นิคมคนเก็บก้นยา

----------------------------

​จักรพรรดิแหยมผู้ครอบครองดินแดนอยู่หลังโรงหนังตงก๊ก มีอาชีพเก็บก้นยาส่งบุรุษไปรษณีย์ เก็บเงินสัปดาห์ละ ๒ ครั้ง เขาไม่ชอบมองหน้าคนมองบุหรี่ที่อยู่ในปาก

----------------------------

ถ้าท่านแวะเข้าไปนั่งดื่มกาแฟอยู่ที่ร้านขายเครื่องดื่มหน้าโรงหนังตงก๊กสามแยก ท่านจะได้พบ “จักรพรรดิแหยม” จักรพรรดิพระองค์นี้มิได้เป็นผู้พิชิตในการรบทัพจับศึก แต่เป็นผู้พิชิตก้นยา เขาจะนั่งงุ้มหลังเอาคางแตะหน้าอกอยู่นิ่ง ๆ มีอาการคล้ายกับตัวกิ้งกือที่พอมีอะไรปุบปับมาใกล้ ๆ ตัว ก็จะคลี่ออกและรีบเดินไปอย่างรวดเร็วในทันที จักรพรรดิแหยมมานั่งอยู่หน้าร้านกาแฟทุกวัน และเขาเจาะจงเลือกเอาร้านที่เฟมัสที่สุด

พวกกรรมกรสามล้อรู้จักเขาดี เหมือนน้ำกาแฟที่ต้องดื่มทุกเช้า เพราะเมื่อเขาแวะเข้าไปนั่งในร้าน จะต้องเดินผ่านจักรพรรดิแหยมเข้าไปก่อน แต่พวกนักดื่มชนิดกรรมกรสามล้อไม่ทำให้กิ้งกือที่ขดตัวอยู่คลี่ออกได้ ​เพราะไม่มีความสำคัญอย่างใด ก้นยาของเขาไม่ค่อยจะมีเหลือยาวนัก และพวกกรรมกรเหล่านี้ไม่ค่อยจะยอมขว้างทิ้งง่ายๆ เขาจะทิ้งก็ต่อเมื่อดูดจนไฟเกือบจะลามไปไหม้เอามือเข้าทีเดียว บางคนดูดจวนจะหมดตัวแล้ว แทนที่จะโยนทิ้ง กลับดูดซ้อนๆ ขยับพรืด ๆ รัวถี่ และพอก้นยาหล่นจากมือก็เหลือแต่ขี้เถ้า ไม่ทิ้งซากไว้ให้เป็นเหยื่อของจักรพรรดิบ้างเลย

จักรพรรดิแหยมไม่เคยเกลียดพวกกรรมการสามล้อคนไหนมากเท่ากับคนที่บังเอิญไปร่ำรวยมา แล้วซื้อบุหรี่ดี ๆ มาสูบให้เห็น “ไม่ได้กินของมันหรอกโว้ย อ้ายแหวง” เขากระซิบบอกพรรคพวกที่พอเห็นเหยื่อก็ปราดเข้ามาสมทบด้วยอีกคนหนึ่ง “มึงขืนคอยก็เสียเวลาเปล่า ถ้าได้แดกของมัน กูสัญญาให้กระทืบ”

