สรรคที่ ๕

วสันตติลกฉันท์

๑๔ เมื่อนั้นวิทรรภะอธิราช นรนาถภูมี
กำหนดพระราชพรพิธี ศุภฤกษ์อุดมวาร
๏ เชิญปวงประชาธิปประชุม ณสยุมวราคาร
เรืองศรีมณีรตนกาญ จนะแจ่มเจริญตา
๏ ราชานุราชนรพยัค ฆตระหนักหทัยอา
ดูรใคร่จะได้พระวนิดา ก็เสด็จสมาคม
๏ งามราชนิเวศน์รุจิรจิตร สุประดิษฐ์ดำรูรมย์
โรงคัละกาญจนะสดมภ์ ผิวพิศก็พิศวง
๏ งามเหล่ากษัตริย์พฒนพงศ์ พรองคะอาจอง
ดั่งสิงหะสิงสิขรทรง สุรภาพอนันต์เนือง
๏ งามราชวราภรณรา ชยะรามอร่ามเมือง
กุณฑลหิรญรตนเรือง ผิวแมนก็แม้นกัน
๏ งามทรงสุมาลยะมณี สุรศรีระพีพรรณ
พิศพาหะเปรียบปริฆอัน ปรภาพจะราบลาญ
๏ เพ็ญพักตร์ก็นักษตระนภาง คะกระจ่างเจริญมาน
เกศาสุนาสิกสคราญ แลพระเนตรก็ฃำคม
๏ งามราชสมาคมนรา ธิปเลิศวโรดม
อ่าโอ่สโมสรวิกรม ชชวาลตระการตา
๏ ดังนาคณะกรุงอุรุคโภ ควตีสมัญญา
แม้เสือสถิตย์คิริคุหา นรศาระทูลเหมือน ๚
๑๔ เมื่อนั้นพระราชอรธิดา กลยาณิเด่นเดือน
โสภาประภาพิมลเตือน จิตแจ่มเจริญชม
๏ อาภรณ์ประไพพรพิพิธ ชวลิตชลอรมย์
แสงศรีมณีกนกสม อรสุทธะโสภา
๏ ยาตรสู่สโมสรสมา คมเหล่าพระราชา
ยลนางและต่างขติยะตา จะกระพริบก็ห่อนมี
๏ ดูไหนก็ดูบ่มิเขยื่อน ผิวศกก็ศกศรี
ดูเนตรก็เนตรกลมณี ผิวกรรณก็กรรณนาง
๏ ดูเอวก็เอวอรสุรางค์ ผิวปรางก็เพียงปราง
ดูอกก็อกอรสอาง ผิวกรก็กรตรู
๏ พิศไหนก็เพ่งกมลพิศ บ่มิคิดจะเปลี่ยนดู
เฉาจิตบ่พิศอรพธู วรภาคอื่นเลย ๚
๑๔ ปากราชยุพาพรสวัส ดิสุภัทร์กำดัดเชย
นานเนืองชำเลืองนยนะเงย ยลราชสมาคม
๏ เฃาฃานพระนามนฤปถ้วน ยศล้วนวิไลยสม
บูรณ์ศักดิ์วิสิฎฐ์กิติอุดม นรศาระทูลปวง
๏ ถึงนามพระนลพิมลราช นรนาถนิษัธหลวง
หลากในหทัยสมรทรวง ดุจศัสตระตัดเถือ
๏ เหตุเห็นพระไนษธประจักษ์ อภิศักดิ์เสมอเสือ
ห้าองค์บ่ผิดวิจิตรเหลือ จิตซึ่งจะพึงเดา
๏ ดูโน่นก็นลถกลศัก ดิประจักษ์อุราเยาว์
ดูนี่ก็นลพิมลเชา วนะนั่นก็นลจริง
๏ ห้านลสกนธะวรลัก ษณะพักตร์บ่เพี้ยนพิง
อกเอ๋ยไฉนหทยหญิง ก็จะทราบประการใด
๏ ไหนแน่พระนลนรพยัคฆ์ อุระจักทลายไป
นงลักษณ์ตระหนักพระหฤทัย จตุเทพธแปลงมา
๏ เหตุเราจะเลือกพระนลไน ษธผู้ประไพตา
สี่เทพธทราบยุบลสา ระรหัสก็ดัดตน
๏ เทพหนึ่งก็เปนพระนลหนึ่ง จตุเทพสี่นล
