สรรคที่ ๓
อินทรวิเชียรฉันท์
| ๑๑๏ เมื่อนั้นพระนลนน |
ทะกมลวิมลฉาย |
| น้อมก้มประนมผาย |
พจเผยเฉลยวอน |
| ๏ อ้าองค์พระทรงฤทธิ์ |
สุรสิทธิ์มหิศร |
| โลกหล้านรากร |
กรก้มประนมคัล |
| ๏ ฃ้านี้เสมอฃ้า |
อมราภิฤทธิ์อัน |
| เฉกฉัตรอุบัติกัน |
ภพรมยะร่มเย็น |
| ๏ สี่องค์ประสงค์ใช้ |
กิจใดบ่ลำเค็ญ |
| หมายปองสนองเปน |
ดุจฃ้าพระบาทบงส์ |
| ๏ แต่ฃ้าจะทูลถาม |
พจตามคะดีตรง |
| เทพช่วยอำนวยมง |
คลเพื่อพราทร |
| ๏ สี่เทพธคือใคร |
สุรไกรอลงกรณ์ |
| เลิศหล้าสถาพร |
ทิพลักษณ์วิไลยไร |
| ๏ สี่เธอจะใช้ฃ้า |
กิจภาระฉันไหน |
| โองการประการใด |
สุรเทพประทานเทอญ ๚ |
| ๑๑๏ เมื่อนั้นสุราธิป |
ทิพราชจำเริญ |
| อวยอัตถ์ดำรัสเชิญ |
มธุรสพระพจมาน |
| ๏ เรานั้นพระอินทร์นี่ |
อคนีมณีฉาน |
| นั่นคือพระโลกบาล |
ยมรักษะทักษิณ |
| ๏ โน่นวาริโลมลัก |
ษณะพักตระโศภิน |
| เปนเจ้ากระแสสินธุ์ |
พระวรุณวรางค์เรือง |
| ๏ สี่เราเสด็จมา |
พสุธามลังเมลือง |
| มุ่งใจจะไปเมือง |
ระบุฃ่าวสยุมพร |
| ๏ ใคร่ได้ธิดาราช |
อภิลาษลอออร |
| หวังพายุพาจร |
ภพเทวะเขมี |
| ๏ ขอเชิญพระนลจร |
ณะสมรสุมาลย์ศรี |
| ทูลทัมะยันตี |
กลทูตทำนูลความ |
| ๏ ว่าองค์พระวาสพ |
สุรภพพิไลยราม |
| มาดินถวิลทราม |
วยะใคร่จะได้นาง |
| ๏ อีกองค์วรุณลัก |
ษณะพักตระโศภางค์ |
| หมายชวนพระนวลปราง |
อภิรมยะชมขวัญ |
| ๏ หนึ่งองค์พระยมใคร่ |
จิตได้พระเพ็ญจันทร์ |
| หวังพาพระลาวัณย์ |
กรคล้องตระกององค์ |
| ๏ ทั้งองค์พระเจ็ดกร |
อรชรขจรทรง |
| หมายโลมพระโฉมยง |
สุภคาประภาการ |
| ๏ สี่สู่สมาคม |
ณะสยมพโรฬาร |
| หวังองคะนงคราญ |
ศุภลักษณ์ประจักษ์ใจ |
| ๏ นางจงประจงสรร |
สุรฉันทะอาลัย |
| เลือกหนึ่งพระองค์ใน |
จตุเทพธหมายมา ๚ |
| ๑๑๏ เมื่อนั้นพระนลยิน |
พระมหินทะเจรจา |
| ยิ่งฟังก็กังฃา |
อุระขุ่นรำคาญเคือง |
| ๏ อ้าองค์สุเรศร |
อสุเรศร์บ่รอเรือง |
| รอบราบประภาพเปลือง |
พิษพาลบ่ทานทน |
| ๏ ฃ้ายกนิกรชาญ |
ชวหาญระเห็จหน |
| ด่วนโดยสถลกล |
จะกระหืดกระหอบเห็น |
