สรรคที่ ๑๑
อินทรวิเชียรฉันท์
| ๑๑๏ เมื่อนั้นพระพรรณ์ไร |
อรไทยะศัยยา |
| ชอกช้ำระกำกา |
ยะก็นิทร์สนิทดี |
| ๏ ครั้งเมื่อพระทรงชัย |
จรในพนาลี |
| ห่อนช้าพระนารี |
ธก็ตื่นก็ฟื้นกาย |
| ๏ หวาดคว้าผวากอด |
จิตวอดพระฦๅฉาย |
| คว้าลมบ่สมหมาย |
มิประสบสวามี |
| ๏ เหลียวแลชะแง้หา |
พระมหากษัตริย์ศรี |
| เธอหายจะหน่ายหนี |
สละน้องกระมังหนา |
| ๏ หวั่นเสียวจะเหลียวซ้าย |
นลหายบ่เห็นมา |
| หวาดเสียวจะเหลียวขวา |
ก็บ่สบพระทรงศิลป์ |
| ๏ อาดูรอดูลย์เดือด |
ดุจเลือดละหลั่งริน |
| เผือดพักตร์ประจักษ์จิน |
ตนะพรั่นภยันตราย |
| ๏ หวาดหวั่นรำพรรณ์เรียก |
พจเพรียกณะแถวทาย |
| โอ้องค์พระทรงฉาย |
จรดลณะหนไหน |
| ๏ ทิ้งเมียก็เสียคำ |
พระบ่จำฤฉันไร |
| เหตุการณ์ประการใด |
นรนาถปลาตเมีย |
| ๏ โอ้ปิ่นนรินทร์เอย |
พระบ่เคยฉนี้เยีย |
| เคยน้อมถนอมเคลีย |
นุชคลอชลอรัมย์ |
| ๏ โอ้ปิ่นบดินทร์เอย |
พระบ่เคยจะเสียคำ |
| สัตย์เลิศประเจิดจำ |
จิตหมายบ่คลายคลอน |
| ๏ โอ้ปิ่นประชาเบศร์ |
พระประเวศณะดงดอน |
| ร้างมิตรสนิทนอน |
ศยยาณะป่าหลวง |
| ๏ ดังฤๅระบือธัม |
มะประจำบ่จากทรวง |
| สัตย์ในหทัยปวง |
พระบ่ถือและฤๅไฉน |
| ๏ สัญญามิคลาคลาด |
นรนาถธคลาไคล |
| ตูเดียวณะแดนไพร |
นลพรากก็จากปราณ |
| ๏ โอ้องค์พระทรงเดช |
ฃติเยศร์มหาศาล |
| แม้นหั่นประหารผลาญ |
ชิวะข้อยบ่น้อยใจ |
| ๏ เธอผู้ศตรูมาก |
จรจากกนิษฐ์ไย |
| น้องใช่ริปูไภ |
ยะประทุษฐะห่อนมี |
| ๏ คืนวันก็มั่นจิต |
มนนิตยะภักดี |
| นลหน่ายสลายหนี |
สละน้องณะไพรวัน |
| ๏ นี่หรือพระถือสัตย์ |
ปิยะวัจนานันท์ |
| ในคราวอะคร้าวสัน |
นิธิเทพสโมสร |
| ๏ อินทร์ยมวรุณเริง |
และพระเพลิงประภากร |
| ชุมนุมสยุมพร |
ณะวิทรรภะธานี |
| ๏ นลแจ้งแถลงอัตถ์ |
ศุภสัจจะวาที |
| มุ่งมอบกมลปรี |
ดิสราญประทานนาง |
| ๏ ตราบชีวะมอดหมาย |
บ่สลายเสน่ห์หมาง |
| หมายออมถนอมวาง |
นุชไว้ณะใจตน |
| ๏ นี่หรือพระถือสัตย์ |
ปิยะวัจนานนท์ |
| ทิ้งนางณะกลางพน |
ภยะผองก็พ้องพาง |
| ๏ อันปวงประชาปรา |
ณะจะดับจะอับปาง |
| แม้นชีพบ่วายวาง |
ก็เพราะเหตุบ่ถึงกาล |
| ๏ ในเมื่อพระนลหนี |
จรลีณะไพรสาณฑ์ |
| ตูไซร้มิวายปราณ |
ก็เพราะชนม์บ่ดลขัย |
| ๏ หาไม่มิแคล้วคลาด |
จะวินาศประลัยไป |
| ชนม์วายมลายใน |
ขณะที่พระหนีจร |
| ๏ ฉุกคิดพระอิศเรศร์ |
บ่ประเวศณะดงดอน |
| เธอหยอกและซอกซอน |
พนซ่อนจะหลอนตู |
| ๏ อย่าเลยพระอย่าเล่น |
จรเร้นณะริมผลู |
| เฉกเช่นบ่เอ็นดู |
