| ๑๙๏ เมื่อนั้นอินทร์อคนีวรุณยมอมร |
| ครั้งเสร็จสยุมพร |
พิธี |
| ๏ สี่เทพอวยพรแด่พระนลนรบดี |
| ผู้ซึ่งพระไภมี |
ธสรร |
| ๏ เสร็จแล้วสี่สุรเทพธจากนครพลัน |
| หันเตร็จระเห็จผัน |
นภางค์ |
| ๏ พอพลท้าวกลิท้าวทวาปรณะกลาง |
| แถวเถื่อนวิถีทาง |
จรัล |
| ๏ เมื่อนั้นองค์อมเรนทราธิปก็พลัน |
| เผยภัททะอัตถ์อัน |
อุดม |
| ๏ ดูราองค์กลิทั้งทวาปรวิกรม |
| จักสู่สถานรม |
ยใด |
| ๏ เมื่อนั้นท้าวกลิเธอก็ทูลสหสนัยน์ |
| ฃ้าม่งจะตรงไป |
วิทรรภ์ |
| ๏ หมายมั่นปั้นจิตจงประสงค์พระทมยัน |
| ตีเลิศะลาวัณย์ |
วิไลย |
| ๏ หวังออมองค์ยุวดีพระศรีสมรไว |
| ทรรภีฉวีไร |
วิลาส |
| ๏ บัดนี้ภีมะบุตรีจะมีพิธิประกาศ |
| การเลือกพระผัวราช |
ธิดา |
| ๏ ข้ายินกล่าวระบุข่าวสยุมพรก็มา |
| หวังพาพระพาลา |
ตระกอง |
| ๏ เมื่อนั้นองค์อมรินทะยินกลิสนอง |
| จึ่งตอบยุบลสอง |
ธไกร |
| ๏ ดูราองค์กลิจงระเห็จอำพรไคล |
| คลาคืนผิขืนไป |
ก็เปล่า |
| ๏ มาป่านนี้และพิธีสยุมพรพระเยาว์ |
| แล้วเสร็จและสี่เรา |
จะกลับ |
| ๏ ต่อหน้าเราจตุรางค์พระนางสิริวิทรรภ |
| สรรเสร็จประสงค์สรรพ |
พิธี |
| ๏ องค์ไนษัธสุรพลพระนลนฤบดี |
| เปนราชสวามี |
ตระกอง |
| ๏ เมื่อนั้นองค์กลิทราบก็ปลาบกมลตรอง |
| ตรึกกริ้วพระผิวทอง |
ยุพา |
| ๏ เอิบอาฆาตทุจริตเพราะจิตตะริศยา |
| ดูดู๋สุดามา |
นุษี |
| ๏ กำเริบเอิบจิตหมิ่นสุรินทรบ่มี |
| เคารพพระวัชรี |
วิชัย |
| ๏ ดูหมิ่นทั้งพระวรุณพระเพลิงพระยมไกร |
| กำเริบลำพังใจ |
บ่เกรง |
| ๏ บังอาจเลือกภสดามนุษย์มนะมิเยง |
| อันองค์พระอินทร์เอง |
บ่เลือก |
| ๏ เลือกผัวคนอรเธอเสมอจิตกระเสือก |
| หาทุกข์บ่ฉุกเกลือก |
จะวาย |
| ๏ ทั้งผัวเทพอรเธอเสมอจิตสลาย |
| ทิ้งสุขบ่ฉุกหมาย |
สวรรค์ |
| ๏ อยาบใหญ่หลวงบ่มิล่วงณะห้วงวิบุลทัณฑ์ |
| แท้โทษจะถึงอัน |
ตราย |
| ๏ เมื่อนั้นองค์อมรินทร์ธยินก็อธิบาย |
| ตอบถ้อยแถลงปราย |
ประโยชน์ |
| ๏ ดูราองค์กลิควรบ่ด่วนประทุฐโทษ |
| อันองค์พระนงโพธ |
บ่ผิด |
| ๏ นางเลือกผัวสุรพลพิมลนลนริศร์ |
| เรืองบุญมนุญกิต |
ติคุณ |
| ๏ สี่เราให้อนุมัติบ่ขัดจิตพระสุน |
| ทรีโศภนาดุลย์ |
ดิลก |
| ๏ ชายเช่นไนษธอันถวัลยะอธิปก |
| พราหมโณปถัมภก |
เถกิง |
| ๏ นางใดบ้างจะมิมาดสวาดิ์จิตประเทิง |
| เสน่ห์ภูปะผู้เชิง |
ฉลาด |
| ๏ ใครบ้างทรงคุณธรรมประจำจิตบ่คลาด |
| ดังองค์นิษัธนาถ |
นเรศร์ |
| ๏ ทรงเมตตากรุณาอุสาหะจตุเวท |
| อาฃยาน์ประชาเบศร์ |
ก็เจน |
| ๏ ทรงสัตย์ปรีดิฤดีมหีปะนฤเบนทร์ |
| แท้เที่ยงบ่เอียงเอน |
เลอียด |
| ๏ เธอดีแล้วดุจนั้นและท่านสิจะกระเสียด |
| เบียดบ่งและจงเกลียด |
มิชอบ |
| ๏ ใคร่แช่งผู้คุณเลิศประเสริฐจิตะระบอบ |
| เวรต่อก็เวรตอบ |
บ่ผัน |
| ๏ คำแช่งนั้นจรปรวนและหวนดลณะมัน |
| ผู้แช่งแสวงทัณ |
ฑกรรม |
| ๏ มันหยามอยาบผิวสาปจะตกนรกจำ |
| รึงรุมณะหลุมดำ |
ดำงน |
| ๏ ดำรัสเสร็จสุรเตร็จระเห็จอำพรบน |
| เพ็ญผ่องอำพนพล |
อำไพ |
| ๏ ทันใดเมื่อจตุเทวะเขจรกำไร |
| กลีกล่าวยุบลไป |
บ่หึง |
| ๏ ดูราทวาปรผู้สหายสุหฤทพึง |
| ช่วยข้าบ่ช้าจึง |
จะชอบ |
| ๏ ตูคิดแค้นนลแสนผิแหลนพิษประกอบ |
| เสียบกายมิหมายตอบ |
กระไร |
| ๏ ฃ้าไซร้จักจรสู่และสิงพระนลไน |
| ษัธราชจะคลาดไป |
บ่มี |
| ๏ เฃ้าสิงแล้วและก็ฃ้าจะพาพระนรสีห์ |
| สู่ชั่วบ่กลั้วดี |
ดำงน |
| ๏ จักทำให้นลล้มและจมณะมหิดล |
| เสียเมืองกระเดื่องมนท์ |
มลาย |
| ๏ อันองค์ไนษธเคยเสวยสุขสบาย |
| จักเสื่อมสลายกาย |
ทุพลี |
| ๏ เคยชื่นฉมอภิรมยะชมพระรมณี |
| ทรามไวยพระไภมี |
จะดาย |
| ๏ คิดคงสมจิตหนาทวาปรสหาย |
| มุ่งหวังจะดังหมาย |
มิคลาด |
| ๏ เชิญช่วยอาตมะเถิดจะเกิดผลมิพลาด |
| เกลอสิงณะลูกบาศก์ |
นะเกลอ |
| ๏ เกลอสิงอักขะและฃ้าจะสิงพระนลเลอ |
| ห่อนช้าจะพาเธอ |
ทำงน ๚ |