| ๏ เพื่อการสยุมพร |
พระยุพาประภาเพ็ญ |
| หมายมิตรบ่คิดเข็ญ |
ทุรทางณะกลางไพร |
| ๏ บัดนี้พระเปนเจ้า |
ธจะให้ระเห็จไป |
| ทูลความณะทรามไวย |
กลสื่อสำนารนาย |
| ๏ ฃ้าเองประสงค์นาง |
นุชพางอุราผาย |
| ทุกเวรบ่เว้นวาย |
อุระหม่นกมลหมอง |
| ๏ โปรดให้อภัยฃ้า |
ธุระภาระอื่นปอง |
| ใช้ฃ้าและฃ้าจอง |
จิตให้พระใช้เจียว ๚ |
| ๑๑๏ เมื่อนั้นพระมัฆวาน |
พจมานธฉุนเฉียว |
| ดูดู๋ประเดี๋ยวเดียว |
พระก็กลับก็กลายไป |
| ๏ เมื่อกี้พระนลว่า |
กิจภาระฉันไหน |
| โองการประการใด |
ก็บ่คิดจะบิดเบือน |
| ๏ ครั้นเราดำรัสวาน |
มหิบาลก็แชเชือน |
| เกลื่อนกลบจะลบเลือน |
ดุจนี้มิบังควร |
| ๏ ไปเถิดพระนลไป |
จรไวบ่เรรวน |
| ตัดโศกวิโยคครวญ |
ผิวโศกจะสื่อไฉน ๚ |
| ๑๑๏ เมื่อนั้นพระนลอิด |
อุระอัดระอาใจ |
| จำเปนก็จำไป |
ดุจเทพจำนง |
| ๏ หวนมีมนาดูร |
ธก็ทูลพระอินทร์องค์ |
| เวียงวังยุพาวง |
พลแขงกำแพงกัน |
| ๏ ฃ้าฤๅจะเฃ้าได้ |
กลใดพระทรงธรรม์ |
| แน่แล้วบ่แคล้วอัน |
พจฃ้าทำนูลความ ๚ |
| ๑๑๏ เมื่อนั้นพระพันตา |
อมราธิเบนทร์งาม |
| ตรัสตอบพระนลตาม |
จิตหวังพระบังอร |
| ๏ ดูราพระนลภู |
ธรผู้สถาพร |
| เธออย่ามนาวรณ์ |
กิจนั้นมิพรั่นพรึง |
| ๏ เราอาจอำนวยให้ |
จรเตร็จเสด็จถึง |
| ผู้คนประตูกรึง |
บ่มิบังมิกั้งกาง |
| ๏ เธอจงเสด็จไป |
ดลในนิเวศน์นาง |
| พริบเนตระเดียวทาง |
ทุรถั่นก็ถึงองค์ |
| ๏ พออินทะโองการ |
พจมานธหมดลง |
| นลราชระเห็จตรง |
กลวายุพาไป |
| ๏ ลัดนิ้วพระหัตถ์เดียว |
พระก็ดลณะวังใน |
| ทวยหาญทหารใคร |
ก็บ่ห่อนจะเห็นองค์ |
| ๏ ปราการตระการกั้น |
บ่มิกันพระนลยง |
| แวดป้อมและล้อมวง |
ก็ประหนึ่งบ่มีตา ๚ |
| ๑๑๏ เมื่อนั้นนิษัธนาถ |
ยลราชกานดา |
| นวลนงพงาวา |
มวิลาสวิไลยศรี |
| ๏ โศภางค์สอางอ่อน |
อรชรสุพรรณี |
| เพราพร้อมลม่อมมี |
สิริเลิศสราญตา |
| ๏ เอวองคะอ้อนแอ้น |
อุระแม้นประทุมมา |
| ลัยแย้มยะยวนยา |
มะกมุทบดีเชย |
| ๏ เพ็ญจันทร์บ่เพ็ญจริง |
ดุจหญิงฉนี้เลย |
| ใครใดจะได้เคย |
