก็ให้ดูฝ่ายใน งุ่ยป่ามีภรรยาหลายคน หมอตรวจดูลักษณะจนทั่วทุกคน แล้วพูดยกย่องว่าลักษณะดีด้วยกันทั้งนั้น เว้นแต่นางเป๊าะสี ซึ่งมาภายหลังคนอื่น ๆ หมอโควหูพิเคราะห์ดูลักษณะตลอดแล้วก็คำนับนาง และพูดว่าท่านผู้นี้ต่อไปภายหน้าจะได้เป็นไทเฮา (คือพระพันปีหลวง) เพราะบุตรจะได้เป็นเทียนจื๊อ (คือกษัตริย์) งุ่ยป่าได้ฟังดังนั้นก็ดีใจ จึงให้หมอโควหูดูตนบ้าง โควหูว่าท่านเป็นถึงงุ่ยอ๋องคือเจ้านครงุ่ย ยศใหญ่ศักดิสูงสมลักษณะแล้ว อันที่จริงหมอโควหูแกล้งพูดเบี่ยงบ่ายเพื่อมิให้งุ่ยป่าได้ยินคำทายอันไม่ดีจากตน แต่งุ่ยป่าไม่รู้เท่า เพียงได้ยินเท่านั้นก็ชอบใจนักหนา ให้รางวัลแก่หมอโควหูเป็นอันมาก แล้วหมอโควหูก็ลากลับไป

งุ่ยอ๋องป่าเป็นเจ้าเมืองงุ่ย ก็และเมืองงุ่ยนั้นเป็นเมืองขึ้นแก่ฮั่นอ๋อง ตั้งแต่หมอโควหูดูลักษณะให้แล้ว งุ่ยอ๋องมีจิตต์กำเริบด้วยเชื่อคำหมอดูว่าลูกตนจะได้เป็นกษัตริย์ จึงตั้นต้นแข็งเมืองไม่ยอมขึ้นแก่ฮั่นอ๋อง ขณะนั้นฮั่นอ๋องกับฌ้อปาอ๋องกำลังทำสงครามแย่งบ้านเมืองกันอยู่ งุ่ยอ๋องป่าเห็นได้โอกาส ก็รีบซ่องสุมกำลังไพร่พลเตรียมต่อสู้ป้องกันเมืองเต็มที่ ครั้นฮั่นอ๋องทราบว่างุ่ยอ๋องป่าแข็งเมืองไม่ยอมขึ้นดังแต่ก่อน ก็แต่งให้นายทัพนายกองยกไปตีเมืองงุ่ย ในที่สุดงุ่ยป่าพ่ายแพ้ถูกกองทัพฮั่นจับได้ทั้งครอบครัวมาเป็นเชลย ฮั่นอ๋องเห็นมารดางุ่ยป่าแก่เฒ่าแล้วก็สงสาร จึงไม่ฆ่างุ่ยป่าเสีย เป็นแต่ถอดออกจากยศอ๋องลงเป็นราษฎรสามัญ แล้วปล่อยตัวไปอยู่​เมืองงุ่ย ส่วนภรรยาใหญ่น้อยของงุ่ยป่านั้น ให้ส่งไปทำงานอยู่ที่โรงทอ อยู่มาวันหนึ่งฮั่นอ๋องเดินผ่านไปทางโรงทอ แลเห็นนางเป๊าะสีมีรูปโฉมงามนัก จึงกรุณาให้นางไปอยู่ที่ตำหนักในวังของตน ฮั่นอ๋องมีภรรยาน้อยคนหนึ่งชื่อนางเช็กสี รูปงามจนหาตัวเปรียบได้ยาก นางเช็กสีชำนาญดนตรีทั้งขับร้องพร้อมเสร็จ ฮั่นอ๋องรักมากถึงกับยกย่องว่านางเช็กกี แปลว่านางงามสกุลเช็ก โดยปกติฮั่นอ๋องชอบกินสุราทุกเวลาเย็นเปนเนืองนิตย์

