สักรวามืด

​^๑เมื่อเร็ว ๆ นี้ เลขานุการสักรวาไปรษณีย์ เชิญพวกสักรวามากินเลี้ยง ได้เกิดการแต่งสักรวาอีกอย่างหนึ่งซึ่งให้ชื่อว่า “สักรวามืด” คือแต่งกันคนละวรรค ผู้แต่งวรรคแรก แต่งแล้วก็พับกระดาษเสีย ไม่ให้ผู้แต่งวรรค ๒ ทราบว่า เขียนไว้ว่ากระไร เป็นแต่บอกคำท้ายให้คำหนึ่ง เพื่อจะให้รับสัมผัสถูก ผู้แต่งวรรค ๒ แต่งแล้วก็พับกระดาษเสียอีก บอกให้ผู้แต่งวรรค ๓ ทราบแต่คำที่จะต้องรับสัมผัส ผู้แต่งวรรค ๓ ทำเช่นกันจนถึงวรรค ๔ ซึ่งเป็นกลอนทิ้ง ผู้แต่งวรรค ๕ ไม่ต้องรับสัมผัสกับใคร แต่บอกคำสุดท้ายของตนไว้ให้ผู้แต่งวรรค ๖ วรรค ๗ ผู้แต่ง​วรรค ๗ บอกไว้ให้วรรค ๘ เป็นอันจบสักรวาทั้งบท

สักรวาที่แต่งคลุมโปงชนิดนี้ ถึงกลอนจะถูกหมด ความก็อาจเขวไขวไปต่าง ๆ บางทีก็ผเอิญรับความกันได้

เฉพาะบทที่แต่งคืนนั้น วรรคแรกบอกคำไว้ว่า “ ใหญ่” วรรค ๒ บอกไว้ว่า “สูง” แลต่อ ๆ ไปจนจบ เมื่อเปิดอ่านก็ได้สักรวาดังนี้