รวมทั้งพระนลพลถกล ก็และห้าพระภูธร
๏ ไหนหนอพระนลนิษธนาถ นรราชอดิศร
ไหนหนอพระนลพลขจร สุจริตจิโรดม
๏ อัดอั้นอุราอรอุไร ระอุไหม้หทัยกรม
อ้ำอึ้งคนึงจิตะระทม ทุนนัสวิบัติกรรม
๏ ตรึกพลางพระนางนุชระลึก มนนึกทำนองธรรม
วอนเทพผิเทพธอุปถัมภ์ ก็จะสิทธิสมหวัง
๏ หมายพึ่งสุรานิมิษทั้ง จตุเทพจำบัง
สี่ท้าวจะอาทรกระมัง ผิววอนอชรชาญ
๏ คิดพลางยุพาพรประนม กรก้มกมลบาน
วาจามนัสนมสการ พจนาตถ์ทำนูลไป
๏ อ้าองค์สุเรศระสถา พรอานุภาพไกร
ภูลศักดิ์พิสิฏฐ์พิชิตไช ยอสูรก็สูญปราณ
๏ อันฃ้าธิดานรบดี พรภีมะภูบาล
จำเดิมกนกพิหคฃาน พจพร้องทำนองสาร
๏ กล่าวโฉมพระนลพิมลศักดิ์ ศุภลักษณ์ประจักษ์มาน
มาดหมายบ่หน่ายถวิลดาล จิตน้อมเสน่ห์ไป
๏ มอบกายถวายนลนเรศร์ กลเจตนาใน
เสี่ยงจิตผิผิดพระนลใคร จะประสงค์บ่ปลงมาน
๏ ด้วยเหตุระหัสสตยวาท จิตมาดสมาทาน
จงสัตย์อุบัติผลพยาน สตยานุกูลไกร
๏ สรวมเทพสุธรรมธรอธิตย์ ผิวจิตจำนงใน
ความตรงก็จงกรุณใจ ระบุแจ้งแสดงองค์
๏ องค์ไหนพระไนษธสถา พรศาระทูลยง
เชิญเทพธกอบกรุณทรง คุณชี้พระภูธร
๏ หนึ่งฃ้าจำนงนฤปมั่น บ่มิพรั่นทุฃากร
หนักแน่นบ่แคลนหทยคลอน บ่มิเคลื่อนมิคลายใจ
๏ ชั่วตากระพริบก็บ่คนึง จิตถึงบุรุษใด
ความจริงบ่กริ่งกมลใน นยะนี้บ่มีแหนง
๏ สรวมสัตย์อุบัติผลสนอง กลปองหทัยแจง
สรวมสิทธิ์สุเรศรแสดง นลให้ประจักษ์ตา
๏ หนึ่งฃ้าจำนงพระนลภู ธรผู้ระบือชา
มุ่งในพระไนษธชนา ธิปแผ้วภิย์โยเย็น
๏ เหตุด้วยสุราธิปมเห ศรเดชะภูลเพ็ญ
จัดไว้จะให้อุบติเปน ดุจนั้นก็เปนไป
๏ สรวมสัตย์อุบัติผลสนอง กลปองจำนองใจ
เชิญเทพธชี้พระนลไน ษธเพื่อภโรปถัมภ์
๏ หนึ่งฃ้าจำนงสตยจ่อ จิตต่อพระนลสำ
เหนียกสัตย์ก็จำจิตจะทำ ดุจสัจจะวาจา
๏ สรวมสัตย์อุบัติผลสนอง กลปองกมลมา
เชิญเทพธชี้นลนรา ธิปให้ประจักษ์องค์
๏ สรวมเทพธทรงสตยจุ่ง จิตมุ่งกมลตรง
สำแดงพระองค์อมรทรง สุรลักษณ์ประจักษ์ตรู
๏ เพื่อฃ้าจะเลือกพระนลได้ ดุจใจจำนงตู
สรวมทรงพระคุณกรุณชู สตยาภิวาจา ๚
๑๔ เมื่อนั้นสุเรศระสดับ วนศัพทะกานดา
วิงวอนอมรอมรปรา กฏเห็นก็เอ็นดู
๏ ร่ำไรพิไรพจนนาง บ่ระคางระคายหู
พักตรผ่องลำยองยุพพบู ก็บ่ผ่องเพราะหมองมน
