๏

๏ พระนลคำฉันท์นี้เริ่มแต่งในตอนต้นปี พ.ศ. ๒๔๕๖ แลได้ทูลเกล้า ฯ ถวายในงานเฉลิมพระตำหนักจิตรลดาระโหฐาน เมื่อวันที่ ๑๔ สิงหาคมปีเดียวกันนั้น ๕ สรรคครั้งหนึ่ง ทูลเกล้า ฯ ถวายในวันขึ้นปีใหม่ พ.ศ. ๒๔๕๗ อีก ๕ สรรคครั้งหนึ่ง. เพราะได้ทูลเกล้า ฯ ถวายเช่นนี้ จึ่งมีหนังสือเปนที่จดจำไว้ว่าได้แต่งใน พ.ศ. ๒๔๕๖ เพียง ๑๐ สรรคเท่านั้น อีก ๑๖ สรรค แต่งใน พ.ศ. ๒๔๕๗ แล ๒๔๕๘ จบบริบูรณ์เมื่อวันที่ ๓๐ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๔๕๘

๏ การแต่งฉันท์นี้มิได้แต่งติดต่อกันคราวเดียวจบ บางคราวแต่งได้ท่อนหนึ่งแล้วทิ้งทอดไปนาน ๆ ก็มี เหตุดังนั้นจึงกินเวลานานนักหนา. เมื่อแต่งสำเร็จแล้วได้ให้เสมียนเขียนตัวดีขึ้นดู หวังจะเอาไว้เปนร่างหลาย ๆ ฉบับ กันต้นฉบับหาย ครั้นเขียนแล้วอ่านสอบดูเห็นผิดมากมาย ถ้าทิ้งไว้มีผู้คัดต่อ ๆ กันไปสัก ๓ ทอดคงจะเปลี่ยนแปลกไปมาก การคัดผิดนั้นจะเปนเหตุให้ฉันท์ดีขึ้นไม่ได้เปนอันขาด. คิดดังนี้จึงจัดพิมพ์พระนลคำฉันท์ขึ้นเปนครั้งแรก สำเร็จในเดือนกันยายน พ.ศ. ๒๔๕๙ จำนวนฉบับที่พิมพ์เพียง ๖๓ เท่านั้น. การพิมพ์ครั้งนี้สำหรับเอาไว้เปนร่างชั้นหนึ่งก่อน ไม่ใช่เพื่อโฆษนาแลจำหน่าย.

กรุงเทพ ฯ วันที่ ๕ กันยายน ๒๔๕๙