ฝ่ายนางเป๊าะสีมาอยู่ทีตำหนักในวังหลายเดือน ไม่เห็นฮั่นอ๋องไปมาหาสู่ก็เสียใจ รำพึงถึงตนว่า ชะรอยเวรกรรมแต่ปางก่อนจะติดตามมาสนองหรืออย่างไร เมื่อผ่านพ้นความกรากกรำลำบากแล้วยังไม่วายช้ำใจ นางครุ่นคิดอยู่ดังนั้นเสมอ ในคืนวันหนึ่งนางฝันว่า มีมังกรตัวหนึ่งมาเข้าท้องก็ตกใจตื่นขึ้น แล้วใคร่ครวญความฝันว่าจะเป็นฉันใดก็ไม่มีทางจะคะเนการณ์ได้ถูก ครั้นถึงเวลาค่ำมีผู้มาแจ้งว่าฮั่นอ๋องให้หา นางก็จัดแจงแต่งกายพอสมควรแล้วรีบไปยังตำหนักของฮั่นอ๋อง ขณะนั้นฮั่นอ๋องกำลังเสพสุราอยู่ เมื่อนางเข้าไปยืนเฝ้าฮั่นอ๋องที่ข้างโต๊ะ ฮั่นอ๋องยิ่งพิศยิ่งงามเจริญตายิ่งกว่ากาลก่อน เมื่อเสร็จจากการเสพสุราแล้วถึงเวลาร่วมอภิรมย์สมสุข นางเล่าความฝันให้ฮั่นอ๋องฟัง ฮั่นอ๋องก็ทำนายว่าคงจะได้บุตรชายมีบุญญานุภาพได้เป็นกษัตริย์ต่อไป และนางเป๊าะสีก็ได้รับยกย่องว่า เป๊าะกี แปลว่านางงามสกุลเป๊าะ ต่อจากนั้นมานางมีครรภ์ พอถึงกำหนดทศมาศก็คลอดบุตรเป็นชาย ฮั่นอ๋องให้ชื่อบุตรว่า เล่าเห่ง นางเป๊าะกีกับฮั่นอ๋องร่วมภิรมย์กันเพียงครั้งเดียวแล้วฮั่นอ๋องก็ลืมนางเป๊าะกีเสีย เพราะความที่ลุ่มหลงแต่นางเช็กกี ๆ ก็มีบุตรคนหนึ่งชื่อเล่าอยู่อี้ แท้จริงนางเช็กกีฉลาดในการปรนนิบัติฮั่นอ๋อง ๆ จึงนิยมรักใคร่นางเป็นอันมาก

ครั้นเมื่อฮั่นอ๋องทำสงครามมีไชยชะนะต่อฌ้อปาอ๋องแล้ว ปราบดาภิเศกเป็นพระเจ้าฮั่นโกโจ องค์ปฐมกษัตริย์ราชวงศ์เจ้ยฮั่น ณ ปีมะแม พุทธศักราช ๓๓๗ พระองค์ทรงตั้งนางลื่อสี ภรรยาหลวงเป็นฮองเฮา  คือมเหสี ตั้งเล้าอ๎ยงที่เกิดแต่ฮองเฮาเอาเป็นไทจื๊อ ตั้งนางเช็กกีและนางเป๊าะกีเป็นฮูหยิน พระเจ้าฮั่นโกโจโปรดปรานนางเช็กกีเป็นอันมาก แทบจะทรงลืมนางเป๊าะกีเสียทีเดียว เพราะว่านางเช็กกี​ชำนาญในการปรนนิบัติดังกล่าวเป็นเลา ๆ มาแล้ว และความที่พระเจ้าฮั่นโกโจโปรดปรานมากนั้นเอง กลายเป็นเหตุให้ฮองเฮาเกลียดชังนางเช็กกี หาโอกาศคอยกำจัดนางเช็กกีอยู่เสมอ

อยู่มาคราวหนึ่ง เมืองเตี๋ยเมื่องต่ายแข็งเมือง และยกกองทัพไปทำการรุกรานเมืองอื่น ๆ อีกด้วย พระเจ้าฮั่นโกโจทรงทราบข่าวดังนั้น ก็กรีธาทัพหลวงยกไปปราบปราม ในที่สุดกองทัพเมืองเตี๋ยเมื่องต่ายต้านทานมิได้ก็แตกพ่าย เจ้าเมืองทั้งสองคนตายในที่รบ ครั้นทัพพระเจ้าฮั่นโกโจปราบปรามหัวเมืองทั้งสองราบคาบดีแล้ว ก็ยกกลับคืนยังพระนครหลวง พระเจ้าฮั่นโกโจโปรดตั้งเล่ายู่อี้เป็นเตี้ยอ๋อง ไปครองเมื่องเตี๋ย ตั้งเล่าเห่งเป็นต่ายอ๋อง ไปครองเมืองต่าย ต่ายอ๋องทูลขอรับพระมารดาไปอยู่ด้วย พระเจ้าฮั่นโกโจก็ทรงอนุญาตให้ไปด้วยตามความประสงค์

ฝ่ายหัวเมืองทั้งปวง ตั้งแต่พระเจ้าฮั่นโกโจยกทัพหลวงไปปราบเมืองเตี๋ยเมืองต่าย แล้วให้พระโอรสไปครองเมืองละองค์ ต่างก็ครั่นคร้ามเกรงกลัวพระบารมีเป็นอันมาก และเจ้าเมืองอื่น ๆ อีกหลายคนก็เป็นพระญาติพระวงศ์ บ้านเมืองจึงสงบเปนปกติอยู่ ส่วนเมืองต่ายนั้น ตั้งแต่ต่ายอ๋องมาอยู่ครองโจรผู้ร้ายก็เบาบางลง ชาวเมืองทำมาหากินตามสบาย บ้านเมืองร่มเย็นเป็นสุข เพราะต่ายอ๋องมีความกตัญญูกตเวทีมากมูน บารมีของต่ายอ๋องจึงบรรดาลให้บ้านเมืองสมบูรณ์พูนสุขไม่จลาจลเดือดร้อน