คำพูดของจักรพรรดิแหยมเป็นคำพูดที่เด็ดขาด และเป็นความจริง เพราะเขาไม่ได้พูดจากอารมณ์ แต่พูดจากเหลี่ยมอันฟุ่มเฟือยด้วยความชำนาญของชีวิต เจ้าเพื่อนนักเก็บก้นยาคนนั้นมองดู “ราเลย์” ที่อยู่ในปาก กรรมกรสามล้อค่อย ๆ หดสั้นลงทุกที เขาพ่นควันเป็นวงกระจัดกระจายไปทั่วอย่างแสนจะเอร็ดอร่อยและเต็มไปด้วยความสำราญ ครั้นแล้วแทนที่จะโยนทิ้งกลับปล่อยให้ตกแปะลงที่พื้น เอาส้นเกือกขยี้เสียจนแบน มันไม่มีประโยชน์อะไรเสียเลยถ้าจะเก็บก้นยาชนิดนี้มา เขาจะได้เพียงเส้นยาที่ยังมีสีเหลืองติดอยู่เพียงไม่กี่เส้น เพราะ​มันต้องถูกขยี้ลงไปปนเปอยู่กับขี้ตีนที่เต็มไปด้วยเสลดน้ำลายเสียแล้ว แต่ถึงกระนั้นบางทีเขาก็ย่องเข้าไปหยิบมันมาด้วยความรู้สึกผิดหวัง หย่อนมันลงไปรวมไว้ในกระป๋องนมวัวที่ถือติดมือมา เขามองก้นยานั้นด้วยความเสียดาย แล้วก็หันไปทำตาเขียวเอากับกรรมกรสามล้อ คล้ายกับจะร้องด่าว่า “ฮึ่ม อ้ายเศรษฐีรวยวันเดียว มึงไม่เหลือไว้ให้ลูกนกลูกกาเสียบ้างเลยเทียวนะ”

จักรพรรดิแหยมจะคลี่ตัวที่ขดอยู่ และชะเง้อคอขึ้นทันทีเมื่อเห็น “อาเสี่ย” นักเซ็งลี้หรือเจ้าของ “ตอนเดียว” หยุดรถก้าวลง ปิดประตูปังแล้วเดินเข้าไปในร้านขายเครื่องดื่ม เขาชอบพวกหนุ่ม ๆ ที่ฉายชาร์กสกิน พวกนักเที่ยวที่แป๋อยู่ในเชิ้ตฮาวายก็ชอบ พอเห็นคนชนิดที่กล่าวผ่านหน้าเข้าไปดื่มกาแฟในร้าน เขาจะกระดกหัวขึ้นมองดูหน้าบ่อย ๆ พร้อมกับนึกในใจว่า เมื่อไหร่หนอ “เสี่ย” จึงจะงัดบุหรี่ออกมาสูบ บางทีเขาแกล้งทำเป็นไม่เอาใจใส่ เพราะยังไม่ได้ยินเสียงไม้ขีดไฟแช็ก คนชั้นนั้นแล้วจะไม่จุดบุหรี่ดี ๆ ของเขาที่ก้านธูปซึ่งเจ๊กเตรียมไว้ให้ เพราะมันจะทำให้รสชาติของบุหรี่ดี ๆ ชั้นสูงเสียไป

บางครั้งถ้าพวกเก็บก้นยามองหน้าบ่อย ๆ “เสี่ย” หรือนักเซ็งลี้ก็ชักจะสงสัย แต่เพื่อนของเขาที่รู้เชิงจะพูดว่า “อย่าไปเอาใจใส่กับมันเลย มันไม่ได้มองหน้าแกหรอก มันมองก้นบุหรี่ว่าเมื่อไรแกจะโยนทิ้ง”