จิตน้องสยองภัย |
| ๏ นั่นแน่ณะกอแฝก |
พระจะแมกจะเมี้ยนไย |
| โน่นเวณุไหวไหว |
พระจะเร้นก็เห็นองค์ |
| ๏ มาเถิดพระเกิดเกล้า |
นลเผ้าพิบูลย์ยง |
| เล่นเร้นก็เช่นทรง |
จิตหมายทำลายรมย์ |
| ๏ โอ้โอ๋พระโพรัตน์ |
จรพลัดนครคมน์ |
| เวรทำระกำกรม |
บทฝ่าณะกานน |
| ๏ น้องม่งจำนงโดย |
พระเสด็จดำเนิรหน |
| แหวกป่าทุรารญ |
ปฏิบัติพระภัตตา |
| ๏ เกรงเธอจะกรมทุกข์ |
ภยะฉุกจะมีมา |
| ภัยกรายณะกายอา |
ตมะเองมิเกรงฃาม |
| ๏ ร่ำพลางพระนางทอด |
อรองคะนงราม |
| หม่นมันยุซั้นทราม |
วยะโศกบ่ส่างทรง |
| ๏ บัดเดี๋ยวถลันลุก |
จรแล่นณะแดนดง |
| บัดเดี๋ยวก็ทอดองค์ |
อรทุ่มณะธาตรี |
| ๏ บัดเดี๋ยวก็เพรียกพร้อง |
พจก้องพนาลี |
| บัดเดี๋ยวก็นิ่งตี |
อุระกลืนสอื้นครวญ |
| ๏ ชลนัยนะไหลริน |
ดุจสินธุกำศรวญ |
| โศกพลางพระนางนวล |
นุชเผยพระพจมาน |
| ๏ ภูตใดหทัยหยาบ |
อภิสาปพระภูบาล |
| ทุ่มทุกขะเทียมปราณ |
จะประลัยกษัยสูญ |
| ๏ ภูตนั้นและมันจง |
จรดลอนลกูณฑ์ |
| เทียมทุกข์ทวีคูณ |
นรกาคนีแรง |
| ๏ สาปพลางพระนางหม่น |
มนมันยุกรรแสง |
| กำศรดบ่ปลดแปลง |
ปริเทวะเหหวน |
| ๏ เที่ยวท่องทุรารัณ |
ยะรำพรรณ์รำพึงครวญ |
| หมองคล้ำระกำนวล |
นุชเพรียกณะแนวไพร |
| ๏ หาหาสวามี |
อวนีศะเกรียงไกร |
| ภูมีจะหนีไป |
สละสัตย์มิสมควร |
| ๏ เพรียกพลางพระนางข้อน |
อุระร้อนระกำกวน |
| ฟังเพียงสำเนียงครวญ |
กุรรีระลวงดาย |
| ๏ ฝ่ายงูณะผลูจร |
อชครมหากาย |
| เห็นนางสอางกราย |
บทใกล้ก็ได้ที |
| ๏ รวบรัดกระหวัดองค์ |
ยุพยงพระไภมี |
| สมถวิลจะกินศรี |
สุภคาสง่าพรรณ |
| ๏ นางดิ้นก็สิ้นแรง |
อพลาก็จาบัลย์ |
| โอ้องค์พระทรงธรรม์ |
จรด้นณะหนใด |
| ๏ น้องเดียวณะแดนดง |
และอุรงค์กำลังไกร |
| รึงรัดสลัดไป |
บ่มิหลุดก็สุดแรง |
| ๏ อ้าองค์พระทรงฤทธิ์ |
อภิชิตกำแหง |
| เรืองเลอเสมอแสง |
ทินกรขจรศรี |
| ๏ แม้นเมื่อพระพ้นสาป |
กลิหยาบบ่ยำยี |
| เวียรวัฒน์สวัสดี |
สุขศานติ์เสวยรมย์ |
| ๏ เธอตรึกระลึกฃ้า |
ภริยาอุรารงม |
| แรมร้างบุรีกรม |
ทุฃมาณะอารัญ |
| ๏ หาพักตระห่อนพบ |
บ่ประสบพระเมียขวัญ |
| เหตุตูสิสู่อัน |
ตะเพราะคราหะคร่ากิน |
| ๏ เธอจักตระหนักโศก |
วิปรโยคประวาสิน |
| ใครจักพิทักษ์จิน |
ตะถนอมพระจมชน |
| ๏ คราวเธอถวิลทุกข์ |
กษุธาณะกานน |
| โศกศรานติ์วิการกล |
คุรุเขทะลำเค็ญ |
| ๏ ใครจักสมัคเอื้อ |
จิตเฟื้อณะคราวเข็ญ |
| ยามร้อนจะผ่อนเย็น |
ปฏิบัติกษัตริย์ศรี |
| ๏ พร่ำพลางพระนางพร้อง |