๏ ตั้งสัตย์และมีมนสสา ระอุสาหะกังวล
รักสัตย์และทรงสตยทน บ่มิทอดมิทิ้งไป
๏ มุ่งรักประจักษ์จิตบ่จาก อนุราควราภัย
หมายจิตและจิตตะนิศจัย บ่มิพรั่นมิพรึงกลัว
๏ น้ำใจก็ไสกลมณี และบ่มีจะหม่นมัว
ภักดีบ่มีกมลกลัว กลนี้บ่มีเหมือน
๏ คิดแล้วสุราชรสุทัศน์ ก็ตระบัดบ่บังเบือน
พรรณเพ็ญก็เด่นประดุจเดือน สุรสุทธะโสภา
๏ ศรีแสงแสดงอมรลัก ษณะพักตร์ประจักษ์ตา
จึ่งองค์พระราชอรธิดา ก็ตระหนักหทัยนาง
๏ สี่ท้าวธเท้าบ่ดลดิน อมรินทะรางชาง
เนตรห่อนกระพริบพรศุภางค์ ผิวเหื่อก็ห่อนมี
๏ สวมทรงสุพรรณ์สุรภิมา ลยะไร้ธุลีศรี
หนึ่งองค์สุรามรบดี ก็บ่ห่อนจะมีเงา
๏ อันองค์พระนลนรพยัคฆ์ ก็ประจักษ์หทัยเยาว์
เหตุเหื่อและเงามนุชเรา และพระบาทก็ดลดิน
๏ ปางราชยุพาพรสวัส ดิพิพัฒนะโศภิน
สำเหนียกตระหนักนลนริน ทรเที่ยงหทัยนาง
๏ ทันใดพระราชอรสุดา กลยาณิโศภางค์
ทรงเลือกพระไนษธวรางค์ อธิราชยะธำรง
๏ ฉวยชายพตราภรณพลาง ก็พระนางธสวมทรง
มาลัยถวายพระนลปลง จิตกายถวายไท ๚
๑๔ ปางนั้นสุเรศะมฆพาน ภควานวิบูลย์ไกร
บรรดาสุรามรวิไลย ยศะมาสมาคม
๏ เธอผองก็ซร้องสุรสำเนียง วจเจรียงเจริญชม
เทพทวยก็อวยอุปสดม ภประทานพระนลหลวง ๚
๑๔ เมื่อนั้นพระไนษธสบาย จิตหมายธิดาดวง
สมหมายและกายกมลทรวง ก็ระรื่นระเริงปรีดิ์
๏ ทูลความณะทรามวยะประไพ อรไทยพระไภมี
ดูราพระองค์อรยุพี พนิดาประภาทรง
๏ ซึ่งมองเสน่ห์นิตยน้อม มนพร้อมประพันธ์ปลง
จิตมาดสวาดิ์วิมลองค์ ยุวมาลย์ประทานเรียม
๏ ท่ามกลางสุราธิปนรา ธิปศาระทูลเทียม
เลือกเรียมและเรียมปิติก็เตรียม จิตกายถวายนาง
๏ ตราบชีวะมอดมรณหมาย บ่สลายเสน่ห์หมาง
หมายออมถนอมพระนุชวาง นุชไว้ณะใจตู
๏ จงแดกระแสพจนแจง จิตแจ้งพระโฉมตรู
สรวมสุขสวัสดิ์อุบติชู กลสัจจะวาที ๚
๑๔ ปางนั้นพระองค์อรสุพรรณ พระวิทรรภะนารี
ยินถ้อยพระนลนรบดี ก็เกษมกมลมาน
๏ นางปลื้มพระเปรมกมลปริ่ม อรอิ่มอุราบาน
สององค์ก็ทรงนมสการ อมเรนทราชร ๚
๑๔ เมื่อนั้นพระวาสพสุเร ศรเทวะเจ็ดกร
อีกองค์วรุณวรอมร ยมเรืองทิพาภา
๏ เห็นนางสอางอรวิลาส ยุพราชพาลา
ทรงเลือกพระไนษธนรา ธิบดินทร์ก็ยินดี
๏ ต่างเทพก็อวยพรประทาน นลชาญพิชัยศรี
ผาสุกสวัสดิ์วฒนะปรี ดิวิเศษยโสธร