เมื่อต่ายอ๋องยังเยาว์วัยอยู่กับพระมารดา โดยปกติทรงกราบบาทพระมารดาทุกเช้าค่ำ แม้เมื่อได้เป็นต่ายอ๋องแล้ว ก็ยังทรงแสดงความเคารพสม่ำเสมออยู่เช่นนั้น คราวหนึ่งพระมารดาประชวร ต่ายอ๋องเอาใจใส่ในการรักษาพยาบาลอย่างกวดขัน ยาที่หมอประกอบถวายนั้นต่ายอ๋องทรงชิมแล้วทุกครั้งจึงถวายพระมารดาเสวย เพราะความที่เอาใจใส่มากเช่นนี้แทบไม่เป็นอันทรงเสวย พระมารดาประชวรอยู่ช้านานประมาณสามปี ต่ายอ๋องก็ปรนนิบัติมิได้ละเลยหน้าที่อันดีของบุตร จนพระมารดาหายประชวรสำราญดี กิติศัพท์ที่ต่ายอ๋องหมั่นปรนนิบัติพระมารดาครั้งนั้น เลื่องลือไปยัง​เมืองหลวงและหัวเมืองทั้งปวง จนความทราบถึงพระเจ้าฮั่นโกโจ พระองค์ทรงชมเชยต่ายอ๋องในที่ประชุมขุนนาง บรรดาขุนนางและราษฎุรโดยมากนิยมนับถือต่ายอ๋อง

ครั้นพระเจ้าฮั่นโกโจสวรรคค เล่าอ๎ยงไทจือได้รับราชสมบัติเสวยราชเป็นกษัตริย์ทรงพระนามว่าพระเจ้าฮุยฮั่นเต้ โปรดยกย่องฮองเฮาขึ้นเป็นลื่อไทเฮาพระพันปีหลวง ฝ่ายลื่อไทเฮาใคร่จะทรงว่าราชการงานเมืองเอง แต่ยังเกรงพระญาติพระวงศ์องค์อื่น ๆ ตลอดจนขุนนางผู้ใหญ่บางคนที่พระเจ้าฮั่นโกโจทรงแต่งตั้งไว้แต่ก่อนนั้น จึงระงับความมักใหญ่ใฝ่สูงไว้พลาง เป็นแต่คอยหาโอกาศถอดถอนขุนนางบางคนออกเสียจากตำแหน่งที่สำคัญ แล้วทรงตั้งให้พระญาติพระวงศ์ขึ้นรับตำแหน่งนั้น ๆ แทน แล้วหาเหตุทรมานนางเช็กกีอย่างโหดร้ายทารุณ จนนางเช็กกีทนความเจ็บปวดมิได้ก็ถึงแก่ความตาย แล้วมีรับสั่งให้หาเตี้ยอ๋องยู่อี้มายังเมืองหลวง ครั้นเตี้ยอ๋องมาเฝ้านางลื่อไทเฮาก็หาอุบายทำร้ายจนเตี้ยอ๋องสิ้นพระชนม์ พระเจ้าฮั่นฮุยเต้ทรงทราบก็เสียพระทัยมากถึงกับไม่เสด็จออกว่าราชการเช่นเคย ทรงมอบให้ขุนนางผู้ใหญ่สำเร็จราชการแทนพระองค์ พระเจ้าฮั่นฮุยเต้ครองราชสมบัติอยู่เพียงเจ็ดปีก็สวรรคต นางลื่อไทเฮาจึงอัญเชิญพระราชโอรสองค์อื่น ๆ ที่เกิดแก่พระสนมขึ้นเสวยราชสืบสันตติวงศ์ แต่ยกย่องเพียงเป็นพระเจ้าแผ่นดินทรงพระเยาว์ แล้วนางก็ขึ้นว่าราชการแทน ต่อมามินานพระเจ้าแผ่นดินและพระมารดาก็ถูกลอบปลงพระชนม์ และนางลื่อไทเฮาสำเร็จราชการแผ่นดินอยู่เพียงแปดปีก็สิ้นพระชนม์ลง ขุนนางทั้งปวงจึงไปอัญเชิญต่ายอ๋องมาครองราชสมบ์ติเป็นพระเจ้าฮั่นบุ้นเต้ เมื่อปีจอ พุทธศักราช ๓๖๕ พระเจ้าฮั่นบุ้นเต้ทรงยกย่องพระราชมารดาเป๊าะกีขึ้นเป็นเป๊าะไทเฮา เหตุการณ์ก็เป็นอันสมกับคำทำนายของหมอโควหูทุกประการ.

ย มี