ยลนางสำอางเหมือน |
| ๏ รำพึงตลึงเล็ง |
พิศเพิ่งพระเพ็ญเดือน |
| ดวงแดก็แชเชือน |
กิจทูตมิพึงทำ |
| ๏ หวนหักหทัยท้อ |
จิตแท้ทวีรำ |
| คาญขุ่นระคายคำ |
สุรเทพธใช้มา ๚ |
| ๑๑๏ บัดนั้นกำนัลนาง |
บ่มิห่างยุพาภา |
| ล้อมเล่หะดารา |
กรล้อมพระจันทร |
| ๏ เห็นองค์พระไนษัธ |
สิริรัตน์วราภรณ์ |
| เลอล้ำนรากร |
ทินกรบ่เทียมทัน |
| ๏ ต่างนางก็ออเออ |
มนเผลอมะเมอฝัน |
| ยักษ์นาคะคนธรรพ์ |
สุรทิพยาคม |
| ๏ ใครหนอลออทรง |
อรองค์อำเรอชม |
| งอนงามอร่ามรมย์ |
ภพนี้บ่มีสอง |
| ๏ พิศรูปก็เลิศลักษณ์ |
พิศพักตร์ก็เพ็ญผอง |
| พิศองค์ลออออง |
พิศมาดสวาดิ์หมาย |
| ๏ ต่างนางก็งวยงง |
พิศวงพระทรงฉาย |
| อยากผายบ่อาจผาย |
พจถามพระภูธร |
| ๏ ต่างนางก็บังคม |
สิรก้มประนมกร |
| อ้ำอึ้งอุราอร |
บ่มิอาจจำนรรจา ๚ |
| ๑๑๏ เมื่อนั้นพระนงเภา |
อรเยาวะโสภา |
| หลากในหทัยมา |
นพมาณะวังใน |
| ๏ งามดังอนงค์ทรง |
สิริโฉมประโลมใจ |
| ใครหนอฉนี้ใคร |
ฤจะเทพเสด็จมา |
| ๏ นลยิ้มพระนางยิ้ม |
พิศพริ้มประไพตา |
| พลางองค์พระนงพา |
ลก็ถามพระนลไป |
| ๏ ดูราพระทรงศักดิ์ |
ศุภลักษณ์วิไลยไกร |
| เหตุหาญประการใด |
พระเสด็จณะวังหลวง |
| ๏ จู่ถึงประหนึ่งเท |
วะสุเรศะเลอสรวง |
| ไพร่พลพหลปวง |
ก็บ่ห้ามบ่ปรามองค์ |
| ๏ มาได้ก็โดยฤท |
ธิมหิศรธำรง |
| อันซึ่งพระองค์ทรง |
สุรภาพคือใคร ๚ |
| ๑๑๏ เมื่อนั้นพระนลยิน |
อรพินทะปราไสย |
| ตรัสตอบยุบลไป |
ดุจเทพจำนง |
| ๏ ฃ้านามพระนลไน |
ษธไอศวรรย์ทรง |
| มาโดยประสงค์องค์ |
จตุเทพมาดิน |
| ๏ องค์เพลิงเถกิงกาจ |
ยมราชวรุณอินทร์ |
| สี่องคะทรงจิน |
ตะประสงค์จำนงใจ |
| ๏ หวังพายุพาจร |
กลพายุพาไป |
| สู่ทิพย์สถานใน |
ภพหล้าสง่าทรง |
| ๏ เสพย์สุขสถาวร |
นิรชรถนอมองค์ |
| เพ็ญพรรณะบรรจง |
มลไร้วิไลยราม |
| ๏ สี่เทพธใช้อา |
ตมะมาทำนูลความ |
| เปนทูตแถลงตาม |
ศุภอัตถ์อำนวยไข |
| ๏ นางจงประจงสรร |
สุรฉันทะอาลัย |
| เลือกหนึ่งพระองค์ใน |
จตุเทพธหมายมา ๚ |
จบสรรคที่ ๓ ในนิทานเรื่องพระนล