๏ เทวาธิเบนทรวิชิต สุรฤทธิ์ประสิทธิ์พร
แด่นลนเรนทรบวร นรสีหะราชา
๏ หนึ่งให้พระไนษธประจัก ษะตระหนักพระนัยนา
เห็นเทพณะเมื่ออมรมา ดลเพื่อพิธียัญ
๏ หนึ่งให้พระไนษธนริน ทรปิ่นนครฃัณฑ์
เดิรงามณะสามภพฤทัน ยุรยาตระอาจหาญ
๏ ฝ่ายองค์หุตาศะสุรฤทธิ์ ก็ประสิทธิ์ประสาทสาร
สองพรพิสิฏฐะพิสดาร นลรับก็จับใจ
๏ หนึ่งแม้นพระนลพิมลทรง จิตจงประสงค์ไฟ
องค์เพลิงเถกิงกิติจะไป ดุจซึ่งพระพึงหมาย
๏ หนึ่งให้อุดมนิคมรัฏ ฐจรัสจรูญพราย
เรืองเมืองและเรืองอคนิฉาย ก็วิเศษเสมอกัน
๏ ฝ่ายองค์พระกาลจิตรตระการ ชยะชาญสราญธรรม์
อวยพรพิมลผลอนันต์ นลยินก็ยินดี
๏ หนึ่งให้พระรู้รสกระยา ทิพโภชน์พิพิธมี
เอมโอษฐะโอชอุดมชี วะก็แผ้วก็แพร้วพราว
๏ หนึ่งให้สถิตย์สุขุมธรร มะอนันตะยืนยาว
เลื่องชื่อระบือคุณณะหาว และณะดินระบินธรรม
๏ ฝ่ายองค์วรุณกรุณจิต ก็ประสิทธิ์ประสาทคำ
สองพรสุภัทร์อุปสดัมภ์ นลตรับสดับผล
๏ หนึ่งแม้นพระนลพิมลทรง จิตจงประสงค์ชล
วารีจะมีดุจกมล นลใคร่หทัยหมาย
๏ หนึ่งเธอประทานทิพยมา ลยะรสสุคนธ์ปราย
ต่างอวยสุมงคลขจาย พรสิทธิ์ประสาทสาร
๏ เสร็จแล้วสุรามรเสด็จ จรเตร็จอำพรชาญ
งามเทพพาหนะทยาน พลผองผยองโพยม ๚
๑๔ ฝ่ายเหล่ากษัตริย์วิบติใน หฤทัยไผทโกรม
หมายใจจะได้นุชตระโบม ก็บ่ได้พธูอร
๏ นางเลือกพระนลสิบ่มิหนำ สุรซ้ำประทานพร
ต่างราชก็ต่างจรนคร ทิศทั่วไผทศรี ๚
๑๔ เมื่อนั้นวิทรรภ์อธิบดี พรภีมะภูมี
จัดการวิวาหพระบุตรี กลในหทัยจง ๚
๑๔ ฝ่ายองค์พระนลพิมลธรร มิกพรรณรายทรง
ทูลลาพระภีมะบิตุรงค์ จรจากนครศรี
๏ สู่เวียงวิวัฒน์นิษธราช พิศวาสพระไภมี
ดังศักระผู้ศจิบดี ธตระกองพระน้องเธอ
๏ ครอบครองประชากรนิษัธ ก็อุบัติวิบูลย์เลอ
บำเพ็ญกุศลผลเสมอ สุขแผ้วพรากร
๏ กอบกิจพิธีอศวเม ธะมเหศะกำธร
ดังองค์พระนาหุษขจร กิติเกริกณะธาตรี
๏ ฝ่ายสายสมรบวรไน ษธราชมเหษี
มีราชวโรรสบุตรี ศุภลักษณ์วิไลยตา
๏ นามราชธิดานรบดิน ทรอินทะเสนา
นามราชวโรรสนรา ธิปอินทะเสนยง
๏ ฝ่ายองค์พระนลนฤปไน ษธไอศวรรย์ทรง
ครอบครองประชากรธำรง ยุติธรรม์นิรันดร ๚

จบสรรคที่ ๕ ในนิทานเรื่องพระนล

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