พจก้องพนาลี |
| หาหาสวามี |
พระมิช่วยจะม้วยชนม์ |
| ๏ ยังมีวยาธเหี้ยม |
จิตห้าวณะราวพน |
| ลัดเลียบมหารญ |
ก็สดับสำเนียงนาง |
| ๏ พรานป่าบ่ช้าที |
จรลีตระบัดพลาง |
| เห็นองค์พระเอวบาง |
อหิรัดณะริมผลู |
| ๏ พรานแขงก็แผลงศัส |
ตรตัดชิวิตงู |
| แล้วล้างพระนางตรู |
มลปราศสอาดตา |
| ๏ พรานหาผลาหาร |
บริหารพระกานดา |
| นางเปลี้ยละเหี่ยกา |
ยะก็เกิดกำลังทรง |
| ๏ ฝ่ายพรานชำนาญไพร |
หฤทัยทยานยง |
| ทูลถามพระนามองค์ |
อรอรรคนารี |
| ๏ ดูราศุภามา |
ลยะภาวินีศรี |
| นามกรสมรมี |
กุลถิ่นสถานไหน |
| ๏ เนตรนางและเนตรเนื้อ |
ก็อะเคื้อเสมอใจ |
| เหตุการณ์ประการใด |
จรดลณะหนดอน |
| ๏ เดิรดงดำรงทุก |
ขะสำบุกสำบันจร |
| เอวองคะบังอร |
ก็มิน่าดำเนิรไพร ๚ |
| ๑๑๏ เมื่อนั้นพระไภมี |
ยุวดีดำรัสไป |
| เล่าเรื่องณะเบื้องไน |
ษธเสื่อมสลายลง |
| ๏ ซัดเซพเนจร |
ระอุอ่อนระอาองค์ |
| ซอกซอนณะดอนดง |
จรพลัดพระภัตตา |
| ๏ จวบงูกระหวัดองค์ |
ยุพยงศุภาภา |
| ต่อนี้จะเดิรมา |
รคะด้นสถลไป |
| ๏ ตามหาสวามี |
บุญมีก็สมใจ |
| แม้นบุญบ่หนุนใน |
พนดอมก็ยอมตาย ๚ |
| ๑๑๏ ฝ่ายพรานทยานใน |
หฤทัยบ่เหือดหาย |
| หมายโลมพระโฉมฉาย |
พิศรูปวิไลยวร |
| ๏ เอวอรสอางองค์ |
ยุพยงปโยธร |
| บูรณ์จันทร์นิภากร |
สุกุมารสคราญครัน |
| ๏ วาดวงขนงไน |
ยนะศอลออกรรณ |
| โศภางค์สอางพรรณ |
เสนาะพจนะภาษิน |
| ๏ พรานเพลินเจริญตา |
กิริยาประมาทิน |
| เมามานะราคิน |
ก็ทำนูลทำนองกาม ๚ |
| ๑๑๏ เมื่อนั้นพระนงเภา |
อรเยาวะเรืองราม |
| ยินยลยุบลความ |
กลเพลิงเถกิงลน |
| ๏ ดูดู๋เทมอไพร |
ชนไพร่กำเดาดล |
| เหลิงหลงทนงตน |
จะประสบเสน่ห์ตู |
| ๏ เรานี้อนาถา |
ภสดาก็พลัดผลู |
| เดิรเดียวณะดงดู |
ดุจไร้พิชัยพงศ์ |
| ๏ พรานดำจะปล้ำปลุก |
ก็จะคลุกจะคลีองค์ |
| ชอกช้ำจะธำรง |
อิธโลกฉันไร |
| ๏ จักอ้อนจะวอนมัน |
ก็บ่กันมหาภัย |
| เหตุมันกระสันใน |
มนะหมายทำลายเรา |
| ๏ แค้นขัดสหัสสา |
นลโหมพระโฉมเฉลา |
| เผยพจน์สบถเผา |
หินชาติวยาธดง ๚ |
นางทัมยันตีทรงสาปว่า
| ๑๑๏ เหตุฃ้าจำนงจิน |
ตะเสน่ห์พระนลยง |
| เนืองนิตย์สนิทจง |
จิตจอดพระยอดใจ |
| ๏ ชั่วตากระพริบหนึ่ง |
บ่คนึงบุรุษใด |
| แน่นแน่กมลใน |
สตยาภิวาจา |
| ๏ สรวมสัตย์อุบัติให้ |
ผลได้ประจักษ์ตา |
| พรานดงทนงมา |
นตระบัดวิบัติชนม์ ๚ |
| ๑๑๏ สิ้นสาปอำนาจสัต |
ยะอุบัติบ่แผกผล |
| ชีพพรานบ่ทานทน |
ก็สลายมลายปราณ ๚ |
จบสรรคที่ ๑๑ ในนิทานเรื่องพระนล
