- คำของผู้รวบรวม
- คำนำของสำนักพิมพ์
- ๑. นะโปเลียนที่วอเตอร์ลู
- ๒. นางงามกับนะโปเลียน
- ๓. ภาษาอังกฤษ
- ๔. ลักพา
- ๕. กระจกใหม่ ๆ
- ๖. รู้ไว้ใช่ว่า....
- ๗. มันสมองดิกเตเตอร์
- ๘. โคลงด้นเสือโค
- ๙. นายตุ้ยนักสืบ
- ๑๐. อเมริกันเล่าถึงยุโรป
- ๑๑. เหตุไร หัวล้าน
- ๑๒. ปเกียรณการมภ์
- ๑๓. นิทานกลอนพาไป
- ๑๔. เรื่องทุกขฐานํ
- ๑๕. คุณเฉก
- ๑๖. นิทานเรื่องดาวพฤหัสเป็นมูล
- ๑๗. การลุอำนาจพระเจ้าจักรพรรดิ์
- ๑๘. ชมรมกลอน
- ๑๙. ไปดูลครโรงดึกดำบรรพ์
- ๒๐. ละครแมว
- ๒๑. เมื่ออหิวาตกโรคมา
- ๒๒. ข่ายลวดและข่ายปืน
- ๒๓. คำตัดสินของปารีส
ชมรมกลอน
๑๏ สรวมพรพิพิธพร | พรศาสนาภรณ์ |
พรผู้สถาพร | ภรเกื้อกรุณมา |
๏ จำเป็นจะเป็นแล้ว | และก็ข้าจะขอลา |
ติดขัดเพราะวัดวา | ก็จะร่วงจะหล่นลง |
๏ อาคารวิหารหอ | ก็ผุหรอและเร็วคง |
จักหักและจักจง | จิตช่วยก็ป่วยการ |
๏ แค้นเคืองกระเบื้องป่น | ขณะฝนก็กันดาร |
ที่นอนจะนอนปาน | ชลโอฆก็โชกองค์ |
๏ เมื่อหอระฆังพัง | ก็ระฆังจะฝังดง |
๏ นึกขามณยามสงฆ์ | จะประสงค์ระฆังหาย |
๏ ข้าวปลากระยาหาร | บริหารสมานกาย |
บิณฑบาตรจะดลดาย | ก็บ่สบประสงค์สงฆ์ |
๏ ด้วยทายิกา ทา | ยกวาระจำนง |
อวยสังฆทาน คง | จะจ๊ะกัน ณ วันเดียว |
๏ วันบิณฑบาตร รวย | และก็รวยจะเรอเจียว |
วันหน้าก็หน้าเซียว | สุขสิ้นถวิลหิว |
๏ ติดขัดเพราะขัดปัจ | จยอัดอุราฉิว |
เบาตนจะดลปลิว | กลฟ่ายพระพายพา |
๏ เศรษฐีตระหนี่เหนียว | บ่มิเหลียวมิแลหา |
คิด คิดอนิจจา | กะละแมก็กลกัน |
๏ ทรัพย์มากตระหนี่มาก | บริจาคอะไรกัน |
เดียวราจะชีวัน | ตรธานวิถารจริง |
๏ จำลาคณาจารย์ | จรสู่ ณ หมู่หญิง |
เต็มชังกระทั่งวิง | ศิรเวียนจะเจียนตาย |
๏ ตัวไปและใจอยู่ | จะมิไปก็ใจหาย |
แม้วัดทลายกาย | จะทลายประดุจกัน |
๏ จำข้าจะลาวัด | และตุปัดตุเป๋ผัน |
ผายสู่สถานอัน | ธนนับอเนกเนือง |
๏ ปัจจัยมิไม่ขัด | ก็ฤวัดจะฝืดเคือง |
คางเหลืองเพราะห่มเหลือง | จิตจนจะขวนขวาย |
๏ บ่ายหน้าฆราวาส | และก็อาจสะดวกกาย |
ลุงข้าธิวาวาย | มรดกจะตกใคร |
๏ มั่งคั่งกำลังทรัพย์ | ธนนับอนันต์นัย |
โบสถ์รั่วจะกลัวใย | กุฏิทรุดจะฉุดคืน |
๏ จำข้าจะลาจาก | ผิมิอยากก็จำฝืน |
จาบัลยะวันคืน | อุระเปลี้ยละเหี่ยใจ |
๏ เกศก้มประนมอัญ | ชลิลา ธ. คลาไคล |
สรวมสุขอุบัติไภ | ยพิบัติ สวัสดี๒ ฯ |
๏ ๏ ๏
๓๏ ความสนุกในสวรรค์เครื่องปั่นจิต | มีชนิดในใจไฉนหนอ |
เพลินระเบงเพลงระบำมีคำคลอ | ดีจนพอชื่อว่าปรีดาลัย |
ความไพเราะจับใจในสวรรค์ | จะเศกสรรค์สำเนียงสักเพียงไหน |
แม้สวรรค์เป็นสถานสำราญใจ | ที่นี่คือสวรรค์แม่นมั่นเอย ฯ |
๏ หวานน้ำตาลหวานเลิศประเสริฐรส | หวานซึ่งมดมากลืนระรื่นศอ |
หวานวาจาคารมนิยมยอ | หวานจนล่อให้หวานน้ำตาลแพ้ |
หวานน้ำคำน้ำตาลก็หวานหนัก | แต่หวานรักยังล้ำฉ่ำกระแส |
หวานใด ๆ ในภพประสบแด | ไม่หวานแท้เทียมศักดิ์หวานรักเอย ฯ |
-
๑. ประมวญมารค ฉบับที่ ๕๑ หน้า ๕ ปีที่ ๒ ศุกร์ ที่ ๑๘ ตุลาคม พ.ศ. ๒๔๗๘ ↩
-
๒. หมายเหตุ เมื่อราว ๆ ร.ศ. ๑๒๒ มีผู้จะนำเอาลครฝรั่งเศสเรื่อง “ลาปูเป” (ตุ๊กตา) มาผูกเป็นเรื่องลครไทยมีเพลงร้อง ได้เชิญผู้แต่งกลอนฉันท์นี้ ได้แต่งกลอนสำหรับสามเณรร้องเมื่อจะลาสึกไปมีเมีย เพราะลุงผู้เป็นเศรษฐต้องการจะให้สึก ได้แต่งฉันท์ข้างบนนี้ให้ดูเหมือนว่าจะร้องทำนองสวดมนต์ แต่ลครนั้นไม่สำเร็จ ฉันท์นี้จึงเลยไม่ได้ใช้ และดูเหมือนจะยังไม่เคยพิมพ์จนบัดนี้ ↩
-
๓. ประมวลมารค ฉบับที่ ๕๑ หน้า ๕ ปีที่ ๒ ศุกร์ที่ ๔ ตุลาคม พ.ศ. ๒๔๗๘ บทร้องในลครระบำเรื่อง “ศรีธนนชัย” ↩