“เสี่ย” บางคนได้ฟังเห็นเป็นเรื่องสนุกก็หยิบก้น​บุหรี่ที่ดูดจวนหมดแล้วนั้นโยนทิ้งออกไปนอกร้าน และในทันใดนั้นกิ้งกือแหยมก็จะกลายเป็นกวางไปทันที ตาวาวและว่องไวราวกับสายฟ้าแลบ พรวดเดียวเผ่นถึงก้นยาที่มีควันลอยขึ้นเป็นเส้นตรงและนอนนิ่งอยู่ที่หน้าร้าน ถ้าหากในขณะนั้นมีนักเก็บก้นยาคณะอื่นมาคอยเฝ้าเหยื่ออยู่ด้วย จักรพรรดิแหยมผู้มีร่างกายผอมแกร่งตาปรอยๆ และเดินกะโผลกกะเผลกอยู่เหมือนคนขาหัก จะเริ่มแสดงความสามารถและปฏิภาณของเขาในทันที เขาจะปล่อยให้ผู้ที่มาแย่งเยื่อของเขาก้มลงเก็บก้นยาก่อน พอมือจวนจะถึงก็กระโดดเข้ากระแทกเบาๆ ให้เสียหลักถลาไป เขาไม่ทำรุนแรงแต่ทำพอเป็นเชิงเท่านั้น พอคู่ต่อสู้ในการชิงชัยก้นยาหันกลับมาอีกครั้งหนึ่งเขาจะไม่มีโอกาสได้เห็นก้นยากันนั้นอีกต่อไป เพราะมันได้ลงไปนอนนิ่งอยู่ในกระป๋องของพระเจ้าจักรพรรดิแหยมเรียบร้อยแล้ว และจักรพรรดิแหยมก็เดินผิวปากกลับไปนั่งที่เก่าคล้ายกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

เมื่อครั้งสงครามกำลังเบ่งตัวเกือบสุดขีดอยู่ในประเทศไทยนั้น จักรพรรดิแหยมไม่ค่อยเลือกก้นบุหรี่ไม่ว่าจะเป็นชนิดใดเขาต้องการทั้งนั้น แต่ครั้นสงครามสงบเรียบร้อยแล้ว เขาไม่ต้องการก้นบุหรี่เลว ๆ ที่ทำภายในประเทศ อย่างเลวต้องไพแร็ตราเลย์ ซีเนียร์เซอร์วิสนั้น ถ้าเห็นเข้าเป็นตาลุกวาวทีเดียว ส่วนยาก้นก๊อกไม่ค่อยชอบ เพราะนานๆ จะเก็บได้สักก้นหนึ่ง และลูกค้าของ​เขาไม่ติดใจ เพราะรสชาติไม่เป็นที่แพร่หลาย

จักรพรรดิแหยมคนนี้ บางทีเห็นใครสูบบุหรีดี ๆ หน้าตายิ้มแย้ม เป็นคนมีลักษณะขี้เล่นร่าเริงแล้ว เขาจะเดินเข้าไปขอเอาดื้อๆ “ผมอยากสูบบุหรี่ดี ๆ ครับ ขอให้ผมสักมวนเถอะ”

บางทีเขาก็ได้มวนที่ “เสี่ย” กำลังสูบอยู่ แต่บางที “เสี่ย” ใจดีจะหยิบในซองส่งให้ หากวันใดเคราะห์ร้าย จะถูกตะเพิดโดยไม่รู้ตัว ต้องเดินก้มหน้างุดออกไปจากร้าน แต่เขาไม่ไปไหนเขาต้องไปนั่งคอยเก็บก้นยาของเสี่ยคนนั้นจนได้

จักรพรรดิแหยมไม่ใช่ชื่อจริง ๆ ของเขา นักเก็บก้นยาตัวลือคนนี้ชื่อตาเหล็ง แต่เนื่องจากที่เขามีหนวดแหยมอยู่ที่ปาก ใคร ๆ จึงไม่เรียกชื่อเดิม กลับไปเรียก “อ้ายแหยม” หรือ “ตาแหยม” วันหนึ่งนิสิตจุฬาฯ ที่อยู่ในตรอกหลังโรงหนังตงก๊กแลเห็นเขาตื่นแต่เช้า จึงพูดด้วยอารมณ์สนุกว่า “ไง จักรพรรดิแหยมวันนี้ตื่นแต่เช้าเทียวนะ”

เมื่อได้รับนามขนานใหม่ว่าจักรพรรดิ เขานึกเคือง เพราะคาดเอาว่าต้องเป็นของเลว ครั้นได้พบคนไทยคนหนึ่ง ทำงานเป็นเสมียนอยู่ในร้านจีนแถวสามแยกก็ถามว่า “คุณครับ จักรพรรดิน่ะเขาแปลว่ากระไรกันครับ?”

พอเขารู้ว่าจักรพรรดิคือผู้มีอำนาจยิ่งใหญ่ เขาก็ชอบ ใครเรียกเขาว่าจักรพรรดิแหยม แทนที่จะโกรธกลับ​ยิ้ม ต่อมาเมื่อพบนิสิตคนที่ตั้งนามอันมีเกียรติให้ เขาเป็นต้องยกมือไหว้แสดงคารวะอย่างสูงด้วยรู้สึกนับถือจริงๆ

จักรพรรดิแหยมครอบครองดินแดนอันเป็นจักรวรรดิก้นยาของเขามานานแล้ว เขามีลูกน้องส่วนมากรวมทั้งเด็กไทยและเด็กจีนประมาณ ๒๐ คน เด็ก ๆ เหล่านี้เชื่อฟังเขา เพราะเมื่อออกไปเก็บก้นยามาได้แล้ว จักรพรรดิแหยมก็รับมาจัดการขายให้แก่ลูกค้าประจำ และนำเงินมาแบ่งปันกัน มากตามมากน้อยตามน้อยเกือบทุกวัน

ลูกค้าของเขาส่วนมากมีทั้งคนจีนและคนไทย แต่นักซื้อก้นยาเหล่านี้เป็นชนชั้นที่ได้รับการศึกษาน้อย เขาไม่รู้เรื่องสุขภาพ และไม่ถืออะไรทั้งหมด เขาไม่เข้าใจความหมายของคำว่า “โรคติดต่อ” บุรุษไปรษณีย์คนหนึ่งตั้งกระถางเล็ก ๆ ไว้หน้าห้อง พอตื่นเช้าเขาจะพบก้นยาชนิดดี ๆ วางเรียงกันอยู่หลายก้น เขาเลือกเอาแต่ก้นที่ไม่สกปรกมากนัก แล้วห่อกระดาษใส่กระเป๋าไปสูบในเวลาทำงานได้ตลอดวัน ในสัปดาห์หนึ่ง จักรพรรดิแหยมจะมาเก็บเงินไปสองครั้ง เป็นจำนวนเงินราว ๑๐ บาท ลูกค้าของเขาได้สูบบุหรี่ดีๆ ตลอดสัปดาห์ด้วยราคาเท่ากับที่ “อาเสี่ย” นักเซ้งลี้ทั้งหลายจะต้องจ่ายเงินมากกว่าสองร้อยบาท!

จักรพรรดิแหยมมีลูกค้าประจำรับซื้อก้นยามากกว่า ๓๐ คน ในปัจจุบันนี้ แทนที่ลูกค้าจะน้อยลงเพราะ​มีบุหรี่นอกตกเข้ามามาก แต่จักรพรรดิแหยมกลับมีลูกค้าเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ บุรุษไปรษณีย์ยังต้องการสูบบุหรี่ดี ๆ ราคาถูก เช่นเดียวกับนายสิบและพลทหารที่มีรายได้น้อย จักรพรรดิแหยมคนนี้ไม่มีลูกเมีย เขาอยู่ที่หลังโรงหนังตงก๊ก และมีเด็กจีนเดินติดหน้าตามหลังอยู่เกือบทุกเวลาที่เรามองเห็นหน้าเขา

ข้าพเจ้าถามจักรพรรดิแหยมว่า เขาชอบเป็นจักรพรรดิหรือไม่ เขาหรี่ตาหัวเราะยิงฟันขาวแล้วตอบว่า

“ชอบซีครับ ทำไมจะไม่ชอบ คนเก็บก้นยาแถวนี้ ไม่มีใครเป็นจักรพรรดิได้เหมือนผม ว่าแต่คุณมีราเลย์ติดมาด้วยหรือเปล่า ขอให้ผมสักตัวซีครับ ผมไม่เอามาก ตัวเดียวเท่านั้น”

----------------------------